112 ကျမ်းစာထဲက နောက်ဆုံးအချိန်အတွက် အိပ်မက်နဲ့ရူပါရုံတွေ

အိပ်မက်တွေက လူ့ဘဝရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပါပဲ။ သမ္မာကျမ်းစာထဲမှာ အိပ်မက်တွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ ပရောဖက်ပြုချက်ဆန်တဲ့ အဓိပ္ပာယ်တွေအကြောင်း အများကြီးတွေ့ရပါတယ်။ ဓမ္မဟောင်းက ယောသပ်ရဲ့ အိပ်မက်တွေကနေ ဓမ္မသစ်က တမန်တော်တွေရဲ့ ဗျာဒိတ်ရူပါရုံတွေအထိ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်က အိပ်မက်တွေဟာ ဘုရားသခင် သူ့လူမျိုးနဲ့ ဆက်သွယ်တဲ့ ကိရိယာတစ်ခု ဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုတာ ပြသပါတယ်။

အိပ်မက်တွေက မကြာခဏဆိုသလို ပိုမိုနက်ရှိုင်းတဲ့ သိစိတ်အဆင့်ကို ခေါ်ဆောင်သွားတတ်ပါတယ်။ အဲဒီအိပ်မက်တွေကတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်က သူ့ရဲ့အလိုတော်ကို ဖွင့်ပြတတ်သလို လမ်းညွှန်မှုတွေ၊ သတိပေးချက်တွေကိုပါ ပေးတတ်ပါတယ်။ အိပ်မက်တွေက ဘုရားသခင် ကျွန်ုပ်တို့နဲ့ ဆက်သွယ်တဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်နိုင်ပေမယ့် သတိထားရမှာက အဲဒီအိပ်မက်တွေရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို သေချာ ခွဲခြားသိမြင်ဖို့လည်း အရေးကြီးပါတယ်။

သမ္မာကျမ်းစာက အိပ်မက်တွေကို မှန်ကန်စွာ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုနိုင်ဖို့ ပညာရှိရှိ နေထိုင်ဖို့နဲ့ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ရဲ့ လမ်းညွှန်မှုကို ရှာဖွေဖို့ သွန်သင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အိပ်မက်တွေက ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ ဘဝနဲ့ ဘုရားသခင်နဲ့ ပတ်သက်မှုမှာ အရေးပါတဲ့ နေရာတစ်ခု ရှိတယ်ဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့။

ယုံကြည်သူတွေအနေနဲ့ ဘုရားသခင်က အိပ်မက်တွေကတစ်ဆင့် စကားပြောနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ဖြစ်နိုင်ခြေကို ဖွင့်ထားသင့်ပါတယ်။ ယောသပ်နဲ့ တမန်တော်တွေလိုပဲ အိပ်မက်တွေမှာ ရရှိတဲ့ သတင်းတွေကို မှန်ကန်စွာ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုနိုင်ဖို့ ပညာကို ရှာဖွေသင့်ပြီး အဓိကကတော့ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ရဲ့ လမ်းညွှန်မှုကို ယုံကြည်အားကိုးရမှာပါ။ ဒီအသိပညာက ဘုရားသခင်ကို ရှာဖွေဖို့၊ ဘုရားသခင်နဲ့ ပိုမိုရင်းနှီးတဲ့ ဆက်သွယ်မှုကို တောင့်တဖို့၊ သူ့ရဲ့အလိုတော်ကို နာခံတဲ့ ဘဝကို လျှောက်လှမ်းဖို့ ကျွန်ုပ်တို့ကို တွန်းအားပေးပါစေ။

ထို နောက် လူ အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့၊ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့်၊ သင် တို့ သား သ မီး များ သည်၊ တရား ဟော လျက်၊ လူ အို တို့ သည်၊ အိပ် မက် လျက်၊ လူ ပျို သည်၊ ရူ ပါ ရုံ မြော် မြင် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။

အို ဒါ ဝိဒ်၏ သား ယော သပ် ခင် ပွန်း မာ ရိ ကို သိမ်း ပိုက် ရန် မ ကြောင့် ကြ နှင့်။ သူ၌ ရှိ သော သ န္ဓေ သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ဖြင့် တည် ၏။

ထို နောက် လူ အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့၊ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့်၊ သင် တို့ သား သ မီး များ သည်၊ တရား ဟော လျက်၊ လူ အို တို့ သည်၊ အိပ် မက် လျက်၊ လူ ပျို သည်၊ ရူ ပါ ရုံ မြော် မြင် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။၎င်း ပြင်၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ အ ပေါ် သို့၊ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌၊ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း မည်။

သူ တို့ က လည်း၊ ငါ တို့ သည် အိပ် မက် ကို မြင် ရ ကြ ပြီ။ အ နက် ကို ဖတ် နိုင် သော သူ မ ရှိ ဟု ဆို ကြ သော်၊ ယော သပ် က၊ အ နက် ဉာဏ် ကို ဘု ရား သ ခင် ပိုင် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ကျွန် တော် အား ပြန် ပြော ကြ ပါ ဟု ဆို ၏။

ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊ နောင် လာ လ တ္တံ့ သော ကာ လ တွင် လူ အ ပေါင်း တို့ အ ပေါ် သို့ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့် သင် တို့ သား သ မီး များ သည် တ ရား ဟော လျက် လူ ပျို တို့ သည် ရူ ပါ ရုံ မျှော် မြင် လျက်၊ လူ အို တို့ သည် အိပ် မက် လျက် နေ ရ ကြ လ တ္တံ့။၎င်း ပြင် ငါ့ ကျွန် ယော ကျ်ား၊ ကျွန် မိန်း မ တို့ အ ပေါ် သို့ ထို နေ့ ရက် ကာ လ၌ ဝိ ညာဉ် တော် ကို ငါ သွန်း လောင်း သ ဖြင့် သူ တို့ တ ရား ဟော ရ ကြ လ တ္တံ့။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မိန့် မှာ တော် မူ ချက် ကို နား ထောင် ကြ လော့။ သင် တို့ တွင် ပ ရော ဖက် များ ရှိ ခဲ့ လျှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ တို့ အား မ နော အာ ရုံ ဖြင့် ငါ့ ကို ကျွမ်း ဝင် စေ ခြင်း၊ အိပ် မက် ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ပေး ခြင်း များ ကို ပြု လေ့ ရှိ၏။

လူ တစ် မျိုး နှင့် တစ် မျိုး တစ် နိုင် ငံ နှင့် တစ် နိုင် ငံ ရန် ဘက် ပြု သည့် ပြင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း၊ င လျင် လှုပ် ခြင်း များ သည် အ ရပ် ရပ် ဖြစ် လျက် ပင် ဒု က္ခ ဦး သာ တည်း။

ညဉ့် အ ခါ ဒံ ယေ လ သည် ထို ကွယ် ဝှက် ရာ ကို အာ ရုံ ဖြင့် ထင် မြင်၍ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ဩ ဘာ ပြု လျက်၊

ယော သပ် အိပ် မက် မြင်၍ အစ် ကို တို့ အား ပြန် ပြော သော် သာ၍ မုန်း ကြ ၏။သူ က၊ ကျွန် တော် မြင် ရ သော အိပ် မက် ကို နာ ယူ ကြ ပါ။ကျွန် တော် တို့ သည် လယ်၌ ကောက် လှိုင်း များ ကို စည်း နေ ကြ စဉ် ကျွန် တော့် ကောက် လှိုင်း ထ ထောင်၍ ညီ အစ် ကို တို့ ကောက် လှိုင်း များ ဝန်း ရံ လျက် ကျွန် တော့် ကောက် လှိုင်း ကို ရှိ ခိုး ကြ သည် ဟု ပြန် ပြော လျှင်၊

ညဉ့် အ ချိန် အာ ရံ လူ မျိုး လာ ဗန်၏ အိပ် မက် တွင် ဘု ရား သ ခင် ကြွ ရောက် တော် မူ၍ ယာ ကုပ် အား အ ကောင်း အ ဆိုး မ ပြော ရန် သ တိ ပြု လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။

အိပ် မက် မြင် ရ သည် မှာ မြေ မှ မိုး ထိ အ ဖျား မှီ အောင် ထောင် ထား သော လှေ ကား တွင် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် များ ဆင်း လျက် တက် လျက် ရှိ ကြ ၏။ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ နီး တွင် ရပ် တော် မူ လျက် ငါ သည် သင့် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ၀ ရ ဘု ရား ဖြစ်၏။ သင့် အိပ် ရာ မြေ ကို သင် နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး မည်။သင့် အ မျိုး အ နွယ် သည် မြေ မုန့် နှင့် အ မျှ များ ပြား၍ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက်၊ အ ရပ် များ သို့ နှံ့ ပြား ကြ လိမ့် မည်။ သင် နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် လည်း မြေ ပေါ် ရှိ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ လျက် သင် သွား လေ ရာ ရာ ၌ စောင့် ထိန်း ၍ ဤ ပြည် သို့ ပြန် လာ စေ ဦး မည်။ က တိ အ တိုင်း ငါ မ ပြု ရ မီ သင့် ကို စွန့် ထား မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

ပ ရော ဖက် ဖြစ် သူ သော် လည်း ကောင်း၊ အိပ် မက် ကို မြင် သူ သော် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ဘောင် တွင် ပေါ် ထွန်း ရာ၊ သင် တို့ မ သိ ဘူး သော ဘု ရား များ ကို ရည် လျက်၊ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် သို့ လိုက် လျှောက် ဝတ် ပြု ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍၊ ပေး သော သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ထင် ရှား သော် လည်း၊

မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ ခန့် အ ချိန် ကော် နေ လိ ဟု ခေါ် လျက် ဝင် လာ သော ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး ကို ရူ ပါ ရုံ တွင် အ ထင် အ ရှား မြင် ရ ၏။

ဂိ ဒေါင် ဆိုက် ရောက် စဉ် လူ တစ် ယောက် သည် အ ပေါင်း အ ဖော် အား အိပ် မက် ပြန် ကြား သည် မှာ နား ထောင် ဦး။ မု ယော မုန့် တစ် ပြား သည် ငါ တို့ တပ် တွင်း သို့ လိမ့် လာ ရာ တဲ ရှင် တ တဲ သို့ ဝင် လျက် တိုက် ခိုက် မိ သ ဖြင့် ပြို ပျက်၍ အ ဆင့် ဆင့် နေ သည် ဟူ သော အိပ် မက် ကို ငါ မြင် မက် သည် ဟု ဆို သော်၊

မ ကြာ မီ ဖြစ် ပျက် ရ မည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ကျွန် တော် ရင်း တို့ အား ထင် ရှား စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ၍ ကိုယ် တော်၏ ကျွန် ယော ဟန့် ထံ စေ တ မန် တော် အား ဖြင့်၊ ယေ ရှု ခ ရစ် ဆင့် ဆို ဖော် ပြ တော် မူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊

ထို အ ခါ ဤ အ ချက် များ ကား သ စ္စာ ရှိ၍ ဟုတ် မှန် သည်။ ပ ရော ဖက် တို့ ဉာဏ့် ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မ ကြာ မီ ဖြစ် ပျက် ရ မည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ကျွန် တော် ရင်း တို့ အား ထင် ရှား စေ ရန် ကိုယ် တော်၏ စေ တ မန် တော် ကို လွှတ် တော် မူ လိုက်၏။

ဂိ ဒေါင် သည် အိပ် မက် ပြန် ကြား ခြင်း နှင့် ဖွင့် ပြ ခြင်း ကို ကြား ရာ ဦး ညွတ် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ တပ် သို့ ပြန် ရောက် သော် ထ ကြ၊ မိ ဒျန် ဗိုလ် ထု ကို သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက်

ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် သော် လည်း အိပ် မက် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ဥရိမ် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထူး တော် မ မူ။

ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း နန်း စံ ပ ထ မ နှစ် တွင် ဒံ ယေ လ သည် မြင် မက်၍ အိပ် ရာ ပေါ် တွင် မ နော ရူ ပါ ရုံ မြင် ပြီး သော ထို အိပ် မက် အ ချုပ် အ ချာ ကို ရေး သား ပြန် ကြား လေ ၏။မျက် မှောက် တော် မှ မြစ် ကဲ့ သို့ မီး ထွက် လာ၏။ လူ အ ထောင် အ သောင်း တို့ သည် အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက်၍ ကု ဋေ သ င်္ချေ တို့ သည် လည်း ရှေ့ တော်၌ ခ စား ကြ၏။ တ ရား စီ ရင် ရန် ခင်း ကျင်း၍ စာ စောင် များ ကို ဖွင့် ထား ကြ၏။ထို အ ခါ ဦး ချို ပြော ဆို သည့် ကြီး ကျယ် သော စ ကား သံ ကြောင့် ငါ ရှု ကြည့် စဉ် ၎င်း သား ရဲ သည် ကွပ် မျက် ခံ ရ သည့် ပြင် ကိုယ် ခန္ဓာ ကို ဖျက် ဆီး၍ မီး ရှို့ ရန် အပ် နှင်း ကြ၏။အ ခြား သော သား ရဲ တို့ မူ ကား အုပ် စိုး ခွင့် ကို ရုပ် သိမ်း ခံ ရ သော် လည်း ချိန်း ချက် သော ကာ လ တိုင် အောင် အ သက် ရှည် ရ ကြ၏။ညဉ့် အ ခါ ထို ရူ ပါ ရုံ တွင် ငါ ရှု ကြည့် ရာ လူ့ သား နှင့် တူ သော သူ တစ် ဦး သည် မိုး တိမ် နှင့် တ ကွ လာ လျက် အ သက် ကြီး ရင့် သူ နေ ရာ တော် သို့ ရောက် လျှင် အ ပါး တော် သို့ ဝင် ရ လေ၏။ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး ဟူ သ မျှ သည် ကိုး ကွယ် ရ စေ ခြင်း ငှာ နိုင် ငံ နှင့် တ ကွ အာ ဏာ စက်၊ ဘုန်း တန် ခိုး များ ကို ခံ ရ၏။ အာ ဏာ စက် တော် သည် မ ပ မ ပျောက် ဘဲ ထာ ဝ ရ ဖြစ် လျက် နိုင် ငံ တော် လည်း မ ပျက် စီး နိုင် သော နိုင် ငံ ဖြစ် သ တည်း။ငါ ဒံ ယေ လ သည် ကိုယ် ခ န္ဓာ စိတ် ဝိ ညာဉ် ပါ ပူ ဆွေး လျက် မ နော ရူ ပါ ရုံ ကြောင့် ပူ ပန် ရ လျှင်၊အ နား၌ ရပ် နေ သူ တစ် ယောက် ထံ ချဉ်း ကပ်၍ မြင် လေ သ မျှ၏ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို မေး မြန်း သော်၊ထို သူ က၊ ဤ သား ရဲ ကြီး လေး ကောင် ကား မြေ တွင် ပေါ် လ တ္တံ့ သော မင်း လေး ပါး ဖြစ်၏။သို့ သော် လည်း မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သူ တို့ သည် နိုင် ငံ ကို ခံ ယူ ရ၍ ကာ လ အ စဉ် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် စိုး ပိုင် ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော အ နက် ကို ဖော် ပြ လေ ၏။ထို နောက် အ ခြား သော သား ရဲ ရှိ သ မျှ ထက် ထူး ခြား၍ အ လွန် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ သံ သွား၊ ကြေး လက် သည်း ခြေ သည်း ပါ သ ဖြင့်၊ ကိုက် စား ပိုင်း ဖြတ် ပြီး မှ အ ကြွင်း အ ကျန် ကို ခြေ ဖြင့် နင်း ချေ သော စ တု တ္ထ သား ရဲ၏ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို လည်း ကောင်း၊ထို သို့ ဒံ ယေ လ ပြန် ကြား ချက် ကား၊ဦး ခေါင်း၌ ရှိ သော ချို ဆယ် ချောင်း မှ စ၍ နောက် ပေါ် ထွက် သ ဖြင့် ဦး ချို သုံး ချောင်း ကို ခု ပြီး လျှင် အ ကြီး အ ကျယ် ကို ပြော ဆို တတ် သော နှုတ် နှင့် တ ကွ မျက် စိ ပါ လျက်၊ အ ဖော် တို့ ထက် ရဲ ရင့် ဟန် ရှိ သော ဦး ချို၏ အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို လည်း ကောင်း ငါ မေး မြန်း၏။ငါ ရှု ကြည့် စဉ် အ သက် ကြီး ရင့် သူ သည် ရောက် လာ လျှင် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သူ တို့ ဘက်၌ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သ ဖြင်၊ ၎င်း တို့ သည် နိုင် ငံ ကို စိုး ပိုင် ရ သော အ ချိန် ရောက် သည့် တိုင် အောင် ထို ဦး ချို သည် သန့် ရှင်း သူ တို့ ကို စစ် တိုက်၍ နိုင် ၏။ထို သူ က လည်း၊ စ တု တ္ထ သား ရဲ ကား မြေ ပေါ် ရှိ နိုင် ငံ တ ကာ တို့ ထက် ထူး ခြား၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို ကိုက် စား ပိုင်း ဖြတ် နင်း ချေ လ တ္တံ့ သော စ တု တ္ထ နိုင် ငံ ဖြစ်၏။ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ဟူ သည် ကား ဆို ခဲ့ သော နိုင် ငံ ထဲ မှ မင်း ဆယ် ပါး ပေါ် ပြီး နောက် ထူး ခြား သော မင်း တစ် ပါး ပေါ် ထွန်း၍ သုံး ပါး သော မင်း ကို နန်း ချ လိမ့် မည်။ထို မင်း သည် မြင့် မြတ် သော ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ပြော ဆို၍ ထို ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သူ တို့ ကို လည်း ညှဉ်း ပန်း သည့် ပြင် အ ခါ ကာ လ နှင့် တ ရား ကို ပြောင်း လွှဲ ရန် ကြံ စည် လိမ့် မည်။ တစ် ကာ လ၊ ကာ လ များ၊ ကာ လ ဝက် ပတ် လုံး သူ့ လက် တွင်း သို့ ရောက် လိမ့် မည်။သို့ သော် လည်း စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရန် ခင်း ကျင်း ပြီး မှ အုပ် စိုး ခွင့် ကို ရုပ် သိမ်း၍ အ ကုန် အ စင် ဆုံး ရှုံး အောင် ဖျက် ဆီး ကြ လိမ့် မည်။ထို နိုင် ငံ နှင့် အာ ဏာ စက် ကို လည်း ကောင်း၊ ကောင်း ကင် အောက် ရှိ သ မျှ သော နိုင် ငံ၏ ဘုန်း စည်း စိမ် ကို လည်း ကောင်း၊ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ သန့် ရှင်း သော လူ မျိုး တို့ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နိုင် ငံ တော် သည် ထာ ဝ ရ နိုင် ငံ ဖြစ် လျက် အာ ဏာ ရ မင်း အ ပေါင်း တို့ လည်း နာ ခံ ကိုး ကွယ် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဖော် ပြ လေ၏။ထို အ ချင်း အ ရာ၏ အ ချုပ် အ ခြာ ကား ဤ ရွေ့ တည်း။ ငါ ဒံ ယေ လ သည် ဆင် ခြင် ပူ ပန် လျက် မျက် နှာ ပျက် ရ သော် လည်း မြင် မက် သ မျှ ကို စိတ် နှ လုံး၌ ပိုက် ကျုံး လေ၏။ညဉ့် အ ခါ ရူ ပါ ရုံ တွင် ငါ မြင် ရ သည် မှာ ကောင်း ကင် လေး မျက် နှာ မှ လေ ပြင်း များ သည် မ ဟာ သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ်၌ တိုက် ဝှေ့ သ ဖြင့် သ ဏ္ဌာန် ချင်း မ တူ သော သား ရဲ ကြီး လေး ကောင် သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ထဲ မှ တက် လာ ကြ ၏။

ထို မြို့၌ ညဉ့် အ ချိန် အိပ် မက် တွင် ရှော လ မုန် မင်း အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထင် ရှား လျက် ငါ ပေး ရ မည့် ဆု ကို တောင်း လော့ ဟု ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော်

ငါ စေ လွှတ် ခြင်း၊ မိန့် မှာ ခြင်း ကင်း လျက်၊ မု သာ အိပ် မက် များ ကို ဟော ပြော ပြန် ကြား ၍၊ မု သာ ဆို ခြင်း၊ ဝါ ကြွား ခြင်း များ ဖြင့်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို အ ကျိုး မ ပေး တတ် သော လမ်း လွှဲ စေ သူ၊ ထို ပ ရော ဖက် တို့ တစ် ဘက် ၌ ငါ နေ သည် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

မြင် မက် သော ပ ရော ဖက် သည်၊ အိပ် မက် ကို ဘာ သာ ပြန် ကြား စေ။ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် ကို ခံ ရ သော ပ ရော ဖက် လည်း၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မှန် ကန် စွာ ဆင့် ဆို စေ။ စ ပါး နှင့် ယှဉ် လျှင်၊ ကောက် ရိုး မည် သို့ နည်း ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊

လူ သ တိ မ မူ သော် လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် တစ် နည်း မ က၊ နှစ် နည်း အား ဖြင့် ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ၏။အိပ် ရာ ပေါ် တွင် လူ တို့ ငိုက် မျဉ်း လျက်၊ အိပ် မော ကျ ရာ ညဉ့် အ ခါ။ ရူ ပါ ရုံ အိမ် မက်၌၊သူ တို့၏ နား များ ကို ဖွင့် ပြီး လျှင်၊ သွန် သင် ဆုံး မ ချက် ကို တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် တော် မူ၏။

ဘု ရား သ ခင် သည် ထို လူ ပျို တော် လေး ယောက် တို့ အား ဉာဏ် ပ ညာ၊ ဗေ ဒင် အ မျိုး မျိုး ကို လေ့ လာ သိ ကျွမ်း စေ တော် မူ ၍ ဒံ ယေ လ လည်း ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ အိပ် မက်​အ မျိုး မျိုး ကို နား လည် သော ဉာဏ် နှင့် ပြည့် စုံ၏။

ငါ နိုး ထ၍ မြော် မြင် ရာ၊ အိပ် မက် ကြောင့် အား ရ ၏။

ထို နောက်၊ ငါ နှင့် မြွက် ဆို သော စေ တ မန် တော် သည် ပြန် လာ လျက်၊ အိပ် ပျော် သူ့ ကို နှိုး သည့် နည်း တူ၊ ငါ့ ကို နှိုး ပြီး လျှင်၊အ မှု ငယ် နေ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု သူ ရှိ သ လော။ ထို သူ တို့ သည်၊ ဇေ ရု ဗ ဗေ လ စွဲ ကိုင် သော မှန် ထုပ် ကို မြင် ရ လျက်၊ ရွှင် လန်း ကြ ရ လ တ္တံ့။ ထို ခု နစ် ခွက် မှာ မူ၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ လှည့် လှည် ကြည့် ရှု သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စ က္ခု တော် တည်း ဟု၊ ငါ တို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် ပြန် ၏။ထို့ နောက် ငါ က၊ မီး ခုံ ဝဲ ယာ ရှိ သံ လွင် နှစ် ပင် ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ရွှေ ဆီ ကို သွန်း လောင်း သော ရွှေ ပြွန် နှစ် သွယ် နှင့် ပူး ကပ် သော သံ လွင် နှစ် လက် ကား၊ မည် သို့ ပါ နည်း ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ဆက် လက် မေး ပြန် သည့် အ တိုင်း၊ စေ တ မန် တော် က၊ ဤ အ ရာ ကို မ သိ လော ဟု ပြန် ဆို လျှင်၊မ သိ ပါ၊ အ ရှင် ဘု ရား ဟု ငါ လျှောက် ပြန် သော်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ပိုင် ရှင့် ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ရ သော၊ ဆီ ဘိ သိက် ခံ သူ နှစ် ဦး တို့ တည်း ဟု မိန့် ဆို ၏။မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး သော်၊ ငါ က၊ ရှု ကြည့် ရ သည့် အ တိုင်း၊ ရွှေ သား မီး ခုံ တော် အ ထက်၊ ဆီ အိုး နှင့် မီး ခု နစ် ခွက် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ခု နစ် ခွက် သို့ ဆင်း ရာ ပြွန် တစ် သွယ် စီ ကို လည်း ကောင်း၊

ဟေ ရုဒ် မင်း ထံ မ ပြန် ရ မည့် အ ကြောင်း အိပ် မက် တွင် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ၍ နေ ရင်း တိုင်း ပြည် သို့ အ ခြား လမ်း ဖြင့် ပြန် သွား ကြ ၏။

နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည် နန်း စံ ဒု တိ ယ နှစ် တွင် အိပ် မက် ကို မြင် ရာ စိတ် ပူ ပန် သ ဖြင့် စက်၍ မ ပျော် သည် နှင့် အိပ် မက် တော် ကို ဖော် ပြ စေ ခြင်း ငှာ၊

အိပ် မက် မြင် ရ သည် မှာ မြေ မှ မိုး ထိ အ ဖျား မှီ အောင် ထောင် ထား သော လှေ ကား တွင် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် များ ဆင်း လျက် တက် လျက် ရှိ ကြ ၏။ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ နီး တွင် ရပ် တော် မူ လျက် ငါ သည် သင့် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက်၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ၀ ရ ဘု ရား ဖြစ်၏။ သင့် အိပ် ရာ မြေ ကို သင် နှင့် အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး မည်။

ထို သူ တို့ ထွက် သွား သည့် နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး သည် ယော သပ် အား အိပ် မက် ထင် ရှား လျက် ထ လော့။ ဟေရုဒ် မင်း သည် သူ ငယ် တော် ကို ကွပ် မျက် ရန် ရှာ ကြံ သော ကြောင့် သူ ငယ် တော် နှင့် မယ် တော် ကို ခေါ် ဆောင်၍ အိ ဂျစ် ပြည် ရောက် ထွက် ပြေး ပြီး လျှင် ငါ ကြား ပြော မည့် ကာ လ တိုင် အောင် နေ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ယော သပ် ထ ပြီး လျှင်

သုံး ဆယ် နှစ်၊ စ တု တ္ထ လ၊ ငါး ရက်၌၊ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ နှင့် အ တူ၊ ခေ ဗာ မြစ် အ နီး ငါ ရှိ စဉ် အ ခါ၊ မိုး ကောင်း ကင် ပွင့် သ ဖြင့်၊ ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ ရူ ပါ ရုံ များ ကို ထင် မြင် ရ သည့် အ တိုင်း၊

ထို ရူ ပါ ရုံ ကို ငါ ဒံ ယေ လ သာ လျှင် မြင် ရ၏။ ငါ နှင့် အ တူ ပါ သော သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့၍ ပြေး သွား ပုန်း ရှောင် သော ကြောင့် မ မြင် ရ ကြ ချေ။ငါ တစ် ယောက် တည်း နေ ရစ် လျှင် ထို ကြီး စွာ သော ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် ရ သ ဖြင့် အား ပြတ်၍ မျက် နှာ ရည် ပျက် ယွင်း လျက် စွမ်း အား မဲ့ ဖြစ် ရာ၊

သူ ငယ် ရှ မွေ လ သည် ဧ လိ ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မှု တော် ကို ဆောင် ရွက် နေ သည့် ကာ လ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ပါး ရှား၍ ရူ ပါ ရုံ နိ မိတ် နည်း လှ ၏။

အိပ် မက် ကို မြင် ရ သ ဖြင့် သာ လွန် ပေါ် တွင် စက် လျက် ဆင် ခြင် စဉ်း စား သော် မ နော ရူ ပါ ရုံ ကြောင့် ကြောက် လန့် ပူ ပန် ပါ၏။

တ ရား ခွင် တွင် ထိုင် လျက် ရှိ စဉ် မင်း က တော် က လည်း ထို သူ တော် ကောင်း နှင့် စပ်၍ မည် သို့ မျှ မ ပြု ပါ နှင့်။ ကျွန် မ သည် ယ နေ့ အိမ် မက် တွင် သူ့ ကြောင့် ဒု က္ခ များ စွာ တွေ့ ရ ပါ သည် ဟု ကြား လျှောက် စေ၏။

အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကျွန် တော် ရင်း ပ ရော ဖက် တို့ အား အ ကြံ တော် ကို မ ဖော် ပြ ဘဲ၊ စီ ရင် တော် မ မူ သည့် အ လျောက်၊

ထို အ ခါ ဒ မာ သက် မြို့ တွင် အာ န နိ ဆို သူ တ ပည့် တော် တစ် ပါး ရှိ သ ဖြင့် အ ရှင် ဘု ရား သည် အာ န နိ ဟု မ နော အာ ရုံ ဖြင့် ခေါ် တော် မူ သော် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု ထူး သည့် ကာ လ၊အ ရှင် ဘု ရား က ထ၍ လမ်း ဖြောင့် ခေါ် ကြား လမ်း သို့ သွား ပြီး လျှင် ယု ဒ အိမ် တွင် တာ ရှု မြို့ သား ရှော လု ကို မေး လော့။ထို သူ သည် ယ ခု ပ ဌ နာ ပြု လျက် ရှိ နေ ရာ အာ န နိ ဆို သူ ဝင် လာ၍ မျက် စိ မြင် ပြန် စေ ရန် လက် တင် သည် ကို မြော် မြင် ရ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။

ငါ့ အ ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် တည် လျက် ရှိ ရာ၊ ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ငါ့ ကို ချီ ဆောင် လျက်၊ အ ရိုး များ နှင့် ပြည့် သော မြေ ပြင် အ လယ် တွင် ချ ထား ပြီး လျှင်၊ ဝိုင်း သွား စေ တော် မူ သော်၊မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ငါ ဟော ပြော ရာ၊ လေ ဝင် သော ထို သူ တို့ သည် အ သက် ရှင်၍၊ အ လွန် မြောက် မြား သော အ လုံး အ ရင်း အ ဖြစ်၊ ခြေ စုံ ရပ် နေ ကြ ၏။တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ အ ရိုး များ ကား၊ ငါ တို့ သည် အ ရိုး သွေ့ ခြောက်၍၊ စောင့် မြော် ရာ အ ကြောင်း ပျက် လျက်၊ တိမ် ကော ခဲ့ လေ စွ ဟု၊ ဆို တတ် သော ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး ဖြစ် သည် ကို ထောက် ၍၊ သင် ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊အို ငါ့ လူ မျိုး တော်၊ ငါ သည် သင် တို့ သင်္ချိုင်း များ ကို ဖွင့် လျက် ထွက် လာ စေ ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် မည်။အို ငါ့ လူ မျိုး တော် ထို သို့ သင်္ချိုင်း များ ကို ဖွင့် လျက်၊ ထွက် လာ စေ သော ငါ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ဝိ ညာဉ် တော် ကို လည်း ငါ သွင်း ၍၊ သင် တို့ ကို ရှင် ပြန် စေ ပြီး လျှင်၊ ပြည် ရင်း တွင် ထား သ ဖြင့်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို လျက် စီ ရင် သည် ကို၊ သင် တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။တစ် ဖန်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊အ ချင်း လူ့ သား၊ တုတ် တစ် ချောင်း ကို ယူ လျက်၊ ယု ဒ အ မျိုး နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တစ် ချောင်း ကို ယူ လျက်၊ ယော သပ် အ မျိုး နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့၊ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး တည်း ဟူ သော တုတ် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊အ က္ခ ရာ တင် ပြီး လျှင်၊ စွဲ ကိုင် လျက် ပင်၊ တုတ် တစ် ချောင်း တည်း ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ပူး ကပ် လော့။ဤ အ ရာ အ နက် ကို ဖော် ပြ ပါ ဟု၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ မေး လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊အ က္ခ ရာ တင် ပြီး သော တုတ် နှစ် ချောင်း ကို၊ ၎င်း တို့ ရှေ့ စွဲ ကိုင် လျက် နေ သော သင် က၊ ငါ သည်၊ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး၏ လက် ရှိ၊ ယော သပ် အ မျိုး နှင့် အ ပေါင်း အ ပါ ဣ သ ရေ လ အ နွယ် သား တို့ တည်း ဟူ သော တုတ် ယူ၍၊ ယု ဒ အ မျိုး တည်း ဟူ သော တုတ် နှင့် ပူး ထား လျက်၊ လက် တော် တွင် တုတ် တစ် ချောင်း တည်း ဖြစ် စေ မည် ဟု၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။မြေ ပြင် ပေါ် တွင် အ ရိုး များ ပြား၍ အ လွန် သွေ့ ခြောက် သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။သင် ဆင့် ဆို ရ ဦး မည် မှာ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျို သား တို့ ကို၊ အ ဘက် ဘက် က စု သိမ်း လျက်၊ သွား နေ ရာ လူ မျိုး ခြား တို့ မှ ထုတ် ဆောင်၍၊ နေ ရင်း ပြည် သို့ ပို့ သွင်း ပြီး လျှင်၊လူ နှစ် မျိုး၊ နိုင် ငံ နှစ် နိုင် ငံ၊ နောင် မ ကွဲ ရ ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ ပြည် တော် ရှိ တောင် တန်း ပေါ် တွင်၊ ဘု ရင် တစ် ပါး တည်း အုပ် စိုး သော တစ် မျိုး တည်း ဖြစ် စေ မည်။ရုပ် ပွား ကိုး ကွယ် မှု၊ စက် ဆုပ် ဖွယ် မှု၊ လွန် ကျူး မှု များ ကြောင့်၊ နောင် ညစ် ညူး ရာ မ ရောက် သော ထို သူ တို့ ကို၊ ပြစ် မှားဖောက် ပြန် မှု အ မျိုး မျိုး မှ ငါ ကယ် တင်၍ စင် ကြယ် စေ သ ဖြင့်၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘုရား သ ခင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း အုပ် စိုး ခြင်း ကို ခံ လျက်၊ အ ထိန်း အ ကျောင်း တစ် ဦး တည်း အောက် နေ သော ထို သူ တို့ သည်၊ ငါ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ အ တိုင်း လိုက် လျှောက် လျက်၊ ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း လိုက် နာ ကြ ရာ၊ကျွန် တော် ရင်း ယာ ကုပ် အား ငါ ပေး သည့် အ တိုင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ နေ ထိုင် ခဲ့ သော ပြည် တွင်၊ သား၊ မြေး၊ မြစ် အ ဆက် ဆက် နေ ထိုင် ကြ မည့် ပြင်၊ ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် သည် အ စဉ် မ ပြတ် အုပ် စိုး မည်။ငါ သည် ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် အ ဖြစ် မ ဟာ မိတ် ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖွဲ့ လျက်၊ နေ ရာ ပေး၍ တိုး ပွား စေ ပြီး လျှင်၊ သူ တို့ ဘောင် တွင်၊ အ မျိုး အ ဆက် ဆက် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို တည် မည့် အ တိုင်း၊စံ ရာ တော် ပါ ရှိ သော ထို သူ တို့ သည် ငါ့ လူ မျိုး၊ ငါ လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် လိမ့် မည်။သူ တို့ ဘောင် တွင်၊ အ မျိုး အ ဆက် ဆက် သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တည် နေ သည့် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို သီး သန့် ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ ၍ တည်း။ထို အ ခါ၊ အ ချင်း လူ့ သား၊ ဤ အ ရိုး များ သည် ရှင် နိုင် မည် လော ဟု မေး တော် မူ သော်၊ အို အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ပါ ၏ ဟု ငါ ပြန် လျှောက် လျှင်၊

ထို အ ခါ မိုး ကောင်း ကင် တွင် လူ့ သား၏ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ထင် ရှား သ ဖြင့် မ ဟာ ဘုန်း တော် တန် ခိုး တော် ကို ဆောင် လျက် မိုး တိမ် ပေါ် တွင် စ ကြာ ဖြန့် လာ သော လူ့ သား ကို မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မြင်၍ မြည် တမ်း ကြ ရာ။

ထို အ ခါ မ ကိုဋ် ဆယ် သျှောင် ပါ သည့် ဦး ချို ဆယ် ချောင်း၊ ပုတ် ခတ် ခြင်း ဘွဲ့ များ ပါ သည့် ဦး ခေါင်း ခု နစ် လုံး နှင့် ပြည့် စုံ၍၊

ညဉ့် အ ခါ ထို ရူ ပါ ရုံ တွင် ငါ ရှု ကြည့် ရာ လူ့ သား နှင့် တူ သော သူ တစ် ဦး သည် မိုး တိမ် နှင့် တ ကွ လာ လျက် အ သက် ကြီး ရင့် သူ နေ ရာ တော် သို့ ရောက် လျှင် အ ပါး တော် သို့ ဝင် ရ လေ၏။ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး ဟူ သ မျှ သည် ကိုး ကွယ် ရ စေ ခြင်း ငှာ နိုင် ငံ နှင့် တ ကွ အာ ဏာ စက်၊ ဘုန်း တန် ခိုး များ ကို ခံ ရ၏။ အာ ဏာ စက် တော် သည် မ ပ မ ပျောက် ဘဲ ထာ ဝ ရ ဖြစ် လျက် နိုင် ငံ တော် လည်း မ ပျက် စီး နိုင် သော နိုင် ငံ ဖြစ် သ တည်း။

ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် သည်။ တ ရား သ ဘင် ချိုင့် တွင် ရောက် အံ့ ဆဲ ဖြစ် သည့် အ လျောက်။ ထို ချိုင့် တွင် လူ အ မြောက် အ မြား ပြည့် နှက် လျက် ရှိ၏။

ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ နောက် ကောင်း ကင် ဘုံ၌ တံ ခါး ဖွင့် ထား သည် ကို ငါ မျှော် ကြည့် ရာ ဤ သို့ တက် ခဲ့ လော့။ နောင် ဖြစ် ပျက် ရ မည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ငါ ပြ မည် ဟူ၍ တံ ပိုး မှုတ် သံ သ ဖွယ် အ ထက် ကြား ဖူး သူ၏ အ သံ ကို ငါ ကြား လျှင် ကြား ချင်း၊ဆို ခဲ့ သော အ ကြီး အ ကဲ နှစ် ဆယ့် လေး ပါး တို့ လည်း ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင့် ရှေ့ တော် တွင် ပျပ် ဝပ်၍ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် အ သက် ရှင် တော် မူ သော အ ရှင် ကို ရှိ ခိုး လျက် ပ လ္လင် တော့် ရှေ့ ကိုယ့် သ ရ ဖူ များ ကို ချ ထား ပြီး လျင်၊အို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ လို တော် ကြောင့် ဖြစ် ပွား၍ တည် ရှိ သ ဖြင့် ဘုန်း တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ တန် ခိုး တော် များ ကို ပိုင် ထိုက် တော် မူ ပါ သည် ဟု ဩ ဘာ ဆက် ကြ သ တည်း။ဝိ ညာဉ် တော် ဝင် စား ပြန် သ ဖြင့် ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် တည် ရှိ သော ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ပ လ္လင် တော့် ထက် စိန် အ ဆင်း၊ ပ တ္တ မြား အ ဆင်း ရှိ သော အ ရှင် တစ် ပါး စံ တော် မူ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ပ လ္လင် တော့် ပတ် လည်၌ မြ အ ဆင်း သ ဏ္ဌာန် သက် တံ့ တောက် ပ သည့် ပြင်၊

တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် သော စာ ကို စာ တတ် သူ့ အား ပေး ၍ ဖတ် ပါ လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် ပြီ၊ ငါ မ ဖတ် နိုင် ဟု ပြန် ပြော ရ သည့် နည်း တူ လည်း‌ ကောင်း၊ စာ မ တတ် သူ့ အား ပေး ၍ ဖတ် ပါ လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ ငါ ကား၊ စာ မ တတ် ဟု ပြန် ပြော ရ သည့် နည်း တူ လည်း‌ ကောင်း၊ ရူ ပါ ရုံ ရှိ သ မျှ သည်၊ သင် တို့၌ ခတ် ပိတ် ရာ ရောက် ပြီ။

ထို နောက် ထာ၀ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည် အာ ဗြံ၏ မ နော အာ ရုံ သို့ သွား ရောက်၍ အာ ဗြံ၊ မ ကြောက် နှင့်။ ငါ သည် သင်၏ ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ်၏။ သင်၌ အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကြီး လှ မည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊

ညဉ့် အ ခါ၌ ငါ ရှု ကြည့် ရာ၊ ချိုင့် ရှိ ကျောက် ပန်း မြိုင် တွင် ရပ် တန့် လျက် မြင်း နီ စီး သူ တစ် ဦး နှင့် တ ကွ၊ နောက် ပါ မြင်း နီ၊ မြင်း ရွှေ၊ မြင်း ဖြူ များ ကို မြင် ရ သော်၊

ညဉ့် အ ချိန် အ ဘိ မ လက် မင်း အိပ် မက် တွင် ဘု ရား သ ခင် ကြွ ရောက် လျက် သင် ခေါ် ဆောင် ခဲ့ သူ မိန်း မ မှာ ကာ မ ပိုင် လင် ရှိ၍ သင် သည် အ သေ ဖြစ် ပြီ ဟု မိန့် ဆို တော် မူ လျင်၊

အို ဂါ ဗြေ လ၊ ထို လူ သည် ရူ ပါ ရုံ ကို နား လည် စေ လော့ ဟု ဥ လဲ မြစ် ပေါ် မှ ပြော ဆို သော လူ သံ ကို ငါ ကြား ပြီး နောက်၊

ထို နောက် နှစ် နှစ် လွန် လျှင် ဖာ ရော မင်း မြင် မက် သည် ကား နိ လ မြစ် အ နီး တွင် ကိုယ် တိုင် ရပ် နေ ရာ၊ကျွန် တော် မျိုး များ အ ပေါ် တွင် အ ရှင် မင်း အ မျက် ထွက် ၍ ကျွန် တော် နှင့် စား တော် ဝန် တို့ ကို ကိုယ် ရံ တော် မှူး အိမ် ၌ အ ကျဉ်း ထား တော် မူ ရာ၊ကျွန် တော် မျိုး တို့ သည် ကိုယ် စီ ဆိုင် ရာ အ နက် ပါ သော အိပ် မက် ကို တစ် ညဉ့် ချင်း တွင် မြင် မက် ကြ ပါ၏။ထို အ ရပ်၌ ကျွန် တော် မျိုး တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သူ၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး၏ ကျွန် ဟေ ဗြဲ လုလင် တစ် ယောက် အား ပြန် ပြော သ ဖြင့် ကိုယ် စီ ဆိုင် ရာ အိပ် မက် အ နက် ကို ဖတ် ပါ ၏။ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား ဖော် ပြ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် ပျက် လျက် ရာ ထူး ရင်း ကို ကျွန် တော် မျိုး ရ ပြန် ၍ စား တော် ဝန် မူ ကား ဆွဲ တင် ခြင်း ကို ခံ ရ ပါ ပြီ ဟု ဖာ ရော မင်း အား လျှောက် လေ ၏။ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း သည် ယော သပ် ကို ခေါ် စေ သ ဖြင့် နှောင် တွင်း မှ အ ဆော တ လျင် ထုတ်၍ သူ သည်၊ ဆံ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ခြင်း၊ အ ဝတ် လဲ ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ရောက် ရ ၏။ဖာ ရော မင်း က လည်း အိပ် မက် ကို ငါ မြင် မက် ပြီ၊ အ နက် ကို ဖတ် နိုင် သူ မ ရှိ၊ သင် သည် အိပ် မက် ကို ကြား ရ လျှင် ဖတ် နိုင် ကြောင်း ငါ ကြား ရ သည် ဟု ယော သပ် အား မိန့် ဆို သော်၊ယော သပ် က၊ ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး အား သက် သာ ခြင်း အ ဖြေ ကို သ နား တော် မူ ပါ လိမ့် မည် ဟု ဆို၏။ဖာ ရော မင်း က လည်း ငါ မြင် မက် သည် မှာ၊နိ လ မြစ် ကမ်း ပေါ် တွင် ကိုယ် တိုင် ရပ် နေ ရာ ဝ ဖြိုး၍ အ ဆင်း လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည် မြစ် ထဲ မှ တက် လာ ပြီး လျှင် ကိုင်း တော၌ ကျက် စား နေ ကြ ၏။ထို နွား များ နောက် ပိန် ကြုံ ကပ် ခြောက်၍ အ လွန် အ ရုပ် ဆိုး သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ လည်း တက် လာ ကြ၏။ ထို မျှ လောက် ဆိုး သော နွား မ တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် တစ် ခါ မျှ မ မြင် စ ဖူး။ဝ ဖြိုး ၍ အ ဆင်း လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည် မြစ် ထဲ မှ တက် လာ ပြီး လျှင် ကိုင်း တော ၌ ကျက် စား နေ ကြ ၏။ပိန် ကြုံ၍ အ ရုပ် ဆိုး သော နွား မ တို့ သည် ဝ သော ယ ခင် နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ ကို မျို စား ကြ ၏။၀မ်း ထဲ သို့ ရောက် သော် လည်း ရောက် ကြောင်း ကို မည် သူ မျှ မ သိ နိုင်။ အ ရုပ် ဆိုး မြဲ ဆိုး လေ ၏။ထို နောက် ငါ နိုး၏။ တစ် ဖန် ငါ မြင် မက် ပြန် သည် မှာ အောင် မာ၍ ကောင်း သော စ ပါး ခု နစ် နှံ သည် တစ် ပင် တည်း ၌ ထွက် ၏။ထို နောက် ပိန် သေး ညှိုး နွမ်း၍ အ ရှေ့ လေ ဖျက် သော စ ပါး ခု နစ် နှံ ပေါက် ပြီး မှ၊ပိန် သေး သော စ ပါး နှံ သည် ကောင်း သော စ ပါး ခု နစ် နှံ ကို မျို စား၏။ ၎င်း အိပ် မက် ကို ဗေ ဒင် ဆ ရာ တို့ အား ငါ ပြန် ပြော သော် လည်း ဖော် ပြ နိုင် သူ မ ရှိ ဟု ယော သပ် အား မိန့် ဆို လေ ၏။ယော သပ် က လည်း အ ရှင် မင်း ကြီး မြင် မက် တော် မူ သော အိပ် မက် ကား၊ တစ် ပါး တည်း ဖြစ် ပါ၏။ ဘု ရား သ ခင် ပြု လ တ္တံ့ သော အ မှု ကို အ ရှင် မင်း အား ပြ တော် မူ ပြီ။ကောင်း သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည် ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ၏။ ကောင်း သော စ ပါး ခု နစ် နှံ လည်း ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ၏။ ထို အိပ် မက် တော် ကား တစ် ပါး တည်း ဖြစ် ပါ ၏။ထို နွား မ များ နောက် တက် လာ၍ ပိန် ကြုံ အ ရုပ် ဆိုး သော နွား မ ခု နစ် ကောင် နှင့် အ ရှေ့ လေ ဖျက် သော စ ပါး ဖျင်း ခု နစ် နှံ သည် ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ၏။ အ စာ ခေါင်း ပါး သော ခု နစ် နှစ် ပင် တည်း။ဘု ရား သ ခင် ပြု လ တ္တံ့ သော အ မှု ကို အ ရှင် မင်း အား ပြ တော် မူ ပြီ ဟူ၍ ကျွန် တော် မျိုး တင် လျှောက် ခဲ့ သည် မှာ၊အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် ပြန့် ပြော သော ခု နစ် နှစ် ဖြစ် ပါ လိမ့် မည်။ထို နွား မ များ နောက် ပိန် ကြုံ၍ အ ဆင်း မ လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ လည်း မြစ် ထဲ မှ တက် လာ ပြီး လျှင် ယခင် နွား မ များ အ နီး ကမ်း ပေါ် တွင် ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ထို နောက် အ စာ ခေါင်း ပါး သော ခု နစ် နှစ် ဖြစ် လာ၍ အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ပြန့် ပြော ခြင်း ရှိ သ မျှ ကို ပင် သ တိ မ ရ နိုင် အောင် အ စာ ခေါင်း ပါး ခြင်း ကပ် ကြောင့် ပြည် လုံး ကျွတ် ပျက် စီး ပါ လိမ့် မည်။၎င်း ကပ် အ လွန် ကြီး သည့် အ တွက် ပြည် တော် တွင် ဖြစ် ခဲ့ ဘူး သော ပြန့် ပြော ခြင်း ကို မှတ် မိ ကြ မည် မ ဟုတ်။အ ရှင် မင်း ကြီး နှစ် ကြိမ် မြောက် အိပ် မက် မြင် ရ သည့် အ ကြောင်း မှာ ထို အ မှု ကို ဘု ရား သ ခင် အ တည် ပြု၍ မ ကြာ မီ စီ ရင် တော် မူ အံ့ သော ကြောင့် တည်း။ထို ကြောင့် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ပ ညာ ရှိ လျက် ဉာဏ် ကောင်း သူ တစ် ဦး ကို ရွေး ချယ်၍ အိ ဂျစ် ပြည် ပေါ် တွင် ခန့် ထား တော် မူ ပါ။အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ထို သို့ စီ ရင် ၍ ပြည် တော်၌ ကြီး ကြပ် ကြည့် ရှု သူ တို့ ကို ခန့် ထား သ ဖြင့် ပြန့် ပြော သော ခု နစ် နှစ် ပတ် လုံး ပြည် တော် တွင် ငါး ဖို့ တစ် ဖို့ ခွန် ကောက် ယူ တော် မူ ပါ။ထို သူ တို့ သည် ဖြစ် လ တ္တံ့ သော မင်္ဂ လာ နှစ် များ တွင် ရိ က္ခာ ရှိ သ မျှ ကို စု သိမ်း၍၊ အ ရှင် မင်း ကြီး လက် အောက် မြို့ များ တွင် စ ပါး ရိ က္ခာ ကို ဆည်း ပူး စောင့် ရှောက် ကြ ပါ စေ။သို့ ဖြစ်၍ အိ ဂျစ် ပြည်၌ အ စာ ခေါင်း ပါး သော ခု နစ် နှစ် ရောက် သော အ ခါ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ စား သုံး ရန် ရိက္ခာ သို ထား လျက် ရှိ နှင့်၍ အ စာ ခေါင်း ပါး သော ကာ လ တွင် ပြည် တော် ပျက် ရ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ဖာ ရော မင်း အား တင် လျှောက် ၏။ထို သို့ တင် လျှောက် သော စ ကား ကို ဖာ ရော မင်း မှ စ၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ပေါင်း တို့ နှစ် သက် ကြ သ ဖြင့်၊ဖာ ရော မင်း က၊ ဘု ရား သ ခင့် ဝိ ညာဉ် တော် တည်၍ ဤ သို့ သော သူ့ ကို ရှာ ဖွေ တွေ့ နိုင် အံ့ လော ဟု ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မေး ပြီး လျှင်၊ယော သပ် အား မိန့် ဆို သည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ဤ အ မှု အ လုံး စုံ ကို သင် အား ဖော် ပြ တော် မူ သည် ဖြစ်၍ သင် ကဲ့ သို့ ပ ညာ ရှိ လျက် ဉာဏ် ကောင်း သူ မ ရှိ။ပိန် ကြုံ၍ အ ဆင်း မ လှ သော နွား မ တို့ သည် ၀၍ အ ဆင်း လှ သော နွား မ ခု နစ် ကောင် တို့ ကို မျို စား ကြ ကုန်၏။ ထို နောက် ဖာ ရော မင်း နိုး လေ ၏။

ချုံ ထဲ မှ ထွက် သော မီး လျှံ တွင် ဘု ရား သ ခင့် စေ တ မန် တော် ထင် ရှား သ ဖြင့် မီး တောက် လျက် ချုံ မ ကျွမ်း သည် ကို မော ရှေ မြင် ရာ၊

ဂိ ဒေါင် ဆိုက် ရောက် စဉ် လူ တစ် ယောက် သည် အ ပေါင်း အ ဖော် အား အိပ် မက် ပြန် ကြား သည် မှာ နား ထောင် ဦး။ မု ယော မုန့် တစ် ပြား သည် ငါ တို့ တပ် တွင်း သို့ လိမ့် လာ ရာ တဲ ရှင် တ တဲ သို့ ဝင် လျက် တိုက် ခိုက် မိ သ ဖြင့် ပြို ပျက်၍ အ ဆင့် ဆင့် နေ သည် ဟူ သော အိပ် မက် ကို ငါ မြင် မက် သည် ဟု ဆို သော်၊အ ပေါင်း အ ဖော် က ထို မုန့် ပြား ကား အ ခြား မ ဟုတ်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ယော ရှ သား ဂိ ဒေါင် ၏ ဓား ပင် တည်း။ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး နှင့် ဗိုလ် ထု အ ပေါင်း တို့ ပါ ထို သူ့ လက် သို့ အပ် နှင်း တော် မူ လေ ပြီ ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ဂိ ဒေါင် သည် အိပ် မက် ပြန် ကြား ခြင်း နှင့် ဖွင့် ပြ ခြင်း ကို ကြား ရာ ဦး ညွတ် ပြီး လျှင် ဣ သ ရေ လ တပ် သို့ ပြန် ရောက် သော် ထ ကြ၊ မိ ဒျန် ဗိုလ် ထု ကို သင် တို့ လက် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက်

ဂုဏ် မ တင် ဘဲ မ နေ ရ သော် လည်း အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ရှင် ဘု ရား ထံ မှ ခံ ရ သော ရူ ပါ ရုံ နှင့် ဗျာ ဒိတ် တော် များ ကို ပြန် ကြား ပေ အံ့။သို့ ဖြစ်၍ လည်း ငါ သည် ခ ရစ် တော့် အ တွက် အား နည်း ခြင်း၊ အ နာ တ ရ ပြု ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း၊ နှိပ် စက် ခြင်း၊ ကျဉ်း ကျပ် ခြင်း များ ကို နှစ် သက် စွာ ခံ လေ၏။ ငါ သည် အား နည်း သည့် အ ခါ ခွန် အား နှင့် ပြည့်၏။ငါ သည် သင် တို့ ကြောင့် ဉာဏ် မဲ့ သူ မ ဖြစ် ဘဲ မ နေ နိုင်။ မ ရေ ရာ သူ ဖြစ် စေ ဦး၊ မည် သည့် အ ရာ၌ မျှ ထို သို့ ထူး ချွန် သော တ မန် တော် တို့ အောက် မ နိမ့် သော ကြောင့် သင် တို့ ထောက် ခံ သင့် ကြ၏။တ မန် တော် ဖြစ် သည့် လ က္ခ ဏာ တည်း ဟူ သော နိ မိတ် များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ အ မှု ကြီး များ ကို ခပ် သိမ်း သော တည် ကြည် ခြင်း နှင့် သင် တို့ ဘောင် တွင် မု ချ ပြ သ ခဲ့ ပြီ။သင် တို့ အ ပေါ် တွင် ငါ ကိုယ် တိုင် မ ဖိ စီး မိ သည့် ပြင် မည် သည့် အ ရာ၌ အ ခြား အ သင်း တော် တို့ အောက် ယုတ် စေ သ နည်း။ ထို အ ဓ မ္မ မှု အ တွက် ချမ်း သာ ပေး ကြ လော့။ကြည့် လော့။ တ တိ ယ အ ကြိမ် သင် တို့ ထံ ရောက် လာ ရန် ငါ အ သင့် ရှိ သည် မှာ လည်း သင် တို့ ကို ဖိ စီး မည် မ ဟုတ်။ သင် တို့ ပ စ္စည်း ကို ငါ မ လို၊ သင် တို့ ကို သာ အ လို ရှိ၏။ မိ ဘ တို့ အ ဖို့ သား သ မီး များ မ ဆည်း ပူး။ သား သ မီး များ အ ဖို့ မိ ဘ တို့ ဆည်း ပူး အပ် သည် နှင့် အ ညီ ငါ သည် သင် တို့ စိတ် ဝိ ညာဉ် အ လို့ ငှာ၊ပ စ္စည်း သာ မ က ကိုယ် ကို ပင် ရွှင် လန်း စွာ ကုန် စေ မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ကို များ ပြား စွာ ချစ် လျှင် နည်း ပါး စွာ ချစ် တုံ့ ခံ ရ မည် လော။သင် တို့ က ထို သို့ ရှိ စေ တော့၊ သူ့ ကိုယ် တိုင် ဝန် မ တင် သော် လည်း စဉ်း လဲ သော သ ဘော ရှိ လျက် အ လိ မ္မာ နှင့် ငါ တို့ ကို ကျော့ ဖမ်း ပြီ ဟု ဆို ကြ လျှင်၊သင် တို့ ထံ ငါ စေ လွှတ် သူ တစ် ဦး ဦး အား ဖြင့် ငါ တင် စား ခဲ့ သ လော။ငါ နှိုး ဆော် ခဲ့ သူ တိ တု နှင့် တ ကွ ဆို ခဲ့ သော ညီ အစ် ကို ကို ငါ စေ လွှတ် ရာ တိ တု တင် စား သ လော။ ငါ တို့ သည် တစ် မျိုး တည်း သော သ ဘော၊ တစ် မျိုး တည်း သော ခြေ ရာ စဉ် များ၌ လျှောက် လိုက် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။သင် တို့ ရှေ့ ငါ တို့ ထု ချေ သည် ဟု ထင် လျက် နေ ကြ သ လော။ အို ချစ် သူ တို့၊ ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သခင့် မျက် မှောက် တော်၌ ငါ တို့ သည် သင် တို့ ကို ဆောက် တည် ခြင်း အ လို့ ငှာ အ ရာ ရာ ပြော ဆို၏။ယ မန် တစ် ဆယ့် လေး နှစ် က ခ ရစ် တော် တော် အား ဖြင့် ကောင်း ကင် တ တိ ယ ထပ် တိုင် အောင် ယူ ဆောင် ခံ ရ သူ့ ကို ငါ သိ၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ ကွာ မ ကွာ ငါ မ သိ၊ ဘု ရား သ ခင် သိ တော် မူ၏။အ သို့ ဆို သော် ငါ ရောက် သည့် ကာ လ သင် တို့ သ ဘော မ ကျ သည် မှာ ငါ့ ကို တွေ့ မြင် ကြ သည့် ပြင် ငါ သ ဘော ကျ သည် မှာ သင် တို့ ကို မ တွေ့ မ မြင် သည့် အ လျောက် ခိုက် ရန် ဖြစ် ခြင်း၊ ပြိုင် ဆိုင် ခြင်း၊ အ မျက် ထွက် ခြင်း၊ ဖီ ဆန် ခြင်း၊ အ သ ရေ ဖျက် ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း၊ ဝင့် ဝါ ခြင်း၊ ဘက် ပြိုင် ခြင်း များ ဖြစ် မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ပြစ် မှား မြဲ ပြစ် မှား လျက် ညစ် ညူး မှု၊ မေ ထုန် မှု၊ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား မှု များ ကို နောင် တ မဲ့ ပြု ကျင့် ခဲ့ သူ များ အ တွက် ငါ မြည် တမ်း ရ သည် နှင့် ရောက် လာ သော ငါ့ ကို သင် တို့ ကြောင့် ငါ ဘု ရား သ ခင် နှိမ့် ချ တော် မူ ဦး မည် ကို လည်း ကောင်း ငါ စိုး ရိမ် ၏။ပ ရ ဒိ သု ဘုံ ထဲ သို့ လည်း ယူ ဆောင် ခံ ရ ပြီး လျှင် လူ မ ပြန် မ ကြား အပ်။ မ မြွက် မ ဆို နိုင် သော မိန့် ဆို ချက် များ ကို ကြား ရ သော ထို သူ့ ကို ငါ သိ၏။ ရုပ် ခ န္ဓာ ပါ မ ပါ ငါ မ သိ၊ ဘု ရား သ ခင် သိ တော် မူ ၏။

သင် ဒံ ယေ လ မူ ကား။ အ န္တိ မ ကာ လ တိုင် အောင်။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သို ထား လျက်။ စာ စောင် ကို လည်း တံ ဆိပ် ခတ် ပိတ် လော့။ လူ အ များ တို့ သည် ရှောက် လိုက် သ ဖြင့်၊ ပ ညာ တိုး ပွား လိမ့် မည် ဟု မြွက် ဆို၏။

ထို အ ခါ နံ့ သာ ပေါင်း တင် ရှို့ ရာ ပ လ္လင် တော့် ယာ ဘက် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တစ် ပါး ရပ် တန့် ထင် ရှား သည် ကို ဇာ ခ ရိ မြင်၍၊

ထို ကာ လ ညဉ့် အ ခါ ရူ ပါ ရုံ တွင် ပေါ လု အား အ ရှင် ဘု ရား က မ ကြောက် လင့်၊ နှုတ် မ ဆိတ် ဘဲ ဟော လော့။

ဘု ရား သ ခင့် ရူ ပါ ရုံ ကို ဖော် ပြ တတ် သော ဇာ ခ ရိ လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ရှာ ဖွေ လေ ၏။ ထို သို့ ရှာ ဖွေ စဉ် တွင် ဘု ရား သ ခင် အောင် မြင် စေ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊

တစ် ဖန် ငါ သည် မော် ကြည့် လျက် တာ ကြိုး ကိုင် ဆွဲ သူ တစ် ဦး ကို မြင် ရ သော်၊ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အို သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ ရွှင် လန်း စွာ ကြွေး ကြော် လော့။ ငါ သည် ကြွ လာ လျက်၊ သင့် အ လယ် တွင် စံ နေ မည်။ထို သို့ စံ နေ သည့် အ တိုင်း၊ မြောက် မြား သော လူ မျိုး တို့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ ထို ကာ လ မှီ ဝဲ လျက်၊ ငါ့ လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ ငါ့ ကို ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း၊ သင် သိ ရ လ တ္တံ့။သန့် ရှင်း သော ပြည် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ယု ဒ နယ် ကို ဝေ ပုံ တော် အ ဖြစ် အ ပိုင် ယူ လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရွေး ချယ် တော် မူ ဦး မည်။အို လူ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့၊ သန့် ရှင်း သော စံ ရာ တော် မှ၊ ကြွ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင်၊ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ လော့။အ ဘယ် သို့ သွား မည် နည်း ဟု မေး လျှင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရာ အ နံ အ လျား ကို၊ တိုင်း တာ သိ မှတ် ရန် သွား မည် ဟု ပြန် ဆို သည့် ကာ လ၊

တစ် ဖန် ကောင်း ကင် ဘုံ၌ မ ဟာ နိ မိတ် ထင် ရှား သည် မှာ နေ ကို ရုံ လျက်၊ လ ကို စီး နင်း လျက်၊ ကြယ် ဆယ့် နှစ် လုံး စီ သ ရ ဖူ ကို ဆောင်း လျက်၊ ကိုယ် ဝန် ဆောင် သော မိန်း မ တစ် ဦး သည် ပြင်း စွာ သား ဖွား ဝေ ဒ နာ ခံ စား၍ အော် ဟစ် နေ သ တည်း။

ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် က လည်း သင် တို့ ဘောင် ရှိ ပ ရော ဖက် နှင့် ဟူး ရား ဆ ရာ တို့ လှည့် ဖြား ခြင်း ကို မ ခံ ကြ လင့်။ မြင် သော ကိုယ့် အိပ် မက် များ ကို လည်း မ ယုံ ကြ လင့်။ထို သူ တို့ သည် ငါ စေ လွှတ် ခြင်း ကင်း လျက်၊ နာ မ တော် နှင့် ပ ရိ ယာယ် ပြု၍ ဟော ပြော လေ့ ရှိ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊

လက် သဏ္ဌာန် ကို ဆန့် လျက် ဦး ဆံ ကို ဆွဲ ပြီး လျှင်၊ မိုး မြေ စပ် ကြား ရောက် ချီ ဆောင် သော ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ ရှု စိတ် တော် မ မူ လို သော ရုပ် ပွား တည် ရာ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ အ တွင်း တံ တိုင်း၊ မြောက် မျက် နှာ တံ ခါး ဝ အ နီး၊ ဘု ရား သ ခင် ဆိုင် ရာ ရူ ပါ ရုံ၌၊ ငါ့ ကို ဆောင် သွား တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊မြို့ ပြင် တွင် ငါ ဖူး မြင် ခဲ့ သော ရူ ပါ ရုံ နည်း တူ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် တည် သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။

သ တေ ဖန် သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် စဉ် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင့် ညာ ဘက် တော် မှာ ယေ ရှု ရပ် နေ တော် မူ သည် ကိုလည်း ကောင်း မြင် သ ဖြင့်၊ကောင်း ကင် ပွင့်၍ ဘု ရား သ ခင် ညာ ဘက် တော် မှာ လူ သား ရပ် နေ တော် မူ သည် ကို မြင် ပါ သည် ဟု ဆို သည့် ကာ လ၊

သို့ ရာ တွင် ထို နေ့ ရက် နာ ရီ ကို မည် သူ မျှ မ သိ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ စေ တ မန် တော် များ မ သိ၊ သား တော် လည်း မ သိ၊ ခ မည်း တော် သာ သိ တော် မူ၏။

ထို ကာ လ၌ တောင် ဘု ရင် ကို ရန် ဘက် ပြု မည့် သူ တို့ သည် များ ပြား လျက် သင်၏ လူ မျိုး အ နက် သောင်း ကျန်း တတ် သူ တို့ လည်း ရူ ပါ ရုံ ကို အ တည် ပြု ခြင်း ငှာ ထ ကြွ သ ဖြင့် ပျက် စီး ပြို လဲ ကြ လိမ့် မည်။

ဩ ဇိ မင်း ကွယ် လွန် သော နှစ် တွင် အ ရှင် ဘု ရား သည် မွန် မြတ် ကြီး မြင့် သော ပ လ္လင် ထက် စံ တော် မူ သည် ကို ငါ မြင် ရ သည် မှာ၊ အ ဝတ် တော့် အ မြိတ် သည် ဘုံ ဗိ မာန် တော် အ စွန်း သို့ ရောက် လျက် ရှိ ၏။ဤ လူ မျိုး သည် မျက် စိ နှင့် မြင် ခွင့် နား နှင့် ကြား ခွင့်၊ စိတ် နှ လုံး နှင့် နား လည် ခွင့် ရ လျက်၊ ချမ်း သာ ရ ရန် ပြန် လာ ခွင့် မ ရှိ စေ ခြင်း ငှာ စိတ် နှ လုံး ကို ထိုင်း မှိုင်း စေ၍ နား ကို လေး စေ သည့် ပြင်၊ မျက် စိ ကို လည်း ဖုံး အုပ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊အို အ ရှင် ဘု ရား မည် မျှ တိုင် နည်း ဟု မေး လျှောက် လျှင်၊ မြို့ များ၊ အိမ် များ၌ နေ ထိုင် သူ ကင်း၍ မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လျက် လယ် မြေ လည်း ဖုန်း ဆိုး ဖြစ် လျက်လူ တို့ ကို ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကွာ ဝေး စေ၍ နေ ပြည် အ တွင်း က ထွက် ခွာ ရာ များ သည့် တိုင် အောင် တည်း။နေ ပြည် တွင် ဆယ် စု တစ် စု ကျန် ကြွင်း ခဲ့ လျှင် ကျွမ်း လောင် ခြင်း ကို ခံ ရ ဦး မည်။ ခုတ် လှဲ ရာ သ ပိတ် ပင်၊ ညန် ပင် ငုတ် ကျန် သည့် နည်း တူ နေ ပြည် အ ငုတ် ကား သီး သန့် သော အ ဆက် အ နွယ် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။တ မန် စ ရာ ပ တို့ သည်၊ တစ် ပါး လျှင် အ တောင် သုံး စုံ ရှိ၍ တစ် စုံ ဖြင့် မျက် နှာ ကို ကွယ် ကာ လျက်၊ တစ် စုံ ဖြင့် ခြေ ကို ဖုံး အုပ် လျက်၊ တစ် စုံ ဖြင့် ပျံ ဝဲ လျက်၊ ရှေ့ တော် တွင် ခ စား ကြ ရာ၊ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ သန့် ရှင်း၊ သန့် ရှင်း၊ သန့် ရှင်း တော် မူ၏။ မြေ တစ် ပြင် လုံး သည် ဘုန်း အာနု ဘော် တော် နှင့် ပြည့် လျက် ရှိ သည် ဟု၊ သံ တိုင် သံ ပေါက် ကြွေး ကြော် ကြ ကုန် ၏။ထို အ သံ ကြောင့် ဗိ မာန် တော် ဝ အ ခြေ အ မြစ် လှုပ် ရှား၍၊ တစ် ဗိ မာန် လုံး မီး ခိုး ပြည့် သ ဖြင့်၊

ဝိ ညာဉ် တော် သည် ငါ့ ကို ချီ ဆောင် လျက်၊ ခါ လ ဒဲ ပြည် ရှိ သိမ်း သွား ခံ ရ သူ တို့ နေ ရာ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဝိညာဉ် တော် မှ ခံ ရ သော ရူ ပါ ရုံ၌ ယူ သွား တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ငါ မြော် မြင် ရာ ရူ ပါ ရုံ ခွာ တက် လေ ၏။

ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ကြောက် မက် ဖွယ် ကောင်း သော၊ နေ့ တော် ကြီး မ တိုင် မီ၊ နေ ကို အ မိုက်၊ လ ကို အ သွေး ဖြစ် စေ မည်။

အ န္တိ မ နေ့ ရက် ကာ လ၌ ကိုယ့် တပ် မက် များ ကို လိုက် စား သော လူ သ ရော် တို့ သည် ပေါ် လာ၍၊ကြွ လာ တော် မူ မည် ဟူ သော က တိ တော် ကား မည် သို့ နည်း။ ဘိုး ဘေး တို့ အိပ် ပျော် သည့် ကြ နေ့ ရက် က စ၍ ဖန် ဆင်း စ ကာ လ နည်း တူ အ ရာ ခပ် သိမ်း ရှိ မြဲ ရှိ နေ သည် ဟု သ ရော် ကြ မည့် အ ကြောင်း အ ထူး မှတ် သား ကြ လော့။

သိုး ငယ် တော် သည် တံ ဆိပ် ခု နစ် ချက် အ နက် တစ် ချက် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ငါ မျှော် ကြည့် ရာ သ တ္တ ဝါ လေး ပါး အ ဝင် တစ် ပါး က၊ လာ ခဲ့ လော့ ဟု မိုး ချုန်း သံ နှင့် ဆို သည် ကို ငါ ကြား သည့် အ တိုင်း ကြည့် ပြန် ရာ မြင်း ဖြူ တစ် စီး ကို လည်း ကောင်း၊သူ တို့ က အို သန့် ရှင်း ဖြောင့် မှန် တော် မူ သော အ ရှင် သ ခင်၊ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် နေ ထိုင် သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ သွေး အ တွက် စီ ရင်၍ ဒဏ် ခတ် တော် မ မူ ဘဲ မည် မျှ ကြာ နေ တော် မူ အံ့ နည်း ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ဟစ် ကြ သော အ ခါ၊ဖွဲ့ ဖြူ ဝတ် လုံ တစ် ထည် စီ ရ ပြီး လျှင် သူ တို့ ကဲ့ သို့ ကွပ် မျက် ခံ ရ မည့် ကျွန် ချင်း နှင့် ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ အ ရေ အ တွက် မ ပြည့် သည့် တိုင် အောင် ကာ လ အ နည်း ငယ် ဆိုင်း လင့် ရန် အ မိန့် ကို ခံ ရ ကြ၏။ဆ ဌ မ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ငါ ကြည့် ပြန် ရာ ပြင်း ထန် သော င လျင် လှုပ် ခြင်း ဖြစ် လျက်၊ နေ သည် အ မွေး ထည် ကဲ့ သို့ မည်း လျက် လ တစ် ဝန်း လုံး သွေး ရောင် ဖြစ် လျက်၊မိုး ကောင်း ကင် ကြယ် န က္ခ များ သည် မ အောင် သော သ ဖန်း သီး လေ တိုက်၍ ကြွေ ကျ သ ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး သို့ ကြွေ ကျ လျက်၊မိုး ကောင်း ကင် သည် စာ လိပ် ကဲ့ သို့ လိပ် လျက် တောင် ကျွန်း ရှိ သ မျှ လည်း နေ ရာ မှ ရွေ့ သွား လေ၏။မြေ ကြီး ဘု ရင်၊ အ ရာ ရှိ၊ ဗိုလ် မှူး၊ သူ ကြွယ်၊ စွမ်း ရည် ကြီး သူ၊ ကျွန်၊ လူ လွတ် ဟူ သ မျှ သည် တောင် များ ရှိ လှိုင် ကျောက် ကြား များ၌ ပုန်း အောင်း ပြီး လျှင်၊ထို တောင် ကျောက် များ အား ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြို လဲ၍ ပ လ္လင် တော့် ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင်၏ မျက် နှာ တော် မှ လည်း ကောင်း၊ သိုး ငယ် တော်၏ အ မျက် တော် ဒဏ် မှ လည်း ကောင်း ဖုံး ကွယ် ကြ ပါ။ထို အ ရှင် တို့ အ မျက် ဒဏ် နေ့ တော် ကြီး တိုင် ရောက် ပြီ ဖြစ်၍ မည် သူ ခံ ရပ် နိုင် အံ့ နည်း ဟု ဟစ် ကြွေး ကြ ၏။လေး ကိုင် သော စီး နင်း သူ သည် သ ရ ဖူ ကို ရ ပြီး နောက် အောင် မြဲ အောင် မြင် ရန် ချီ ထွက် သည် ကိုလည်း ကောင်း မြင် ရ ၏။

တ တိ ယ စေ တ မန် တော် တံ ပိုး မှုတ် သော် မီး ရှူး သ ဖွယ် တောက် လောင် သော ဒေါ န ခေါ် ကြယ် ကြီး တစ် လုံး သည် မြစ် သုံး စု တစ် စု နှင့် စမ်း ပေါက် များ ပေါ် သို့ ကောင်း ကင် မှ ကျ ၍၊

ထို အ ခါ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ကြို ဆို ရန် မီး ခွက် ကိုယ် စီ ဆောင်၍ ထွက် သွား သော အ ပျို ရံ ဆယ် ယောက် နှင့် တူ လိမ့် မည်။ဆီ ဝယ် သွား ခိုက် မင်္ဂ လာ သ တို့ သား ရောက် လာ သ ဖြင့် အ သင့် ရှိ နေ သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် ပွဲ သို့ လိုက် ပါ ဝင် သွား ကြ ပြီး မှ တံ ခါး ပိတ် ထား လေ ၏။ထို နောက် ကျန် ရစ် သော အ ပျို ရံ တို့ သည် လာ၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ တို့ အား ဖွင့် ပေး ပါ ဟု တောင်း ကြ သော်မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား က သင် တို့ ကို မ သိ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု ပြန် ဆို၏။ထို ကြောင့် စောင့် နေ ကြ လော့။ ထို နေ့ ရက် အ ချိန် နာ ရီ ကို သင် တို့ မ သိ ကြ ချေ။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ဟစ် ကြ လော့။ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ မှ ဘေး ဆိုး ကဲ့ သို့ သင့် ရောက် လ တ္တံ့။

ဝိ ညာဉ် တော် ဝင် စား သော ငါ့ ကို တော သို့ ခေါ် သွား ရာ ပုတ် ခတ် ခြင်း ဘွဲ့ ကိုယ် လုံး ပြည့် ပါ လျက် ဦး ခေါင်း ခု နစ် လုံး၊ ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ရှိ သား ရဲ နီ အ ထက် စီး နေ သော မိန်း မ တစ် ယောက် ကို ငါ မြင် ရ၏။

တစ် ဖန် ငါ မျှော် ကြည့် ရာ တိမ် တိုက် ဖြူ ကို လည်း ကောင်း၊ တိမ် တိုက် ထက် လူ့ သား နှင့် တူ သော ပု ဂ္ဂိုလ် တစ် ပါး သည် ရွှေ သ ရ ဖူ ကို ဆောင်း လျက်၊ ထက် သော တံ စဉ် ကို ကိုင် လျက် ထိုင် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် ရ ၏။စေ တ မန် တော် တစ် ပါး လည်း ဗိ မာန် တော် မှ ထွက် လာ လျက် တိမ် တိုက် ထက် ထိုင် နေ သော ပု ဂ္ဂိုလ် အား တံ စဉ် တော် ကို ကျော့ ရိတ် တော် မူ ပါ။ မြေ ကြီး အ သီး အ နှံ မှည့်၍ ရိတ် ချိန် တိုင် ရောက် ပါ ပြီ ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ရာ၊တိမ် တိုက် ထက် ထိုင် နေ သော ပု ဂ္ဂိုလ် သည် တံ စဉ် ကို မြေ ကြီး ပေါ် သို့ ပစ် လွှတ် သည့် အ လျောက် မြေ ကြီး ရိတ် ဖြတ် ခံ ရ၏။

၎င်း နောက် ညဉ့် အ ခါ ထို ရူ ပါ ရုံ တွင် ငါ မြင် ရ သော စ တု တ္ထ သား ရဲ ကား ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ခွန် အား တန် ခိုး နှင့် ပြည့် စုံ၍ ကြီး သော သံ သွား ရှိ လျက် ကိုက် စား ပိုင်း ဖြတ် ပြီး မှ အ ကြွင်း အ ကျန် ကို ခြေ ဖြင့် နင်း ချေ လေ၏။ ထို သား ရဲ သည် အ ရင် သား ရဲ ရှိ သ မျှ ထက် ထူး ခြား၍ ဦး ချို ဆယ် ချောင်း ပါ ၏။ထို ဦး ချို များ ကို ငါ ထောက် ရှု စဉ် တွင် အ လယ်၌ ဦး ချို ငယ် တစ် ချောင်း ပေါ် ထွက် လျှင် အ ရင် ဦး ချို များ အ နက် သုံး ချောင်း ကို ၎င်း ရှေ့ တွင် နုတ် ရ၏။ ထို ဦး ချို ငယ် သည် လူ ကဲ့ သို့ မျက် စိ နှင့် တ ကွ၊ အ ကြီး အ ကျယ် ကို ပြော ဆို တတ် သော နှုတ် ရှိ၏။

တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သည် မှာ၊ အို ယေ ရ မိ၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် ရ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် ဗာ တံ ခက် ကို မြင် ပါ သည် ဟု ငါ လျှောက် လျှင်၊ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အ မြင် တော် သင့် ပြီ၊ အ သို့ ဆို သော် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို အ တည် ပြု ရန် ငါစောင့် ထိန်း သော ကြောင့် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

တစ် ဖန် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် င ရဲ ဘုံ သော့ နှင့် သံ ကြိုး ကြီး တစ် စင်း ကို ကိုင် လျက် ကောင် ကင် ဘုံ မှ ဆင်း လာ ရာ၊သား ရဲ နှင့် မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် တို့ ရှိ နှင့် ရင်း ကန့် မီး အိုင် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သ ဖြင့် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ ကြ လ တ္တံ့။တစ် ဖန် ဖြူ ဆွတ် သော မ ဟာ ရာ ဇ ပ လ္လင် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို ပ လ္လင့် အ ထက် စံ တော် မူ သော အ ရှင့် မျက် မှောက် မှ၊ မိုး မြေ ရှောင် ပြေး ကွယ် ပျောက် သည် ကိုလည်း ကောင်း ငါ မြင် ရ ၏။ထို ပ လ္လင် တော့် ရှေ့ တွင် သူ သေ အ ယုတ် အ မြတ် တို့ ရပ် နေ ကြ ရ။ မှတ် ပုံ စာ ရင်း များ ကို ဖွင့် ထား သည့် ပြင် အ သက် ဆိုင် ရာ အ ခြား စာ ရင်း ကို လည်း ဖွင့် ထား ပြီး လျှင် သူ သေ တို့ သည် စာ ရင်း မှတ် ပုံ ပါ အ ကျင့် အ ကြံ များ အ လျောက် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ ကြ သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။သ မု ဒ္ဒ ရာ သည် ပါ ရှိ သော သူ သေ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သေ မင်း နှင့် မ ရ ဏာ တို့ သည် ပါ ရှိ သော သူ သေ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အပ် ရ ကြ သ ဖြင့် အ ကျင့် အ ကြံ များ အ လျောက် လူ တိုင်း စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ခံ ရ ပြီး နောက်၊သေ မင်း နှင့် မ ရ ဏာ ကို မီး အိုင် ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက်၏။ ထို မီး အိုင် ကား ဒု တိ ယ သေ ခြင်း တည်း။အ သက် စာ ရင်း တွင် အ မည် မ သွင်း သူ တိုင်း ကို လည်း မီး အိုင် ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက်၏။မာ နတ် စာ တန် တည်း ဟူ သော ရှေး မြွေ ဟောင်း န ဂါး ကို ဖမ်း ဆီး၍ နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် ချည် နှောင် လျက် င ရဲ သို့ ပစ် ချ ပြီး လျှင်၊ထို နှစ် ပေါင်း တစ် ထောင် မ ကုန် မီ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို ထပ် မံ မ လှည့် ဖြား နိုင် စေ ရန် ပိတ်၍ တံ ဆိပ် ခတ် ထား သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ ထို ကာ လ ကုန် လွန် သည့် နောက် တစ် ခ ဏ မျှ လွှတ် ရ ဦး မည်။

ထို ကျိုင်း ကောင် တို့ သည် ပြင် ဆင် ပြီး စစ် မြင်း သ ဏ္ဌာန် နှင့် တူ လျက် ဦး ခေါင်း များ ပေါ် မှာ ရွှေ ရောင် သ ရ ဖူ အ ဆင်း၊ မျက် နှာ များ သည် လူ့ မျက် နှာ အ ဆင်း၊နှုတ် ခမ်း မွေး များ သည် မိန်း မ ဦး ဆံ အ ဆင်း၊ သွား များ သည် ခြင်္သေ့ သွား အ ဆင်း၊ ရင် အုပ် များ သည် သံ ရင် အုပ် အ ဆင်း ရှိ ၍၊

ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဟော ပြော လျက် နေ သော ပ ရော ဖက် တို့ စ ကား များ ကို မ နာ ယူ ကြ လင့်။ ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် အ တိုင်း မ ဟုတ်။ ကိုယ့် မ နော ရူ ပါ ရုံ အ တိုင်း သာ ဟော ပြော ၍၊ သင် တို့ ကို အ န တ္တ ဖြစ် စေ လျက်၊

နိုင် ငံ တော်၏ သ တင်း တော် မြတ် ကို လူ အ မျိုး မျိုး တို့ အား သက် သေ အ ဖြစ် မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ ကြား ပြော ပြီး မှ အ ဆုံး တိုင် လိမ့် သ တည်း။

နောင် လာ လ တ္တံ့ သော ကာ လ တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗိ မာန် တော် တည် ရာ တောင် သည်၊ တောင် တ ကာ တို့ အ ထွဋ် ဖြစ် လျက်၊ ကုန်း တ ကာ တို့ ထက် ကြီး မြင့် သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး ခပ် သိမ်း တို့ တက် ကြ လိမ့် မည်။

ဇိ အုန် မြို့၌ တံ ပိုး မှုတ် လျက်၊ သန့် ရှင်း ရာ ငါ့ တောင် ပေါ် တွင် အ ချက် သံ ပေး ကြ လော့။ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ တုန် လှုပ် ကြ စေ။ မိုး ပိတ် လျက် မှောင် အ တိ နေ့၊ မိုး အုံ့၍ မှောင် ကျ ရာ နေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် သည်၊ နီး ကပ်၍ ရောက် အံ့ ဆဲ ဖြစ်၏။ ခွန် အား ကြီး၍ များ ပြား သ ဖြင့်၊ ရှေး ကာ လ က မ ဖြစ် စ ဘူး၊ နောင် ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် မ ဖြစ် လ တ္တံ့ သော အ လုံး အ ရင်း သည်၊ တောင် တန်း ပေါ် တွင်၊ အ မိုက် တိုက် ကဲ့ သို့ ဖုံး လွှမ်း ကြ သည် တ ကား။ထို အ ကောင် များ ကြောင့် မိုး မြေ တုန် လှုပ် လျက်၊ နေ လ မိုက် လျက်၊ ကြယ် န က္ခတ် အ လင်း ကွယ် ရ ၏။တပ် တော် အ လွန် ကြီး ကျယ် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ အ မိန့် တော် အ တိုင်း စီ ရင် သော ဗိုလ် ထု သည်၊ ခွန် အား ကြီး သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် သည်၊ ခံ ရပ် သူ မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ ကြီး လှ၍ ကြောက် ရွံ့ ဖွယ် ကောင်း သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ ထို အ လုံး အ ရင်း တော် ရှေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ သံ ကို လွှင့် တော် မူ ၏။သို့ ရာ တွင်၊ ယ ခု ကာ လ ပင် အ စာ ရှောင် လျက်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက်၊ စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ကျေး ဇူး ပြု သော သ ဘော၊ သ နား သော သ ဘော၊ စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော သ ဘော၊ ပေး အံ့ သော ဘေး မှ ပြောင်း လဲ သော သ ဘော နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သော၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ၊ အ ဝတ် ကို မ ဟုတ်၊ စိတ် နှ လုံး ကို ဆုတ် လျက် ပြန် လာ ကြ လော့။ကိုယ် တော် လည်း၊ ပြန် ကြွ လျက် စိတ် တော် ပြောင်း လဲ၍ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့၊ ဘော ဇဉ် သ က္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ အ ဖြစ် မင်္ဂ လာ ဆု ချ ထား တော် မူ မည် မ မူ မည် ကို၊ မည် သူ သိ နိုင် သ နည်း။ဇိ အုန် မြို့၌ တံ ပိုး မှုတ်၍ အ စာ ရှောင် ရာ နေ့၊ စည်း ဝေး ရာ နေ့ သန့် ခြား လျက် ကြော် ငြာ ကြ လော့။လူ ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် ဖိတ်၍ သီး သန့် စေ ကြ လော့။ အ သက် ကြီး သူ တို့ မှ စ၍၊ နို့ စို့၊ နို့ ညှာ သူ ငယ် တို့ ကို ခေါ် ဖိတ် စု ရုံး ကြ လော့။ မင်္ဂ လာ ဆောင် တိုက် ခန်း မှ ပင် သ တို့ သား သ တို့ သ မီး တို့ ထွက် လာ ကြ စေ။ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် ဆောင် ပ ရော ဟိတ် တို့ သည်၊ မုတ် ဆောင် နှင့် ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကြား တွင် ငို ကြွေး လျက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ လူ မျိုး တော် ကို စာ နာ တော် မူ ပါ။ လူ မျိုး ခြား တို့ ပုံ ခိုင်း ရာ၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ဖြစ်၊ ပိုင် ရာ တော် ကို ထား တော် မ မူ ပါ လင့်။ ချင်း တို့ ဘု ရား ကား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ သော ဆို ခွင့် ကို၊ လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ အ ဘယ် ကြောင့် ရ ကြ ပါ အံ့ နည်း ဟု တောင်း လျှောက် ကြ စေ။သို့ နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ပြည် တော် အ တွက် ရှု စိတ် တော် မ မူ ဘဲ၊ လူ မျိုး တော် ကို ညှာ တာ လျက်၊ တုံ့ ပြန် မိန့် မြွက် တော် မူ သည် မှာ၊ငါ သည်၊ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကို၊ တင်း တိမ် အောင် ပေး သ နား မည့် အ လျောက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ကဲ့ ရဲ့ ရာ အ ဖြစ်၊ ဆက် လက် ထား မည် မ ဟုတ်။

ထို နောက် ကြီး စွာ သော အ ခွင့် အာ ဏာ ဆောင် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် သည် ကို ငါ မြင် ရာ မြေ ကြီး သည် သူ့ ဘုန်း ရောင် နှင့် ထွန်း လင်း လျက် ရှိ၏။ထို ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကို ကြောက် ရွံ့၍ အ ဝေး က ရပ် နေ လျက် ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး မြို့ ခိုင် သည် အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။ တစ် နာ ရီ ချင်း တွင် စီ ရင် ဒဏ် သင့် ရောက် ပြီ တ ကား ဟု ငို ကြွေး ရင် တီး လျက် ဆို ကြ လိမ့် မည်။မြေ ကြီး ကုန် သည် တို့ သည် ရွှေ၊ ငွေ၊ ကျောက် မျက်၊ ပု လဲ၊ ပိတ် ချော၊ အ မောင်း ထည်၊ ပိုး ထည်၊ အ နီ ထည်၊ နံ့ သာ သား အ မျိုး မျိုး၊ ဆင် စွယ် အ သုံး အ ဆောင် မှ စ၍ အ ဖိုး ထိုက် သစ် သား၊ ကြေး၊ သံ၊ ကျောက် ဖြူ အ သုံး အ ဆောင်၊ သစ် ကြံ ပိုး၊ ဖာ လာ၊ နံ့ သာ ပေါင်း၊ နံ့ သာ ဆီ၊ လော ဗန် စေး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ၊ မုန့် ညက်၊ စ ပါး၊ နွား၊ သိုး၊ မြင်း၊ ရ ထား နှင့်၊ ကိုယ် ကာ ယ အ သက် ဝိ ညာဉ် ပါ လူ တည်း ဟူ သော ကုန် စည် များ ကို နောင် မည် သူ မျှ ဝယ် ယူ တော့ မည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။နှစ် ခြိုက် သော အ သီး မြတ် ပ ပျောက် လျက် မြိန် ရှက် သော ခဲ ဖွယ် နှင့် ကျက် သ ရေ ပျက် စီး ပြီ ဖြစ်၍ နောင် တွေ့ ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။ထို မြို့ ထွက် ကုန် စည် များ ကို ရောင်း ဝယ် ကြွယ် ဝ သော ကုန် သည် တို့ သည် ဤ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကို ကြောက် ရွံ့၍ အ ဝေး က ရပ် နေ လျက်၊ပိတ် ချော ထည်၊ အ မောင်း ထည်၊ အ နီ ထည်၊ ရွှေ၊ ကျောက် မျက်၊ ပု လဲ များ ကို ဝတ် ခြုံ ဆင် ယင် သော မြို့ ကြီး သည် အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။တစ် နာ ရီ ချင်း တွင် ထို မျှ လောက် စည်း စိမ် ဆုံး ပါး ပြီ တ ကား ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် ဆို ကြ လိမ့် မည်။ သင်္ဘော သူ ကြီး ရှိ သ မျှ၊ သင်္ဘော စီး ရှိ သ မျှ၊ သင်္ဘော သား တို့ နှင့် ပင် လယ် ဖြင့် အ သက် မွေး သူ ဟူ သ မျှ လည်း၊ကျွမ်း လောင် ရာ မီး ခိုး ကို ကြည့် မြင် သော် အ ဝေး က ရပ် နေ လျက် ဤ မြို့ ကြီး နှင့် အ ဘယ် မြို့ တူ သ နည်း ဟု ဟစ် သည့် ပြင်၊ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မှုန့် ကြဲ လျက် စည်း စိမ် ကြောင့် ပင် လယ် သွား သင်္ဘော ရှင် ရှိ သ မျှ ကို ကြွယ် ဝ စေ ခဲ့ ရာ ထို မြို့ ကြီး သည် အ မင်္ဂ လာ၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။ တစ် နာ ရီ ချင်း တွင် မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် ပြီ တ ကား ဟု အော် ဟစ် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။သူ က လည်း ဗာ ဗု လုန် မြို့ ကြီး ပြို ပြီ၊ ပြို ပြီ။ နတ် ဆိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ မ သန့် သော ဝိ ညာဉ် ဟူ သ မျှ အောင်း ရာ ငှက် ယုတ် ငှက် ဆိုး တို့ အောင်း ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။

ထို အ ခါ လက် သည် ငါ့ ကို တို့၍ လေး ဘက် ထောက် စေ ပြီး လျှင်၊ထို သူ က အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဒံ ယေ လ၊ မတ် တတ် ရပ်၍ ငါ ပြော သော စ ကား ကို နား လည် လော့။ သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟူ သော စ ကား ကို ဆို လျှင် ငါ သည် တုန် လှုပ် လျက် ရပ် နေ၏။သူ က လည်း အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ် နင်း ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း သော ပ ထ မ နေ့ မှ စ၍ သင့် စ ကား ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ။ ထို စ ကား ကြောင့် လည်း ငါ ရောက် လာ ပြီ။

တစ် ဖန် ငါ မျှော် ကြည့် ရာ ပ လ္လင် တော်၊ သ တ္တ ဝါ များ နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ပတ် လည် ရှိ ကု ဋေ အ သင်္ချေ မ က သော စေ တ မန် တော် တို့ က၊

မ ထင် သော အ ချိန် နာ ရီ၌ လူ့ သား ကြွ လာ မည် ဖြစ်၍ ကိုယ် တိုင် အ သင့် ရှိ နေ ကြ လော့။

တစ် ဖန် ကောင်း ကင် ဘုံ ပွင့် ရာ ငါ မျှော် ကြည့် သော် မြင်း ဖြူ တစ် စီး ကို မြင် ရ၏။ စီး နင်း သူ သည် ဟုတ် မှန် စွာ သ စ္စာ စောင့် သော အ ရှင် ဟု သ မုတ်၍ ဖြောင့် မတ် စွာ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် လျက် စစ် တိုက် တော် မူ ၏။မီး လျှံ ကဲ့ သို့ စ က္ခု တော် ရှိ သော ထို အ ရှင် သည် မ ကိုဋ် အ များ ကို ဆောင်း လျက် အ သွေး စွန်း ပြီး ဝတ် လုံ ကို ရုံ လျက် ကိုယ် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ သော အ က္ခ ရာ တင် ပြီး နာ မ တော့် ပြင် ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် က ပတ် တော် ဟူ ၍ ဘွဲ့ တော် ရှိ၏။ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ တို့ လည်း ဖြူ စင် သော ပိတ် ချော ဝတ် ဆင် လျက် မြင်း ဖြူ များ ကို စီး၍ နောက် တော် ပါ ကြ ရာ။

ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ ဖြင့် ဟာ မ ဂေ ဒုန် ခေါ် အ ရပ် သို့ စု ရုံး စေ ကြ သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။ ငါ သည် ခိုး သူ ကဲ့ သို့ လာ မည်။ အ ချည်း စည်း သွား လာ၍ ရှက် ကွဲ ရာ မ ပေါ် စေ ရန် ကိုယ့် အ ဝတ် များ ကို ထိန်း သိမ်း လျက် စောင့် နေ သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။

သို့ ရာ တွင် နောက် ဆုံး နေ့ ရက် ကာ လ၌ ခဲ ယဉ်း သော အ ဖြစ် အ ပျက် များ ရောက် လာ မည် ကို သိ မှတ် လော့။သင် မူ ကား ငါ သင် ကြား ခြင်း၊ လေ့ ကျင့် ခြင်း၊ ကြံ စည် ခြင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း၊ ချစ် ခြင်း၊ တည် ကြည် ခြင်း မှ စ၍၊အ န္တိ အုတ်၊ ဣ ကော နိ၊ လု တ္တ ရ မြို့ များ တွင် သင့် ရောက် ရာ နှိပ် စက် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း များ၌ ငါ့ ပုံ စံ လိုက် ခဲ့ လေ ပြီ။ ထို သို့ ခံ ခဲ့ ရာ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း အ မျိုး မျိုး မှ အ ရှင် ဘု ရား လွတ် မြောက် စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။မု ချ ဆို သော် ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို လျက် နေ လို သူ ရှိ သ မျှ သည် ညှဉ်း ပန်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။လူ ဆိုး နှင့် လူ လိမ် တို့ သည် လှည့် စား လျက်၊ လှည့် စား ခံ ရ လျက်၊ ထို ထက် ဆိုး သွမ်း ကြ မည် မှန် သော် လည်း၊သင် မူ ကား မည် သူ့ ထံ မှ သင် ကြား ခဲ့ ရ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ယုံ ကြည် ခြင်း ဖြင့် ကယ် တင် ရာ ရောက် စေ ခြင်း ငှါ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည် စုံ စေ နိုင် သော သ မ္မာ ကျမ်း ဂန် ကို ငယ် ရွယ် စဉ် က သိ ခဲ့ ရ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မှတ် သား လျက် ထို သင် ကြား စိတ် ချ ခဲ့ ရ သော အ ရာ များ၌ တည် နေ လော့။ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် ကျမ်း ဂန် ရှိ သ မျှ သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် စုံ လင်၍ ကောင်း မှု အ မျိုး မျိုး အ ဖို့ အ သင့် ရှိ စေ အံ့ သော ငှါ သင် ကြား ခြင်း၊ အ ပြစ် ဖော် ပြ ခြင်း၊ ပဲ့ ပြင် ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် အောင် ဆုံး မ ခြင်း များ၌ အ ကျိုး ရှိ၏။အ သို့ ဆို သော် လူ တို့ သည် ကိုယ် ကို ချစ် သူ၊ လော ဘ ရှိ သူ၊ ဝင့် ဝါ သူ၊ မာ န ထောင် လွှား သူ၊ ကဲ့ ရဲ့ သူ၊ မိ ဘ စ ကား ကို မ လိုက် နာ သူ၊ ကျေး ဇူး ကန်း သူ၊ မ သန့် ရှင်း သူ၊

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် တော် ပြ ဋ္ဌာန်း ချက် များ အ တိုင်း၊ မ စီ မ ရင်၊ အ တည် မ ပြု မ ချင်း၊ အ မျက် တော် အ ရှိန် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ မည် မ ဟုတ် ကြောင်း၊ နောင် ကာ လ သင် တို့ နား လည် ကြ ရ လ တ္တံ့။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် ခြင်း ကင်း လျက် ဆို တတ် သော ပ ရော ဖက် တို့ သည်၊ အ ကျိုး မဲ့ မု သာ ဗေ ဒင် ကို မြော် ကြည့် လျက်၊ ထို အ ချက် တည် မည် ဟု စောင့် စား ကြ၏။ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် ဟု၊ ဗျာ ဒိတ် တော် မ ခံ ရ ဘဲ ဆို တတ် သော ချင်း တို့ က၊ အ ကျိုး မဲ့ ရူ ပါ ရုံ ကို မြော် မြင် လျက်၊ မု သာ ဗေ ဒင် ဟော ကြ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊

ထို ကြောင့် စောင့် နေ ကြ လော့။ အ ရှင် ကြွ လာ မည့် နေ့ ရက် ကို သင် တို့ မ သိ ကြ။

၎င်း ပြင် တိမ် တိုက် ကို ရုံ လျက်၊ သက် တံ့ ဆောင်း လျက်၊ ဖွင့် ထား ပြီး စာ စောင် ငယ် ကိုင် လျက်၊ နေ သ ဖွယ် မျက် နှာ၊ မီး တိုင် သ ဖွယ် သ လုံး ရှိ သော ခွန် အား ကြီး သည့် စေ တ မန် တော် တစ် ပါး သည် ကောင်း ကင် မှ ဆင်း သက် ပြီး လျှင် ညာ ခြေ ကို ရေ ပေါ် မှာလည်း ကောင်း၊ ဝဲ ခြေ ကို မြေ ပေါ် မှာလည်း ကောင်း၊ ချ ထား သည် ကို ငါ မြင် ရ၏။သို့ နှင့် အ ညီ စေ တ မန် တော် လက် မှ စာ စောင် ငယ် ကို ငါ ယူ၍ စား သော် ခံ တွင်း၌ ပျား ရည် ကဲ့ သို့ ချို လျက် စား ပြီး နောက် ဝမ်း ၌ ခါး ၏။ထို အ ခါ ဘာ သာ စ ကား အ ပုံ ပုံ ပြော ဆို သော လူ အ မျိုး အ နွယ် များ နှင့် ဘု ရင် မင်း အ များ ကို ရည်၍ သင် ဟော ပြော ရ ဦး မည် ဟူ သော အ မိန့် ကို ငါ ခံ ရ၏။

ညဉ့် အ ခါ ခိုး သူ လာ သ ကဲ့ သို့ အ ရှင် ဘု ရား၏ နေ့ ရက် တော် ရောက် လာ မည် ကို သင် တို့ ကိုယ် တိုင် အ သေ အ ချာ သိ ကြ၏။အ ရာ ရာ ကို စံ ချ လျက် အ ကောင်း ကို စွဲ ကိုင်၍၊အ ဆိုး ဟူ သ မျှ ကို ကြဉ် ရှောင် လော့။ငြိမ် သက် ခြင်း အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ကို ကိုယ် တော် တိုင် လုံး လုံး သန့် ရှင်း စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ သင် တို့ နာမ် ဝိ ညာဉ်၊ စိတ် သ ဘော၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သုံး ပါး လုံး ကို ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကြွ လာ တော် မူ သည့် ကာ လ အ ပြစ် မဲ့ အောင် စောင့် ထိန်း တော် မူ ပါ စေ သော။သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ သော အ ရှင် သည် သ စ္စာ တည် တော် မူ သည့် အ လျောက် ထို သို့ ပင် ပြု တော် မူ လိမ့် မည်။ညီ အစ် ကို တို့၊ ငါ တို့ အ ဖို့ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့။ညီ အစ် ကို ရှိ သ မျှ ကို သန့် ရှင်း စွာ နမ်း ရှုပ် လျက် နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ဤ စာ ကို ညီ အစ် ကို ခပ် သိမ်း တို့ အား ဖတ် ပြ ကြ ရန် အ ရှင် ဘု ရား ကို တိုင် တည်၍ ငါ တောင်း ပန်၏။ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ်၏ ကျေး ဇူး တော် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တည် ရှိ စေ သ တည်း။ငြိမ် သက် သည်၊ လုံ ခြုံ သည် ဟု ဆို လျက် နေ ကြ စဉ် ပင် သား ဖွား သော မိန်း မ၌ ဝေ ဒ နာ သင့် ရောက် သည့် နည်း တူ လွတ် ခွင့် မ ရှိ ဘဲ ပျက် စီး ခြင်း ဘေး ရုတ် တ ရက် သင့် ရောက် မည်။ညီ အစ် ကို တို့၊ ထို နေ့ တော် သည် သူ ခိုး ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို အုပ် မိ ရန် မှောင် မိုက် တွင် မ နေ ဘဲ၊

သ တ္တ မ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ကောင်း ကင် ဘုံ တွင် နာ ရီ ဝက် မျှ ဆိတ် ဆိတ် နေ ပြီး နောက်၊

ဆ ဌ မ တံ ဆိပ် ကို ဖွင့် တော် မူ သည့် ကာ လ ငါ ကြည့် ပြန် ရာ ပြင်း ထန် သော င လျင် လှုပ် ခြင်း ဖြစ် လျက်၊ နေ သည် အ မွေး ထည် ကဲ့ သို့ မည်း လျက် လ တစ် ဝန်း လုံး သွေး ရောင် ဖြစ် လျက်၊မိုး ကောင်း ကင် ကြယ် န က္ခ များ သည် မ အောင် သော သ ဖန်း သီး လေ တိုက်၍ ကြွေ ကျ သ ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး သို့ ကြွေ ကျ လျက်၊

ချစ် သူ တို့၊ မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် အ များ သည် ဤ လော က ထဲ သို့ ထွက် သွား ကြ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ဝိ ညာဉ် တိုင်း ကို မ ယုံ ဘဲ ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် ပါ ဟုတ် မ ဟုတ် စံ ချ ကြ လော့။

သ တ္တ မ စေ တ မန် တော် တံ ပိုး မှုတ် သော် ဤ လော က နိုင် ငံ ကို ငါ တို့ အ ရှင် နှင့် ဘိ သိက် တော် ခံ မင်း သည် ပိုင် ရ လေ ပြီ။ ကမ္ဘာ အ ဆက် ဆက် စိုး စံ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ကျယ် သော မြွက် ဆို သံ များ ကို ငါ ကြား ရ၏။

ဆို ခဲ့ သည် ညဉ့် နှင့် နေ့ ဆိုင် ရာ ရူ ပါ ရုံ သည် မှန် သော် လည်း ကွာ ဝေး သော ကာ လ အ ဖို့ ဖြစ် သော ကြောင့် သို ထား လော့။

သံ လွင် တောင် ပေါ် တွင် ထိုင် နေ တော် မူ သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် အ သီး အ ခြား ချဉ်း ကပ် ၍ မည် သည့် အ ခါ တွင် ထို သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ကြွ လာ တော် မူ ခြင်း နှင့် ယ ခု ခေတ် ကာ လ ကုန် ဆုံး ခြင်း ဆိုင် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ ရာ။

ထို ကြောင့် အို အ ဂ ရိ ပ္ပ ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် သည် ကောင်း ကင် ရူ ပါ ရုံ အ တိုင်း မ လိုက် မ နာ ဘဲ မ နေ။

ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု စဉ် တွင် ငါ အ လွန် ပင် ပန်း လျက် ယ ခင် ရူ ပါ ရုံ တွင် မြင် ဖူး သူ ဂါ ဗြေ လ သည် ည ဦး ယံ ပူ ဇော် ချိန် ခန့် တွင် ငါ့ ကို တို့၍ ပြော ဆို သည် မှာ၊အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ သင် သည် ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန်၌ လေ့ လာ စေ ရန် ငါ ထွက် လာ ပြီ။သင် သည် အ သ နား တော် ခံ စ အ ခါ၌ ပင် အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဖြစ် သ ဖြင့် ထုတ် ဆင့် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သင့် အား ဖော် ပြ ခြင်း ငှာ ငါ ထင် ရှား ပြီ။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ထင် ရှား ခြင်း ကို ဆင် ခြင်၍ နား လည် လော့။

ဗျာ ဒိတ် ခံ သော သူ တို့ အား၊ မ ခံ ပါ နှင့် ဟူ၍ လည်း‌ ကောင်း၊ အ မြော် အ မြင် ဆ ရာ တို့ အား၊ မှန် ရာ ကို မ မြော် မြင် ဘဲ မြှောက် ပင့် ဟော ပြော ၍၊ တံ လျှပ် များ ကို သာ မြော် မြင် ကြ ပါ လော့။

ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး မှ စ သော၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ ပေါ်၌၊ ကျေး ဇူး တော် ရ လို၍၊ အ သ နား တော် ခံ သော သ ဘော ကို သွန်း လောင်း သ ဖြင့်၊ ၎င်း တို့ သည်၊ ထိုး ဖောက် ခဲ့ သော သူ့ ကို ရှု မြော်၍ ဧ က ပု တ္တ သား အ တွက် မြည် တမ်း သ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သား ဦး အ တွက် ကြင် နာ သ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ မြည် တမ်း ကြင် နာ ကြ လ တ္တံ့။

ကိုယ် တော် သည် မိုး တိမ် နှင့် တ ကွ ကြွ လာ တော် မူ ရာ ထိုး ဖောက် ခဲ့ သူ တို့ မှ စ၍ လူ ဟူ သ မျှ ရှု မြင် ရ သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် ကြောင့် မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။ ဟုတ် မှန် ပေ၏။ အာ မင်။

စစ် ဖြစ် ဆဲ သ တင်း စစ် ဖြစ် မည့် သ တင်း များ ကို ကြား ရ သည် နှင့် မ ကြောင့် ကြ ရန် သ တိ မူ ကြ လော့။ ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သော် လည်း အ ဆုံး မ တိုင် သေး။

ကယ် တင် ခြင်း ခံ ရ အံ့ သော ငှါ ဓ မ္မ၌ မွေ့ လျော် သော စိတ် ကို မ ခံ မ ယူ ကြ သော ကြောင့် ပျက် စီး ရာ လိုက် သူ တို့ ရှေ့ မိ စ္ဆာ၏ ဆိုင် ရာ အံ့ ဖွယ် သော တန် ခိုး နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အ မျိုး မျိုး၊ မ ဖြောင့် မတ် သော လှည့် စား ခြင်း အ မျိုး မျိုး ဖြင့် စာ တန် ပြု ပြင် သည့် အ တိုင်း ထို သူ ပေါ် လာ လိမ့် မည်။

ဤ သူ တို့ လည်း၊ စ ပျစ် ရည် ကြောင့် ယိမ်း ယိုင် လျက်၊ အ ရက် ကြောင့် မူး ယစ် လျက်၊ ပ ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ ပင်၊ အ ရက် ကြောင့် ယိမ်း ယိုင် မူး ယစ် ၍၊ စ ပျစ် ရည် ၌ နစ် မွန်း သ ဖြင့် ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် ရာ၊ ယိမ်း ယိုင် လျက်၊ ဆုံး ဖြတ် ရာ၊ တိမ်း လဲ လျက် နေ ကြ သည့် ပြင်၊

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။