163 ယေရှု၏အံ့ဖွယ်အမှုများ ကျမ်းစာအခန်းငယ်များ

ဘုရားသခင်ရဲ့တန်ကြူးတွေက ကျွန်တော်တို့ဘဝမှာ အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် ထူးဆန်းတဲ့အရာတွေ ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်ပါတယ်။ ယေရှုရဲ့နာမည်နဲ့ ဆုတောင်းပြီး ဘုရားသခင်ကို ကျေနပ်စေမယ့် ယုံကြည်ခြင်းရှိရင်တော့ ဘုရားသခင်က အခြေအနေတွေ၊ ဖြစ်ရပ်တွေကို ကျွန်တော်တို့အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ပြောင်းလဲပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ ယုံကြည်ပါတယ်။ သူက လူတွေကို ကျွန်တော်တို့ကို ကူညီထောက်ပံ့ဖို့ လှုံ့ဆော်ပေးနိုင်သလို၊ သူအလိုတော်ရှိရင် ကျွန်တော်တို့ရှိနေတဲ့နေရာကနေ သွားချင်တဲ့နေရာကိုလည်း ရောက်အောင် ပို့ဆောင်ပေးနိုင်ပါတယ်။ ရိုးရှင်းပါတယ်၊ ယုံကြည်ရုံပါပဲ။ ဒီအံ့ဖွယ်အမှုတွေက ကျွန်တော်တို့ဘဝမှာ ဖြစ်ပျက်လာနိုင်ပါတယ်။

ယေရှုလုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့ အံ့ဖွယ်အမှုတိုင်းက ဘုရားသခင်ကို ချီးမြှောက်ဖို့၊ သူများကိုကူညီဖို့နဲ့ သူဟာ ဘုရားသခင့်သားတော်မှန်း သက်သေပြဖို့ပါ။ ခရစ်ဝင်ကျမ်းတွေမှာ ယေရှုရဲ့အံ့ဖွယ်အမှုတွေ အများကြီးကို မှတ်တမ်းတင်ထားပေမယ့် မှတ်တမ်းမတင်နိုင်လောက်အောင် အရမ်းများလွန်းတဲ့ အံ့ဖွယ်အမှုတွေလည်း ရှိပါသေးတယ်။ ကျမ်းစာထဲမှာလည်း ပြောထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ “ယေရှုသည် တပည့်တော်တို့ရှေ့မှောက်၌ အခြားသော နိက္ခမအများကိုပြုတော်မူ၏။ ထိုအမှုတို့ကို ဤကျမ်းစာ၌ မရေးထား။” (ယောဟန် ၂၀:၃၀)

ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် နတ် ပူး သူ အ များ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် နတ် များ ကို အ မိန့် တော် နှင့် နှင် ထုတ်၍ သူ နာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။

ကိုယ်တော်က လှေ့ယာဘက်တွင်ပိုက်ချလော့။ ရကြလိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်းချကြရာ ငါးများစွာမိသဖြင့် မဆွဲမတင်နိုင်ကြ။

ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု အိမ် သို့ ရောက် တော် မူ ရာ ပေ တ ရု၏ ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ ဖျား၍ပက် လက် နေ သည် ကို မြင် သော် လက် ကို ကိုင် တော် မူ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ သည် အ ဖျား ပျောက်၍ ထ ပြီး လျှင် လုပ် ကြွေး သ မှု ပြု လေ ၏။

ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း သ တင်း သည် ရှု ရိ ပြည် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ သ ဖြင့် နတ် ဆိုး ပူး သူ၊ ဝက် ရူး စွဲ သူ၊ သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ တို့ နှင့် တ ကွ ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ အ ထူး ထူး အ ထွေ ထွေ ကပ် ရောက် သော သူ နာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။

ကိုယ် တော် သည် မြင် တော် မူ သော် ပ ရော ဟိတ် တို့ ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ သွား စဉ် ပင် သန့် ရာ ရောက် ကြ၏။

ကိုယ် တော် သည် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း နူ နာ သန့် ရာ ရောက် လေ၏။

ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည် နောက် က လာ၍ အ ဝတ် တော် ကို ထိ ရုံ မျှ တို့ ရ လျှင်၊ ကျန်း မာ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို တို့ သော် ယေ ရှု လှည့် ကြည့်၍ မြင် တော် မူ လျှင်ငါ့ သ မီး အား ယူ လော့။ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ ကျန်း မာ လေ၏။

ထို အ ခါ လူ နူ တစ် ယောက် သည် ချဥ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ လျှင် ကျွန် တော် ကို သန့် စေ တော် မူ နိုင် ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ယေ ရှု က မြေ ခွေး များ မှာ တွင်း ရှိ၏။ လေ သ တ္တ ဝါ များ မှာ အ သိုက် ရှိ၏။ လူ့ သား မှာ မူ ခေါင်း ချ ရာ မျှ မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။အ ခြား သော တ ပည့် တစ် ယောက် က လည်း အ ရှင် ဘု ရား အ ဘ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် သွား ခွင့် ပေး ပါ ဦး ဟု လျှောက် သော် ယေ ရှု က ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့။သူ သေ များ ကို ဆိုင် ရာ သူ သေ တို့ သင်္ဂြိုဟ် ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက်၍ တ ပည့် တော် တို့ လိုက် ကြ ရာအိုင် ရေ အ လွန် လှုပ် ရှား သ ဖြင့် လှိုင်း များ သည် လှေ ကို လွှမ်း မိုး၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား စက် တော် ခေါ် လျက် နေ တော် မူ၏။တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ အ ရှင် ဘု ရား ကယ် တော် မူ ပါ။ သေ ဆုံး ရ ပါ တော့ မည် ဟု လျှောက် ဆို လျက် နှိုး ကြ သော်၊ကိုယ် တော် က ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ တို့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် ကြ သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထ၍ လေ နှင့် ရေ ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် အ လွန် ငြိမ် ဝပ် ရ လေ ၏။တ ပည့် တော် တို့ လည်း အံ့ သြ၍ ဤ သူ ကား မည် သို့ သော သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် တော် ကို နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ ၏။တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂါ ဒ ရ နယ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် မည် သူ မျှ ထို လမ်း ကို မ သွား ဝံ့ အောင် အ လွန် ကြမ်း တမ်း သော နတ် ပူး သူ နှစ် ယောက် သည် သင်္ချိုင်း ဂူ များ မှ ထွက် လာ လျက် ဆီး ကြို ပြီး လျှင်၊အို ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ချိန် မ တိုင် မီ ညှဥ်း ပန်း ရန် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ လော ဟု အော် ဟစ် မေး လျှောက် ကြ၏။ကိုယ် တော် သည် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း နူ နာ သန့် ရာ ရောက် လေ၏။

ကိုယ် တော် သည် တောင် ပေါ် မှ ဆင်း သက် တော် မူ သော် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် သည် နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။ထို စ ကား ကို ယေ ရှု ကြား သော် အံ့ သြ တော် မူ၍ ဤ မျှ လောက် ယုံ ကြည် ခြင်း ကို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် မ တွေ့ စ ဘူး ငါ အ မှန် ဆို ၏၊အ များ သော သူ တို့ သည် အ ရှေ့ အ နောက် မှ လာ ပြီး လျှင် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် တွင် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် အ တူ စံ စား ရ ကြ လ တ္တံ့။နိုင် ငံ တော် သား တို့ မူ ကား ပြင် ပ မှောင် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ သ ဖြင့် ငို ကြွေး ခြင်း အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ရ ကြ လ တ္တံ့။ ငါ ဆို သည် ဟူ၍ နောက် တော် ပါ တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြီး မှ တပ် မှူး အား သွား လော့။သင် ယုံ ကြည် သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ လု လင် လည်း ထို အ ချိန် နာ ရီ တွင် ပင် ကျန်း မာ လေ ၏။ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု အိမ် သို့ ရောက် တော် မူ ရာ ပေ တ ရု၏ ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ ဖျား၍ပက် လက် နေ သည် ကို မြင် သော် လက် ကို ကိုင် တော် မူ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ သည် အ ဖျား ပျောက်၍ ထ ပြီး လျှင် လုပ် ကြွေး သ မှု ပြု လေ ၏။ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် နတ် ပူး သူ အ များ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် နတ် များ ကို အ မိန့် တော် နှင့် နှင် ထုတ်၍ သူ နာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ထို သို့ ပြု တော် မူ သည် မှာ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ အ နာ ရော ဂါ ငါ တို့ ဝေ ဒ နာ များ ကို ထမ်း ဆောင် သယ် ပိုး တော် မူ သည် ဟူ၍ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။ပတ် လည်၌ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သည် ကို ယေ ရှု မြင် သော် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကူး လို ကြောင်း မိန့် တော် မူ လျှင်ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တစ် ယောက် ချဉ်း ကပ်၍ ဆ ရာ ကြွ တော် မူ ရာ မည် သည့် အ ရပ် သို့ မ ဆို တ ပည့် လိုက် ပါ မည် ဟု လျှောက် သည့် ကာ လထို အ ခါ လူ နူ တစ် ယောက် သည် ချဥ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် ဘု ရား အ လို တော် ရှိ လျှင် ကျွန် တော် ကို သန့် စေ တော် မူ နိုင် ပါ သည် ဟု လျှောက် သော်၊ယေ ရှု က မြေ ခွေး များ မှာ တွင်း ရှိ၏။ လေ သ တ္တ ဝါ များ မှာ အ သိုက် ရှိ၏။ လူ့ သား မှာ မူ ခေါင်း ချ ရာ မျှ မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။အ ခြား သော တ ပည့် တစ် ယောက် က လည်း အ ရှင် ဘု ရား အ ဘ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် သွား ခွင့် ပေး ပါ ဦး ဟု လျှောက် သော် ယေ ရှု က ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့။သူ သေ များ ကို ဆိုင် ရာ သူ သေ တို့ သင်္ဂြိုဟ် ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ထို နောက် ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက်၍ တ ပည့် တော် တို့ လိုက် ကြ ရာအိုင် ရေ အ လွန် လှုပ် ရှား သ ဖြင့် လှိုင်း များ သည် လှေ ကို လွှမ်း မိုး၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား စက် တော် ခေါ် လျက် နေ တော် မူ၏။တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ အ ရှင် ဘု ရား ကယ် တော် မူ ပါ။ သေ ဆုံး ရ ပါ တော့ မည် ဟု လျှောက် ဆို လျက် နှိုး ကြ သော်၊ကိုယ် တော် က ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ တို့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် ကြ သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထ၍ လေ နှင့် ရေ ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် အ လွန် ငြိမ် ဝပ် ရ လေ ၏။တ ပည့် တော် တို့ လည်း အံ့ သြ၍ ဤ သူ ကား မည် သို့ သော သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် တော် ကို နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ ၏။တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂါ ဒ ရ နယ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် မည် သူ မျှ ထို လမ်း ကို မ သွား ဝံ့ အောင် အ လွန် ကြမ်း တမ်း သော နတ် ပူး သူ နှစ် ယောက် သည် သင်္ချိုင်း ဂူ များ မှ ထွက် လာ လျက် ဆီး ကြို ပြီး လျှင်၊အို ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ချိန် မ တိုင် မီ ညှဥ်း ပန်း ရန် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ လော ဟု အော် ဟစ် မေး လျှောက် ကြ၏။ကိုယ် တော် သည် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း နူ နာ သန့် ရာ ရောက် လေ၏။ထို အ ခါ ခ ရီး အ တော် ကွာ တွင် ဝက် အုပ် ကြီး ကျက် စား လျက် ရှိ သ ဖြင့်နတ် များ က အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ မည် ဖြစ် လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ပါ ရ စေ ဟု တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း သွား တော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။နတ် များ လည်း ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ သ ဖြင့် တစ် အုပ် လုံး သည် အိုင် ကမ်း စောက် ကို တစ် ဟုန် တည်း ပြေး ဆင်း၍ ရေ၌ သေ ဆုံး ကြ ၏။ဝက် ကျောင်း တို့ လည်း ထွက် ပြေး ပြီး လျှင် မြို့ တွင်း သို့ ဝင်၍ နတ် ပူး သူ တို့ အ ဖြစ် အ ပျက် မှ စ သော အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ကြား ပြော ကြ သည့် ကာ လ၊ယေ ရှု ကို ကြို ဆို ခြင်း ငှာ တစ် မြို့ လုံး ထွက် လာ၍ တွေ့ ကြ သော် နယ် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ ၏။ယေ ရှု က လည်း မည် သူ့ ကို မျှ မ ကြား မ ပြော မိ စေ ရန် သ တိ ပြု လော့။ ပ ရော ဟိတ် ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ပြီး လျှင် မော ရှေ စီ ရင် ခဲ့ သော အ လှူ ကို သက် သေ အ ဖြစ် ဆက် ကပ် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။

ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ လျက် မည် သူ မျှ ကု သ၍ မ ရ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည်၊နောက် က လာ၍ အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို တို့ လျှင် တို့ ခြင်း သွေး သွန် နာ ရပ် လေ၏။

ထို ကာ လ သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း ခြင်း ကြောင့် ဝမ်း နည်း၍ အ မျက် တော် ထွက် လျက် သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ပြီး လျှင် လက် ဆန့် လော ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ သော် ဆန့် လိုက် သ ဖြင့် သန် စွမ်း ပြန် လေ၏။

ထို သူ တို့ ထွက် ကြ စဉ် နတ် ပူး၍ အ သော သူ တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည် နှင့်၊နတ် ကို နှင် ထုတ် တော် မူ သော် သူ အ သည် စ ကား ပြော၏။ လူ ပ ရိ သတ် လည်း အံ့ သြ၍ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် မည် သည့် အ ခါ မျှ ဤ သို့ မ မြင် စ ဘူး ဟု ဆို ကြ ၏။

ထို သို့ စက် တော် ဖြန့် သည် ကို တ ပည့် တော် အား လုံး တို့ မြင် သော အ ခါ တ စ္ဆေ ထင် မှတ်၍ ထိတ် လန့် ကြ သော ကြောင့် ဟစ် လျှင် ဟစ် ချင်းထို မြို့ တွင် သူ နာ အ နည်း ငယ် တို့ အ ပေါ်၌ လက် တင်၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ သည် မှ တစ် ပါး အ မှု ကြီး မည် သည် ကို မျှ ပြု တော် မ မူ နိုင်။ကိုယ် တော် က အား ယူ ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ငါ ပင် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်

ချဉ်း ကပ်၍ တ လား ကို တို့ တော် မူ လျက် အ ချင်း လု လင် ထ လော့။ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊သေ သူ သည် ထ၍ စ ကား ပြော သည် နှင့် မိ ခင် အား အပ် လိုက် တော် မူ၏။

ဒေ သ နာ တော် အ ဆုံး၌ ရှိ မုန် အား ရေ နက် ရာ သို့ လှော်၍ ဆွဲ ဖမ်း ရန် ပိုက် ချ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် ကာ လ၊ရှိ မုန် က သ ခင်၊ ကျွန် တော် တို့ သည် တစ် ညဉ့် လုံး ကြိုး စား ပါ သော် လည်း အ နည်း ငယ် မျှ မ ရ ပါ။သို့ ရာ တွင် သ ခင့် အ မိန့် အ တိုင်း ချ ပါ ဦး မည် ဟု ဆို ပြီး မှ ချ ကြ ရာ ငါး များ စွာ ကို ဝိုင်း မိ သ ဖြင့် ပိုက် စုတ် လျက် ရှိ သည် နှင့်၊

ယေ ရှု က၊ တိတ် လော့။ ထို သူ မှ ထွက် လော့ ဟု ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် နတ် သည် ထို သူ့ ကို အ လယ် တွင် လှဲ ချ ပြီး လျှင်၊

စက် တော် ခေါ် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ အိုင်၌ လေ မုန် တိုင်း ကျ၍ လှေ တွင် ရေ ပြည့် သ ဖြင့် ဘေး တွေ့ ကြ ရာ၊တ ပည့် တော် တို့ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် သ ခင်၊ သ ခင်၊ သေ ဆုံး ရ ပါ တော့ မည် ဟု လျှောက် ဆို လျက် နှိုး ကြ သော် ကိုယ် တော် သည် ထ၍ လေ နှင့် လှိုင်း တံ ပိုး ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် ရပ် စဲ ငြိမ် ဝပ် ရ လေ ၏။

မှူးမတ်က အရှင်ဘုရား၊ အကျွန်ုပ်၏သားမသေမီကြွတော်မူပါဟု လျှောက်သော်၊သားယောသပ်အား ယာကုပ်ပေးခဲ့သောမြေကွက်အနီး ရှုခါခေါ်ရှမာရိမြို့တစ်မြို့သို့ရောက်တော်မူသော်၊ယေရှုက သွားတော့၊ သင့်သားအသက်ရှင်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူသည် ယေရှု မိန့်တော်မူသည့်စကားကိုယုံလျက် ထွက်သွားပြီးနောက်၊ခရီးအကြား ကြိုဆိုလာသောကျွန်တို့က အရှင့်သားအသက်ရှင်ကြောင်း လျှောက်ထားကြရာ၊

ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။

ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် နတ် ပူး သူ အ များ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည့် အ လျောက် နတ် များ ကို အ မိန့် တော် နှင့် နှင် ထုတ်၍ သူ နာ ရှိ သ မျှ ကို လည်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ထို သို့ ပြု တော် မူ သည် မှာ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ အ နာ ရော ဂါ ငါ တို့ ဝေ ဒ နာ များ ကို ထမ်း ဆောင် သယ် ပိုး တော် မူ သည် ဟူ၍ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဖြင့် ရောက် သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း ပြည့် စုံ စေ ခြင်း ငှာ တည်း။

ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက် ပြန် လျက် ကူး သွား သ ဖြင့် နေ ရင်း မြို့ သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ့ ကိုယေ ရှု သည် သူ့ အိမ် တွင် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ စား တော် ခေါ် စဉ် အ ခွန် ကောက် နှင့် အ ပြစ် သား အ များ လည်း အ တူ ဝင်၍ စား ပွဲ ထိုင် ကြ သည် ကို ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မြင် ကြ သော်သင် တို့ ဆ ရာ သည် အ ဘယ့် ကြောင့် အ ခွန် အ ကောက် များ အ ပြစ် သား များ နှင့် အ တူ စား သောက် သ နည်း ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မေး မြန်း ကြ ၏။ယေ ရှု သည် ကြား တော် မူ သော် ကျန်း မာ သော သူ တို့၌ ဆေး သ မား မ လို၊ နာ သော သူ တို့၌ သာ လို၏။သို့ သော် လည်း ပူ ဇော် သ က္ကာ များ ထက် ကြည် ညို သော သ ဘော ကို ငါ နှစ် သက် သည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် မှာ မည် သို့ အ ဓိ ပ္ပါယ် ရှိ သည် ကို သွား၍ သင် ကြား ကြ လော့။ ငါ ကား ဖြောင့် မတ် သူ တို့ ကို ခေါ် ရန် မ ဟုတ်။ အ ပြစ် သား တို့ ကို ခေါ် ရန် ရောက် လာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို့ နောက် ယော ဟန်၏ တ ပည့် တို့ သည် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ်၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် အ စာ ရှောင် လျက် ကိုယ် တော်၏ တ ပည့် တို့ မူ ကား အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ မ ရှောင် ကြ ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ယေ ရှု က လူ ပျို ရံ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ သ မျှ အ တွင်း ညည်း တွား နိုင် ကြ သ လော။ သို့ သော် လည်း မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သား ကို ရုပ် သိမ်း မည့် နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။ ထို ကာ လ အ စာ ရှောင် ကြ လ တ္တံ့။၎င်း ပြင် မည် သူ မျှ အ ဝတ် ဟောင်း ကို အ ထည် သစ် စ နှင့် မ ဖာ တတ်။ ဖာ လျှင် ထို အ စ ရုန်း သ ဖြင့် သာ၍ စုတ် ကွဲ တတ် ၏။သား ရေ ဘူး ဟောင်း တွင် လည်း စ ပျစ် ရည် သစ် ကို ထည့် လေ့ မ ရှိ ကြ။ ထည့် လျှင် သား ရေ ဘူး ပေါက် ကွဲ သ ဖြင့် စ ပျစ် ရည် ယို၍ ဘူး ပျက် တတ်၏။ စ ပျစ် ရည် သစ် ကို ဘူး သစ် တွင် ထည့် လေ့ ရှိ သ ဖြင့် နှစ် မျိုး လုံး မ ပျက် မ စီး ရှိ နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ကျောင်း ဒါ ယ ကာ တစ် ဦး သည် ချဉ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ကျွန်ုပ်၏ သ မီး သည် ယ ခု ပင် သေ ဆုံး ပါ ပြီ။ သို့ သော် လည်း ကိုယ် တော် သည် ကြွ၍ လက် တင် တော် မူ လျှင် အ သက် ရှင် ပြန် ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် သော်၊ယေ ရှု သည် ထ၍ တ ပည့် တော် တို့ ပါ လိုက် ကြွ တော် မူ၏။ထမ်း စင် ထက် တင် လျက် အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ၏။ ထို သူ တို့၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် တော် မူ သော် ယေ ရှု က ငါ့ သား အား ယူ လော့၊ သင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ လျှင်၊ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည် နောက် က လာ၍ အ ဝတ် တော် ကို ထိ ရုံ မျှ တို့ ရ လျှင်၊ ကျန်း မာ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို တို့ သော် ယေ ရှု လှည့် ကြည့်၍ မြင် တော် မူ လျှင်ငါ့ သ မီး အား ယူ လော့။ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ ကျန်း မာ လေ၏။ကျောင်း ဒါ ယ ကာ့ အိမ် သို့ ရောက် သော် ပြွေ သ မား တို့ နှင့် မြည် တမ်း သော ပ ရိ သတ် ကို မြင် တော် မူ၍ယေ ရှု က ဖယ် ကြ၊ သူ ငယ် မ သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ထို သူ တို့ ကို ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး နောက် ကိုယ် တော် သည် ကြွ ဝင်၍ သူ ငယ် မ လက် ကို ကိုင် တော် မူ သ ဖြင့် သူ ငယ် မ ထ လေ၏။ထို သ တင်း လည်း ပြည် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ လေ ၏။ထို အ ရပ် မှ ယေ ရှု ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် သူ ကန်း နှစ် ယောက် သည် အို ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော်၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု ဟစ် လျက် လိုက် လာ ကြ ၏။အိမ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် ထို သူ ကန်း တို့ ချဉ်း ကပ် ကြ သ ဖြင့် ယေ ရှု က ငါ တတ် စွမ်း နိုင် သည် ကို ယုံ သ လော ဟု မေး တော် မူ လျှင် ယုံ ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊သင် တို့ ယုံ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ ဟု ဆို လျက် သူ တို့၏ မျက် စိ များ ကို တို့ တော် မူ သ ဖြင့် ပွင့် လင်း ရ၏။ကျမ်း တတ် ဆ ရာ အ ချို့ က ဤ သူ သည် ပုတ် ခတ် မှု ပြု ပြီ ဟု အောက် မေ့ ကြ၏။မည် သူ့ ကို မျှ မ သိ စေ ကြ နှင့် ဟု ပ ညတ် တော် မူ သော် လည်း၊ထို သူ တို့ သည် ထွက် သွား ပြီး လျှင် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို ပြည် လုံး နှံ့ ကြော် ငြာ ကြ၏။ထို သူ တို့ ထွက် ကြ စဉ် နတ် ပူး၍ အ သော သူ တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည် နှင့်၊နတ် ကို နှင် ထုတ် တော် မူ သော် သူ အ သည် စ ကား ပြော၏။ လူ ပ ရိ သတ် လည်း အံ့ သြ၍ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် မည် သည့် အ ခါ မျှ ဤ သို့ မ မြင် စ ဘူး ဟု ဆို ကြ ၏။ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က မူ ကား သူ သည် နတ် မင်း ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု ဆို ကြ၏။ယေ ရှု သည် ဓ မ္မာ ရုံ များ၌ ဒေ သ နာ ပေး လျက် နိုင် ငံ တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော လျက် အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကင်း ပျောက် စေ လျက် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် ကို လှည့် လည် တော် မူ စဉ်၊အ ထိန်း မဲ့ သိုး အုပ် သို့ ကဲ့ သို့ ပင် ပန်း အား လျော့ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ ကို မြင် သ ဖြင့် က ရု ဏာ သက် တော် မူ၍၊ကိုယ် တော် က ရိတ် သိမ်း ရန် စ ပါး သည် များ လှ၏။လုပ် သား မူ ကား နည်း လေ စွ။ သို့ ဖြစ်၍ စ ပါး တော် ရှိ ရာ သို့ လုပ် သား တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း စ ပါး ရှင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု ကြ လော့ ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ၏။ထို သူ တို့၏ စိတ် ထင် များ ကို သိ မြင် တော် မူ သော် ယေ ရှု က စိတ်၌ အ ဘယ့် ကြောင့် မ ကောင်း ထင် မှတ် ကြ သ နည်း။အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။ ထ ၍ လှမ်း သွား လော့ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။လူ့ သား သည် မြေ ကြီး အ ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခွင့် အာ ဏာ ရှိ ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ စေ ခြင်း ငှာ ထ လော့၊ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အိမ် ပြန် လော့ ဟု သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ့ အား မိန့် တော် မူ သော် ထ ပြီး လျှင် အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ၏။လူ ပ ရိတ် သတ် သည် မြင် သော အ ခါ ကြောက် ရွံ့၍ လူ တို့ အား ထို မျှ လောက် တန် ခိုး ပေး တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။

ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ကျောင်း ဒါ ယ ကာ တစ် ဦး သည် ချဉ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ကျွန်ုပ်၏ သ မီး သည် ယ ခု ပင် သေ ဆုံး ပါ ပြီ။ သို့ သော် လည်း ကိုယ် တော် သည် ကြွ၍ လက် တင် တော် မူ လျှင် အ သက် ရှင် ပြန် ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် သော်၊ယေ ရှု သည် ထ၍ တ ပည့် တော် တို့ ပါ လိုက် ကြွ တော် မူ၏။ထမ်း စင် ထက် တင် လျက် အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ၏။ ထို သူ တို့၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် တော် မူ သော် ယေ ရှု က ငါ့ သား အား ယူ လော့၊ သင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ လျှင်၊ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည် နောက် က လာ၍ အ ဝတ် တော် ကို ထိ ရုံ မျှ တို့ ရ လျှင်၊ ကျန်း မာ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို တို့ သော် ယေ ရှု လှည့် ကြည့်၍ မြင် တော် မူ လျှင်ငါ့ သ မီး အား ယူ လော့။ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ ကျန်း မာ လေ၏။ကျောင်း ဒါ ယ ကာ့ အိမ် သို့ ရောက် သော် ပြွေ သ မား တို့ နှင့် မြည် တမ်း သော ပ ရိ သတ် ကို မြင် တော် မူ၍ယေ ရှု က ဖယ် ကြ၊ သူ ငယ် မ သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ထို သူ တို့ ကို ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး နောက် ကိုယ် တော် သည် ကြွ ဝင်၍ သူ ငယ် မ လက် ကို ကိုင် တော် မူ သ ဖြင့် သူ ငယ် မ ထ လေ၏။ထို သ တင်း လည်း ပြည် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ လေ ၏။

ထို အ ရပ် မှ ယေ ရှု ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် သူ ကန်း နှစ် ယောက် သည် အို ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော်၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု ဟစ် လျက် လိုက် လာ ကြ ၏။အိမ် သို့ ရောက် တော် မူ သော် ထို သူ ကန်း တို့ ချဉ်း ကပ် ကြ သ ဖြင့် ယေ ရှု က ငါ တတ် စွမ်း နိုင် သည် ကို ယုံ သ လော ဟု မေး တော် မူ လျှင် ယုံ ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊သင် တို့ ယုံ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ ဟု ဆို လျက် သူ တို့၏ မျက် စိ များ ကို တို့ တော် မူ သ ဖြင့် ပွင့် လင်း ရ၏။ကျမ်း တတ် ဆ ရာ အ ချို့ က ဤ သူ သည် ပုတ် ခတ် မှု ပြု ပြီ ဟု အောက် မေ့ ကြ၏။မည် သူ့ ကို မျှ မ သိ စေ ကြ နှင့် ဟု ပ ညတ် တော် မူ သော် လည်း၊ထို သူ တို့ သည် ထွက် သွား ပြီး လျှင် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကို ပြည် လုံး နှံ့ ကြော် ငြာ ကြ၏။

ထို သူ တို့ ထွက် ကြ စဉ် နတ် ပူး၍ အ သော သူ တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည် နှင့်၊နတ် ကို နှင် ထုတ် တော် မူ သော် သူ အ သည် စ ကား ပြော၏။ လူ ပ ရိ သတ် လည်း အံ့ သြ၍ ဣ သ ရေ လ ပြည် တွင် မည် သည့် အ ခါ မျှ ဤ သို့ မ မြင် စ ဘူး ဟု ဆို ကြ ၏။ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က မူ ကား သူ သည် နတ် မင်း ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု ဆို ကြ၏။

ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် ဆယ့် နှစ် ပါး ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ်၍ နတ် ဆိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် နိုင် ရန် အာ ဏာ နှင့် အ နာ ရော ဂါ အ မျိုး မျိုး ကင်း ပျောက် စေ နိုင် ရန် အာ ဏာ ကို ပေး အပ် တော် မူ၏။

ယေ ရှု က၊ သင် တို့ ကြား သ မျှ မြင် သ မျှ ကို ယော ဟန် အား ပြန်၍ ကြား ပြော ကြ လော့။မျက် မ မြင် သူ တို့ သည် မြင် ခွင့်၊ ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ သည် လှမ်း သွား ခွင့်၊ နူ သူ တို့ သည် သန့် ခွင့်၊ နား ပင်း သူ တို့ သည် ကြား ခွင့်၊ သေ သူ တို့ သည် ရှင် ပြန် ခွင့်၊ ဆင်း ရဲ သူ တို့ သည် သ တင်း တော် မြတ် နာ ယူ ခွင့် များ ကို ရ ကြ၏။

ထို နောက် နတ် ပူး၍ ကန်း လျက် အ လျက် ရှိ သူ တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ သည် နှင့် ကျန်း မာ စေ တော် မူ သ ဖြင့် ထို သူ မျက် စိ မြင်၍ စ ကား ပြော သော်။ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် အံ့ သြ လျက် ဤ သူ ကား ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သား တော် ပင် မ ဟုတ် လော ဟု မေး မြန်း ကြ၏။

လှေ မှ ဆင်း လျှင် ကြီး စွာ သော ထို ပ ရိ သတ် ကို မြင် သည် နှင့် က ရု ဏာ သက်၍ သူ နာ ပါ သ မျှ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။

ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ဤ အ ရပ် မှာ တော ဖြစ် ပါ သည် အ ချိန် လည်း လွန် ပါ ပြီ။ ရွာ များ သို့ သွား၍ အ စား အ စာ ဝယ် ကြ စေ ရန် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ယေ ရှု က ထို သူ တို့ မ သွား ရ စား ရန် သင် တို့ ပေး ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ရာတ ပည့် တော် တို့ တွင် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် သာ ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ပြန် သည့် ကာ လ။ကိုယ် တော် က ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ကြ ဟု အ မိန့် ရှိ လျက်လူ ပ ရိ သတ် ကို မြက် ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ၍ ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး၍ မုန့် များ ကို ဖဲ့ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ ကို ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိတ် သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။ထို သူ ကား ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဖြစ် သည်။ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် သူ၌ အ မှု ကြီး များ ထင် ရှား သည် ဟု အ ခြွေ အ ရံ တို့ အား ဆို၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍၀ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။စား သူ တို့ မှာ မိန်း မ နှင့် သူ ငယ် များ ပြင် ယောက်ျား ငါး ထောင် ခန့် ရှိ သ တည်း။

ထို့ နောက် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို သွား စေ တော် မူ သည့် အ တွင်း လှေ စီး၍ တစ် ဘက် ကမ်း သို့ ကူး နှင့် ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ချက် ခြင်း အ မိန့် တော် ရှိ၍ ပ ရိ သတ် ကို သွား စေ ပြီး သည့် နောက်၊ပ ဌ နာ ပြု ရန် တော် ပေါ် သို့ အ သီး အ ခြား တက် ကြွ သ ဖြင့် ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် တစ် ပါး တည်း ရှိ ရစ် တော် မူ၏။လှေ သည် လေ မ သင့်၍ လှိုင်း ပြင်း စွာ မိ လျက် ကမ်း နှင့် အ တော် ကွာ စဉ်၊သန်း ခေါင် ကျော် သုံး နာ ရီ ခန့် အ ချိန်၌ ကိုယ် တော် သည် အိုင် ရေ ပေါ် တွင် စက် တော် ဖြန့် လျက် တ ပည့် တော် တို့ ထံ ကြွ တော် မူ သ ဖြင့်တ ပည့် တော် တို့ မြင် သော အ ခါ တစ္ဆေ​ ဟု ဆို၍ ထိတ် လန့် လျက် ဟစ် လျှင် ဟစ် ချင်း။ယေ ရှု က အား ယူ ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ငါ ပင် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ သော်ပေ တ ရု က အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် မှန် လျှင် ရေ ပေါ် တွင် အ ထံ တော် သို့ တ ပည့် တော် လာ ခဲ့ စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ၊လာ ခဲ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပေ တ ရု သည် လှေ ပေါ် က ဆင်း ပြီး လျှင် ယေ ရှု ထံ ရောက် ရန် ရေ ပေါ် တွင် လျှောက် သွား၏။ယော ဟန် က ထို မိန်း မ ကို မ သိမ်း မ ယူ အပ် ဟု ကန့် ကွက် သည် ကို ထောက်၍ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် နောင် တော် ဖိ လိ ပ္ပု ကြင် ရာ ဟေ ရော ဒိ အ တွက် ကြောင့် ယော ဟန် ကို ဖမ်း ဆီး ချည် နှောင်၍ ထောင် ချ ခဲ့ ပြီ။သို့ ရာ တွင် လေ ပြင်း ထန် သည် ကို မြင် သော် ကြောက် ရွံ့၍ နစ် မြုပ် ဆဲ ရှိ သ ဖြင့် ကယ် တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ဟု အော် ဟစ် သော ကြောင့်၊ယေ ရှု သည် ချက် ခြင်း လက် ဆန့်၍ ကိုင် တော် မူ လျက် ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ပါး သူ၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ယုံ မှား သ နည်း ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို နောက် လှေ ပေါ် သို့ တက် ကြ သော် လေ ငြိမ် သ ဖြင့်၊လှေ စီး သူ တို့ သည် စင် စစ် ဘု ရား သ ခင်၏ သား တော် ပေ တည်း ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ကြ ၏။

ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ ဂါ လိ လဲ အိုင် နား ကို လျှောက် ပြီး လျှင် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ ထိုင် နေ တော် မူ စဉ်ကိုယ် တော် က သင် တို့ လည်း ကိုယ့် ရှေး ထုံး နည်း အ တွက် နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ သ နည်း။ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် သည် ချဉ်း ကပ် လျက် ပါ လာ သည့် ခြေ ဆွံ့ သူ၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ၊ မျက် မ မြင် သူ၊ အ သော သူ မှ စ၍ သူ နာ အ များ ကို ခြေ တော် ရင်း တွင် ချ ထား ကြ သည့် အ တိုင်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊အ သော သူ စ ကား ပြော ခွင့်၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ သန် စွမ်း ခွင့်၊ ခြေ ဆွံ့ သူ လှမ်း သွား ခွင့် မျက် မ မြင် သူ မြင် ခွင့် ရ သည် ကို ထို ပ ရိ သတ် မြင် သော် အံ့ သြ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။

လူ ပ ရိ သတ် တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက် ကြ သော် လူ တစ် ယောက် သည် ချဉ်း ကပ် ဒူး ထောက် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊အ ကျွန်ုပ် သား ကို သ နား တော် မူ ပါ။ သူ သည် ဝက် ရူး စွဲ၍ မီး တွင်လည်း ကောင်း၊ ရေ တွင်လည်း ကောင်း ကြိမ် ဖန် များ စွာ လဲ လျက် ဒု က္ခ ကြီး စွာ ခံ နေ ရ ပါ သည်။အ ရှင့် တ ပည့် တို့ ထံ ခေါ် ခဲ့ သော် လည်း မ ကျန်း မာ စေ နိုင် ကြ ပါ ဟု လျှောက် သည့် ကာ လယေ ရှု က ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း၍ ကောက် ကျစ် သော အို လူ မျိုး၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် မည် မျှ ကြာ ရှိ နေ ရ မည် နည်း။ သင် တို့ ကို မည် မျှ ကြာ သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သူ ငယ် ကို ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ကြ ဟု မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ဆုံး မ တော် မူ ရာ၊နတ် ထွက် ခွာ သ ဖြင့် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ သူ ငယ် ကျန်း မာ လေ၏။ ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ သည်ယေ ရှု ထံ အ သီး အ ခြား ချဉ်း ကပ် လျက် အ ဘယ် ကြောင့် ထို နတ် ကို တ ပည့် တော် တို့ မ နှင် ထုတ် နိုင် ပါ သ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊နေ ကဲ့ သို့ မျက် နှာ တော် တောက် ပ လျက် အ လင်း ကဲ့ သို့ အ ဝတ် တော် ဖြူ လျက် ရှိ တော် မူ၏။သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း နည်း ကြ သော ကြောင့် တည်း။ သင် တို့ တွင် မုံ ညင်း စေ့ ခန့် မျှ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ လျှင် ဤ တောင် အား ဤ အ ရပ် မှ ထို အ ရပ် သို့ ရွှေ့ လော့ ဟု ဆို သော် ရွေ့ လိမ့် မည်။ သင် တို့ မ တတ် စွမ်း နိုင် သော အ ရာ မည် သည် မျှ ရှိ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။

က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော် အ လှူ ငွေ ခံ သူ တို့ သည် ပေ တ ရု အား သင့် ဆ ရာ သည် အ လှူ ငွေ ပေး သည် မ ဟုတ် လော ဟု မေး လာ သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က ပေး သည် ဟု ပြန် ဆို၏။ထို နောက် ပေ တ ရု သည် အိမ် သို့ ဝင် လာ သော အ ခါ ယေ ရှု က အို ရှိ မုန်၊ မည် သို့ ထင် သ နည်း။ ပြည့် ရှင် မင်း တို့ သည် အ ခွန် အ ကောက် များ ကို မည် သူ့ ထံ မှ ကောက် ခံ ကြ သ နည်း။ သား ရင်း တို့ ထံ မှ လော။ သူ တစ် ထူး တို့ ထံ မှ လော ဟု ကြို တင် မေး တော် မူ ရာ၊ပေ တ ရု က သူ တစ် ထူး တို့ ထံ မှ ခံ ပါ သည် ဟု ဖြေ ဆို သည့် ကာ လ ယေ ရှု က သို့ ဖြစ် လျှင် သား ဖြစ် သူ တို့ မှာ လွတ် ရ သည်။သို့ ရာ တွင် ငါ တို့ သည် ထို သူ တို့၌ တိုက် လဲ ရန် အ ကြောင်း မ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ သွား ၍ အိုင်၌ ငါး မျှား ချ လော့၊ အ ဦး မိ သည့် ငါး ၏ ခံ တွင်း ကို ဖွင့် လျှင် ငွေ တစ် ကျပ် တွေ့ လိမ့် မည်။ ထို ငွေ ကို ယူ၍ ငါ နှင့် သင့် အ တွက် ပေး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။

ထို နောက် ယေ ရိ ခေါ မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ စဉ် နောက် တော် က ကြီး စွာ လူ ပ ရိ သတ် လိုက် ကြ ရာ၊နံ နက် ကိုး နာ ရီ အ ချိန် တွင် သွား ပြန်၍ စျေး တွင် အ လုပ် မဲ့ ရပ် နေ သော အ ခြား သူ တို့ ကို တွေ့ မြင် သော်၊လမ်း နံ ဘေး တွင် ထိုင် နေ သော သူ ကန်း နှစ် ယောက် သည် ယေ ရှု လျှောက် ကြွ တော် မူ သည် ကို ကြား သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ ရှင် ဘု ရား သ နား တော် မူ ပါ ဟု အော် ဟစ် သည့် ကာ လ ဆိတ် ဆိတ် နေ စေ ရန် လူ ပ ရိ သတ် ဆုံး မ ကြ သော် လည်း၊ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ ရှင် ဘု ရား၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု တိုး၍ အော် ဟစ် လျှင်၊ ယေ ရှု သည် ရပ် တန့် လျက်မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း ဟု ခေါ် ငင် မေး မြန်း တော် မူ သော အ ခါမျက် စိ မြင် လို ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု လျှောက် ကြ သည့် အ တိုင်း က ရု ဏာ သက် လျက်သူ ကန်း တို့ မျက် စိ ကို တို့ တော် မူ သ ဖြင့် ချက် ခြင်း စ က္ခု အ လင်း ရ၍ နောက် တော် က လိုက် ကြ၏။

ယေ ရု ရှ လင် အ နီး သံ လွင် တောင် ခြေ ရင်း ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ သို့ ရောက် ကြ သော် ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် လျက်၊ကိုယ် တော် သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း သို့ ရောက် တော် မူ သော် တစ် မြို့ လုံး ထ ကြွ၍ မည် သူ ပါ နည်း ဟု မေး မြန်း ကြ သည့် ကာ လ လူ ပ ရိ သတ် က၊ဂါ လိ လဲ နယ် နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ပ ရော ဖက် ယေ ရှု ဖြစ် သည် ဟု ဖြေ ဆို ကြ၏။

ယေ ရှု သည် ဗိ မာန် တော် အ တွင်း ဝင် ပြီး လျှင် ရောင်း ဝယ် ရှိ နေ သူ အ ပေါင်း တို့ ကို နှင် ထုတ်၍ ကြေး ငွေ လဲ လှယ် သူ တို့ ၏ စား ပွဲ များ နှင့် ချိုး ရောင်း သော သူ တို့၏ ထိုင် ခုံ များ ကို မှောက် လှန် တော် မူ လျက်ငါ့ ဗိ မာန် ကို ဆု တောင်း ပ ဌ နာ ပြု ရာ ဗိ မာန် ဟု သ မုတ် ကြ လိမ့် မည်။ ကျမ်း ချက် ရှိ သော် လည်း သင် တို့ သည် ဓား ပြ အောင်း ရာ အ ရပ် ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား ဟူ၍ မိန့် တော် မူ၏။ထို နောက် မျက် မ မြင် သူ ခြေ ဆွံ သူ တို့ သည် ဗိ မာန် တော် တွင် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း ကပ် ကြ သည့် အ တိုင်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။

သုံး ဆောင် လျက် နေ သေး စဉ် ယေ ရှု သည် မုန့် ကို ယူ၍ ကောင်း ကြီး ပေး ပြီ လျှင် ဖဲ့ တော် မူ လျက် ယူ စား ကြ လော့။ ဤ ကား ငါ့ ကိုယ် ခ န္ဓာ တည်း ဟု မိန့် ဆို၍ တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ၏။ဖ လား ကို လည်း ယူ၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် သင် တို့ ရှိ သ မျှ သောက် ကြ လော့။ဤ ကား အ ပြစ် ဖြေ လွတ် စေ ရန် လူ အ များ အ ဖို့ သွန်း သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဆိုင် ရာ ငါ့ အ သွေး တည်း။ငါ မူ ကား သင် တို့ နှင့် အ တူ ခ မည်း တော်၏ နိုင် ငံ တော် တွင် စ ပျစ် ရည် သစ် သောက် သည့် နေ့ မ တိုင် မီ ယ ခု မှ တစ် ပါး သောက် တော့် မည် မ ဟုတ်၊ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျက် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ၏။

ထို ဓ မ္မာ ရုံ တွင် ရှိ သော နတ် ဆိုး ပူး သူ တစ် ယောက် က၊အို နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြွ လာ တော် မူ ပြီ လော။ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင် သီး သန့် ထား သော အ ရှင် ဖြစ် ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ သည် ဟု ဟစ် သော်၊ယေ ရှု က တိတ် လော့၊ ထို သူ မှ ထွက် လော့ ဟု ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့်၊နတ် ဆိုး သည် ထို သူ့ ကို တုန် တက် စေ ပြီး လျှင် ကျယ် စွာ အော်၍ ထွက် ခွာ၏။

ထို နောက် ဓ မ္မာ ရုံ မှ ထွက် ပြီး လျှင် ရှိ မုန် နှင့် အ န္ဒြေ တို့ အိမ် သို့ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ နှင့် တ ကွ ရောက် တော် မူ ရာ၊သဲ တော၌ ကြွေး ကြော် သူ၏ စ ကား သံ မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွ တော် မူ ရာ လမ်း ကို ပြု ပြင် ကြ လော့။ လမ်း တော် များ ကို ညီ ညွှတ် စေ ကြ လော့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ကျမ်း ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ရှိ မုန်၏ ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ ဖျား၍ ပက် လက် နေ ကြောင်း ချက် ခြင်း လျှောက် ထား ကြ သည့် အ တိုင်း၊ချဉ်း ကပ်၍ လက် ကို ကိုင် လျက် ထူ တော် မူ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ သည် အ ဖျား ပျောက်၍ လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု လေ ၏။

နေ ဝင်၍ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် သူ နာ ရှိ သ မျှ နှင့် နတ် ပူး သူ ရှိ သ မျှ ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ ရာမြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ သည် တံ ခါး ဝ အ နီး စု ရုံး ရှိ နေ ခိုက်၊ရော ဂါ အ ထူး ထူး အ ထွေ ထွေ ကပ် ရောက် သော သူ နာ အ များ ကို ကျန်း မာ စေ လျက် နတ် များ ကို လည်း နှင် ထုတ် တော် မူ၏။ ကိုယ် တော် ကို နတ် များ သိ ကြ သ ဖြင့် စ ကား ပြော ခွင့် ပြု တော် မ မူ ချေ။

ထို အ ခါ လူ နူ တစ် ယောက် သည် ကိုယ် တော့် ထံ ချဉ်း လာ ဒူး ထောက် လျက် အ လို တော် ရှိ လျှင် ကျွန် တော် ကို သန့် စေ တော် မူ နိုင် ပါ သည် ဟု အ သ နား တော် ခံ သော်၊ကိုယ် တော် သည် က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း၊နူ နာ ပျောက်၍ ထို သူ သန့် ရာ ရောက် ၏။ကိုယ် တော် က လည်း မည် သူ့ ကို မျှ မ ကြား မ ပြော မိ စေ ရန် သ တိ ပြု လော့။ ပ ရော ဟိတ် ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ပြီး လျှင် မော ရှေ စီ ရင် ခဲ့ သော ဝ တ္ထု ကို သက် သေ အ ဖြစ် သန့် ရာ ရောက် သည့် အ တွက် ဆက် ကပ် လော့ ဟု ချက် ခြင်း လွှတ်၍ ကြပ် တည်း စွာ မိန့် တော် မူ သော် လည်း၊ထို သူ ထွက် သွား ပြီး လျှင် များ စွာ သ တင်း ကြော် ငြာ ကြား ပြော သ ဖြင့်၊ နောင် ကိုယ် တော် သည် မြို့ တွင်း သို့ အ ထင် အ ရှား မ ဝင် ဘဲ တော အ ရပ် များ၌ နေ တော် မူ ရ၏။ အ ရပ် ရပ် မှ ကိုယ် တော့် ထံ ရောက် လာ ကြ သ တည်း။

ရက် အ နည်း ငယ် ကြာ ပြီး နောက် က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ ပြန် သော် အိမ် တွင် ရှိ တော် မူ ကြောင်း၊လူ့ သား သည် ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခွင့် အာ ဏာ ရှိ ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ စေ ခြင်း ငှါ၊ထ လော့၊ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အိမ် ပြန် လော့၊ ငါ ဆို သည် ဟု သွက် ချာ ပါ ဒ ရောက် သူ့ အား မိန့် တော် မူ သော်၊ချက် ခြင်း ထ ပြီး လျှင် ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အား လုံး ရှေ့ ထွက် သွား လေ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ လည်း အံ့ သြ၍ ထို အ တိုင်း ငါ တို့ မ မြင် စ ဖူး ဟု ဆို လျက် ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။

နောက် တစ် ဖန် ဓ မ္မာ ရုံ သို့ ဝင် တော် မူ ပြန် သော်၊ လက် တစ် ဘက် သေ ခြောက် လျက် နေ သော လူ တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊နတ် ဆိုး များ လည်း ကိုယ် တော် ကို မြင် သော် ပျပ် ဝပ်၍ ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် တည်း ဟု ဟစ် ကြ သ ဖြင့်၊အ ကြောင်း တော် ကို မ ကြား မ ပြော ကြ စေ ရန် ကြပ် တည်း စွာ မှာ ထား တော် မူ ၏။ထို နောက် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ ပြီး လျှင် အ လို တော် ရှိ သူ တို့ ကို ခေါ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ထံ တော် သို့ လာ ရောက် ကြ သော်၊တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော သူ တို့ ကို အ ပါး တော် တွင် ရှိ နေ စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊နတ် များ ကို နှင် ထုတ် ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ဟော ပြော ရန် စေ လွှတ် တော် မူ အံ့ သော ငှါ လည်း ကောင်း ခန့် ထား တော် မူ သည် မှာ၊ပေ တ ရု အ မည် သစ် ဖြင့် သ မုတ် တော် မူ သော ရှိ မုန်၊မိုး ကြိုး သား များ ဟု ဆို လို သော ဗော နေ ရ ဂက် အ မည် သစ် ဖြင့် သ မုတ် တော် မူ သော ဇေ ဗေ ဒဲ့ သား ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန်။အ န္ဒြေ၊ ဖိ လိ ပ္ပု၊ ဗာ သော လ မဲ၊ မဿဲ၊ သော မ၊ အာ လ ဖဲ့ သား ယာ ကုပ်၊ သ ဒ္ဒဲ။ ဝံ သာ နု ရှိ မုန် နှင့်ကိုယ် တော် ကို ပို့ အပ် သော ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် တို့ တည်း။ကိုယ် တော် ကို အ ပြစ် စွဲ ဆို လို၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ထို သူ နာ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ မည် မ မူ မည် စောင့် ကြည့် လျက် နေ ကြ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ် တော် က လက် သေ ခြောက် သူ့ အား၊အိမ် တစ် အိမ် သို့ ဝင် တော် မူ သော် သုံး ဆောင် ခွင့် မ ရ နိုင် အောင် လူ ပ ရိတ် သတ် စု လာ ကြ ပြန် ရာ ဆွေ တော် မျိုး တော် တို့ ကြား၍ရူး သွပ် ပြီ ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ထွက် လာ ကြ ၏။ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ရောက် လာ သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ က လည်း၊ ဗေ လ ဇေ ဗု လ နတ် ကပ် သည်။ ထို နတ် မင်း ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု ဆို ကြ သော်၊ထို သူ တို့ ကို ခေါ် တော် မူ၍ စာ တန် သည် စာ တန် ကို မည် သို့ နှင် ထုတ် နိုင် သ နည်း။နိုင် ငံ သည် အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျှင် မ တည် နိုင်။အိမ် ထောင် လည်း အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျှင် တည် နိုင် မည် မ ဟုတ်။ထို နည်း တူ စာ တန် သည် ကိုယ် ကို ရန် ဘက် ပြု၍ ကွဲ ပြား လျှင် မ တည် မ နေ နိုင်။ ဆုံး ခန်း တိုင် ရောက် ရ၏။ခွန် အား ကြီး သူ့ ကို ဦး စွာ မ ချည် နှောင် ဘဲ သူ့ အိမ် အ တွင်း ဝင်၍ ပ စ္စည်း များ ကို မည် သူ မျှ မ လု ယူ နိုင်။ ချည် နှောင် ပြီး မှ သာ ထို အိမ် ကို လု ယက် နိုင် လိမ့် မည် ဟု ဥ ပ မာ ဆောင်၍ မိန့် တော် မူ ၏။၎င်း ပြင် နတ် ဆိုး ကပ် ကြောင်း ဆို ကြ သည် ကို ထောက်၍ ကိုယ် တော် က ပြစ် မှု အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြော မိ သော ပုတ် ခတ် မှု အ မျိုး မျိုး အ တွက် လူ့ သား တို့ ပြေ လွတ် ခွင့် ရ ရှိ သော် လည်း မည် သူ မ ဆို သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ပုတ် ခတ် မိ လျှင် ကာ လ အ စဉ် ပြေ လွတ် ခွင့် မ ရ ဘဲ ထာ ဝ ရ အ ပြစ် သင့် လေ ပြီ။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။အ လယ် သို့ ထ ခဲ့ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ထို နောက် မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် လာ၍ ပြင် က ရပ် လျက် ကိုယ် တော် ကို ခေါ် စေ ကြ ရာ၊ပတ် လည် တွင် ထိုင် နေ သူ ပ ရိတ် သတ် တို့ က ကြည့် တော် မူ ပါ၊ မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ရှာ၍ ပြင် မှာ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ သည့် ကာ လ၊ငါ့ အ မိ ငါ့ ညီ တို့ ကား မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျက်၊ပတ် လည် တွင် ထိုင် နေ သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် တော် မူ ပြီး လျှင် ကြည့် လော့၊ ဤ သူ တို့ ကား ငါ့ အ မိ၊ ငါ့ ညီ တို့ တည်း။မည် သူ မ ဆို ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် ကို ဆောင် ရွက် လျှင် ထို သူ သည် ငါ့ ညီ၊ ငါ့ နှ မ၊ ငါ့ အ မိ ဖြစ် သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။ထို သူ တို့ အား ဥ ပုသ် နေ့ တွင် အ ကောင်း ကို ပြု အပ် သ လော။ အ ဆိုး ကို ပြု အပ် သ လော။ အ သက် ကို ကယ် အပ် သ လော။ သတ် အပ် သ လော ဟု မေး တော် မူ ရာ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ၏။ထို ကာ လ သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း ခြင်း ကြောင့် ဝမ်း နည်း၍ အ မျက် တော် ထွက် လျက် သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ပြီး လျှင် လက် ဆန့် လော ဟု သူ နာ အား မိန့် တော် မူ သော် ဆန့် လိုက် သ ဖြင့် သန် စွမ်း ပြန် လေ၏။ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ချက် ခြင်း ထွက် သွား ပြီး နောက် မည် သို့ ဖျက် ဆီး ရ မည် အ ကြောင်း ဟေ ရုဒ် မင်း ဘက် တော် သား တို့ နှင့် တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ၏။

ထို နေ့ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် တစ် ဘက် ကမ်း သို့ ကူး သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊လူ ပ ရိတ် သတ် ရှိ ရာ မှ ထွက် သွား၍ လှေ တွင် ရှိ နှင့် တော် မူ သည့် အ လျောက် အ ခြား သော လှေ များ ပါ လျက် ကိုယ် တော် ကို ဆောင် သွား ကြ စဉ်၊ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း ကျ၍ လှိုင်း ခတ် လျက် ဝင် သော ကြောင့် လှေ တွင် ရေ ပြည့် လု ပြီ။ကိုယ် တော် မူ ကား ပဲ့ ပိုင်း ရှိ ဖုံ ပေါ် တွင် စက် တော် ခေါ် လျက် နေ တော် မူ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို နှိုး၍ ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ဆုံး တော့ မည် ကို လျစ် လျူ ရှု တော် မူ သ လော ဟု လျှောက် ဆို ကြ သော်၊ကိုယ် တော် သည် ထ၍ လေ ကို ဆုံး မ လျက် ရေ ကို လည်း ရပ် စေ၊ ငြိမ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် လေ တိတ်၍ အ လွန် ငြိမ် ဝပ် ရ လေ၏။မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လျက် ကြဲ သည့် ကာ လ မျိုး စေ့ အ ချို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် ကျ၍ ငှက် များ လာ ပြီး လျှင် ကောက် စား ကြ ၏။ကိုယ် တော် က လည်း အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် သ နည်း။ ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း ကြ သေး သ လော ဟု မေး တော် မူ ရာ၊အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ၍ ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် တော် ကို နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

အိုင် တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂေ ရ သေ န နယ် သို့ ရောက် ကြ ပြီး လျှင် လှေ မှ သက် တော် မူ ခိုက်၊ထို ပြည် မှ သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မ မူ စေ ရန် များ စွာ တောင်း ပန် ၏။ထို အ ခါ တောင် စောင်း မှာ ကြီး စွာ သော ဝက် အုပ် ကျက် စား လျက် ရှိ သ ဖြင့်၊ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ရန် လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ ပြန် သည့် အ တိုင်း ခွင့် ပြု တော် မူ ရာ၊နတ် ဆိုး များ သည် ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ သ ဖြင့် ကောင် ရေ နှစ် ထောင် ခန့် ရှိ သော ထို ဝက် အုပ် သည် ကမ်း စောက် ကို တစ် ဟုန် တည်း ပြေး ဆင်း၍ အိုင် တွင် နစ် မွန်း သေ ဆုံး ကြ၏။ဝက် ကျောင်း တို့ လည်း ထွက် ပြေး၍ မြို့ ရွာ များ၌ သ တင်း ကြား ပြော ကြ သည့် ကာ လ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို သိ မြင် ရန် ထွက် လာ သူ တို့ သည်၊ယေ ရှု ထံ တော် သို့ ရောက် ရာ နတ် သောင်း တပ် ပူး ဖူး သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ဆင် လျက် စိတ် ကောင်း ပြန် လျက် ထိုင် နေ သည် ကို မြင် သော် ကြောက် ရွံ့ ကြ၏။နတ် ပူး သူ့ အ ဖြစ် အ ပျက် မှ စ၍ ဝက် တို့ နှင့် စပ် လျဉ်း သည့် အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဒိ ဋ္ဌ မြင် ခဲ့ သူ တို့ ဖော် ပြ ကြ ရာ နယ် မှ ထွက် ကြွ တော် မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ သည့် အ လျောက်၊လှေ ပေါ် သို့ တက် မည် ပြု တော် မူ စဉ် နတ် ပူး ဖူး သူ သည် အ ပါး တော် တွင် နေ ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း လျှောက် သော်၊ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ ကိုယ့် အိမ်၊ ကိုယ့် အ ဆွေ အ မျိုး တို့ ထံ ပြန် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို သ နား၍ မည် မျှ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ကြောင်း ကြား ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊နတ် ဆိုး ပူး သူ တစ် ယောက် သည် သင်္ချိုင်း ဂူ များ မှ ထွက် လာ လျက် ဆီး ကြို လေ၏။ထို သူ သွား၍ မည် မျှ ကျေး ဇူး ကို ယေ ရှု ပြု တော် မူ ကြောင်း ဒေ က ပေါ လိ နယ် တွင် ကြော် ငြာ သ ဖြင့် လူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ သြ ကြ ၏။

ယေ ရှု သည် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ လှေ စီး၍ ကူး တော် မူ ပြန် သော် ကိုယ် တော့် ထံ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် စု ရုံး လာ ရောက် ကြ၏။ အိုင် နား တွင် ရှိ နေ တော် မူ စဉ်၊ယာ ဣ ရု အ မည် ရှိ သော ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် တစ် ဦး သည် လာ ရောက် တွေ့ မြင် သော် ခြေ တော် ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ် လျက်၊အ ကျွန်ုပ်၏ သ မီး ငယ် သေ အံ့ ဆဲ ရှိ နေ ပါ သည်။ ရော ဂါ ပျောက် လျက် အ သက် ရှင် စေ ရန် ကြွ၍ လက် တင် တော် မူ ပါ ဟု များ စွာ တောင်း လျှောက် သ ဖြင့်၊လိုက် ကြွ တော် မူ ရာ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် လည်း နောက် တော် က လိုက်၍ ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ မိ ကြ၏။ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ၍ ဆေး သ မား အ များ လက် တွင် ရှိ သ မျှ ကုန် ကျ သော် လည်း အ လျှင်း မ သက် သာ ဘဲ များ စွာ ဒု က္ခ ခံ ရ လျက် ရော ဂါ တိုး လျက် ရှိ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည်၊ယေ ရှု အ ကြောင်း သ တင်း ကို ကြား သိ သ ဖြင့် ငါ သည် အ ဝတ် တော် ကို မျှ တို့ ရ လျှင် ကျန်း မာ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် နောက် တော် ပါ လူ ပ ရိ သတ် နှင့် လိုက် လာ၍ အ ဝတ် တော် ကို တို့ လျှင် တို့ ချင်း၊သွေး သွန် နာ ရပ်၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ကြောင်း သိ လေ၏။ခြေ ချင်း များ၊ သံ ကြိုး များ ဖြင့် ကြိမ် ဖန် များ စွာ တုပ် နှောင် ခံ ရ သော် လည်း သံ ကြိုး များ ကို ရုန်း ဖြတ် ခြင်း၊ ခြေ ချင်း များ ကို ချိုး ဖဲ့ ခြင်း ပြု တတ် သည် နှင့် ဂူ များ တွင် နေ ထိုင် သော ထို သူ့ ကို သံ ကြိုး နှင့် ပင် မည် သူ မျှ ချည် နှောင်၍ မ ရ။ နှိမ် နင်း၍ လည်း မ နိုင် ချေ။ယေ ရှု လည်း ကိုယ် မှ တန် ခိုး တော် ထွက် ကြောင်း ချက် ခြင်း သိ မြင် လျက် လူ ပ ရိ သတ် တွင် လှည့်၍ ငါ့ အ ဝတ် ကို မည် သူ တို့ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ၊တ ပည့် တော် တို့ က ကိုယ် တော် အား လူ ပ ရိ သတ် တိုး ဝှေ့ မိ သည် ကို မြင် တော် မူ လျက် မည် သူ တို့ သ နည်း ဟူ၍ မေး တော် မူ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် ကြ သော် လည်း၊တို့ သူ့ ကို မြင် ရန် လှည့် တော် မူ သော် ထို မိန်း မ သည် ကိုယ်၌ ဖြစ် သော အ ရာ ကို သိ သ ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ချဉ်း ကပ် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင် အ ကုန် အ စင် အ မှန် လျှောက် ထား ၏။ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ငါ့ သ မီး၊ စိတ် အေး လျက် သွား တော့။ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ။ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အိမ် မှ လူ လာ၍ အ ရှင့် သ မီး သေ ဆုံး ပြီ။ ဆ ရာ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆက် လက် ပင် ပန်း ရှာ တော့ သ နည်း ဟု ကြား ပြော ကြ ရာ၊ယေ ရှု သည် ထို စ ကား ကို အ ရေး မ ယူ ဘဲ ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အား မ ကြောက် နှင့်။ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ပေ တ ရု မှ စ၍ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သူ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ ပြင် မည် သူ့ ကို မျှ လိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ၊ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အိမ် သို့ ရောက် ကြ သော် အ လွန် မြည် တမ်း ငို ကြွေး ညံ စီ လျက် ရှိ နေ ကြ သည် ကို မြင် လေ ၏။အိမ် သို့ ဝင် ပြီး နောက် အ ဘယ် ကြောင့် မြည် တမ်း ငို ကြွေး ကြ သ နည်း။ သူ ငယ် မ သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ ထို သူ ရှိ သ မျှ ကို ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး မှ ကိုယ် တော် သည် သူ ငယ် မ မိ ဘ တို့ နှင့် နောက် တော် ပါ တို့ ကို ခေါ် လျက် သူ ငယ် မ ရှိ ရာ သို့ ကြွ ဝင် ရာ၊သူ ငယ် မ လက် ကို ကိုင်၍ သူ ငယ် မ၊ ထ လော့၊ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဆို လို သော တ လိ သ ကု မိ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့်၊အ သက် တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော ထို သူ ငယ် မ သည် ရှောင် တ ခင် ထ၍ လှမ်း သွား လျှင် သွား ချင်း ကြီး စွာ သော အံ့ သြ မိန်း မော ခြင်း ရှိ ရ ကြ၏။ထို အ ကြောင်း ကို မည် သူ မျှ မ သိ စေ ရန် ကြပ် တည်း စွာ မြစ် တား ပြီး နောက် သူ ငယ် မ အား စား ဖွယ် ပေး ကြ စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ၏။

တ မန် တော် တို့ သည် ယေ ရှု ထံ စု ရုံး လာ ရောက်၍ ပြု ခဲ့ သ မျှ၊ သွန် သင် ခဲ့ သ မျှ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို လျှောက် ထား ကြ ရာ၊ဝင် ထွက် သူ များ လှ သ ဖြင့် စား သောက် ခွင့် မျှ မ ရ ကြ သည့် အ တွက် ကိုယ် တော် က တော အ ရပ် သို့ အ သီး အ ခြား လာ၍ ခ ဏ နား နေ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊လှေ စီး လျက် တော အ ရပ် သို့ အ သီး အ ခြား ထွက် သွား ကြ၏။ထွက် သွား သည် ကို လူ အ များ တို့ မြင်၍ ကိုယ် တော် မှန်း သိ ကြ သော် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် မှ ကြည်း ကြောင်း အ မြန် လိုက် သ ဖြင့် ရောက် နှင့် ကြ၏။လှေ မှ ဆင်း လျှင် ကြီး စွာ သော ထို ပ ရိတ် သတ် ကို မြင် သော်၊ အ ထိန်း မဲ့ သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ ရှိ နေ ကြ သော ကြောင့် က ရု ဏာ သက်၍ အ ကျယ် အား ဖြင့် သွန် သင် တော် မူ၏။အ ချိန် ကုန် လွန် သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ဤ အ ရပ် မှာ တော ဖြစ် ပါ သည်။ အ ချိန် လည်း ကုန် လွန် ပါ ပြီ။ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ သို့ သွား၍ အ စား အ စာ ဝယ် ကြ စေ ရန် ဤ သူ တို့ ကို လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ကိုယ် တော် က စား ရန် သင် တို့ ပေး ကြ ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ သော် တ ပည့် တော် တို့ က ငွေ နှစ် ရာ ဖိုး သွား ရောက် ဝယ် ယူ၍ စား ရန် ပေး ရ မည် လော ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊သင် တို့ တွင် မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ပါ ရှိ သ နည်း။ သွား ၍ ကြည့် ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သိ ကြ သော် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ကြ၏။ထို အ ခါ ထို သူ အား လုံး ကို မြက် စိမ်း ပေါ် တွင် အ စု စု ထိုင် ကြ စေ ရန် အ မိန့် တော် ရှိ၍၊ယေ ရှု က ပ ရော ဖက် မည် သည် မှာ ကိုယ့် မြို့၊ ကိုယ့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၊ ကိုယ့် အိမ် မှ တစ် ပါး အ ခြား သော အ ရပ် တွင် ဂုဏ် အ သ ရေ မ ရ ဘဲ မ ရှိ ဟု မိန့် တော် မူ၏။တစ် ရာ စု၊ ငါး ဆယ် စု၊ ထိုင် နေ ကြ ပြီး နောက်၊ကိုယ် တော် သည် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ၍ ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ၍ မုန့် များ ကို ဖဲ့ ပြီး လျှင် ထို သူ တို့ ရှေ့ တွင် တည် စေ ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ၏။ ငါး နှစ် ကောင် ကို လည်း ရှိ သ မျှ တို့ အား ဝေ ပေး တော် မူ ၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ စား ၍ ဝ ကြ သည့် နောက် မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့၊ ငါး အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ ၏။ထို မုန့် ကို စား သူ တို့ မှာ ယောက်ျား ငါး ထောင် ရှိ သ တည်း။

ထို နောက် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို သွား စေ တော် မူ သည့် အ တွင်း လှေ စီး၍ တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ကူး နှင့် ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ချက် ခြင်း အ မိန့် တော် ရှိ၍နှုတ် ဆက် လိုက် ပြီး နောက် ပ ဌ နာ ပြု ရန် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ သ ဖြင့်ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော် အိုင် လယ် တွင် လှေ ရှိ စဉ် ကုန်း ပေါ် တွင် တစ် ပါး တည်း ရှိ ရစ် တော် မူ၏။လေ မ သင့်၍ ပင် ပန်း စွာ ခတ် လျက် ရှိ နေ ကြ သည် ကို မြင် တော် မူ သော် သန်း ခေါင် ကျော် သုံး နာ ရီ ခန့် အ ချိန်၌ အိုင် ရေ ပေါ် တွင် စက် တော် ဖြန့် လျက် တ ပည့် တော် တို့ ထံ ကြွ ရာ လွန် သွား မည် ပြု တော် မူ၏။ထို သို့ စက် တော် ဖြန့် သည် ကို တ ပည့် တော် အား လုံး တို့ မြင် သော အ ခါ တ စ္ဆေ ထင် မှတ်၍ ထိတ် လန့် ကြ သော ကြောင့် ဟစ် လျှင် ဟစ် ချင်းထို မြို့ တွင် သူ နာ အ နည်း ငယ် တို့ အ ပေါ်၌ လက် တင်၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ သည် မှ တစ် ပါး အ မှု ကြီး မည် သည် ကို မျှ ပြု တော် မ မူ နိုင်။ကိုယ် တော် က အား ယူ ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ငါ ပင် တည်း ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်သူ တို့ ရှိ ရာ လှေ ပေါ် သို့ တက် တော် မူ သော် လေ ငြိမ် လေ၏။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် မုန့် အံ့ ဖွယ် ရာ ကို နား မ လည်၊ စိတ် ခဲ ယဉ်း သေး သော ကြောင့် အ လွန် အံ့ သြ ကြ သ တည်း။

တု ရု နယ် မှ တစ် ဖန် ထွက်၍ ဇိ ဒုန် နယ် ကို ဖြတ် ပြီး လျှင် ဒေ က ပေါ လိ နယ် တစ် လျှောက် ကြွ လျက် ဂါ လိ လဲ အိုင် သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ၊နား ပင်း၍ နှုတ် ဆွံ့ သူ တစ် ယောက် ကို ခေါ် ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင် လက် တော် တင် ရန် တောင်း လျှောက် ကြ ရာ၊ကိုယ် တော် သည် ထို လူ ပ ရိတ် သတ် မှ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား၍ နား များ၌ လက် ညှိုး တော် သွင်း ခြင်း၊ တံ တွေး တော် ဖြင့် လျှာ ကို တို့ ခြင်း ပြု ပြီး နောက်၊ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ရှူ ရှိုက်၍ ပွင့် စေ ဆို လို သော ဧ ဖ သ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ထို သူ သည် နား ပွင့် လျက် လျှာ ကြော ပြေ လျက် စ ကား ကောင်း စွာ ပြော လေ ၏။ထို အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော စေ ရန် မြစ် တား တော် မူ သော် လည်း၊ မြစ် တား တော် မူ သည် နှင့် အ မျှ များ စွာ တိုး တက် ကြော် ငြာ ကြ၏။ထို သူ တို့ လည်း အ တိုင်း ထက် အ လွန် အံ့ သြ၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကောင်း မွန် စွာ ပြု လေ ပြီ။ သူ ပင်း သူ အ တို့ ပင် ကြား နာ ပြော ဆို နိုင် အောင် ပြု လေ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ကြ၏။

ထို နေ့ ရက် ကာ လ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိတ် သတ် စု လာ ပြန် ရာ စား ရန် အ စာ မ ရှိ ကြ သော် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် တော် မူ၍၊တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ချက် ခြင်း လှေ စီး၍ ဒါ လ မ နု သ နယ် သို့ ကြွ ရောက် တော် မူ ၏။ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ထွက် လာ၍ စုံ စမ်း ခြင်း ငှါ မေး မြန်း ပြော ဆို လျက် မိုး ကောင်း ကင် မှ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း ကြ သော်၊စိတ် တော် မ သာ လျက် ကိုယ် တော် က ယ ခု လူ မျိုး သည် အ ဘယ် ကြောင့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို တောင်း ကြ သ နည်း။ မည် သည့် နိမိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ မည် မ ဟုတ်။ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်ထို သူ တို့ ထံ မှ ထွက်၍ လှေ ကို ပြန် စီး လျက် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကြွ ရောက် တော် မူ ၏။တ ပည့် တော် တို့ သည် မုန့် ကို မေ့ လျော့ ၍ မ ယူ မိ သ ဖြင့် လှေ တွင် မုန့် တစ် လုံး ပြင် မ ပါ ကြ။ဖာ ရိ ရှဲ တို့ တ ဆေး၊ ဟေ ရုဒ် မင်း တ ဆေး ကို သ တိ နှင့် ကြဉ် ရှောင် ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တွက်၊မုန့် မ ပါ ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း တ ပည့် တော် တို့ အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ကြ သည် ကို သိ တော် မူ သည့် ကာ လ၊ကိုယ် တော် က မုန့် မ ပါ ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆွေး နွေး ကြ သ နည်း။ ယ ခု တိုင် မ သိ မ မြင် နား မ လည် ကြ သ လော။ စိတ် ခဲ ယဉ်း ကြ သ လော။မျက် စိ ရှိ လျက် မ မြင်၊ နား ရှိ လျက် မ ကြား ဘဲ နေ ကြ သ လော။မုန့် ငါး လုံး ကို ငါ ဖဲ့၍ လူ ငါး ထောင် အား ကျွေး သည့် ကာ လ စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ဆွဲ တောင်း ရေ မည် မျှ ကောက် ခဲ့ ကြ သည် ကို သ တိ မ ရ ကြ လော ဟု မေး တော် မူ သော် ဆယ့် နှစ် တောင်း ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ဤ လူ ပ ရိတ် သတ် သည် ယ ခု တိုင် ငါ နှင့် သုံး ရက် ရှိ နေ လျက် စား ရန် အ စာ မ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ငါ သ နား သည်။လူ လေး ထောင် ကို မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ကျွေး သည့် ကာ လ စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ တောင်း ရေ မည် မျှ ကောက် ခဲ့ ကြ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ပြန် သော် ခု နစ် တောင်း ဟု ပြန် လျှောက် ကြ သော အ ခါ၊ယ ခု တိုင် နား မ လည် ကြ လော ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ရောက် သော် မျက် မ မြင် တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင် တို့ တော် မူ ရန် တောင်း လျှောက် ကြ ရာ၊ကိုယ် တော် သည် မျက် မ မြင်၏ လက် ကို ကိုင် လျက် မြို့ ပြင် သို့ ခေါ် သွား၍ မျက် စိ များ ပေါ် တွင် တံ တွေး တော် ထွေး ခြင်း၊ သူ့ အ ပေါ် တွင် လက် တော် တင် ခြင်း၊ ပြု ပြီး နောက် မြင် ရ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော်၊သူ သည် မျှော် ကြည့် လျက် လျှောက် နေ ကြ သော လူ တို့ ကို သစ် ပင် များ ကဲ့ သို့ ကြည့်၍ မြင် ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် ၏။တစ် ဖန် မျက် စိ များ ပေါ် တွင် လက် တင် တော် မူ သော် မျက် မ မြင် သူ စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် စ က္ခု အာ ရုံ ပြန် ရ သ ဖြင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကြည် လင် စွာ မြင် ၏။ထို ကာ လ ကိုယ် တော် က မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ရုံ မျှ မ ဝင် နှင့် ဟု မိန့် ဆို လျက် အိမ် ကို လွှတ် လိုက် တော် မူ ၏။ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ ကဲ သ ရိ ဖိ လိ ပ္ပိ နယ် ရှိ မြို့ ရွာ များ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ ခ ရီး အ ကြား ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု လူ တို့ ဆို ကြ သ နည်း ဟူ၍ တ ပည့် တော် တို့ အား မေး မြန်း တော် မူ သည့် ကာ လ၊အ ချို့ က ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန်၊ အ ချို့ က ဧ လိ ယ၊ အ ချို့ က ရှေး ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး ဖြစ် ကြောင်း ဆို ကြ ပါ သည် ဟု တပည့် တော် တို့ ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊သင် တို့ ကား ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း ဟူ၍ မေး တော် မူ ပြန် သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က ကိုယ် တော် သည် ခ ရစ် တော် တည်း ဟု ပြန် လျှောက် ၏။အ စာ မ စား ရ ဘဲ အိမ် များ သို့ ငါ လွှတ် လိုက် လျှင် လမ်း တွင် ပန်း ကြ လိမ့် မည်။ အ ချို့ တို့ အ ဝေး က ရောက် လာ သည် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊အ ကြောင်း တော် ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား မ ပြော ကြ စေ ရန် မြစ် တား တော် မူ ပြီး မှ၊လူ့ သား သည် ဒု က္ခ များ စွာ ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း လူ ကြီး များ၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး များ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ များ တို့ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည့် အ ကြောင်း၊ အ သေ ခံ ပြီး နောက် သုံး ရက် လည် လျှင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရ မည့် အ ကြောင်း များ ကို တ ပည့် တော် တို့ အား အ တည့် အ လင်း ပြ သ မိန့် ဆို တော် မူ သ ဖြင့်ပေ တ ရု သည် ကိုယ် တော် ကို ပင့် ခေါ် လျက် ဆုံး မ မည် ပြု သော်၊ကိုယ် တော် သည် လှည့်၍ တ ပည့် တော် တို့ ကို မြင် တော် မူ လျက် အ ချင်း စာ တန်၊ ဆုတ် သွား လော့။ ဘု ရား သ ခင့် ဆိုင် ရာ များ ကို သင် ဂ ရု မ ပြု။ လူ့ ဆိုင် ရာ များ ကို သာ ဂ ရု ပြု သည် ဟု ပေ တ ရု အား ဆုံး မ တော် မူ ၏။ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ လူ ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် တော် မူ လျက် မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် လိုက် လို လျှင် ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ်၍ ကိုယ့် ကား တိုင် ကို ထမ်း လျက် လိုက် စေ။ကိုယ့် အ သက် ကို ကယ် လို သူ တိုင်း အ သက် ရှုံး လိမ့် မည်။ ငါ့ အ တွက် နှင့် သ တင်း တော် မြတ် အ တွက် ကြောင့် အ သက် ရှုံး သူ တိုင်း ကား အ သက် ကို ကယ် လိမ့် မည်။လူ သည် တစ် လော က လုံး ကို အ ပိုင် ရ၍ အ သက် ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး နည်း။ကိုယ့် အ သက် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် လဲ လှယ် အံ့ နည်း။မျောက် မ ထား၍ ပြစ် မှား တတ် သော ယ ခု လူ မျိုး တွင် မည် သူ မ ဆို ငါ နှင့် ငါ မိန့် ဆို ချက် ကြောင့် ရှက် လျှင် လူ့ သား သည် ခ မည်း တော်၏ ဘုန်း တော် ကို ဆောင် လျက် သန့် ရှင်း သော စေ တ မန် တော် တို့ နှင့် တ ကွ ကြွ လာ သည့် ကာ လ ထို သူ ကြောင့် ရှက် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။တ ပည့် တော် တို့ က ထို သူ တို့ ဝ လောက် အောင် ဤ တော အ ရပ် တွင် အ စာ ကို မည် သို့ ရ နိုင် ပါ အံ့ နည်း ဟု ပြန် လျှောက် ကြ လျှင်၊မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ပါ ရှိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ခု နစ် လုံး ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ပ ရိတ် သတ် ကို မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မှာ တော် မူ ပြီး နောက် မုန့် ခု နစ် လုံး ကို ယူ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှ ဖဲ့၍ ပ ရိ သတ် ရှေ့ တည် စေ ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း တ ပည့် တော် တို့ တည် ကြ ၏။ပါ ရှိ သော ငါး က လေး အ နည်း ငယ် ကို လည်း၊ ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး လျှင် တည် စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည် နှင့်၊ထို သူ တို့ စား ၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ခု နစ် တောင်း ကောက် ရ ကြ ၏။စား သူ တို့ မှာ လေး ထောင် ခန့် ရှိ သ တည်း။ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ ကို သွား စေ တော် မူ ပြီး နောက်

ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ရောက် သော် မျက် မ မြင် တစ် ယောက် ကို ကိုယ် တော့် ထံ ခေါ် ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင် တို့ တော် မူ ရန် တောင်း လျှောက် ကြ ရာ၊ကိုယ် တော် သည် မျက် မ မြင်၏ လက် ကို ကိုင် လျက် မြို့ ပြင် သို့ ခေါ် သွား၍ မျက် စိ များ ပေါ် တွင် တံ တွေး တော် ထွေး ခြင်း၊ သူ့ အ ပေါ် တွင် လက် တော် တင် ခြင်း၊ ပြု ပြီး နောက် မြင် ရ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော်၊သူ သည် မျှော် ကြည့် လျက် လျှောက် နေ ကြ သော လူ တို့ ကို သစ် ပင် များ ကဲ့ သို့ ကြည့်၍ မြင် ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် ၏။တစ် ဖန် မျက် စိ များ ပေါ် တွင် လက် တင် တော် မူ သော် မျက် မ မြင် သူ စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် စ က္ခု အာ ရုံ ပြန် ရ သ ဖြင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကြည် လင် စွာ မြင် ၏။ထို ကာ လ ကိုယ် တော် က မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ရုံ မျှ မ ဝင် နှင့် ဟု မိန့် ဆို လျက် အိမ် ကို လွှတ် လိုက် တော် မူ ၏။

တ ပည့် တော် တို့ ရှိ ရာ သို့ ရောက် သော် ဝန်း ရံ သော လူ ပ ရိတ် သတ် ကြီး နှင့် ဆွေး နွေး မေး မြန်း သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ ကို မြင် ကြ၏။လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ လည်း ကိုယ် တော် ကို ချက် ခြင်း မြင်၍ အ လွန် အံ့ သြ လျက် အ ထံ တော် သို့ ပြေး လာ နှုတ် ဆက် ကြ သော်၊ကိုယ် တော် က ဘယ် အ ရာ ကို ဆွေး နွေး မေး မြန်း ကြ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊လူ ပ ရိ သတ် ရှိ တစ် ယောက် သော သူ က ဆ ရာ နတ် အ ပူး သော သား ကို ဆ ရာ့ ထံ ကျွန် တော် ခေါ် လာ ပါ သည်။နတ် သည် သူ ငယ် ကို ဖမ်း စား လေ ရာ ရာ၌ လှဲ ချ သ ဖြင့် သူ ငယ့် နှုတ် က အ မြှုပ် ထွက် လျက်၊ သွား ကြိတ် လျက်၊ ပိန် ကြုံ လျက် ရှိ ပါ သည်။ နှင် ထုတ် ရန် ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ ထံ တောင်း ပန် သော် လည်း မ တတ် နိုင် ကြ ပါ ဟု လျှောက် ပြန် သည့် ကာ လ၊ကိုယ် တော် က ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း သော အို လူ မျိုး၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် မည် မျှ ကြာ ရှိ နေ ရ မည် နည်း။ သင် တို့ ကို မည် မျှ ကြာ သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သူ ငယ် ကို ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ထို နောက် ခြောက် ရက် လွန် သော် ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် တို့ ကို မြင့် စွာ သော တောင် ပေါ် သို့ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား ပြီး လျှင် သူ တို့ ရှေ့ တွင် အ ဆင်း ပြောင်း လျက်၊ယူ ခဲ့ ကြ ရာ ကိုယ် တော် ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း နတ် သည် ပြင်း စွာ တုန် တက် စေ သ ဖြင့် မြေ ပေါ် မှာ သူ ငယ် လဲ၍ နှုတ် က အ မြှုပ် ထွက် လျက် လှိမ့် လျက် နေ ၏။ထို အ ခါ ဤ သို့ ဖြစ် လျက် ရှိ နေ သည် မှာ မည် မျှ ကြာ ပြီ နည်း ဟု သူ ငယ့် အ ဘ အား မေး တော် မူ သော်၊ငယ် ရွယ် က ပင် ဖြစ် ပါ သည်။ သူ ငယ် ကို မီး တွင် လည်း ကောင်း၊ ရေ တွင် လည်း ကောင်း၊ ဖျက် ဆီး အံ့ သော ငှာ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ပစ် ချ ပါ သည်။ ဆ ရာ သည် တစ် စုံ တစ် ရာ တတ် နိုင် လျှင် ကျွန် တော် တို့ ကို သ နား၍ မ စ တော် မူ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် ရာ၊တတ် နိုင် လျှင် ဟူ၍ ဆို ရက် ပေ စွ။ ယုံ ကြည် သော သူ့ အား အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တတ် နိုင် သည် ဟုယေ ရှု မိန့် တော် မူ သည် နှင့် တစ် ပြိုင် နက် သူ ငယ်၏ အ ဘ က ယုံ ကြည် ပါ သည်။ ကျွန် တော့် မ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မ စ တော် မူ ပါ ဟု ဟစ် လျက် လျှောက် ထား လေ ၏။လူ အ မြောက် အ များ တို့ အ မြန် စု လာ ကြ သည် ကို မြင် တော် မူ သည့် ကာ လ ယေ ရှု က အ ချင်း နတ် အ၊ နတ် ပင်း၊ သူ ငယ် မှ ထွက် လော့။ နောက် ထပ်၍ မ ဝင် နှင့်။ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဟု ဆုံး မ မိန့် ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊နတ် ဆိုး အော်၍ သူ ငယ် ကို ပြင်း စွာ တုန် တက် စေ ပြီး လျှင် ထွက် ခွာ ရာ သူ ငယ် သည် သေ ငယ် သေ သ ဖြင့် အ များ က သေ ပြီ ဟု ဆို ကြ သော် လည်း၊လက် ကို ယေ ရှု ကိုင်၍ ထူ တော် မူ သ ဖြင့် သူ ငယ် ထ လေ ၏။အိမ် သို့ ဝင် တော် မူ သော် တ ပည့် တော် တို့ က အ ဘယ် ကြောင့် ထို နတ် ကို တ ပည့် တော် တို့ မ နှင် ထုတ် နိုင် ပါ သ နည်း ဟု အ သီး အ ခြား မေး လျှောက် ကြ လျှင်၊ပ ဌ နာ ပြု ခြင်း မှ တစ် ပါး မည် သည့် နည်း ဖြင့် မျှ ထို နတ် မျိုး ကို မ ထွက် စေ နိုင် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဝင် ကြ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် ပါ ထွက် ကြွ တော် မူ စဉ် လမ်း နံ ဘေး တွင် ထိုင် သော မျက် မ မြင် သူ တောင်း စား ဖြစ် သူ တိ မဲ ၏ သား ဗာ တိ မဲ သည်၊နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ဖြစ် ကြောင်း ကို ကြား သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ယေ ရှု၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု အော် ဟစ် သည့် ကာ လ၊ဆိတ် ဆိတ် နေ စေ ရန် လူ အ များ တို့ ဆုံး မ ကြ သော် လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် သ နား တော် မူ ပါ ဟု တိုး ၍ အော် ဟစ် လေ၏။ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ရပ် တန့် လျက် ခေါ် ခဲ့ ဟု အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည့် အ လျောက် ခေါ် တော် မူ ပြီ။ အား ယူ၍ ထ လော့ ဟု မျက် မ မြင် အား ဆို လျက် ခေါ် ကြ သ ဖြင့်၊ထို အ ခါ ယေ ရှု က သင် တို့ စိတ် ခဲ ယဉ်း သော ကြောင့် ထို ပ ညတ် ကို ရေး ထား သည်။ခြုံ ထည် ကို ပစ် ချ ပြီး လျှင် အ လျင် အ မြန် ထ၍ ယေ ရှု ထံ ရောက် လာ ၏။ယေ ရှု က မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ဆ ရာ တော်၊ စ က္ခု အ လင်း ရ လို ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သည့် အ တိုင်း၊သွား တော့။ သင့် ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ချက် ခြင်း စ က္ခု အ လင်း ရ ၍ ခ ရီး တစ် လျှောက် နောက် တော် က လိုက် လေ ၏။

နောက် နေ့ ဗေ သ နိ ရွာ မှ ထွက် လာ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် ဆာ မွတ် သ ဖြင့်၊အ ရွက် စည် ကား သော သ ဖန်း ပင် ကို အ ဝေး က မြင် ၍ အ သီး တွေ့ လို တွေ့ ညား ကြွ ရောက် သော် သီး ချိန် မ တိုင်၍ အ ရွက် များ ကို သာ တွေ့ တော် မူ သည် နှင့်၊ယ ခု က စ၍ ကာ လ အ စဉ် မည် သူ မျှ သင် မှ အ သီး မ စား ရ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ ကြား ကြ ၏။

ထို ဓ မ္မာ ရုံ မှ ထ သွား၍ ရှိ မုန့် အိမ် သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ သော် ရှိ မုန်၏ ယော က္ခ မ မိန်း မ သူ သည်၊ အ ပြင်း အ ထန် အ ဖျား ရော ဂါ စွဲ ကပ် ရှိ နေ ကြောင်း လျှောက် တောင်း ကြ သည့် အ တိုင်း၊အ ပါး တွင် ရပ် လျက် ရော ဂါ ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ သည် ရုတ် ခြင်း အ ဖျား ပျောက်၍ ထ ပြီး လျှင် လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု လေ ၏။

နေ ဝင် ချိန် ရောက် သော်၊ တစ် စုံ တစ် ရာ ရော ဂါ စွဲ ကပ် သော သူ နာ ရှင် အ ပေါင်း တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ ရာ သူ နာ တိုင်း ပေါ် တွင် လက် တော် တင်၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။နတ် အ များ တို့ လည်း ကိုယ် တော် သည် ဘု ရား သ ခင့် သား တော် တည်း ဟု ဟစ် လျက် ပူး ကပ် သူ တို့ အ ထဲ မှ ထွက် ခွာ ကြ ရာ ခ ရစ် တော် ဖြစ် ကြောင်း သိ ကြ သ ဖြင့် ပြော ဆို ခွင့် မ ပြု ဘဲ ဆုံး မ တော် မူ ၏။

မြို့ တစ် မြို့ တွင် ရှိ နေ တော် မူ စဉ် တစ် ကိုယ် လုံး နူ နာ စွဲ သူ တစ် ယောက် သည် ယေ ရှု ကို မြင် သော် ပျပ် ဝပ် လျက် အ ရှင် ဘု ရား၊ အ လို တော် ရှိ လျှင် ကျွန် တော် ကို သန့် စေ တော် မူ နိုင် ပါ သည် ဟု လျှောက် ထား ရာ၊ကိုယ် တော် သည် လက် ဆန့်၍ တို့ တော် မူ လျက် ငါ အ လို ရှိ၏။ သန့် စေ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း နူ နာ ကင်း ပျောက် ၏။ကိုယ် တော် က လည်း မည် သူ့ ကို မျှ မ ကြား မ ပြော စေ ရန် တား မြစ် လျက် ပ ရော ဟိတ် ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ပြီး လျှင် မော ရှေ စီ ရင် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သက် သေ အ ဖြစ် သန့် ရာ ရောက် သည့် အ တွက် ဆက် ကပ် လော့ ဟု မိန့် မှာ တော် မူ သော် လည်း၊အ ကြောင်း သ တင်း တော် သည် တိုး ၍ ကြေ ငြာ သ ဖြင့် ကြား နာ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ နာ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ရန် လည်း ကောင်း၊ ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် တို့ စု ရုံး လာ ရောက် ကြ၏။ကိုယ် တော် မူ ကား တော၌ ပ ဌ နာ ပြု လျက် ရှောင် နေ တော် မူ၏။

တစ် နေ့ သ၌ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ် ဂါ လိ လဲ နယ်၊ ယု ဒ နယ် မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ နှင့် ယေ ရှု ရှ လင် မြို့ မှ ရောက် လာ သော ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း ဆ ရာ တို့ ထိုင် နေ ကြ ရာ အ နာ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ တန် ခိုး တော် သည် ကိုယ် တော်၌ ရှိ ၏။ထို အ ခါ သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ သူ တစ် ယောက် ကို ထမ်း စင် ပေါ် တွင် ဆောင် လျက် ရှေ့ တော် သို့ သွင်း ထား ရန် ရှာ ကြံ ကြ သော်၊လူ ပ ရိ သတ် ထူ ထပ် သော ကြောင့် သွင်း ရာ မ တွေ့ သ ဖြင့် အိမ် မိုး သို့ တက် ပြီး လျှင် အုတ် ကြွပ် များ ကို ဖောက်၍ ထမ်း စင် နှင့် တ ကွ သူ နာ ပါ ပ ရိ သတ် အ လယ် ကိုယ် တော့် ရှေ့ လျှော ချ ကြ ၏။ပိုက် များ ကို လျှော် ရန် တံ ငါ တို့ ဆင်း ခဲ့ ကြ ရာ ကမ်း နား တွင် ဆိုက် ထား သော လှေ နှစ် စင်း ကို မြင် တော် မူ သော်၊ထို သူ တို့၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် က အ ချင်း လူ၊ သင့် အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က၊ ပုတ် ခတ် မှု စ ကား ကို ပြော ဆို သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် မှ တစ် ပါး မည် သူ အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် နိုင် သ နည်း ဟု ဆင် ခြင် အောက် မေ့ ကြ၏။ထို သို့ ဆင် ခြင် ကြ သည် ကို သိ မြင် တော် မူ သ ဖြင့် ယေ ရှု က၊ အ ဘယ် ကြောင့် စိတ်၌ ဆင် ခြင် ကြ သ နည်း။အ ပြစ် ပြေ လွတ် ပြီ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။ ထ၍ လှမ်း သွား လော့ ဟု ဆို ရန် လွယ် ကူ သ လော။လူ့ သား သည် ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် အ ပြစ် ဖြေ လွတ် ခွင့် အာ ဏာ ရှိ ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ စေ ခြင်း ငှါ ထ လော့၊ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ အိမ် ပြန် လော့၊ ငါ ဆို သည် ဟု သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ သူ့ အား မိန့် တော် မူ သော်၊သူ တို့ ရှေ့ ချက် ချင်း ထ ပြီး လျှင် အိပ် ခဲ့ ရာ ထမ်း စင် ကို ဆောင်၍ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ လည်း ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် အံ့ အား သင့်၍ ငါ တို့ သည် အ ထူး အ ဆန်း ကို ယ နေ့ မြင် ရ ပြီ ဟု ဆို လျက် ဘု ရား သခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။

ကိုယ် တော် သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ပေး သော ထို ဒေ သ နာ အ ဆုံး၌ က ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ၏။လွှတ် လိုက် သူ တို့ သည် အိမ် သို့ ပြန် ရောက် လျှင် ကျွန် ကျန်း မာ သည် ကို တွေ့ မြင် ကြ၏။

ထို နောက် မ ကြာ မီ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် လူ ပ ရိ သတ် ကြီး လိုက် လျက် နာ ဣ န ခေါ် မြို့ သို့ ကြွ၍၊မြို့ တံ ခါး ဝ အ နီး ရောက် တော် မူ သော် မု ဆိုး မ တွင် ဧ က ပု တ္တ သား၏ အ လောင်း ကို ချ သွား ရာ ထို မု ဆိုး မ နှင့် အ တူ မြို့ သူ မြို့ သား အ များ လိုက် ပို့ ကြ၏။အ ရှင် ဘု ရား သည် ထို မိန်း မ ကို မြင် သည့် ကာ လ က ရု ဏာ သက် သ ဖြင့် မ ငို နှင့် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထမ်း သူ တို့ ရပ် နေ ကြ စဉ်၊ချဉ်း ကပ်၍ တ လား ကို တို့ တော် မူ လျက် အ ချင်း လု လင် ထ လော့။ ငါ ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊သေ သူ သည် ထ၍ စ ကား ပြော သည် နှင့် မိ ခင် အား အပ် လိုက် တော် မူ၏။ရှိ သ မျှ တို့ လည်း ကြောက် ရွံ့၍ ငါ တို့ တွင် ပ ရော ဖက် ကြီး ပေါ် ထွန်း ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး တော် ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ပြီ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ဆို လျက်၊ ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။ထို သ တင်း တော် သည် ယု ဒ ပြည် လုံး နှံ့ ပတ် ဝန်း ကျင် အ ရပ် ရပ် ကြေ ငြာ လေ၏။

တစ် နေ့ သ၌ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် တ ကွ လှေ ပေါ် သို့ တက် ပြီး လျှင် အိုင် တစ် ဘက် ကမ်း သို့ ကူး သွား ကြ ကုန် အံ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထွက် ခွာ စီး သွား ကြ စဉ်၊စက် တော် ခေါ် တော် မူ၏။ ထို အ ခါ အိုင်၌ လေ မုန် တိုင်း ကျ၍ လှေ တွင် ရေ ပြည့် သ ဖြင့် ဘေး တွေ့ ကြ ရာ၊တ ပည့် တော် တို့ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် သ ခင်၊ သ ခင်၊ သေ ဆုံး ရ ပါ တော့ မည် ဟု လျှောက် ဆို လျက် နှိုး ကြ သော် ကိုယ် တော် သည် ထ၍ လေ နှင့် လှိုင်း တံ ပိုး ကို ဆုံး မ တော် မူ သ ဖြင့် ရပ် စဲ ငြိမ် ဝပ် ရ လေ ၏။ကိုယ် တော် က လည်း သင် တို့ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ကြောက် ရွံ့ အံ့ သြ၍ ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ လေ နှင့် ရေ ပင် အ မိန့် ရှိ က နား ထောင် ရ ပါ သည် တ ကား ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဘက် ကမ်း ရှိ ဂေ ရ သေ န နယ် သို့ ဆိုက် ရောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ကုန်း ပေါ် သို့ တက် ကြွ တော် မူ ခိုက် နတ် အ များ ပူး၍ ကာ လ ရှည် စွာ အ ဝတ် မ ကပ် ဘဲ အိမ် တွင် မ နေ၊ သင်္ချိုင်း ဂူ များ တွင် သာ နေ ထိုင် သော ထို မြို့ သား တစ် ယောက် ဆီး ကြို လေ၏။ထို သူ ကား ကြိမ်​ဖန် များ စွာ နတ် ဖမ်း စား သ ဖြင့် သံ ကြိုး များ၊ ခြေ ချင်း များ နှင့် တုတ် နှောင် စောင့် ကြပ် ကြ သော် လည်း အ တုပ် အ နှောင် ကို ချိုး ဖြတ်၍ နတ် လွှင့် ရာ တော သို့ သွား ရ သ တည်း။ သူ သည် ယေ ရှု ကို မြင် သော် အော် ဟစ် ပျပ် ဝပ် လျက် နတ် ဆိုး ထွက် ခွာ စေ ရန် မိန့် မှာ တော် မူ သော ကိုယ် တော် အား မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင့် သား တော် ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ညှဥ်းပန်း စေ ရန် တောင်း ပန် ပါ သည် ဟု ကျယ် စွာ လျှောက် ထား လျှင်၊ရှု ရှ န္န တို့ နှင့် နတ် ဆိုး ပူး ခြင်း၊ အ နာ ရော ဂါ ကပ် ခြင်း မှ ကင်း စေ တော် မူ ဘူး သော အ ခြား ဒါ ယ ကာ မ အ များ သည် ကိုယ့် စ ရိတ် နှင့် လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု လျက် လိုက် ပါ ကြ၏။ယေ ရှု က သင့် အ မည် ကား မည် သို့ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် နတ် အ များ ဝင် နေ သော ကြောင့် သောင်း တပ် ဟု လျှောက် ဆို ပြီး နောက်၊ ထို နတ် ဆိုး တို့ သည်၊င ရဲ ထဲ သို့ နှင် တော် မ မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ ၏။ထို အ ခါ တောင် စောင်း မှာ ဝက် အုပ် ကြီး ကျက် စား လျက် ရှိ သ ဖြင့် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် တောင်း ကြ သည့် အ တိုင်း ခွင့် ပြု တော် မူ၏။နတ် များ သည် ထို သူ မှ ထွက် ခွာ ပြီး လျှင် ဝက် အုပ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ သ ဖြင့် ထို ဝက် အုပ် သည် ကမ်း​ စောက် ကို တစ် ဟုန် တည်း ပြေး ဆင်း၍ အိုင် တွင် နစ် မွန်း သေ ဆုံး ကြ၏။ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သည် ကို ဝက် ကျောင်း တို့ မြင် ကြ သော် ထွက် ပြေး၍ မြို့ ရွာ များ၌ သ တင်း ကြား ပြော ကြ သည့် ကာ လ၊ထို အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို သိ မြင် ရန် ထွက် လာ သူ တို့ သည် ယေ ရှု ထံ တော် သို့ ရောက် ရာ နတ် များ ထွက် ခွာ ပြီး သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ဆင် လျက်၊ စိတ် ကောင်း ပြန် လျက်၊ ယေ ရှု ခြေ တော် ရင်း တွင် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် သော် ကြောက် ရွံ့ ကြ၏။နတ် ပူး သူ သည် မည် သို့ ကျန်း မာ ကြောင်း ကို ဒိ ဋ္ဌ မြင် ခဲ့ သူ တို့ ကြား ပြော ကြ ရာ၊ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ ဂေ ရ သေ န နယ် သူ နယ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့၍ ထွက် ကြွ တော် မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ သည့် အ လျောက် လှေ ပေါ် သို့ တက် လျက် ပြန် ကြွ မည် ပြု တော် မူ စဉ်၊နတ် များ ထွက် ခွာ ပြီး သူ သည် အ ပါး တော် တွင် နေ ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း တောင်း လျှောက် သော်၊ကိုယ် တော် က အိမ် သို့ ပြန် လျက် ဘု ရား သ ခင် သည် မည် မျှ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ကြောင်း ဖော် ပြ လော့ ဟု မိန့် မှာ၍ လွှတ် လိုက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို သူ သွား၍ မည် မျှ ကျေး ဇူး ကို ယေ ရှု ပြု တော် မူ ကြောင်း မြို့ လုံး နှံ့ ကြော် ငြာ လေ၏။

ယေ ရှု ပြန် ရောက် တော် မူ သော် လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ သည် ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် ကြ သည့် အ လျောက် လက် ခံ ကြ စဉ်၊ယာ ဣ ရု အ မည် ရှိ သော ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် တစ် ဦး သည် လာ၍ ယေ ရှု ခြေ တော် ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ် လျက် အ သက် တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော ဧ က ဓီ တ သ မီး သေ အံ့ ဆဲ ရှိ နေ သော ကြောင့် အိမ် သို့ ကြွ တော် မူ ရန် တောင်း လျှောက် သ ဖြင့် လူ ပ ရိ သတ် တိုး ဝှေ့ လျက် လိုက် ကြွ တော် မူ၏။ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ လျက် မည် သူ မျှ ကု သ၍ မ ရ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည်၊နောက် က လာ၍ အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို တို့ လျှင် တို့ ခြင်း သွေး သွန် နာ ရပ် လေ၏။ယေ ရှု က လည်း ငါ့ ကို တို့ သော သူ မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ငြင်း ကြ ဆို သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က သ ခင်၊ လူ ပရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ ညှပ် မိ လျက် ရှိ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် သော် လည်း ငါ့ ကို တစ် ယောက် ယောက် တို့ ပြီ။တန် ခိုး တော် ထွက် ကြောင်း ငါ သိ သည် ဟု ယေ ရှု မိန့် တော် မူ ပြန် သော် ထို မိန်း မ သည် တုန် လှုပ် လျက်၊ပုန်း ကွယ်၍ မ နေ နိုင် ကြောင်း ကို သိ သ ဖြင့် ချဉ်း ကပ် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တော် ကို မည် သည့် အ တွက် တို့ ကြောင်း၊ တို့ သည့် ခဏ ခြင်း တွင် ကျန်း မာ ရ ကြောင်း များ ကို အား လုံး ရှေ့ ကြား လျှောက်၏။ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ငါ့ သ မီး၊ စိတ် ဧ လျက် သွား တော့၊ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို သို့ မိန့် တော် မူ စဉ် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် အိမ် မှ လူ တစ် ယောက် လာ၍ အ ရှင့် သ မီး သေ ဆုံး ပြီ။ ဆ ရာ ကို ဆက် လက် ပင် ပန်း မ ရှာ ပါ နှင့် တော့ ဟု ပြော သော စ ကား ကို ကြား တော် မူ သော်၊မျိုး ကြဲ သူ တစ် ယောက် သည် မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လျက် ကြဲ သည့် ကာ လ၊ မျိုး စေ့ အ ချို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် ကျ သ ဖြင့် လူ ကျော် နင်း၍ လေ သ တ္တ ဝါ များ ကောက် စား ကြ ၏။ယေ ရှု က မ ကြောက် လင့်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့၊ သူ ငယ် မ ကျန်း မာ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊အိမ် သို့ ကြွ ရောက် ရာ ပေ တ ရု၊ ယော ဟန်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် သူ ငယ် မ ၏ မိ ဘ တို့ ပြင် မည် သူ့ ကို မျှ ဝင် လိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ရှိ သ မျှ တို့ ငို ကြွေး ရင် တီး လျက် နေ ကြ စဉ် မ ငို ကြွေး ကြ နှင့်၊ သူ ငယ် မ သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် နေ သည် ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊သူ ငယ် မ သေ ကြောင်း ကို သိ သည့် အ လျောက် ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ၏။ကိုယ် တော် မူ ကား သူ ငယ် မ လက် ကို ကိုင် လျက် သူ ငယ် မ ထ လော့ ဟု ကျယ် စွာ မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် အ သက် ပြန် ဝင်၍၊သူ ငယ် မ ရှောင် တ ခင် ထ လေ၏။ သူ ငယ် မ အား စား ဖွယ် ကြွေး ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပြီး နောက်၊ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မည် သူ့ အား မျှ မ ကြား ပြော ကြ စေ ရန် အံ့ အား သင့် သော မိ ဘ တို့ ကို မိန့် မှာ တော် မူ၏။

တ မန် တော် တို့ သည် ပြန် လာ၍ ပြု ခဲ့ သ မျှ အ ချင်း အ ရာ များ ကို ဖော် ပြ ကြ ပြီး လျှင် ဗက် ဇဲ ဒ ခေါ် မြို့ သို့ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား တော် မူ သော်၊လူ ပ ရိ သတ် သိ ကြ သ ဖြင့် လိုက် သွား ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် လက် ခံ၍ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ဟော ပြော လျက် သူ နာ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။နေ့ ကုန် လု သော် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ သို့ သွား ရောက် တည်း ခို လျက် စား နပ် ရိ က္ခာ ရ ယူ ကြ စေ ရန် လူ ပ ရိ သတ် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ ယ ခု နေ ရာ တော အ ရပ် ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ လျင်၊ကိုယ် တော် က စား ရန် သင် တို့ ပေး ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ဤ သူ ရှိ သ မျှ စား ရန် သွား၍ မ ဝယ် ရ လျှင် တ ပည့် တော် တို့ တွင် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ပြင် မ ရှိ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ၏။လူ ပ ရိ သတ် ကား ယောက်ျား ငါး ထောင် ခန့် ရှိ သ တည်း။ ထို အ ခါ တစ် စု လျှင် ငါး ဆယ် ခန့် စီ အ စု စု ထိုင် ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ၍ ထို သူ အား လုံး ကို ထိုင် စေ ပြီး နောက်၊ကိုယ် တော် သည် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ၍ ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး၍ ဖဲ့ ပြီး လျှင် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ တည် စေ ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။

နောက် နေ့ ၌ တောင် ပေါ် မှ ဆင်း လာ ကြ သော အ ခါ လူ ပ ရိ သတ် ကြီး ဆီး ကြို သော်၊ပ ရိ သတ် ပါ သူ တစ် ယောက် က ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဧ က ပု တ္တ သား ကို ရှု ကြည့် တော် မူ ရန် တောင်း ပန် ပါ သည်။နတ် သည် ဖမ်း စား လေ ရာ ရာ၌ သူ ငယ် ရုတ် တ ရက် အော် ဟစ်၍ နှုတ် က အ မြှုတ် ထွက် အောင် တုန် တက် စေ သည့် ပြင် ဖိ ကြိတ် ခြင်း ကို စိုး စဉ်း မျှ သာ လှပ်၍ ထွက် တတ် ပါ ၏။မည် သည့် အိမ် သို့ မ ဆို ဝင် သော် မ ထွက် မ သွား မီ ထို အိမ်၌ တည်း ခို ကြ လော့။နှင် ထုတ် ရန် ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ ထံ တောင်း ပန် သော် လည်း မ တတ် နိုင် ကြ ပါ ဟု ဟစ်၍ လျှောက် သည့် ကာ လ၊ယေ ရှု က ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း ၍ ကောက် ကျစ် သော အို လူ မျိုး၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် မည် မျှ ကြာ ရှိ နေ၍ သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သား ကို ယူ ခဲ့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊လာ စဉ် ပင် နတ် သည် သူ ငယ် ကို လှဲ ချ ၍ ပြင်း စွာ တုန် တက် စေ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ထို နတ် ဆိုး ကို ဆုံး မ၍ သူ ငယ် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီး လျှင် အ ဘ ထံ ပြန် အပ် တော် မူ ရာ၊ရှိ သ မျှ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် မ ဟာ တန် ခိုး တော် ကို အ လွန် အံ့ သြ ကြ၏။ ပြု တော် မူ သ မျှ ကို လူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ သြ လျက် နေ ကြ စဉ်၊

ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ တွင် တည် လု ပြီ ဟု ကြား ပြော ကြ လော့။

ကိုယ် တော် သည် နတ် အ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ၍ နတ် ထွက် ခွာ သော် သူ အ သည် စ ကား ပြော သ ဖြင့် လူ ပ ရိ သတ် အံ့ သြ ကြ ရာ၊အ ချို့ က သူ သည် နတ် မင်း ဗေ လ ဇေ ဗု လ ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု ဆို ကြ၏။အ ချို့ က လည်း စုံ စမ်း၍ မိုး ကောင်း ကင် မှ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို ကိုယ် တော့် ထံ တောင်း ကြ၏။ထို သူ တို့ အ ထင် အ မြင် များ ကို သိ မြင် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် က ဗေ လ ဇေ ဗု လ ကို မှီ ပြီး လျှင် နတ် များ ကို နှင် ထုတ် သည် ဟု သင် တို့ ဆို ကြ သည် မှာ အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျက် ရှိ သော နိုင် ငံ တိုင်း ပျက် စီး၍ တစ် အိမ် ကို တစ် အိမ် ဖိ လဲ တတ်၏။ ထို နည်း တူ စာ တန် သည် အ တွင်း၌ ကွဲ ပြား လျက် ရှိ လျှင် သူ့ နိုင် ငံ သည် မည် သို့ တည် မြဲ မည် နည်း။ဗေ လ ဇေ ဗု လ ကို မှီ၍ နတ် များ ကို ငါ နှင် ထုတ် သည် မှန် လျှင် သင် တို့၏ သား များ မှာ မည် သူ့ ကို မှီ၍ နှင် ထုတ် ကြ သ နည်း။ ထို ကြောင့် သူ တို့ သည် သင် တို့ အ ပေါ် တွင် တ ရား စီ ရင် သူ ဖြစ် ကြ ရ လိမ့် မည်။ကိုယ် တော် က ပ ဌ နာ ပြု၍ ဆု တောင်း ရ မည် မှာ အ ဘ၊ နာ မ တော် ကို ရို သေ ကြ ပါ စေ သော။ နိုင် ငံ တော် တည် ထောင် ပါ စေ သော။ဘု ရား သ ခင့် လက် ညှိုး တော် ဖြင့် နတ် များ ကို ငါ နှင် ထုတ် သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ထံ ရောက် နှင့် လေ ပြီ။ခွန် အား ကြီး သူ သည် လက် နက် စုံ စွဲ ကိုင် လျက် ကိုယ့် ဝင်း အိမ် ကို စောင့် နေ သည့် ကာ လ ပ စ္စည်း များ လုံ ခြုံ သော် လည်း၊သူ့ ထက် ခွန် အား ကြီး သူ သည် ရောက် လာ အောင် မြင် သော် အား ကိုး သော လက် နက် စုံ ကို သိမ်း၍ ဥ စ္စာ များ ကို ခွဲ ယူ တတ်၏။ငါ့ ဘက်၌ မ ရှိ သူ သည် တစ် ဖက်၌ ရှိ၏။ ငါ နှင့် အ တူ မ စု မ သိမ်း သူ လည်း ခွဲ လွှင့် သူ​ဖြစ်၏။

ဓ မ္မာ ရုံ တစ် ဆောင် တွင် ဥ ပုသ် နေ့၌ ဒေ သ နာ ပေး တော် မူ စဉ်၊တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် အား လျော့ စေ သော နတ် ပူး၍ ဖြောင့် ဖြောင့် မ ရပ် နိုင် ဘဲ ခါး ကုန်း သူ မိန်း မ တစ် ယောက် ရှိ သ ဖြင့်၊ယေ ရှု မြင် သော် ခေါ် တော် မူ၍ အ ချင်း မိန်း မ၊အား လျော့ ခြင်း မှ သင် လွတ် ကင်း ပြီ ဟု ဆို လျက် လက် တင် တော် မူ လျှင် မူ ချင်း ထို မိန်း မ သည် ခါး ဖြောင့်၍ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လေ၏။ဥ ပုသ် နေ့ တွင် လူ နာ ကို ယေ ရှု ကျန်း မာ စေ တော် မူ သော ကြောင့် ဓ မ္မာ ရုံ အုပ် သည် အ မျက် ထွက် လျက် လူ ပ ရိ သတ် အား လုပ် ဆောင် အပ် သော ခြောက် ရက် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် မ ဟုတ်။ ထို ခြောက် ရက် အ တွင်း အ ကု အ သ ခံ ရန် လာ ကြ ဟု ဆို သော်၊အ ရှင် ဘု ရား က အ ချင်း သီ လ ကြောင် တို့၊ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သင် တို့ အ သီး သီး သည် ကိုယ် နွား မြည်း ကို တင်း ကုပ် မှ ဖြည်၍ ရေ တိုက် ရန် ငင် သွား တတ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။သို့ နှင့် အ ညီ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် စာ တန် ချည် နှောင် ထား သော အာ ဗြ ဟံ့ သ မီး ဖြစ် သူ ဤ မိန်း မ ကို ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဖြည်၍ မ လွှတ် သင့် လော ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊တစ် ဘက် ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ အ ရှက် ကွဲ ကြ၏။ လူ ပ ရိ သတ် ရှိ သ မျှ မှာ မူ ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သော ချီး မွမ်း ထိုက် ရာ ခပ် သိမ်း ကြောင့် ဝမ်း မြောက် ကြ သ တည်း။

ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သုံး ဆောင် ရန် ဖာ ရိ ရှဲ ဂိုဏ်း လူ ကြီး တစ် ဦး အိမ် သို့ ကြွ ဝင် တော် မူ သော် ကိုယ် တော် ကို စောင့် ကြည့် လျက် နေ ကြ စဉ်၊အ ဖိတ် ခံ ရ သည့် အ ခါ အ နိမ့် ဆုံး သော နေ ရာ သို့ သွား၍ ထိုင် နေ လော့။ ဖိတ် သူ လာ သော် အ ဆွေ မြင့် မြတ် သော နေ ရာ သို့ တက် ပါ ဟု ဆို သ ဖြင့် အ တူ စား ပွဲ ထိုင် ဘက် တို့ ရှေ့ ဂုဏ် အ သ ရေ ရ လိမ့် မည်။အ သို့ ဆို သော် ကိုယ် ကို ချီး မြှောက် သူ တိုင်း နှိမ့် ချ ခံ ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ သူ မူ ကား ချီး မြှောက် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ပင့် ခေါ် သူ့ အား လည်း ကိုယ် တော် က သင် သည် နံ နက် ဖြစ် စေ၊ ညဉ့် ဖြစ် စေ၊ စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ သည့် ကာ လ ကိုယ့် အ ဆွေ ခင် ပွန်း ညီ အစ် ကို အ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ကြွယ် ဝ သူ အိမ် နီး ချင်း တို့ ကို မ ဖိတ် နှင့်။ ဖိတ် လျှင် ထို သူ တို့ သည် သင့် ကို တုံ့ ပြန် ဖိတ် ခေါ် လျက် ကျေး ဇူး ဆပ် ကောင်း ဆပ် ကြ လိမ့် မည်။စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ သော အ ခါ ဆင်း ရဲ သူ၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ၊ ခြေ ဆွံ့ သူ၊ မျက် မ မြင် သူ တို့ ကို ခေါ် လော့။ထို သူ တို့ ကျေး ဇူး မ ဆပ် နိုင် သည့် အ တွက် သူ တော် ကောင်း တို့ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ တွင် ကျေး ဇူး ဆပ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည့် သင်၌ မင်္ဂ လာ ရှိ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို စ ကား များ ကို ကြား သော စား ပွဲ တော် ထိုင် ဘက် တစ် ယောက် က ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် တွင် သုံး ဆောင် ရ မည့် သူ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ ပေ သည် ဟု ဆို သော်၊ကိုယ် တော် က လူ တစ် ဦး သည် ခမ်း နား သော စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ ရာ လူ များ စွာ ဖိတ် ထား သ ဖြင့် အ ချိန် ရောက် သော် ကြွ ကြ ပါ။အ သင့် ရှိ ပါ ပြီ ဟု ဖိတ် ထား သူ တို့ အား ပြော ရန် ကျွန် ကို လွှတ် သည့် ကာ လ၊ရှိ သ မျှ တို့ အ ညီ အ ညွတ် ခွင့် ပန် ကြ ရာ တစ် ယောက် က ကျွန် တော် သည် ဝယ် ပြီး လယ် ကို အ ကြည့် သွား ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ခွင့် လွှတ် ရန် တောင်း ပန် ပါ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊တစ် ယောက် က ကျွန် တော် သည် ဝယ် ပြီး နွား ငါး ရှဉ်း ကို အ စမ်း အ သပ် သွား မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ခွင့် လွှတ် ရန် တောင်း ပန် ပါ သည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ရှေ့ တော် တွင် ဖျဉ်း နာ စွဲ သူ တစ် ယောက် ရှိ ရာ၊တစ် ယောက် က ကျွန် တော် သည် အိမ် ထောင် ပြု သော ကြောင့် မ လာ နိုင် ပါ ဟူ၍ လည်း ကောင်း ငြင်း ဆို ကြ ၏။ထို စ ကား များ ကို ကျွန် ပြန် ရောက်၍ လျှောက် ထား သည့် ကာ လ ပွဲ ရှင် သည် အ မျက် ထွက်၍ ကျွန် အား မြို့ တွင်း ရှိ လမ်း မ လမ်း မြှောင် များ သို့ အ မြန် သွား ပြီ လျှင် ဆင်း ရဲ သူ၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ၊ မျက် မ မြင် သူ၊ ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ ကို ဆောင် ခဲ့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ကျွန် က အ ရှင်၊အ မိန့် အ ရ ပြု ရ ပါ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် နေ ရာ လပ် ရှိ ပါ သေး သည် ဟု လျှောက် သော်၊အ ရှင် က မြို့ ပြင် လမ်း များ သို့ သွား၍ ငါ့ မ ဏ္ဍပ် ပြည့် စေ ခြင်း ငှာ အ နိုင့် အ ထက် သွင်း လော့။ငါ ဆို သည် ကား ငါ့ စား သောက် ပွဲ ကို အ ထက် ဖိတ် ထား သူ တစ် ယောက် မျှ ဝင် မြည်း ရ မည် မ ဟုတ် ဟူ၍ ပြန် ဆို သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို အ ခါ လှည့် တော် မူ လျက် လိုက် လာ သော လူ ပ ရိ သတ် ကြီး အား၊ကိုယ် တော် က မည် သူ မ ဆို ငါ့ ထံ ရောက် လာ၍ မိ ဘ၊ သား၊ မ ယား၊ ညီ အစ် ကို မောင် နှ မ များ နှင့် ကိုယ့် အ သက် ကို မ မုန်း လျှင် ငါ့ တ ပည့် မ ဖြစ် နိုင်။မည် သူ မ ဆို ကိုယ့် ကား တိုင် ကိုယ် ထမ်း၍ ငါ့ နောက် မ လိုက် လျှင် ငါ့ တ ပည့် မ ဖြစ် နိုင်။သင် တို့ တွင် တစ် ယောက် ယောက် သည် မြော် စင် ကို ဆောက် လို သော် ဦး စွာ ထိုင်၍ ကုန် ဝင် ရန် တွက် လျက် အ ပြီး သတ် အောင် လောက် သည် မ လောက် သည် ကို မ စစ် ဘဲ မည် သူ ဆောက် အံ့ နည်း။မ လောက် လျှင် တိုက် မြစ် ချ ပြီး မှ အ ပြီး မ သတ် နိုင် သ ဖြင့်၊ကျမ်း တတ် နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ အား ကိုယ် တော် က ဥ ပုသ် နေ့ တွင် လူ နာ ကို ကျန်း မာ စေ အပ် သ လော၊ မ အပ် သ လော ဟု မေး တော် မူ သော် ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ၏။ကြည့် မြင် သူ တို့ က ဤ သူ အ စ ပြု သော် လည်း အ ပြီး သတ် အောင် မ ဆောက် နိုင် ဟု ကဲ့ ရဲ့ ကြ လိမ့် မည်။တစ် နည်း ဘု ရင် တစ် ပါး သည် နှစ် သောင်း တပ် နှင့် တက် လာ သော ဘု ရင် တစ် ပါး ကို စစ် ပြိုင် ရန် ချီ ထွက် သော် သောင်း တပ် နှင့် ဆီး ဆို့ နိုင် မည် မ နိုင် မည် ကို ဦး စွာ ထိုင်၍ မ တိုင် ပင် ဘဲ မည် သည့် ဘု ရင် ချီ အံ့ နည်း။မ ဆီး ဆို့ နိုင် လျှင် ရန် သူ တော် ဝေး သေး သည့် ကာ လ ရာ ဇ သံ လွှတ်၍ ပြေ ငြိမ်း ခွင့် တောင်း ပန် လိမ့် မည်။ထို နည်း တူ သင် တို့ တွင် မည် သူ မ ဆို ရှိ သ မျှ ကို မ စွန့် လျှင် ငါ့ တ ပည့် မ ဖြစ် နိုင်။ဆား ကား ကောင်း သည် မှန် သော် လည်း အ ငံ ကုန် လျှင် အ ဘယ် အ ရာ ဖြင့် ငံ စေ ကြ မည် နည်း။ထို ဆား သည် မြေ အ ဖို့ မ ကောင်း၊ မြေ သြ ဇာ ဖို့ လည်း မ ကောင်း၊ ပြင် သို့ ပစ် လိုက် တတ် ကြ၏။ ကြား နာ ရန် နား ရှိ သူ ကြား နာ စေ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ထို ကာ လ လူ နာ ကို ခေါ်၍ ကျန်း မာ စေ လျက် လွှတ် လိုက် တော် မူ ပြီး နောက် ထို သူ တို့ အား ကိုယ် တော် က၊သင် တို့ တွင် ဥ ပုသ် နေ့၌ ရေ တွင်း ထဲ သို့ သား ဖြစ် စေ၊ နွား ဖြစ် စေ ကျ သွား လျှင် ချက် ခြင်း မ ဆွဲ မ တင် ဘဲ နေ မည့် သူ ရှိ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော် သူ တို့ မ ဖြေ မ ဆို နိုင် ကြ။

ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ခ ရီး သွား စဉ် ရှ မာ ရိ နယ် နှင့် ဂါ လိ လဲ နယ် စပ် ကြား တွင် လျှောက် ကြွ၍၊ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် ရောက် တော် မူ သည့် ကာ လ လူ နူ ဆယ် ယောက် တို့ သည် ကြို ဆို၍ အို ယေ ရှု သ ခင်၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု အ ဝေး က ရပ် လျက် အ သံ ကျယ် စွာ လျှောက် ထား ကြ၏။ကိုယ် တော် သည် မြင် တော် မူ သော် ပ ရော ဟိတ် တို့ ထံ သွား၍ ကိုယ် ကို ပြ ကြ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ သွား စဉ် ပင် သန့် ရာ ရောက် ကြ၏။ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ကြောင်း ကို တစ် ယောက် ယောက် သိ မြင် သော်၊ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ကျယ် သော အ သံ နှင့် ချီး မြောက် လျက် ပြန် လာ ပြီး လျှင်၊ခြေ တော် ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ်၍ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း၏။ ထို သူ ကား ရှ မာ ရိ လူ မျိုး တည်း။ထို အ ခါ ယေ ရှု က၊ ဆယ် ယောက် တို့ သည် သန့် ရာ ရောက် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ကိုး ယောက် မူ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ဤ လူ မျိုး ခြား မှ တစ် ပါး ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ရန် ပြန် လာ သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ လော ဟု မေး ပြီး လျှင် ထ သွား တော့၊သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု ထို သူ့ အား မိန့် တော် မူ၏။

ယေ ရိ ခေါ မြို့ အ နီး ရောက် တော် မူ သော် လမ်း နံ ဘေး တွင် ထိုင် နေ သော မျက် မ မြင် သူ တောင်း စား တစ် ယောက် သည်၊လူ အ မြောက် အ မြား သီ သွား ကြ သည် ကို ကြား၍ မည် သို့ ဖြစ် ကြောင်း မေး မြန်း သော်၊နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု လျှောက် ကြွ သည် ကို ကြား ပြော ကြ သ ဖြင့်၊ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် ယေ ရှု၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု အော် ဟစ် သည့် ကာ လ၊ဆိတ် ဆိတ် နေ စေ ရန် ရှေ့ တော် က သွား သူ တို့ ဆုံး မ ကြ သော် လည်း ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော်၊ သ နား တော် မူ ပါ ဟု တိုး တက်၍ အော် ဟစ်၏။မ စီ ရင် လို ဘဲ ကာ လ အ တန် ရှိ နေ ပြီး နောက် ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြောက်၊ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် သော် လည်း ဤ မု ဆိုး မ သည် ငါ့ ကို ဒု က္ခ ရှာ၍၊ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ရပ် တန့် လျက် အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ စေ ရန် အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည့် အ လျောက် ချဉ်း လာ သော်၊ကိုယ် တော် က မည် သို့ ပြု စေ လို သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ အ ရှင် ဘု ရား၊ စ က္ခု အ လင်း ရ လို ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သည့် အ တိုင်း လင်း စေ။သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ချက် ခြင်း စ က္ခု အ လင်း ရ ၍၊ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် လျက် နောက် တော် က လိုက် လေ၏။ လူ ပ ရိ သတ် မြင် သော် ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု ကြ ကုန် ၏။

ထို အ ခါ ယေ ရှု က ဤ မျှ တိုင် ခွင့် ရ ပါ စေ ဟု မိန့် ဆို လျက် ထို ကျွန်၏ နား ကို တို့၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။

ထိုနောက်တတိယနေ့၌ ဂါလိလဲနယ်ကာနမြို့တွင် မင်္ဂလာဆောင်ပွဲကျင်းပ၍ ပွဲထိုင်မယ်တော်ပါသည့်ပြင်၊မင်္ဂလာဆောင်သတို့သားကိုခေါ်လျက် သူတိုင်းမှာ စပျစ်ရည်ကောင်းကိုဦးစွာတည်၍မူးယစ်ကြပြီးမှ အညံ့ကိုတည်တတ်သည်။ သင်မူကား ယခုတိုင်စပျစ်ရည်ကောင်းကိုချန်ထားပြီဟု ဆိုလေ၏။ဂါလိလဲနယ်ကာနမြို့တွင် ဤနိမိတ်လက္ခဏာဦးကိုယေရှုပြ၍၊ ဘုန်းတော်ထင်ရှားစေတော်မူသည့်အလျောက် တပည့်တော်တို့သည်ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်ကြ၏။

သို့နှင့်အညီ၊ ရေကိုစပျစ်ရည်ဖြစ်စေတော်မူခဲ့ရာ ဂါလိလဲနယ်ကာနမြို့သို့ တဖန်ကြွ ရောက်တော်မူပြီးနောက်၊ ကပေရနောင်မြို့တွင် သားနာလျက်ရှိသောမှူးမတ်တစ်ယောက်သည်၊ယုဒနယ်မှ ဂါလိလဲနယ်သို့ယေရှုကြွရောက်တော်မူကြောင်းကြားသော် အထံတော်သို့သွားပြီးလျှင်၊ သေအံ့ဆဲသားကို ကြွလာ၍ကျန်းမာစေတော်မူပါမည့်အကြောင်း တောင်းပန်၏။ထိုအခါ ယေရှုက၊ သင်တို့သည်နိမိတ်လက္ခဏာများ၊ အံ့ဖွယ်ရာများကိုမမြင်ရလျှင်၊ အလျှင်းယုံကြမည်မဟုတ်ဟုမိန့်တော်မူရာ၊မှူးမတ်က အရှင်ဘုရား၊ အကျွန်ုပ်၏သားမသေမီကြွတော်မူပါဟု လျှောက်သော်၊သားယောသပ်အား ယာကုပ်ပေးခဲ့သောမြေကွက်အနီး ရှုခါခေါ်ရှမာရိမြို့တစ်မြို့သို့ရောက်တော်မူသော်၊ယေရှုက သွားတော့၊ သင့်သားအသက်ရှင်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူသည် ယေရှု မိန့်တော်မူသည့်စကားကိုယုံလျက် ထွက်သွားပြီးနောက်၊ခရီးအကြား ကြိုဆိုလာသောကျွန်တို့က အရှင့်သားအသက်ရှင်ကြောင်း လျှောက်ထားကြရာ၊သက်သာချိန်ကို မေးမြန်းသော်၊ ယမန်နေ့ခုနစ်နာရီအချိန် အဖျားကင်းပျောက်ပါသည်ဟု ပြန်လျှောက်ကြသဖြင့်၊သင့်သားအသက်ရှင်ပြီဟု ထိုအချိန်တွင်ပင်ယေရှုမိန့်တော်မူသည်ကို အဘသိ၍ ကိုယ်တိုင်မှစသောတစ်အိမ်ထောင်လုံးယုံကြည်ကြ၏။ယုဒနယ်မှဂါလိလဲနယ်သို့ ယေရှုထွက်ကြွလာရောက်တော်မူပြီးလျှင် ပြတော်မူသောဒုတိယနိမိတ်လက္ခဏာမှာ ထိုသို့ပင်တည်း။

ထိုနောက် ယုဒလူမျိုးတို့ပွဲကျသဖြင့် ယေရှုသည်ယေရုရှလင်မြို့သို့ ကြွတော်မူ၏။ထိုနေ့သည် ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သောကြောင့် ကျန်းမာရသူအားယုဒလူမျိုးတို့က ယနေ့ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သည်။ အိပ်ရာကိုမဆောင်အပ်ဟု ဆိုကြရာ၊ကျွန်တော့်ကို ကျန်းမာစေသူက၊ အိပ်ရာကိုဆောင်၍သွားလော့ဟု အမိန့်ရှိကြောင်းပြန်ပြောသော်၊အိပ်ရာကို ဆောင်၍သွားခွင့်ပေးသူကား မည်သူနည်းဟုမေးကြ၏။ထိုအရပ်တွင် လူပရိသတ်ထူထပ်သည်နှင့် ယေရှုကွယ်ကြွတော်မူပြီးဖြစ်သောကြောင့် ရောဂါကင်းပျောက်သူသည် မည်သူမှန်းမသိချေ။ထိုနောက်ယေရှုသည် ဗိမာန်တော့်အတွင်းထိုသူ့ကိုတွေ့ရာ သင်ကျန်းမာလေပြီ။ ထိုထက်ကြီးလေးသောအပြစ်ဒဏ်သင့်မည်ကိုစိုး၍ နောက်ထပ်မပြစ်မှားလင့်ဟုမိန့်တော်မူသည်နှင့် ထိုသူထွက်သွား၍၊ကျန်းမာစေသူမှာ ယေရှုဖြစ်ကြောင်းယုဒလူမျိုးတို့အားကြားပြောလေ၏။သို့နှင့်အညီ ဥပုသ်နေ့၌ထိုအမှုအရာများကိုပြုတော်မူသည့်အတွက် ယုဒလူမျိုးတို့သည်ယေရှုကို ဒုက္ခရှာကြရာ၊ယေရှုက ငါ့ခမည်းတော်သည် ယခုတိုင်ပင်လုပ်ဆောင်တော်မူသည့်နည်းတူ ငါလည်းလုပ်ဆောင်သည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ဥပုသ်နေ့ကိုဖျက်သည့်ပြင်၊ဘုရားသခင်ကို ကိုယ့်အဘဟုခေါ်လျက် ကိုယ်ကိုဘုရားသခင်နှင့်ဂုဏ်ရည်တူထားသောကြောင့် အသေသတ်ခြင်းငှါတိုး၍ရှာကြံကြ၏။ထို့ကြောင့်ယေရှုက ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား ခမည်းတော်ပြုတော်မူသည်ကိုမြင်ရသမျှပြင် သားတော်သည် ကိုယ့်အလိုအလျောက်ပြုနိုင်သည်မဟုတ်။ ခမည်းတော်ပြုတော်မူသည့်အတိုင်းသာ သားတော်ပြုရ၏။ယေရုရှလင်မြို့တွင် သိုးတံခါးအနီး မုတ်ငါးဆောင်ရှိသောဟေဗြဲဘာသာဖြင့် ဗေသေသဒခေါ် ရေကန်ရှိ၏။ခမည်းတော်သည် သားတော်ကိုချစ်၍ ကိုယ်တော်တိုင်ပြုတော်မူသမျှကိုပြသတော်မူ၏။ သင်တို့အံ့သြရစေခြင်းငှါ ယခုထက်ကြီးမြတ်သောအမှုများကိုလည်း သားတော်အားပြသတော်မူသည်မှာ၊ခမည်းတော်သည် သူသေတို့ကိုထမြောက်၍ရှင်စေတော်မူသည့်နည်းတူ သားတော်လည်း အလိုရှိသူတို့ကိုရှင်စေတော်မူသတည်း။ခမည်းတော်ကိုရိုသေကျိုးနွံကြသည့်နည်းတူ သားတော်ကိုလူခပ်သိမ်းတို့ရိုသေကျိုးနွံစေခြင်းငှါ ခမည်းတော်သည် မည်သူ့ကိုမျှစီရင်ဆုံးဖြတ်တော်မမူဘဲဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်ကို သားတော်အားလုံးဝအပ်ပေးတော်မူပြီ။ သားတော်ကိုမရိုသေမကျိုးနွံသူသည် စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောခမည်းတော်ကို မရိုသေမကျိုးနွံရာရောက်၏။ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါ့စကားကိုကြားနာ၍ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်ကိုယုံကြည်သူသည် ထာဝရအသက်ကိုရသဖြင့် စီရင်ဆုံးဖြတ်မခံရ။ သေခြင်းအနေမှ ရှင်ခြင်းအနေသို့ကူးပြောင်းပြီးသူဖြစ်၏။ငါဧကန်ဆိုပြန်သည်ကား၊ ဘုရားသခင့်သားတော်၏မိန့်ခွန်းသံကို သူသေတို့ကြားရမည့်အချိန်၊ ကြားသူတိုင်း အသက်ရှင်ရမည့်အချိန်ကာလရောက်တော့မည်။ ယခုပင်ရောက်လေပြီ။အသို့ဆိုသော်၊ ခမည်းတော်သည် အလျောက်ဘာသာအသက်တည်သကဲ့သို့ သားတော်အားလည်းအလျောက်ဘာသာတည်ရခွင့်ပေးတော်မူသည့်ပြင်၊လူ့သားဖြစ်သောကြောင့် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခွင့်အာဏာကိုလည်း အပ်ပေးတော်မူလေပြီ။ဆိုခဲ့ရာကိုအံ့ဩခြင်းမရှိကြနှင့်။ သင်္ချိုင်းဂူများ၌ရှိနေသူခပ်သိမ်းပင် သားတော်၏မိန့်ခွန်းသံကို ကြားသဖြင့် ကောင်းမွန်စွာပြုကျင့်ခဲ့သူတို့မှာ၊အသက်ခံစားရာရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအဖြစ်သို့လည်းကောင်း၊ ယုတ်မာစွာပြုကျင့်ခဲ့သူတို့မှာ စီရင်ဆုံးဖြတ်ခံရာရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းသို့လည်းကောင်း၊ ထွက်လာရမည့်အချိန်ကာလ ရောက်တော့မည်။ထိုမုတ်ဆောင်များတွင် မျက်မမြင်သူ၊ ခြေဆွံ့သူ၊ အင်္ဂါသေခြောက်သူမှစသောသူနာအမြောက်အမြားတို့သည် ရေလှုပ်ရှားခြင်းကိုစောင့်စားလျက် ပက်လက်နေကြသည်မှာ၊ငါသည်ကိုယ့်အလိုအလျောက်မည်သည်ကိုမျှမပြုနိုင်။ ကြားနာရသည့်အတိုင်းသာ စီရင်ဆုံးဖြတ်ရ၏။ ကိုယ့်အလိုကိုမရှာ။ စေလွှတ်တော်မူလိုက်သောအရှင်၏ အလိုကိုသာရှာသောကြောင့်၊ ငါ့စီရင်ချက်ဖြောင့်မှန်၏။ကိုယ့်အကြောင်းကိုသက်သေခံလျှင် ငါ့သက်သေခံချက်မတည်။ငါ့အကြောင်းကိုသက်သေခံရှိသေးသည့်အလျောက် ထိုအရှင့်သက်သေခံချက်တည်ကြောင်း ငါသိ၏။ငါသည်လူတို့ထံမှသက်သေကို မခံယူသော်လည်း ကယ်တင်တော်မူရာရောက်ကြစေခြင်းငှါ သင်တို့အား ငါသတိပေးသည်မှာ တောက်လောင်သောမီးရှူးသဖွယ်ဖြစ်သူထိုအလင်းကြောင့် ကာလအတန်ငယ် ကိုယ်တိုင်ရွှင်လန်းနှစ်သက်ကြသူယောဟန့်ထံ သင်တို့စေလွှတ်ကြသော် ဟုတ်မှန်ခြင်းအကြောင်းထိုသူသက်သေခံ၏။သို့သော်လည်း ငါ၌ယောဟန်၏သက်သေထက်ကြီးမြတ်သောသက်သေရှိသေး၏။ ငါဆောင်ရွက်ပြီးစီးစေရန်ခမည်းတော်လွှဲအပ်တော်မူ၍ ငါဆောင်ရွက်သောအမှုများကပင် ငါ့ကိုခမည်းတော်စေလွှတ်တော်မူလိုက်ကြောင်း သက်သေခံ၏။ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူလိုက်သောခမည်းတော်လည်း ငါ့အကြောင်းကိုသက်သေခံတော်မူပြီ။ သင်တို့မှာမူ စေလွှတ်တော်မူသောသူ့ကိုမယုံကြသောကြောင့် မိန့်ခွန်းတော်သံကိုကြားနာရာ ပုံသဏ္ဌာန်တော်ကိုဖူးမြင်ရာ၊ ဗျာဒိတ်တော်ကိုစွဲမြဲရာ ရောက်ကြပြီမဟုတ်။ကျမ်းစာများဖြင့် ထာဝရအသက်ကိုရသည်ဟုထင်မှတ်သောကြောင့်၊ ငါ့အကြောင်းသက်သေခံသော ထိုကျမ်းများကို ရှာဖွေတတ်ကြသော်လည်း၊စေတမန်တော်တစ်ပါးသည် ထိုရေကန်သို့အကြိမ်ကြိမ်ဆင်းလာလျက် လှုပ်ရှားသဖြင့်၊ မည်သည့်ရောဂါမဆိုစွဲကပ်သူတိုင်း လှုပ်ရှားခိုက်ဦးစွာဆင်းမိလျှင် ကျန်းမာသတည်း။အသက်ကိုရခြင်းငှါ ငါ့ထံသို့မလာလိုကြ။ငါသည်လူတို့အချီးအမွမ်းကို မခံမယူ။သင်တို့၌ ဘုရားသခင်အားချစ်ခြင်းမေတ္တာမရှိကြောင်းငါသိသည်မှာ၊ခမည်းတော်၏နာမတော်နှင့်ငါရောက်လာသော် သင်တို့လက်မခံကြ။ ကိုယ့်နာမနှင့်အခြားသူ ရောက်လာလျှင် လက်ခံကြလိမ့်တကား။အချင်းချင်းအချီးအမွမ်းခံယူ၍ တစ်ဆူတည်းသောဘုရားသခင့်ထံ အချီးအမွမ်းကို မရှာသောသင်တို့သည် မည်သို့ယုံကြည်နိုင်သနည်း။ခမည်းတော်ထံ၌ သင်တို့ကိုငါအပြစ်စွဲဆိုမည်မထင်ကြနှင့်။ အပြစ်စွဲဆိုသူမှာ သင်တို့အားကိုးသော မောရှေပင်တည်း။အသို့ဆိုသော် ငါ့အကြောင်းကိုရေးထားသောမောရှေကိုယုံခဲ့လျှင် ငါ့ကိုယုံကြလေပြီ။မောရှေရေးသားချက်များကို မယုံလျှင်မူကား ငါ့စကားကိုမည်သို့ယုံကြမည်နည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။သုံးဆယ့်ရှစ်နှစ်တိုင် နာလျက်နေသောလူတစ်ယောက်သည်၊ထိုသို့ပက်လက်နေသည်ကို ယေရှုမြင်တော်မူ၍ ကာလရှည်ကြာစွာနာကြောင်းသိသဖြင့် ကျန်းမာလိုသလောဟု မေ:တော်မူသော်၊သူနာက အရှင်ဘုရား၊ ရေလှုပ်ရှားခိုက် ကျွန်တော့်ကိုရေကန်ထဲသို့ချပေးသူမရှိပါ။ ဆင်းမည်ပြုတိုင်း တစ်ယောက်ယောက်အရင်ဆင်းတတ်ပါသည်ဟု ပြန်လျှောက်သည့်ကာလ၊ယေရှုက ထလော့၊ အိပ်ရာကိုဆောင်၍သွားလော့ဟု မိန့်တော်မူလျှင်မူချင်း၊ထိုသူသည် ကျန်းမာသဖြင့်၊ အိပ်ရာကိုဆောင်၍သွားလေ၏။

ထိုနောက်ယေရှုသည် တိဗေရိခေါ်ဂါလိလဲအိုင်တစ်ဘက်သို့ကူးကြွတော်မူရာ၊လူတို့ကိုထိုင်နေစေကြလော့ဟု ယေရှုမိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း မြက်ပေါများသောထိုအရပ်တွင် ယောကျ်ားဦးရေငါးထောင်ခန့်ရှိသောသူတို့ ထိုင်နေကြသည့်ကာလ၊ယေရှုသည် မုန့်များကိုယူ၍ ကျေးဇူးတော်ကိုချီးမွမ်းပြီးလျှင် ထိုင်နေသူတို့အားဝေငှတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူငါးကလေးများကိုလည်း စားလိုသမျှဝေငှတော်မူ၏။စား၍ဝကြပြီးနောက် တပည့်တော်တို့အား တစ်စုံတစ်ရာမပြုန်းတီးစေခြင်းငှါ စားကြွင်းအကျိုးအပဲ့များကို ကောက်သိမ်းကြလော့ဟု မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း မုယောမုန့်ငါးလုံးမှစားကြွင်းအကျိုးအပဲ့ကို၊ဆွဲတောင်းတစ်ဆယ့်နှစ်တောင်းအပြည့် ကောက်သိမ်းရကြ၏။သို့ဖြစ်၍ ပြတော်မူသောထိုနိမိတ်လက္ခဏာကိုမြင်ကြသူတို့က ဤသူကား ဤလောကသို့ရောက်လာရမည့်ပရောဖက်မုချဖြစ်သတည်းဟု ဝန်ခံကြပြီးလျှင်၊

ချဉ်းကပ်ကိုင်ဆွဲ၍ မင်းမြှောက်မည်ပြုကြသည်ကိုယေရှုသိသဖြင့် တောင်ပေါ်သို့တစ်ပါးတည်း ဖဲကြွတော်မူပြန်၏။ညနေချမ်းအချိန်ရောက်သော်၊ တပည့်တော်တို့သည်အိုင်သို့ဆင်းသွားပြီးလျှင်၊လှေစီးလျက် ကပေရနောင်မြို့သို့ကူးနေကြရာ မိုးချုပ်၍လေပြင်းကျသဖြင့် လှိုင်းတံပိုးထသည့်ကာလ ယေရှုသည်သူတို့ထံမကြွမရောက်သေး။တစ်တိုင်ခွဲနှစ်တိုင်ခန့်တက်ခတ်၍ ရောက်ကြသော် ယေရှုသည်အိုင်ရေပေါ်တွင်စက်တော်ဖြန့်လျက် လှေအနီးကြွလာသည်ကိုမြင်၍ ကြောက်ရွံ့ကြသဖြင့်၊သူနာတို့တွင်ပြတော်မူသော နိမိတ်လက္ခဏာများကိုမြင်ခဲ့သောကြောင့် ကြီးစွာသောလူပရိသတ်သည် နောက်တော်သို့လိုက်သွားကြ၏။ကိုယ်တော်က မကြောက်ကြလင့်။ ငါပင်တည်းဟုမိန့်တော်မူသည်နှင့်၊တပည့်တော်တို့သည် အားတက်သရောလှေပေါ်တွင်လက်ခံ၍ လှေလည်းသွားကြမည့်ဆိပ်ကမ်းသို့ ချက်ခြင်းဆိုက်ရောက်၏။

လူပရိသတ်အနက် အများတို့ကား၊ ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်ကြ၍ ခရစ်တော်ကြွလာတော်မူသည့်ကာလ၊ ဤသူပြသည်ထက် ပိုမိုသောနိမိတ်လက္ခဏာကိုပြမည်လောဟု ဆိုကြသတည်း။

ကိုယ်တော်သည်လျှောက်ကြွတော်မူစဉ် ဝမ်းတွင်းပါမျက်မမြင်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို မြင်တော်မူရာ၊သို့ဖြစ်လျှင် သင့်မျက်စိမည်သို့ပွင့်သနည်းဟုမေးကြရာ၊ယေရှုဆိုသူသည်ရွှံ့လုပ်၍ ကျွန်တော့်မျက်ကွင်းများကိုလိမ်းမံပြီးလျှင် ရှိလောင်ရေကန်သို့သွား၍ ဆေးကြောလော့ဟု မိန့်ဆိုသည့်အတိုင်းသွားရောက်ဆေးကြောရာ မျက်စိမြင်ရကြောင်းပြန်ပြောသဖြင့်၊ထိုသူအဘယ်မှာနည်းဟုမေးကြသော် ကျွန်တော်မသိပါဟုပြန်ဆို၏။

ယေရှုရွှံ့လုပ်၍မျက်စိပွင့်စေသောနေ့သည် ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သည့်အလျောက် မျက်စိချို့ဘူးသူ့ကို ဖာရိရှဲတို့ထံခေါ်သွားကြရာ၊မည်သို့မျက်စိမြင်ကြောင်း ဖာရိရှဲတို့မေးပြန်ကြသည့်ကာလ ထိုသူက၊ ကျွန်တော့်မျက်ကွင်းကို သူရွှံ့မံ၍ ကျွန်တော်ဆေးကြောလိုက်သည့်အခါ မြင်ရပါသည်ဟုပြန်ဆို၏။ထိုအခါဖာရိရှဲအချို့က ဤသူသည်ဥပုသ်နေ့ကိုမစောင့်သောကြောင့် ဘုရားသခင့်အထံတော်မှ မဟုတ်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ အချို့က အပြစ်သားဖြစ်သူသည် ဤသို့သောနိမိတ်လက္ခဏာများကို အသို့ပြုနိုင်သနည်းဟူ၍လည်းကောင်း ဆိုလျက်ကွဲပြားကြသည်ဖြစ်၍၊တစ်ဖန် မျက်စိချို့ဖူးသူအား၊ သင့်မျက်စိပွင့်စေသည်မှာ ထို့သူ့အကြောင်းမည်သို့ဆိုသနည်းဟုမေး ကြသော် ပရောဖက်ဖြစ်ပါသည်ဟု ပြန်ဆို၏။ယုဒလူမျိုးတို့သည် မျက်စိမြင်ရသူ၏မိဘတို့ကိုခေါ်ပြီးလျှင်၊ ဤသူကား မျက်စိချို့လျက်ဖွားလာခဲ့ကြောင်း သင်တို့ဆိုကြသောသား ဟုတ်သလော။ ဟုတ်လျှင် မည်သို့ယခုမျက်စိမြင်ရသနည်းဟုစစ်မေးမှသာ အထက်ကမျက်စိချို့လျက် ယခုမြင်ရကြောင်းယုံကြ၏။တပည့်တော်တို့က ဆရာတော်၊ ဤသူသည်မျက်စိချို့လျက်ဖွားလာရသည်မှာ မည်သူ့ပြစ်မှုနည်း။ ဤသူလော။ မိဘတို့လောဟုမေးလျှောက်ကြသော်၊မိဘတို့က ဤသူသည် ကျွန်တော်တို့၏သားမှန်သည်။ မျက်စိချို့လျက် ဖွားလာသည်ကိုသိကြပါ၏။သို့ရာတွင် ယခုမည်သို့မျက်စိမြင်ရသည်ကိုလည်းကောင်း၊ မည်သူပွင့်စေသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကျွန်တော်တို့မသိပါ။ အရွယ်ရောက်လျက်ရှိသောသူ့ကိုမေးကြပါ။ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်ပြောပါစေဟုပြန်ဆိုကြ၏။ထိုသို့ဆိုခြင်းကား၊ မည်သူမဆို ကိုယ်တော်ကိုခရစ်တော်ဖြစ်ကြောင်းဝန်ခံလျှင် အသင်းတော်မှ ထုတ်ပယ်ခံရမည်ဟူ၍ ယုဒလူမျိုးတို့ပြဋ္ဌာန်းပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း ယုဒလူမျိုးတို့ကိုကြောက်ရွံ့သောကြောင့်တည်း။သို့နှင့်အညီ အရွယ်ရောက်လျက်ရှိသောသူ့ကိုမေးကြပါဟု မိဘတို့ဆိုကြ၏။ထိုကာလ မျက်စိချို့ဖူးသူ့ကိုဒုတိယအကြိမ်ခေါ်၍ ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်ကိုချီးမြှောက်လော့။ ထိုသူသည် အပြစ်သားဖြစ်ကြောင်းငါတို့သိကြပြီဟု ဆိုကြသော် အပြစ်သားဖြစ်မဖြစ်ကျွန်တော်မသိ။သိသောအရာတစ်ခုမှာ မျက်မမြင်ဘူးသောကျွန်တော်သည် ယခုမြင်ရပါသည်ဟုပြန်ဆို၏။တစ်ဖန် သူသည်သင့်ကိုမည်သို့ပြုလုပ်သနည်း၊ မည်သို့သင့်မျက်စိပွင့်စေသနည်း ဟုမေးပြန်ကြသော်၊ကျွန်တော်ပြောခဲ့လေပြီ။ နားမစိုက်ကြ။ အဘယ်ကြောင့်ထပ်၍ကြားလိုကြသနည်း။ သူ့တပည့်ဖြစ်လိုကြသလောဟု ပြန်ဆိုရာ၊ထိုသူတို့ကဲ့ရဲ့လျက် သင်သည်သူ့တပည့်ဖြစ်၏။ ငါတို့မူကား မောရှေ့တပည့်ဖြစ်ကြ၏။ဘုရားသခင်သည် မောရှေအားဗျာဒိတ်ပေးတော်မူကြောင်းငါတို့သိ၏။ ဤသူကား မည်သည့်ဇာတိဒေသကဖြစ်သည်ကိုမသိဟု ဆိုကြ၏။ယေရှုက ဤသူ့ပြစ်မှု၊ မိဘတို့ပြစ်မှုမဟုတ်။ သူ၌ ဘုရားသခင်၏အမှုတော်များထင်ရှားစေရန် ထိုသို့ဖြစ်သတည်း။ထိုသူကလည်း အံ့သြဖွယ်တကား၊ ကျွန်တော့်မျက်စိကိုပွင့်စေလျက်ပင် မည်သည့်ဇာတိဒေသကဖြစ်ကြောင်း မသိကြလေစွ။ဘုရားသခင်သည် အပြစ်သားတို့အား နားညောင်းတော်မမူကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ကြည်ညိုကိုးကွယ်လျက် အလိုတော်ကိုဆောင်ရွက်သူဖြစ်လျှင် နားညောင်းတော်မူကြောင်းကိုလည်းကောင်းသိကြပါ၏။ကန်းလျက်ဖွားလာသူ၏မျက်စိကို တစ်စုံတစ်ယောက်ပွင့်စေကြောင်း၊ကမ္ဘာဦးကစ၍မကြားရစဘူး။ ဤသူသည်ဘုရားသခင့်အထံတော်မှ မဟုတ်လျှင်၊ မည်သည်ကိုမျှပြုလုပ်နိုင်သည်မဟုတ်ဟု ပြန်ဆိုသဖြင့်၊သင်သည်အပြစ်၌ လုံးလုံးဖွားလာသူဖြစ်လျက် ငါတို့ကိုသင်ကြားသလောဟု ပြန်ဆိုပြီးလျှင် ထုတ်ပယ်လိုက်ကြ၏။

ထိုအခါ မာရိနှင့်အစ်မမာသတို့နေထိုင်ရာ ဗေသနိရွာသားလာဇရုဆိုသူသည် နာလျက်ရှိနေ၏။ညဉ့်အခါတွင်သွားလာလျှင်မူကား သူ၌အလင်းမရှိသောကြောင့်တိုက်လဲတတ်သည်ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။ထိုသို့မိန့်တော်မူပြီးနောက် တပည့်တော်တို့အား ငါတို့အဆွေလာဇရုအိပ်ပျော်လေပြီ။ သို့ရာတွင်သူ့ကိုနိုးထစေခြင်းငှါ ငါသွားမည်ဟုမိန့်တော်မူရာ၊တပည့်တော်တို့က အရှင်ဘုရား၊ အိပ်ပျော်လျှင် သက်သာပါလိမ့်မည်ဟုလျှောက်ဆိုကြ၏။ထိုသို့ယေရှုသည် သေခြင်းကိုရည်လျက်မိန့်တော်မူခဲ့သော်လည်း အိပ်ပျော်ခြင်းအကြောင်းမိန့်တော်မူသည်ဟု တပည့်တော်တို့ထင်မှတ်ကြသဖြင့်၊ယေရှုက လာဇရုသေပြီ။ သို့ရာတွင်သင်တို့ယုံကြည်စေခြင်းငှါ ထိုအရပ်၌ငါမရှိသည်နှင့် သင်တို့အတွက်ငါဝမ်းမြောက်၏။ သူ့ထံသွားကြကုန်အံ့ဟု အတည့်အလင်းမိန့်တော်မူသည့်ကာလ၊ဒိဒုမုခေါ်သောမက၊ ငါတို့လည်း ကိုယ်တော်နှင့်အတူအသေခံရန်လိုက်သွားကြကုန်အံ့ဟု တပည့်တော်ချင်းတို့အားဆိုလေ၏။ယေရှုရောက်တော်မူသော် သင်္ချိုင်းဂူ၌လေးရက်ရှိခဲ့သည်ကို တွေ့တော်မူ၏။ဗေသနိရွာသည် ယေရုရှလင်မြို့အနီး ခရီးတစ်တိုင်ခန့်မျှကွာသည်ဖြစ်၍၊ယုဒလူမျိုးအများတို့သည် မာသနှင့်မာရိတို့ထံ မောင်နှင့်စပ်၍နှစ်သိမ့်စေရန်ရောက်လာကြ၏။နာနေသောလာဇရု၏အစ်မဖြစ်သော ထိုမာရိကား၊ အရှင်ဘုရားကိုနံ့သာဆီလိမ်းကျံ၍ ခြေတော်ကိုဦးဆံနှင့်သုတ်သောသူတည်း။မာသသည် ယေရှုရောက်တော်မူကြောင်းကြားသော် အိမ့်အတွင်းမာရိထိုင်နေစဉ် ခရီးဦးကြိုဆိုလျက်၊အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ရှိတော်မူခဲ့လျှင် တပည့်တော်မမောင်မသေလေပါ။ယခုလည်း ဘုရားသခင့်ထံကိုယ်တော်တောင်းလျှောက်သမျှအတိုင်း ဘုရားသခင်သနားတော်မူမည်ကို တပည့်တော်မ သိပါသည်ဟုလျှောက်သော်၊သင့်မောင် ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်ဟုယေရှုမိန့်တော်မူ၏။မာသကလည်း နောက်ဆုံးနေ့တွင် သူသေတို့ရှင်ပြန်ထမြောက်သည့်ကာလ သူရှင်ပြန်ထမြောက်မည်ကို တပည့်တော်မ သိပါသည်ဟုလျှောက်ပြန်သော်၊ယေရှုက ငါသည် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းဖြစ်၏။ ဇီဝအသက်လည်းဖြစ်၏။ ငါ့ကိုယုံကြည်သူသည် သေသော်လည်းရှင်လိမ့်မည်။မည်သူမဆိုအသက်ရှင်လျက် ငါ့ကိုယုံကြည်လျှင် အဘယ်ကာလမျှသေတော့မည်မဟုတ်။ ဤစကားကို ယုံသလောဟုမေးတော်မူရာ၊ယုံပါ၏အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် ဤလောကသို့ကြွလာရမည့် ဘုရားသခင့်သားတော်တည်းဟူသော ခရစ်တော်ဖြစ်ကြောင်းကို တပည့်တော်မ ယုံကြည်ပါပြီဟုပြန်လျှောက်ပြီးလျှင်၊ထွက်သွား၍ ညီမမာရိကိုတိတ်တဆိတ်ခေါ်လျက် ဆရာတော်ရောက်လာ၍ သင့်ကိုခေါ်နေသည်ဟုဆို၏။ထိုစကားကို မာရိကြားသော် အလျင်အမြန်ထ၍၊ထိုညီအစ်မတို့သည် အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ချစ်တော်မူသူနာလျက်နေပါသည်ဟု စေလွှတ်လျှောက်ထားကြရာ၊ရွာထဲသို့မရောက်၊ မာသကြိုဆိုရာအရပ်တွင်ရှိနေတော်မူသေးသောယေရှုထံ သွားလေ၏။သို့ဖြစ်၍မာရိကိုနှစ်သိမ့်စေလျက် အိမ်တွင်ရှိနေသောယုဒလူမျိုးတို့သည် အလျင်အမြန်ထသွားသည်ကိုမြင်သော် သင်္ချိုင်းဂူသို့ငိုကြွေးရန်သွားသည်ထင်မှတ်၍ လိုက်သွားကြ၏။မာရိသည် ယေရှုထံသို့ရောက်၍ ကိုယ်တော်ကိုမြင်သည့်ကာလ၊ ခြေတော်ရင်းတွင်ပျပ်ဝပ်လျက် အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်ရှိတော်မူခဲ့လျှင် တပည့်တော်မမောင် မသေလေပါဟုလျှောက်၏။ထိုအခါ မာရိငိုသည်ကိုလည်းကောင်း၊ လိုက်လာသောယုဒလူမျိုးတို့ငိုကြသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ယေရှုမြင်တော်မူသော် စိတ်တော်ညှိုးငယ်ခြင်း၊ နှလုံးတော်မသာခြင်းဖြစ်၍၊အလောင်းကို အဘယ်မှာသွင်းထားကြသနည်းဟုမေးတော်မူရာ အရှင်ဘုရား၊ ကြွ၍ရှုတော်မူပါဟုလျှောက်ကြ၏။ထိုအခါ ယေရှုမျက်ရည်ကျတော်မူသဖြင့်၊ယုဒလူမျိုးတို့က မည်မျှချစ်သည်ကိုကြည့်ကြပါဟုဆိုကြ၏။အချို့ကလည်း သူကန်း၏မျက်စိပွင့်စေသောဤသူသည် လာဇရုကိုမသေအောင် မတတ်နိုင်လောဟု ဆိုကြ၏။သို့ဖြစ်၍ယေရှုသည် စိတ်တော်ထပ်ဆင့်ညှိုးငယ်လျက် ကျောက်လုံးနှင့်ပိတ်ထားရာဂူဖြစ်သောသင်္ချိုင်းသို့ ရောက်တော်မူလျှင်၊ကျောက်လုံးကိုဖယ်လိုက်ကြဟု မိန့်တော်မူသောအခါ သေသူ့အစ်မမာသက အရှင်ဘုရား၊ ယခုနံပါလိမ့်မည်။ သေသည်မှာ လေးရက်ရှိပါပြီဟုလျှောက်သော်၊ယေရှုကြားတော်မူသော် ဤရောဂါသည် သေခြင်းအလို့ငှါမဟုတ်။ ဘုရားသခင့်သားတော်၏ဘုန်းထင်ရှားစေရန် ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်အဖို့ဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။ယေရှုက သင်ယုံလျှင် ဘုရားသခင့်ဘုန်းတော်ကိုမြင်ရလိမ့်မည် ငါဆိုခဲ့ပြီမဟုတ်လောဟု မိန့်တော်မူ၏။ကျောက်လုံးကိုဖယ်လိုက်ကြရာ ယေရှုမြော်ကြည့်လျက်၊ အိုအဘခမည်းတော်၊ အကျွန်ုပ်အားနားညောင်းတော်မူသောကြောင့် ကျေးဇူးတော်ကြီးလှပါ၏။အခါခပ်သိမ်းနားညောင်းတော်မူသည်ကို အကျွန်ုပ်သိပါ၏။ သို့ရာတွင် အကျွန်ုပ်ကိုကိုယ်တော်စေလွှတ်တော်မူလိုက်ကြောင်းယုံကြည်ကြစေရန် ပတ်လည်ရှိလူပရိသတ်အတွက်ကြောင့် ထိုသို့ လျှောက်ပါသည်ဟု မြွက်ဆိုတော်မူပြီးလျှင်၊လာဇရု၊ ထွက်ခဲ့ဟု ကျယ်သောအသံနှင့်အမိန့်ရှိတော်မူရာ၊သေလွန်သူသည် လက်ခြေများအဝတ်ပတ်စည်းလျက် မျက်နှာလည်းပဝါပတ်ရစ်လျက် ထွက်လာ၏။ ယေရှုကလည်း ဖြည်၍လွှတ်လိုက်ကြဟု မိန့်တော်မူ၏။

ပသခါပွဲမတိုင်မီခြောက်ရက်က ယေရှုသည် သူသေတို့အထဲမှရှင်ပြန်ထမြောက်စေသူ လာဇရုနေရာ ဗေသနိရွာသို့ကြွရောက်တော်မူပြီးလျှင်၊သို့နှင့်အညီ ပရောဟိတ်ကြီးတို့သည်လာဇရုအကြောင်းကြောင့် ယုဒလူမျိုးအများတို့ခွာသွား၍ ယေရှုကိုယုံကြည်ကြသဖြင့် လာဇရုကိုလည်းကွပ်မျက်ရန်တိုင်ပင်ကြ၏။နောက်နေ့တွင် ပွဲသို့ရောက်လာသောလူပရိသတ်ကြီးသည် ယေရုရှလင်မြို့သို့ ယေရှုကြွရောက်တော်မူကြောင်းကြားသော်၊စွံပလွန်လက်ကိုယ်စီကိုင်၍ ခရီးဦးကြိုဆိုရန်ထွက်သွားလျက် အောင်သံပေးကြပါစေ။ ထာဝရဘုရားနာမတော်နှင့်ကြွလာတော်မူသော ဣသရေလလူမျိုး၏ဘုရင်၌ မင်္ဂလာရှိပါစေသောဟု ကြွေးကြော်ကြ၏။အိုသတို့သမီးဇိအုန်၊ မကြောက်နှင့်။ သင်၏ဘုရင်မင်းသည် မြည်းငယ်ကိုစီးကြွတော်မူသည်တကား ဟူသောကျမ်းချက်ရှိသည်နှင့်အညီ ယေရှုသည် မြည်းငယ်တစ်ကောင်ကိုတွေ့၍ စီးတော်မူ၏။တပည့်တော်တို့သည် ထိုအကြောင်းအရာများကို အစကနားမလည်ကြ။ ယေရှုဘုန်းထင်ရှားသောအခါမူကား ကိုယ်တော်နှင့်စပ်၍ ထိုသို့ရေးထားလျက်ရှိသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကိုယ်တော်၌ ထိုသို့ဖြစ်ပျက်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ သတိရကြ၏။လာဇရုကို သင်္ချိုင်းဂူမှခေါ်လျက် သူသေတို့အထဲမှရှင်ပြန်ထမြောက်စေတော်မူသည့်ကာလ၊ နောက်တော်ပါလူပရိသတ်သည် ထိုအကြောင်းကိုသက်သေခံကြသည့်ပြင်၊လူအမြောက်အမြားတို့လည်း ထိုနိမိတ်လက္ခဏာကို ပြတော်မူကြောင်းကြားသဖြင့် ခရီးဦးကြိုဆိုကြ၏။သို့ဖြစ်၍ဖာရိရှဲတို့က မည်သို့မျှမတတ်နိုင်ကြောင်းကြည့်ကြလော့။ သူ့နောက်တစ်လောကလုံးလိုက်သွားပြီတကားဟု အချင်းချင်းပြောဆိုကြ၏။ထိုရွာတွင် ကိုယ်တော့်အဖို့စားသောက်ပွဲကျင်းပကြရာ မာသလုပ်ကျွေးသမှုပြုလျက် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ လာဇရုစားပွဲထိုင်ပါဝင်လျက်ရှိစဉ်၊ထိုကာလ ပွဲတွင်ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ရန်ရောက်လာသူတို့အနက် ဂရိတ်လူမျိုးအချို့ပါရှိရာ၊ထိုသူတို့သည် ဂါလိလဲနယ်၊ ဗက်ဇဲဒမြို့သားဖိလိပ္ပုထံချဉ်းကပ်၍ ယေရှုကိုဖူးလိုပါသည်အရှင် ဟုဆိုသော်၊ဖိလိပ္ပုသည် အန္ဒြေထံသွား၍ပြောပြီးလျှင်အန္ဒြေနှင့်ဖိလိပ္ပုတို့သည် ယေရှုထံဝင်ရောက်လျှောက်ထားကြ၏။ယေရှုကလည်း၊ လူ့သားဘုန်းထင်ရှားရမည့်အချိန်ရောက်လေပြီ။ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား၊ မျိုးစေ့သည် မြေသို့ကျ၍မပျက်လျှင် အစေ့အတိုင်းနေတတ်၏။ ပျက်လျှင်မူကား များစွာသီးတတ်၏။ကိုယ့်အသက်ကို နှမြောသူသည် အသက်ရှုံးတတ်၏။ ဤလောက၌ အသက်ကိုမနှမြောသောသူမူကား ကမ္ဘာအဆက်ဆက် အသက်ကိုစောင့်ထိန်းလိမ့်မည်။မည်သူမဆို ငါ့အစေကိုခံလျှင် ငါ့နောက်လိုက်စေ။ ငါ့စံရာ၌ ငါ့အစေခံလည်းရှိလိမ့်မည်။ မည်သူမဆိုငါ့အစေကိုခံလျှင် ထိုသူ့ကို ခမည်းတော်ချီးမြှောက်တော်မူလိမ့်မည်။ယခုမှာ ငါသည်စိတ်မသာ၍ မည်သို့လျှောက်ရအံ့နည်း။ အိုအဘ၊ ဤအချိန်နာရီမှ အကျွန်ုပ်ကို ကယ်နုတ်တော်မူပါဟူ၍လော၊ ဤအကြောင်းကြောင့်ပင် ယခုအချိန်တိုင် ငါရောက်လာပြီတကား၊အိုအဘ၊ နာမတော့်ဂုဏ်ကိုထင်ရှားစေတော်မူပါဟု လျှောက်ဆိုသော် ငါထင်ရှားစေခဲ့ပြီ။ တစ်ဖန် ထင်ရှားစေဦးမည်ဟု ကောင်းကင်မှဗျာဒိတ်တော်သံရောက်လာ၏။ထိုကြောင့် ရှိနေ၍ကြားကြသောလူပရိသတ်က မိုးချုန်းသည်ဟုဆိုကြ၏။ အချို့ကမူ စေတမန်တော်တစ်ပါးသူ့အားမြွက်ဆိုသည်ဟု ဆိုကြရာ၊မာရိသည် အဖိုးထိုက်သောနာဒုနံ့သာဆီစစ် အချိန်နှစ်ဆယ့်ငါးကျပ်ကိုယူလာ၍ ယေရှု၏ခြေတော်ကိုလိမ်းကျံလျက် ကိုယ့်ဦးဆံနှင့်သုတ်၏။ ထိုနံ့သာဆီနံ့လည်း တစ်အိမ်လုံး မွှေးကြိုင်လျက်ရှိ၏။

ထိုအခါပသခါပွဲမတိုင်မီ ယေရှုသည်ခမည်းတော်ထံ ဤလောကမှပြောင်းကြွရမည့်အချိန်ရောက်ကြောင်း သိတော်မူ၍ ဤလောက၌ချစ်ခင်သော ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်သူတို့ကို စုံလင်စွာချစ်တော်မူသည့်အတိုင်း ညစာစားလျက်နေကြစဉ်၊

အသို့ဆိုသော် ငါသည်ခမည်းတော်ထံသွား၍ငါ့နာမ၌သင်တို့တောင်းလျှောက်သမျှကို သားတော်အားဖြင့် ခမည်းတော့်ဘုန်းထင်ရှားစေရန်ငါပြုမည်။ငါ့နာမ၌ မည်သည့်အရာကိုမဆိုငါ့ထံသင်တို့တောင်းလျှောက်လျှင် ငါပြုမည်။

ငါ့ပညတ်များကိုရ၍စောင့်ရှောက်သူသည် ငါ့ကိုချစ်သောသူဖြစ်၏။ ငါ့ကိုချစ်သောသူ့အား ငါ့ခမည်းတော်မေတ္တာသက်တော်မူသည့်ပြင် ငါလည်းမေတ္တာသက်၍ ထင်ရှားမည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။

ထိုနေ့ရက်ကာလ၌သင်တို့သည်ငါ့ကိုမေးလျှောက်ရကြတော့မည်မဟုတ်။ ငါဧကန်အမှန်ဆိုသည်ကား ခမည်းတော့်ထံ မည်သည်ကိုမဆိုသင်တို့တောင်းလျှောက်လျှင် ငါ့နာမ၌သနားတော်မူလိမ့်မည်။ယခုတိုင် ငါ့နာမ၌မတောင်းမလျှောက်ကြသေး။ သင်တို့ဝမ်းမြောက်ခြင်းပြည့်စုံရန် တောင်းလျှောက်ကြလော့။ ရကြလိမ့်မည်။

အ ချင်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ဤ စ ကား ကို နာ ယူ ကြ လော့။ ကိုယ် တိုင် သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ပင် သင် တို့ ဘောင် တွင် အ မှု ကြီး များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြု စေ တော် မူ ခြင်း ဖြင့် နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု ဘက်၌ သင် တို့ ရှေ့ ဘု ရား သ ခင် သက် သေ ခံ တော် မူ၏။

ပ ဌ နာ ပြု ရာ အ ချိန်၊ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တွင် ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် သည် ဗိ မာန် တော် သို့ တက် ကြ စဉ်၊ဗိ မာန် တော် ရှိ တင့် တယ် တံ ခါး အ နီး တောင်း စား သူ ဖြစ် ကြောင်း မှတ် မိ သ ဖြင့် သူ၌ ဖြစ် သော အ ခြင်း အ ရာ ကို များ စွာ အံ့ သြ မိန်း မော ကြ ၏။

ယ ခု မှာ အ ရှင် ဘု ရား၊ ချင်း တို့ ခြိမ်း ချောက် ချက် များ ကို ရှု ကြည့် တော် မူ လျက် သန့် ရှင်း သူ ကျွန် တော် ရင်း ယေ ရှု၏ နာ မ တော် ဖြင့် အ နာ ကင်း ပျောက်၍ အံ့ ဖွယ် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ဖြစ် စေ ခြင်း ငှါ လက် ရုံး တော် ဆန့် သည့် ပြင်၊ ရဲ ရင့် စွာ တ ရား တော် ဟော ပြော ခွင့် ကို ကျွန် တော် မျိုး တို့ အား သ နား တော် မူ ပါ ဟူ၍ တည်း။ညဉ့် ဦး ယံ ဖြစ် သည် နှင့် နံ နက် တိုင် ချုပ် ထား ကြ၏။

၎င်း ပြင် တ မန် တော် တို့ သည် အံ့ ဖွယ် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အ များ ကို ပြည် သူ ပြည် သား တို့ တွင် ပြ ရ ကြ၏။ ပါ ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် တ ညီ တ ညွတ် တည်း ရှော လ မုန့် မုတ် ဆောင် တွင် ရှိ နေ ကြ ရာ၊

သို့ နှင့် အ ညီ ပေ တ ရု လျှောက် သွား သည့် ကာ လ တစ် ယောက် ယောက် အ ပေါ် တွင် အ ရိပ် မျှ ပင် လွှမ်း မိ စေ ရန်၊ သူ နာ တို့ ကို လမ်း သို့ ထုတ်၍ ထမ်း စင် အိပ် ရာ များ နှင့် ချ ထား ကြ သည့် ပြင်၊ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ပတ် လည် ရှိ မြို့ ရွာ များ မှ လူ အ များ သည် သူ နာ နှင့် နတ် ဆိုး ပူး ကပ် နှိပ် စက် ခံ ရ သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် ရောက် လာ ကြ သည့် အ လျောက် ရော ဂါ ကပ် သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကျန်း မာ ကြ ၏။

ထို့ နောက် သ တေ ဖန် သည် ကျေး ဇူး တော်၊ တန် ခိုး တော် နှင့် ပြည့် လျက် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ တွင် ကြီး စွာ သော အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို ပြု မူ ပြ သ လေ ၏။

ပြ သော နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ကို မြင်၍ ဟော ပြော သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ကြား လျှင် လူ အ မြောက် အ မြား တို့ သည် တ ညီ တ ညွတ် တည်း ဂ ရု ပြု ကြ၏။နတ် ဆိုး အ များ တို့ သည် ပြင်း စွာ အော် ဟစ် လျက် ပူး ကပ် သူ တို့ အ ထဲ မှ ထွက် ခွာ ကြ သည့် ပြင်၊ သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ သူ နှင့် ခြေ ဆွံ့ သူ အ များ လည်း ကျန်း မာ ကြ သည့် အ တိုင်း၊

ပေ တ ရု သည် ဒေ သ စာ ရီ လှည့် လည် စဉ် လု ဒ မြို့ နေ သီး သန့် ထား သူ တို့ ထံ ရောက် သော်၊ရှစ် နှစ် တိုင် သွက် ချာ ပါ ဒ စွဲ၍ အိပ် ရာ တွင် ပက် လက် နေ ရ သော အဲ နေ ဆို သူ ကို တွေ့ ရာ၊အို အဲ နေ၊ ယေ ရှု ခ ရစ် သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။ ထ၍ အိပ် ရာ ပြင် လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ချက် ခြင်း ထ သ ဖြင့်၊လု ဒ မြို့ မှ စ၍ ရှာ ရုန် နယ် သူ နယ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သူ့ ကို မြင်၍ အ ရှင် ဘု ရား ထံ လှည့် ဝင် ကြ၏။

ထို အ ခါ ယု ပ္ပေ မြို့ တွင် စွန့် ကြဲ ပေး ကမ်း ခြင်း မှ စ၍ ကောင်း သော အ ကျင့် အ မျိုး မျိုး နှင့် ပြည့် စုံ သူ ဒေါ် ကာ ဟု ဆို လို သော တ ဗိ သ ခေါ် တ ပည့် တော် မ တစ် ယောက် သည်၊နာ၍ သေ လွန် သော် ရေ ချိုး လျက် အ ထက် ခန်း တွင် ပြင် ထား ကြ ပြီး လျှင်၊ယု ပ္ပေ မြို့ နှင့် နီး သော လု ဒ မြို့၌ ပေ တ ရု ရှိ ကြောင်း ကို တ ပည့် တော် တို့ ကြား သိ သည့် ကာ လ၊ ကျွန် တော် တို့ ထံ မ ဖင့် မ နွဲ့ ကြွ ခဲ့ တော် မူ ပါ ဟု လူ နှစ် ယောက် စေ လွှတ် ပင့် ခေါ် ကြ သည့် အ တိုင်း၊ပေ တ ရု ထ၍ အ တူ လိုက် လာ၏။ ရောက် သော် အ ထက် ခန်း သို့ ပင့် ခေါ် ကြ သ ဖြင့် မု ဆိုး မ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ငို ကြွေး လျက် သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ စဉ် ဒေါ် ကာ ချုပ် လုပ် ခဲ့ သော အင်္ကျီ နှင့် အ ထည် များ ကို ပြ လျက် ရပ် နေ ကြ ရာ၊မှောက် လဲ ရာ၊ ရှော လု၊ ရှော လု၊ ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ညှဉ်း ပန်း သ နည်း ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကို ကြား လျှင်၊ပေ တ ရု သည် ရှိ သ မျှ ကို ပြင် သို့ ထုတ်၍ ဒူး ထောက် လျက် ပ ဌ နာ ပြု ပြီး လျှင် အ လောင်း ဘက် သို့ လှည့် လျက် တ ဗိ သ၊ ထ လော့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း မျက် စိ ဖွင့်၍ ပေ တ ရု ကို မြင် သော် ထ ထိုင် လေ ၏။ပေ တ ရု လည်း လက် ကမ်း၍ ထူ ပြီး လျှင် သီး သန့် ထား သူ တို့ နှင့် မု ဆိုး မ တို့ ကို ခေါ် လျက် အ သက် ရှင် သော ထို မိန်း မ ကို အပ် လိုက် ရာ၊ယု ပ္ပေ တစ် မြို့ လုံး ကြား သိ၍ အ များ သော သူ တို့ သည် အ ရှင် ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် ကြ၏။

နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် တန် ခိုး တော် နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ဘိ သိက် တော် ခံ ရ ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ကျေး ဇူး ပြု လျက် မာရ် နတ် နှိပ် စက် သူ ခပ် သိမ်း ကို ကျန်း မာ စေ လျက် လှည့် လည် နေ သည် ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ သိ ကြ လေ ပြီ။

ပေါ လု လက် ဖြင့် အံ့ ဖွယ် ရာ အ ထူး အ ဆန်း များ ကို ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ပေါ လု ထိ ကိုင် ပြီး သော ပု ဆိုး၊ ပု ဝါ များ ကို သူ နာ တို့ ထံ ယူ သွား ကြ သော် ရော ဂါ ကင်း ပျောက်၍ နတ် ဆိုး များ ထွက် ခွာ ရ ကြ၏။

နိ မိတ် လ ဏ္ခ ဏာ များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ၏ တန် ခိုး နှင့် လည်း ကောင်း၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော်၏ တန် ခိုး နှင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ အ ပြော အ ဆို အ ပြု အ မူ များ အား ဖြင့် လူ မျိုး ခြား တို့ လိုက် နာ စေ အံ့ သော ငှါ ခ ရစ် တော် ပြု တော် မူ သော အ ရာ များ ကို သာ ငါ ပြော ဝံ့ သည့် အ တိုင်း ငါ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ က ဣ လု ရိ ပြည် တိုင် အောင် ဒေ သ စာ ရီ လှည့် လည် လျက် ခ ရစ် တော်၏ သ တင်း တော် မြတ် ကို အ ကုန် အ စင် ကြား ပြော ခဲ့ ပြီ။

တစ် ဦး ကား ထို ဝိ ညာဉ် တော် အ တိုင်း အ သိ ပ ညာ စ ကား ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ဦး ကား ထို ၀ိ ညာဥ် တော် ကြောင့် ယုံ ကြည် ခွင့် ကို လည်း ကောင်း၊ တစ် ဦး ကား တစ် ဆူ တည်း သော ထို ၀ိ ညာဥ် တော် ကြောင့် ကု သ ခွင့် ဆု ကျေး ဇူး ကို လည်း ကောင်း၊

သင် တို့ အား ဝိ ညာဉ် တော် ကို မ စ သ နား လျက် သင် တို့၌ အ မှု ကြီး များ ကို ပြု ပြင် တော် မူ သော အ ရှင် သည် ပ ညတ် တ ရား အ လိုက် ကျင့် ခြင်း ကြောင့် စီ ရင် တော် မူ သ လော။ ယုံ ကြည်၍ နာ ယူ ခြင်း ကြောင့် စီ ရင် တော် မူ သ လော။

ငါ တို့၌ ပြု ပြင် သော တန် ခိုး တော် နှင့် အ ညီ၊ ငါ တို့ ထင် မြင် တောင်း လျှောက် သ မျှ ထက် ကြွယ် ဝ စွာ သ နား တော် မူ နိုင် သော အ ရှင် သည် အ သင်း တော်၌ လည်း ကောင်း၊ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု၌ လည်း ကောင်း၊ လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် ကာ လ အ စဉ် ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။

နတ် ဘု ရင် များ၊ နတ် မင်း များ၊ အုပ် စိုး ရှင် များ၊ အာ ဏာ ရှင် များ မှ စ၍ ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ရှိ ရူ ပ၊ အ ရူ ပ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကိုယ် တော်၌၊ ကိုယ် တော် ဖြင့်၊ ကိုယ် တော့် အ ဖို့ ဖန် ဆင်း၍ ထား တော် မူ၏။ကိုယ် တော် သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း အ ရင် ဖြစ် တော် မူ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း လည်း ကိုယ် တော် ကြောင့် တည် မြဲ၏။

ငါ တို့ တစ် ဖက် ဆန့် ကျင် လျက် ဓ မ္မ သတ် နှင့် ပြည့် သော စာ ချုပ် ကို ပယ် ဖျက် နုတ် ယူ ပြီး လျှင် ကား တိုင် တော်၌ ရိုက် ထား တော် မူ ရာ၊နတ် မင်း များ၊ အာ ဏာ ရှင် များ ကို ပယ် လှန်၍ ကား တိုင် တော် အား ဖြင့် အောင် ပွဲ တွင် အ တည့် အ လင်း ထုတ် ပြ တော် မူ လေ ပြီ။

ခ ရစ် တော် ယေ ရှု သည် အ ပြစ် သား တို့ ကို ကယ် တင် ခြင်း ငှါ ဤ လော က သို့ ကြွ လာ တော် မူ သည် ဟူ သော စ ကား မှာ သ စ္စာ တည် ရာ၊ အ ကြွင်း မဲ့ ခံ ယူ ထိုက် ရာ စ ကား တည်း။ ထို အ ပြစ် သား တို့ တွင် ငါ သည် လွန် ကဲ သူ ဖြစ် ပေ၏။

ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ထင် ရှား တော် မ မူ မ ချင်း အ မိန့် ပ ညတ် တော် ကို အ စွန်း အ ကွက် မဲ့၊ အ ပြစ် မဲ့ စောင့် ရှောက် လော့။တစ် ဆူ တည်း သော၊ နိ စ္စ ဖြစ် တော် မူ ထ သော၊ မ ချဉ်း ကပ် နိုင် သော အ လင်း၌ စံ နေ၍ လူ တို့ ဒိ ဌ မ ဖူး ဘူး၊ မ ဖူး နိုင် ရာ ဖြစ် တော် မူ ထ သော၊ မင်္ဂ လာ ရှိ သော၊ တစ် ဆူ တည်း သော ဧ က ရာ ဇာ၊ ဘု ရင့် ထက် ဘု ရင်၊ အ ရှင့် ထက် အ ရှင် သည် အ ချိန် တော် ရောက် သည့် ကာ လ ထို ထင် ရှား ခြင်း ကို ပြ သ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော်၌ ထာ ဝ ရ ဘုန်း တော်၊ တန် ခိုး တော် သည် တည် ရှိ ပါ စေ သော။ အာ မင်။

ခ ရစ် တော် သည် ငါ တို့ ကို ဒု စ ရိုက် အ မျိုး မျိုး မှ ရွေး နုတ် လျက် ကောင်း မှု ပြု ရန် စိတ် စေ တ နာ ရှိ သော ပိုင် ဆိုင် ရာ လူ မျိုး တော် အ ဖြစ် သီး သန့် ခြင်း ငှာ ငါ တို့ အ တွက် ကိုယ် ကို စွန့် တော် မူ၏။

နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ၊ အံ့ ဖွယ် ရာ များ၊ အ မျိုး မျိုး သော အ မှု ကြီး များ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ လို တော် အ လျောက် ဝေ မျှ တော် မူ သည့် သန့် ရှင်း သော် ဝိ ညာဉ် တော် ဆု များ နှင့်လည်း ကောင်း ဘု ရား သ ခင် သက် သေ ခံ တော် မူ၏။

ထပ် မံ၍ မည် သို့ ပြော ဆို ရ ဦး မည် နည်း။ ဂိ ဒေါင်၊ ဗာ ရက်၊ ရှံ ဆုံ၊ ယေ ဖ သ၊ ဒါ ဝိဒ်၊ ရှ မွေ လ မှ စ၍ ပ ရော ဖက် တို့ အ ကြောင်း ပြန် ကြား လျှင် အ ချိန် လောက် မည် မ ဟုတ်။ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ထို ပု ဂ္ဂိုလ် တို့ သည် နိုင် ငံ များ ကို အောင် နိုင် ခွင့်၊ ဖြောင့် မှန် စွာ စီ ရင် ခွင့်၊ က တိ တော် များ ကို ခံ စား ခွင့်၊ ခြင်္သေ့ များ ကို နှုတ် ပိတ် ခွင့်၊မီး အ ရှိန် ကို ငြိမ်း ခွင့်၊ ဓား ဘေး လွတ် ခွင့်၊ ခွန် အား နည်း သည့် အ ဖြစ် မှ ခွန် အား ကြီး ခွင့်၊ စစ် ရေး ၌ စွမ်း ရည် သ တ္တိ ရှိ ခွင့်၊ လူ မျိုး ခြား တပ် များ ကို တွန်း လှန် ခွင့် ရ ကြ၏။

ရော ဂါ စွဲ လျှင် အ သင်း တော့် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ ကို ပင့် ခေါ် ပြီး မှ အ ရှင် ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို အ မှီ ပြု လျက် ဆီ လူး ၍ ပ ဌ နာ ပြု ကြ စေ။ယုံ ကြည် ခြင်း နှင့် ပြည့် စုံ သော ပ ဌ နာ ဖြင့် သူ နာ ချမ်း သာ ရ လျက် အ ရှင် ဘု ရား သည် ထ စေ တော် မူ သည့် ပြင် ပြစ် မှား မိ ခဲ့ လျှင် လည်း ဖြေ လွှတ် တော် မူ လိမ့် မည်။

အ ပြစ် နှင့် လွတ် ခွင့် ဖြောင့် မတ် ခြင်း အ ဖို့ အ သက် ရှင် ခွင့် ကို ငါ တို့ ရ ကြ စေ ရန် ကား တိုင် ပေါ် ၌ ကိုယ် ခ န္ဓာ တော် တွင် ငါ တို့ အ ပြစ် ဝန် ကို ကိုယ် တော် တိုင် သည် ပိုး တော် မူ ရာ ဒဏ် ချက် တော် များ ကြောင့် သင် တို့ သက် သာ ရ ကြ ၏။

ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ သည် ယေ ရှု ခ ရစ် ရှင် ပြန် ထ မြောက် တော် မူ ခြင်း အား ဖြင့် ယ ခု သင် တို့ ကို ကယ် တင်၏။ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ဆို သော် ရုပ် ခ န္ဓာ၏ အ ညစ် အ ကြေး ဆေး ကြော ခြင်း ကို မ ဆို ဘု ရား သ ခင် ကို ကြည် လင် သော သြ တ္တ ပ္ပ စိတ်၏ တောင့် တ ရှာ ဖွေ ခြင်း ဟု ဆို လို၏။

အ လင်း၌ ကိုယ် တော် တည် နေ တော် မူ သည့် နည်း တူ အ လင်း ၌ သွား လာ လျှင် မူ ကား အ ချင်း ချင်း ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ လျက် သား တော် ယေ ရှု၏ အ သွေး တော် သည် အ ပြစ် အ မျိုး မျိုး နှင့် ငါ တို့ ကို စင် ကြယ် စေ ၏။

သင် တို့၌ ကိုယ် တော့် ထံ မှ ခံ ရ သော ဘိ သိက် တော် တည် ရှိ သ ဖြင့် မည် သူ သွန် သင် ရန် မျှ မ လို။ မု သာ ကင်း၍ ဟုတ် မှန် သော ဘိ သိက် တော် သည် အ ရာ ရာ ကို သွန် သင် သည့် ပြင် သွန် သင် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ တည် နေ ကြ ပြီ။

သူ ငယ် တို့၊ ဘု ရား သ ခင့် ဘက် တော် သား ဖြစ် သော သင် တို့၌ တည် တော် မူ သော အ ရှင် သည် ဤ လော က၌ တည် သော အ ရှင် ကြီး ထက် ကြီး မြတ် တော် မူ သော ကြောင့် ထို သူ တို့ ကို သင် တို့ အောင် ကြ လေ ပြီ။

ငါ ကား အာ လ ဖ နှင့် ဩ​ မေ ဃ တည်း ဟု ပ စ္စု ပ္ပန်၊ အ တိတ်၊ အ နာ ဂတ် တည် တော် မူ သော အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ၏။

ထို ပု ဂ္ဂိုလ် ကို မြင် သော် ခြေ ရင်း တော်၌ ပြို လဲ၍ သူ သေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သော ငါ့ အ ပေါ် မှာ ညာ လက် တော် ကို တင် လျက် ကိုယ် တော် က၊ မ ကြောက် လင့်။ငါ သည် အာ ဒိ က နှင့် အ န္တိ မ ဖြစ်၏။ အ သေ ခံ ခဲ့ သော် လည်း ရှင် မြဲ ရှင် လေ ပြီ။ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ရှင် နေ သည့် အ လျောက် မ ရ ဏာ့ နှင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၏ သော့ များ ကို ငါ ပိုင် ၏။

ကွပ် မျက် ခံ ပြီး သော သိုး ငယ် တော် သည် တန် ခိုး တော်၊ စည်း စိမ် တော်၊ ပ ညာ တော်၊ အ စွမ်း တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ ဘုန်း တော်၊ မင်္ဂ လာ တော် များ ကို ပိုင် ထိုက် တော် မူ ပါ သည် ဟု ကျယ် သော အ သံ နှင့် မြွက် ဆို ကြ သည် ကို ငါ ကြား ရ သည့် ပြင်။

မည် သူ မ ဆို သူ တို့ ကို အ န္တ ရာယ် ပြု လို လျှင် သူ တို့ ခံ တွင်း မှ မီး ထွက် ၍ ရန် သူ တို့ ကို ကျွမ်း လောင် လိမ့် မည်။ မည် သူ မ ဆို သူ တို့ ကို အ န္တ ရာယ် ပြု လို လျှင် ထို သို့ သော သေ ဒဏ် ခံ လိမ့် မည်။

သား ရဲ ရှေ့ တွင် နိ မိတ် ပြ သ ဖြင့် သား ရဲ၏ သ ညာ ခံ သူ၊ ရုပ် ပုံ ကို ရှိ ခိုး သူ တို့ အား လှည့် ဖြား သော မိ စ္ဆာ ပ ရော ဖက် နှင့် တ ကွ သား ရဲ ပါ သုံ့ ပန်း ပြီး လျှင် နှစ် ဦး လုံး ကို တောက် လောင် သော ကန့် မီး အိုင် ထဲ သို့ အ ရှင် လိုက် ပစ် ချ သည့် ပြင်၊

ထို နောက် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က ဆ ရာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဆ ရာ ပြ သည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မြင် လို ပါ သည် ဟု ဆို ကြ သော်၊ကိုယ် တော် က ဆိုး သွမ်း၍ မျောက် မ ထား တတ် သော ယ ခု လူ မျိုး သည် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ တောင်း ကြ သည် မှာ ပ ရော ဖက် ယော န၏ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ မှ တစ် ပါး မည် သည့် နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ မည် မ ဟုတ်။ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ကိုယ် တိုင် မှ စ၍ နောက် ပါ တို့ မ စား အပ်၊ ပ ရော ဟိတ် တို့ သာ စား အပ် သော ရှေ့ တော် တင် မုန့် ကို သုံး ဆောင် ကြောင်း သင် တို့ မ ဖတ် ဘူး ကြ လော။ယော န သည် ငါး ကြီး ဝမ်း တွင် သုံး နေ့ နှင့် သုံး ညဉ့် အောင်း ရ သည့် နည်း တူ လူ့ သား သည် မြေ ကြီး ထဲ တွင် သုံး နေ့ နှင့် သုံး ညဉ့် အောင်း ရ လိမ့် မည်။

ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ်၍ ယေ ရှု က ဤ လူ ပ ရိ သတ် သည် ယ ခု တိုင် ငါ နှင့် သုံး ရက် ရှိ နေ လျက် စား ရန် အ စာ မ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ငါ သ နား သည်။ လမ်း တွင် ပန်း မည် စိုး၍ အ စာ မ စား ရ ဘဲ မ လွှတ် လို ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊တ ပည့် တော် တို့ က ထို မျှ လောက် ကြီး သော လူ ပ ရိ သတ် ဝ လောက် အောင် ဤ တော အ ရပ် တွင် မုန့် ကို အ ဘယ် က ရ နိုင် ပါ မည် နည်း ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊ယေ ရှု က မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ပါ ရှိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး က လေး အ နည်း ငယ် သာ ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ပြန်၏။ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မှာ တော် မူ ပြီး နောက် မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး များ ကို ယူ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှဖဲ့၍ တ ပည့် တော် တို့ သို့ ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိ သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ခု နစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။စား သူ တို့ မှာ မိန်း မ နှင့် သူ ငယ် များ ပြင်

နံ နက် အ ခါ မြို့ သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ စဉ် ဆာ မွတ် သ ဖြင့်သ ဖန်း တစ် ပင် ကို လမ်း တွင် မြင်၍ သွား ရောက် သော် အ ရွက် များ ကို သာ တွေ့ တော် မူ သည် နှင့် ယ ခု က စ၍ ကာ လ အ စဉ် အ သီး မ သီး စေ ရ ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် မူ ခြင်း ထို အ ပင် သွေ့ ခြောက် လေ၏။

ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ၍ ဆေး သ မား အ များ လက် တွင် ရှိ သ မျှ ကုန် ကျ သော် လည်း အ လျှင်း မ သက် သာ ဘဲ များ စွာ ဒု က္ခ ခံ ရ လျက် ရော ဂါ တိုး လျက် ရှိ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည်၊ယေ ရှု အ ကြောင်း သ တင်း ကို ကြား သိ သ ဖြင့် ငါ သည် အ ဝတ် တော် ကို မျှ တို့ ရ လျှင် ကျန်း မာ လိမ့် မည် ဟု အောက် မေ့ လျက် နောက် တော် ပါ လူ ပ ရိ သတ် နှင့် လိုက် လာ၍ အ ဝတ် တော် ကို တို့ လျှင် တို့ ချင်း၊သွေး သွန် နာ ရပ်၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ၌ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် ကြောင်း သိ လေ၏။ခြေ ချင်း များ၊ သံ ကြိုး များ ဖြင့် ကြိမ် ဖန် များ စွာ တုပ် နှောင် ခံ ရ သော် လည်း သံ ကြိုး များ ကို ရုန်း ဖြတ် ခြင်း၊ ခြေ ချင်း များ ကို ချိုး ဖဲ့ ခြင်း ပြု တတ် သည် နှင့် ဂူ များ တွင် နေ ထိုင် သော ထို သူ့ ကို သံ ကြိုး နှင့် ပင် မည် သူ မျှ ချည် နှောင်၍ မ ရ။ နှိမ် နင်း၍ လည်း မ နိုင် ချေ။ယေ ရှု လည်း ကိုယ် မှ တန် ခိုး တော် ထွက် ကြောင်း ချက် ခြင်း သိ မြင် လျက် လူ ပ ရိ သတ် တွင် လှည့်၍ ငါ့ အ ဝတ် ကို မည် သူ တို့ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ၊တ ပည့် တော် တို့ က ကိုယ် တော် အား လူ ပ ရိ သတ် တိုး ဝှေ့ မိ သည် ကို မြင် တော် မူ လျက် မည် သူ တို့ သ နည်း ဟူ၍ မေး တော် မူ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် ကြ သော် လည်း၊တို့ သူ့ ကို မြင် ရန် လှည့် တော် မူ သော် ထို မိန်း မ သည် ကိုယ်၌ ဖြစ် သော အ ရာ ကို သိ သ ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ချဉ်း ကပ် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင် အ ကုန် အ စင် အ မှန် လျှောက် ထား ၏။ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ငါ့ သ မီး၊ စိတ် အေး လျက် သွား တော့။ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ။ ရော ဂါ ကင်း ပျောက် စေ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

ကမ်း တစ် ဘက် ရှိ ဂင်္နေ သ ရက် မြို့ ရောက် ကူး၍ ဆိုက် ကြ သော်လှေ မှ သက် လျှင် သက် ချင်း ထို အ ရပ် သား တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မှတ် မိ၍ နယ် တစ် ဝှမ်း လုံး နှံ့ အ မြန် လှည့် လည် ပြီး လျှင်ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကြား ရာ အ ရပ် သို့ ထမ်း စင် များ တွင် သူ နာ တို့ ကို တင် လျက် ထမ်း လာ ကြ၏။မည် သည့် မြို့ ရွာ သို့ မ ဆို ဝင် ရောက် တော် မူ လျှင် လည်း ဈေး များ တွင် သူ နာ တို့ ကို ချ ထား လျက် အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို မျှ တို့ ခွင့် ရ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ၏။ တို့ သ မျှ သော သူ နာ တို့ လည်း ကျန်း မာ ကြ၏။

နေ ဝင် ချိန် ရောက် သော်၊ တစ် စုံ တစ် ရာ ရော ဂါ စွဲ ကပ် သော သူ နာ ရှင် အ ပေါင်း တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ ရာ သူ နာ တိုင်း ပေါ် တွင် လက် တော် တင်၍ ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။

ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် သွေး သွန် နာ စွဲ လျက် မည် သူ မျှ ကု သ၍ မ ရ သော မိန်း မ တစ် ယောက် သည်၊နောက် က လာ၍ အ ဝတ် တော် ပန်း ပွား ကို တို့ လျှင် တို့ ခြင်း သွေး သွန် နာ ရပ် လေ၏။ယေ ရှု က လည်း ငါ့ ကို တို့ သော သူ မည် သူ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ငြင်း ကြ ဆို သည့် ကာ လ ပေ တ ရု က သ ခင်၊ လူ ပရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ ညှပ် မိ လျက် ရှိ ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် သော် လည်း ငါ့ ကို တစ် ယောက် ယောက် တို့ ပြီ။တန် ခိုး တော် ထွက် ကြောင်း ငါ သိ သည် ဟု ယေ ရှု မိန့် တော် မူ ပြန် သော် ထို မိန်း မ သည် တုန် လှုပ် လျက်၊ပုန်း ကွယ်၍ မ နေ နိုင် ကြောင်း ကို သိ သ ဖြင့် ချဉ်း ကပ် ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တော် ကို မည် သည့် အ တွက် တို့ ကြောင်း၊ တို့ သည့် ခဏ ခြင်း တွင် ကျန်း မာ ရ ကြောင်း များ ကို အား လုံး ရှေ့ ကြား လျှောက်၏။ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က ငါ့ သ မီး၊ စိတ် ဧ လျက် သွား တော့၊ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။

ကိုယ် တော် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် နတ် ရှိ သ မျှ ကို နိုင် ခွင့်၊ အာ ဏာ တန် ခိုး နှင့် အ နာ ရော ဂါ များ ကို ကင်း ပျောက် စေ ခွင့်၊ အာ ဏာ တန် ခိုး ပေး အပ် တော် မူ လျက်၊တ မန် တော် တို့ သည် ပြန် လာ၍ ပြု ခဲ့ သ မျှ အ ချင်း အ ရာ များ ကို ဖော် ပြ ကြ ပြီး လျှင် ဗက် ဇဲ ဒ ခေါ် မြို့ သို့ အ သီး အ ခြား ခေါ် သွား တော် မူ သော်၊လူ ပ ရိ သတ် သိ ကြ သ ဖြင့် လိုက် သွား ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် လက် ခံ၍ ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ဟော ပြော လျက် သူ နာ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ၏။နေ့ ကုန် လု သော် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ သို့ သွား ရောက် တည်း ခို လျက် စား နပ် ရိ က္ခာ ရ ယူ ကြ စေ ရန် လူ ပ ရိ သတ် ကို လွှတ် တော် မူ ပါ။ ယ ခု နေ ရာ တော အ ရပ် ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ လျင်၊ကိုယ် တော် က စား ရန် သင် တို့ ပေး ကြ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ဤ သူ ရှိ သ မျှ စား ရန် သွား၍ မ ဝယ် ရ လျှင် တ ပည့် တော် တို့ တွင် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ပြင် မ ရှိ ပါ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ၏။လူ ပ ရိ သတ် ကား ယောက်ျား ငါး ထောင် ခန့် ရှိ သ တည်း။ ထို အ ခါ တစ် စု လျှင် ငါး ဆယ် ခန့် စီ အ စု စု ထိုင် ကြ စေ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လိုက် နာ၍ ထို သူ အား လုံး ကို ထိုင် စေ ပြီး နောက်၊ကိုယ် တော် သည် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ၍ ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး၍ ဖဲ့ ပြီး လျှင် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ တည် စေ ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။တစ် နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် တစ် ပါး တည်း ပ ဌ နာ ပြု တော် မူ စဉ် တ ပည့် တော် တို့ ပါ ရှိ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် က ငါ သည် မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု လူ ပ ရိ သတ် တို့ ဆို ကြ သ နည်း ဟူ၍ မေး မြန်း တော် မူ သည့် ကာ လ၊အ ချို့ က ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဖြစ် ကြောင်း၊ အ ချို့ က ဧ လိ ယ ဖြစ် ကြောင်း၊ အ ချို့ က ပ ရော ဖက် ဟောင်း တစ် ပါး ပါး ရှင် ပြန် ထ မြောက် ကြောင်း ဆို ကြ ပါ သည် ဟု တ ပည့် တော် တို့ ပြန် လျှောက် ကြ ရာ၊ဘု ရား သ ခင့် နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကြား ပြော၍ သူ နာ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ ရန် စေ လွှတ် တော် မူ ရာ၊

ထို သူ တို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် သို့ လှည့် လည် လျက် သ တင်း တော် မြတ် ကို ဟော ပြော၍ သူ နာ များ ကို ကျန်း မာ စေ ကြ ၏။

ကိုယ်တော်က မကြောက်ကြလင့်။ ငါပင်တည်းဟုမိန့်တော်မူသည်နှင့်၊တပည့်တော်တို့သည် အားတက်သရောလှေပေါ်တွင်လက်ခံ၍ လှေလည်းသွားကြမည့်ဆိပ်ကမ်းသို့ ချက်ခြင်းဆိုက်ရောက်၏။

ပွဲလယ်ကျရောက်သည့်ကာလ၊ ယေရှုသည်ဗိမာန်တော်သို့ကြွ၍ ဒေသနာပေးတော်မူရာ၊ယုဒလူမျိုးတို့အံ့သြလျက် ဤသူသည် စာမသင်ရဘဲမည်သို့တတ်သနည်းဟု ဆိုကြသော်၊

ထို့ကြောင့် မာရိထံလာရောက်၍ ပြုတော်မူသောအမှုကိုကြည့်မြင်သောယုဒလူမျိုးအများသည် ကိုယ်တော်ကိုယုံကြည်ကြ၏။

လူ တိုင်း ခန့် ညား လျက် တ မန် တော် တို့ သည် အံ့ ဖွယ် ရာ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ အ များ ကို ပြ ကြ ၏။

အာ န နိ ဆို သူ မူ ကား၊ မ ယား ရှ ဖိ ရေ သ ဘော တူ လျက် မြေ ပိုင် ကို ရောင်း ချ၍ ရ ငွေ အ နက် ထိမ် ချန် ခဲ့ ပြီး လျှင် အ ချို့ အ ဝက် ကို ယူ လာ လျက် တ မန် တော် တို့ ခြေ ရင်း တွင် ပုံ ထား ရာ၊ပေ တ ရု ခြေ ရင်း တွင် ထို မိန်း မ လဲ သေ လေ၏။ ထို မိန်း မ သေ ပြီး သည် ကို လူ ငယ် တို့ ဝင် ရောက် တွေ့ မြင်၍ ထမ်း သွား ပြီး လျှင် လင် နှင့် ယှဉ် လျက် သင်္ဂြိုဟ် ကြ၏။အ သင်း တော် တစ် သင်း လုံး မှ စ၍ ကြား သိ သူ ခပ် သိမ်း တို့ လည်း ကြီး စွာ သော ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ဖြစ် ကြ သ တည်း။

ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ တ မန် တော် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် တ ရား တော် ကို ရှ မာ ရိ လူ မျိုး ခံ ယူ ကြောင်း ကြား၍ ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို စေ လွှတ် ကြ သည့် အ တိုင်း ရောက် ကြ သော်၊ထို တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ရှင် ယေ ရှု၏ နာ မ တော်၌ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရုံ မျှ ဖြစ် လျက်၊ မည် သူ့ အ ပေါ် သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် မ သက် မ ရောက် သေး သည့် အ တွက် ထို ဝိ ညာဉ် တော် ကို ခံ ရ စေ ရန် တောင်း လျှောက် ပြီး လျှင်၊လက် တင် ကြ သော်၊ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ထို သူ တို့ ခံ ရ ကြ၏။

ထို သ တင်း ကို ပေ တ ရု ပြန် ကြား စဉ် တ ရား တော် ကို ကြား နာ သူ ရှိ သ မျှ တို့ အ ပေါ် သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သက် ရောက် တော် မူ၏။လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ ရ သူ တို့ အ နက် ယုံ ကြည်၍ ပေ တ ရု နှင့် လိုက် လာ သူ တို့ သည် ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို လျက် ဘု ရား သ ခင့် ဂုဏ် တော် ချီး မြှောက် ကြ သည် ကို ကြား ရ သည် နှင့် လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ဆု ကျေး ဇူး ကို သွန်း လောင်း တော် မူ သည့် အ တွက် အံ့ သြ ကြ ရာ၊ပေ တ ရု က ငါ တို့ နည်း တူ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ခံ ရ ပြီး ဖြစ် သော ဤ သူ တို့ သည် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ ရေ ကို မည် သူ ကန့် ကွက် နိုင် သ နည်း ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော်၌ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး ရန် အ မိန့် ရှိ၏။ ထို သူ တို့ လည်း ပေ တ ရု ကို နေ့ ရက် အ တန် ကြာ တည်း နေ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ၏။

ငါ ဟော ပြော စဉ် ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အ ထက် က သက် ရောက် သည့် နည်း တူ သူ တို့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် တော် မူ ရာ၊ယော ဟန် သည် ရေ နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ပေး သည် မှန်၏။ သင် တို့ မူ ကား သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ အ ရှင် ဘု ရား မိန့် တော် မူ ချက် ကို ငါ သ တိ ရ၏။သို့ ဖြစ်၍ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ယုံ ကြည် သော ငါ တို့ အား ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သော ဆု ကျေး ဇူး တော် နှင့် ထပ် တူ ထို သူ တို့ အား လည်း သ နား တော် မူ သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကန့် ကွက် နိုင် ခြင်း ငှါ ငါ ကား မည် သူ နည်း ဟု ပြန် ကြား လေ ၏။

ဆို ခဲ့ သော ပ ဌ နာ ဇ ရပ် သို့ ငါ တို့ သွား ကြ စဉ် မှော် ဟော၍ သ ခင် ဖြစ် သူ တို့ အား စီး ပွား များ စွာ ဖြစ် ထွန်း စေ သော န ဂါး နတ် ထိန်း မိန်း မ ငယ် တစ် ယောက် သည် ငါ တို့ နှင့်​တွေ့ လျှင်၊ပေါ လု နှင့် ငါ တို့ နောက် က လိုက် လျက် ဤ သူ တို့ ကား သင် တို့ အား ကယ် တင် တော် မူ ရာ လမ်း ကို ကြော် ငြာ၍ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် များ ဖြစ် ကြ သည် ဟု ဟစ် ကြော် ၏။ထို သို့ နေ့ ရက် များ စွာ ပြု ရာ ပေါ လု သည် မ နှစ် သက်၍ လှည့် ပြီး လျှင် ထို သူ မှ ထွက် လော့၊ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော်၌ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဟု နတ် အား ဆို လျှင် ဆို ချင်း ထွက် ခွာ လေ၏။

အ ဝိ ဇ္ဇာ ခေတ် ကာ လ များ ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မှတ် တော် မ မူ သော် လည်း ယ ခု ခေတ် မှာ ခန့် ထား တော် မူ သော ပု ဂ္ဂိုလ် အား ဖြင့် တစ် လော က လုံး တ ရား အ တိုင်း စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် မည့် နေ့ ကို ချိန်း ချက် တော် မူ ပြီး သည့် အ လျောက် အ ပြည် ပြည် ရှိ လူ ဟူ သ မျှ တို့ အား နောင် တ ရ စေ ခြင်း ငှါ အ မိန့် ပ ညတ် ပေး တော် မူ၏။ ထို ပု ဂ္ဂိုလ် ကို သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် စေ တော် မူ သော အား ဖြင့် ထို သို့ ဖြစ် မည့် အ ကြောင်း၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ အား ထင် ရှား သိ သာ စေ တော် မူ ပြီ ဟု ပြော ဆို၏။

ပ ထ မ တ မန် တော် များ၊ ဒု တိ ယ ပ ရော ဖက် များ၊ တ တိ ယ ဆ ရာ များ မှ စ၍ အ မှု ကြီး များ ပြု ခွင့်၊ ကု သ ခွင့် ထောက် ပံ့ ခွင့်၊ အုပ် ချုပ် ခွင့်၊ ဘာ သာ စ ကား ထူး ပြော ဆို ခွင့် ရ သူ တို့ ကို အ သင်း တော် တွင် ဘု ရား သ ခင် ထား တော် မူ ပြီ။

ဝိ ညာဉ် တော့် ဆိုင် ရာ အ သီး မူ ကား ချစ် ခြင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း၊ က ရု ဏာ ပြ ခြင်း၊ ကျေး ဇူး ပြု ခြင်း၊ သစ္စာ တည် ခြင်း၊ သိမ် မွေ့ ခြင်း၊ ကိုယ် ကို ချုပ် တည်း ခြင်း များ တည်း။ထို သို့ သော ပါ ရ မီ နှင့် ဆန့် ကျင် သော တ ရား မ ရှိ။

သို့ ရာ တွင် သင် တို့ ထံ ငါ လာ၍ တွေ့ မြင် ရ သည် ဖြစ် စေ၊ ကွဲ ကွာ လျက် ကြား ရ သည် ဖြစ် စေ၊ သင် တို့ သည် တစ် စိတ် တည်း ၌ တည် ကြည် လျက် သ တင်း တော် မြတ် ကို ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား အ ဖို့ တစ် သ ဘော တည်း နှင့် လုံ့ လ ထုတ် လျက် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု သူ တို့ အား ကြောက် ရွံ ခြင်း အ လျဉ်း မ ရှိ ဘဲ နေ ကြ ကြောင်း ငါ သိ ရ အံ့ သော ငှာ ပြည် တော် သား ချင်း တို့ အ ဖြစ် ခ ရစ် တော်၏ သ တင်း တော် မြတ် နှင့် ထိုက် လျော် စွာ ပြု မူ ကြ လော့။ ထို သို့ သော သ ဘော သည် ရန် သူ တို့၌ ပျက် စီး ခြင်း၊ သင် တို့၌ ကယ် တင် ခြင်း အ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် မှ သက် သေ ဖြစ် ၏။

သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ သည် ခ ရစ် တော် နှင့် အ တူ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ကြ သည် မှန် လျှင် ဘု ရား သ ခင့် ယာ ဘက် တော်၌ ခ ရစ် တော် စံ နေ တော် မူ သော အ ထက် ဘုံ ရှိ အ ရာ များ ကို ရှာ ကြံ ကြ လော့။ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင့် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ အ သိ ပ ညာ ထိုး ထွင်း ခြင်း ငှာ အ သစ် ပြု ပြင် လျက် ရှိ သော လူ သစ် ကို ဝတ် ဆင် ကြ လေ ပြီ။ထို သို့ ပြု ပြင် ရာ၌ လူ မျိုး ခြား နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး အ ဖြစ် အ နေ၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ၊ မ ခံ အ ဖြစ် အ နေ၊ သ ကု သိ လူ မျိုး မှ စ၍ လူ ရိုင်း အ ဖြစ် အ နေ၊ ကျွန် နှင့် လူ လွတ် အ ဖြစ် အ နေ မ ရှိ ရာ။ ခ ရစ် တော် သည် ရှိ ရှိ သ မျှ၏ အ ချက် အ ခြာ ဖြစ် တော် မူ၏။ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ရွေး ကောက် မြတ် နိုး၍ သီး သန့် ထား တော် မူ သူ များ အ ဖြစ် ဖြင့် အ သည်း စွဲ သ နား ခြင်း၊ က ရု ဏာ ပြ ခြင်း၊ နှိမ့် ချ ခြင်း၊ သိမ် မွေ့ ခြင်း၊ စိတ် ရှည် ခြင်း များ ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။မည် သူ့ အ ပေါ် တွင် မ ဆို အ ပြစ် တင် ရန် ရှိ လျှင် သင် တို့ ကို အ ရှင် ဘု ရား ချမ်း သာ ပေး တော် မူ သည့် နည်း တူ တစ် ဦး ကို တစ် ဦး သည်း ခံ လျက် အ ချင်း ချင်း တို့ အား ချမ်း သာ ပေး ကြ လော့။အ ထူး ဆို သော် စုံ လင် ခြင်း အ ဖွဲ့ အ နှောင် တည်း ဟူ သော မေ တ္တာ တ ရား ကို ဝတ် ဆင် ကြ လော့။တစ် ကိုယ် တည်း အ ဖြစ် ခ ရစ် တော်၏ ငြိမ် သက် ခြင်း ထဲ သို့ အ ခေါ် ခံ ရ သည့် အ လျောက် ထို ငြိမ် သက် ခြင်း ကို သင် တို့ စိတ် နှ လုံး တွင် ခုံ သ မတ် ဖြစ် စေ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ခ ရစ် တော်၏ တ ရား တော် ကို သင် တို့ တွင် ကြွယ် ဝ စွာ တည် နေ စေ ပြီး လျှင် ခပ် သိမ်း သော ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ကျူး ဧ ချက်၊ ထော မ နာ ပြု ချက်၊ ဓ မ္မ ဂီ တ အ မျိုး မျိုး အား ဖြင့် တစ် ဦး ကို တစ် ဦး သင် ကြား ပဲ့ ပြင် လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း၍ ဘု ရား သ ခင် အား စိတ် မ နော တွင် သီ ဆို ကြ လော့။၎င်း ပြင် နှုတ် ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ ကိုယ် ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ မည် သည့် အ မှု မ ဆို သင် တို့ ပြု ကြ ရာ၌ အ ရှင် ယေ ရှု၏ နာ မ တော် နှင့် ပြု၍ ကိုယ် တော် အား ဖြင့် ခ မည်း တော် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။မ ယား ဖြစ် သူ တို့၊ အ ရှင် ဘု ရား၌ သင့် လျော် သည့် အ တိုင်း လင့် အောက် အ နွံ အ တာ ခံ ကြ လော့။လင် ဖြစ် သူ တို့၊ စိတ် မ ခက် ထန် ဘဲ မ ယား ကို ချစ် ကြ လော့။မြေ ကြီး ဆိုင် ရာ များ ကို မ ဟုတ်။ အ ထက် အ ရာ များ ကို ဂ ရု ပြု ကြ လော့။

ယုံ ကြည် ခြင်း သည် မျှော် လင့် ရာ များ၌ စိတ် ချ ခြင်း၊ မျက် ကွယ် ရာ များ ကို မျက် မှောက် ပြု ခြင်း ဖြစ်၏။

အ ရာ ရာ၌ ယေ ရှု ခ ရစ် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ထင် ပေါ် စေ ရန် ဟော ပြော သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် သ တ္တိ နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ မှု တော် ဆောင် ရွက် သူ သည် ဘု ရား သ ခင် သ နား တော် မူ သော အ စွမ်း သ တ္တိ နှင့် လည်း ကောင်း ပြု စေ။ ထို အ ရှင် ယေရှု ခ ရစ် သည် က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော်၊ တန် ခိုး တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း အာ မင်။

ခ ရစ် တော် အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘုန်း တော် ကို ဝင် စား စေ ရန် သင် တို့ ကို ခေါ် ထား တော် မူ သော ကျေး ဇူး အ မျိုး မျိုး အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် တစ် ခ ဏ မျှ ဒု က္ခ ခံ ပြီး သော သင် တို့ ကို ကိုယ် တော် တိုင် စုံ လင် တည် ကြည် စေ၍ အား ဖြင့် တည် ထောင် တော် မူ လိမ့် မည်။

ပင် ပန်း သူ ဝန် လေး သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ လာ ကြ လော့။ ငါ သည် ချမ်း သာ စေ မည်။ငါ့ ထမ်း ပိုး ကို ထမ်း၍ ငါ့ ထံ မှ သင် ကြ လော့။ ငါ သည် သိမ် မွေ့ နှိမ့် ချ သော စိတ် ရှိ၏။ အ သက် ဝိ ညာဉ် ချမ်း သာ ရာ ကို လည်း သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ကိုယ် တော် သည် ကြွ လာ ရ မည့် အ ရှင် လော။ အ ခြား မျှော် လင့် ရ ဦး မည် လော့ ဟု မေး လျှောက် စေ သည့် အ တိုင်းငါ့ ထမ်း ပိုး သည် ထမ်း လွယ် လျက် ငါ့ ဝန် လည်း ပေါ့ သည် ဟူ၍ မိန့် တော် မူ၏။

ကိုယ် တော် သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဝင်၍ ဖြတ် ကြွ တော် မူ ရာ၊လူ့ သား သည် ပျောက် သော သူ တို့ ကို လိုက် ရှာ၍ ကယ် တင် ရန် ရောက် လာ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။

တစ်ဖန်တုံ၊ လူပရိသတ်အားယေရှုက ငါသည်ဤလောက၏အလင်းဖြစ်၏၊ ငါ့နောက်လိုက်သောသူသည် မှောင်မိုက်၌သွားလာရမည်မဟုတ်။ အသက်အလင်းကို ရလိမ့်မည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။

ရှော လု မူ ကား အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ပည့် တော် တို့ အ ပေါ် တွင် ကြိမ်း မောင်း ခြင်း၊ လုပ် ကြံ ခြင်း များ ကို ရှု ရှိုက် သေး သည့် အ လျောက်၊ထို အ ခါ ဒ မာ သက် မြို့ တွင် အာ န နိ ဆို သူ တ ပည့် တော် တစ် ပါး ရှိ သ ဖြင့် အ ရှင် ဘု ရား သည် အာ န နိ ဟု မ နော အာ ရုံ ဖြင့် ခေါ် တော် မူ သော် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား ဟု ထူး သည့် ကာ လ၊အ ရှင် ဘု ရား က ထ၍ လမ်း ဖြောင့် ခေါ် ကြား လမ်း သို့ သွား ပြီး လျှင် ယု ဒ အိမ် တွင် တာ ရှု မြို့ သား ရှော လု ကို မေး လော့။ထို သူ သည် ယ ခု ပ ဌ နာ ပြု လျက် ရှိ နေ ရာ အာ န နိ ဆို သူ ဝင် လာ၍ မျက် စိ မြင် ပြန် စေ ရန် လက် တင် သည် ကို မြော် မြင် ရ ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ၏။သို့ ရာ တွင် အာ န နိ က အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို သူ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ ကိုယ် တော် သီး သန့် ထား သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မည် မျှ မ ကောင်း ပြု ကြောင်း အ များ ထံ မှ ကြား သိ ရ ပါ သည်။ဤ မြို့ တွင် လည်း အ ရှင့် နာ မ တော် အား ပ ဌ နာ ပြု သူ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ချည် နှောင် ရန်၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး တို့ ထံ မှ အ ခွင့် အာ ဏာ ရ ရှိ သူ ဖြစ် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊အ ရှင် ဘု ရား က သွား လော့။ ထို သူ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ရှေ့၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ တွင် ငါ့ နာ မ ကို ဆင့် ရွက် စေ ရန် ငါ ရွေး ကောက် သော အ သုံး အ ဆောင် တော် ဖြစ် သည်။ငါ့ နာ မ အ တွက် ခံ ရ သ မျှ သော ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ကို သူ့ အား ငါ ပြ မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊အာ န နိ ထွက် သွား၍ ထို အိမ် သို့ ဝင် ပြီး လျှင် လက် တင် လျက် ညီ ရှော လု၊ ခ ရီး အ ကြား ထင် ရှား တော် မူ ခဲ့ သော ယေ ရှု အ ရှင် ဘု ရား သည် သင့် မျက် စိ မြင် ပြန် လျက် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် နှင့် ပြည့် စေ ရန် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ လိုက် ပြီ ဟု ဆို လျှင် ဆို ချင်း၊ရှော လု မျက် စိ မှ အ ကြေး သ ဖွယ် ကွာ ကျ သ ဖြင့် မြင် ပြန် သော အ ခါ ထ၍ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး လျှင်၊အ စာ အာ ဟာ ရ သုံး ဆောင် လျက် အား ဖြည့် လေ၏။ ထို့ နောက် ရှော လု သည် ဒ မာ သက် မြို့ ရှိ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် နေ့ ရက် အ နည်း ငယ် နေ လျက်၊

ထို ကြောင့် ညီ အစ် ကို တို့၊ ဘု ရား သ ခင့် က ရု ဏာ တော် ကို ထောက်၍ ငါ နှိုး ဆော် တိုက် တွန်း သည် မှာ၊ ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် တော် မူ ဖွယ် သန့် ရှင်း သော သ က္ကာ၊ ရှင် သော ပူ ဇော် သ က္ကာ အ ဖြစ် သင် တို့ ကိုယ် ခ န္ဓာ များ ကို ဉာဏ် ဆိုင် ရာ ဝတ် ဖြစ် သည့် အ လျောက် ဆက်ကပ် ကြ လော့။ညီ အစ် ကို ချင်း အ ဖြစ် သင်္ဂ ဟ ဝတ် အ တိုင်း တစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် ချစ်၍ ကိုယ့် ထက် ဂုဏ် တင် လျက်၊မ ဖင့် မ နွှဲ လုံ့ လ ထုတ် လျက်၊ စိတ် စေ တ နာ ထက် သန် လျက်၊ အ ရှင် ဘု ရား၏ အ စေ တော် ကို ခံ လျက်၊ရွှင် လန်း စွာ မျှော် လင့် လျက်၊ ဒု က္ခ ရောက် ရာ၌ တည် တံ့ လျက်၊ အ မြဲ ပ ဌ နာ ပြု လျက်၊ ဆင်း ရဲ သော တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး ကမ်း လျက်၊ ဧည့် ဝတ် ပြု လျက် နေ ကြ လော့။သင် တို့ ကို ညှဉ်း ပန်း သော သူ တို့ အား၊ မ ကျိန် ဆဲ ဘဲ မေ တ္တာ ပို့၍ ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လော့။ရွှင် လန်း သူ တို့ နှင့် ရွှင် လန်း ခြင်း၊ ငို ကြွေး သူ တို့ နှင့် ငို ကြွေး ခြင်း ပြု ကြ လော့။စိတ် ကြီး မ ဝင်၊ ဉာဏ် ကောင်း သည် ဟု မ ထင် ဘဲ အ နိမ့် အ ညံ့ နှင့် ရောင့် ရဲ လျက် အ ချင်း ချင်း တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ကြ လော့။အ ဆိုး အ တွက် အ ဆိုး ကို မ တုံ့ မ ပြန် ဘဲ လူ ခပ် သိမ်း တို့ ရှေ့ သင့် လျော် စွာ ပြု မူ ကြံ စည် ကြ လော့။ကိုယ့် တာ ဝန် အ တိုင်း လူ ခပ် သိမ်း တို့ နှင့် အ သင့် အ တင့် နေ ကြ လော့။လက် စား ချေ ခြင်း သည် ငါ ပိုင် ဖြစ် သည့် အ လျောက် ငါ ဆပ် ပေး မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကျမ်း ချက် ရှိ သ ဖြင့် အို ချစ် သူ တို့၊ ကိုယ် တိုင် လက် စား မ ချေ ဘဲ အ မျက် တော် ဒဏ် ကို ခွင့် ပြု ကြ လော့။ယ ခု ခေတ် ကာ လ နှင့် အ သွင် တူ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ မည် သည့် အ ရာ မှာ ဘု ရား သ ခင့် အ လို တော် အ တိုင်း ကောင်း မွန် စုံ လင်၍ နှစ် သက် တော် မူ ရာ ဖြစ် ကြောင်း ပိုင်း ခြား သိ မြင် ရ အံ့ သော ငှါ စိတ် သ ဘော အ သစ် ရ လျက် ပုံ သ ဏ္ဌာန် ပြောင်း ခြင်း ရှိ ကြ လော့။

ကောင်း မှု ကို လက် မ လွတ် ဘဲ ပြု ကြ ကုန် အံ့။ အား လျော့ ခြင်း ကင်း လျှင် အ ချိန် စေ့ သော် ငါ တို့ ရိတ် သိမ်း ကြ ရ လိမ့် မည်။

သို့ ဖြစ်၍ ထို မျှ လောက် ထူ ထပ် သော သက် သေ ခံ တို့ ဝန်း ဝိုင်း ကြ သ ဖြင့် ဝန် ရှိ သ မျှ နှင့် ပတ် ရစ် သော ပြစ် မှု ကို ပယ် ရှား ပြီး လျှင် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ကို အ စ အ ဆုံး စီ ရင် တော် မူ သော အ ရှင် ယေ ရှု ကို မျက် မှောက် ပြု လျက် ငါ တို့ တာ ကို တည် ကြည် စွာ ပြေး ကြ ကုန် အံ့။ဆို ခဲ့ သော အ ဖ တို့ သည် သင့် လျော် သည် ဟု ထင် မြင် တိုင်း နေ့ ရက် အ နည်း ငယ် ပဲ့ ပြင် ခဲ့ ကြ၏။ ကိုယ် တော် မူ ကား သန့် ရှင်း စေ တော် မူ ခြင်း ကို ဆက် ဆံ ခွင့် ရ ကြ စေ ရန် ငါ တို့ အ ကျိုး ငှာ ပဲ့ ပြင် တော် မူ၏။ပဲ့ ပြင် ခြင်း ဟူ သ မျှ ကို ခံ ရ စဉ် ဝမ်း မြောက် ဖွယ် မ ဟုတ်။ ဝမ်း နည်း ဖွယ် ဟု ထင် မှတ် ကြ သော် လည်း ပဲ့ ပြင် ခြင်း ဖြင့် လေ့ ကျက် ပြီး မှ ဖြောင့် မတ် ခြင်း တည်း ဟူ သော ငြိမ် သက် ရာ အ ကျိုး ဖြစ် ထွန်း တတ် ၏။သို့ ဖြစ်၍ အား လျော့ သော လက် နှင့် နုန့် နဲ သော ဒူး ဆစ် များ ကို တည့် မတ် စေ ကြ လော့။ခြေ ဆွံ့ သူ တို့ သည် အ ဆစ် မ လွဲ ဘဲ သန် စွမ်း ခွင့် ရ ကြ စေ ရန် သင် တို့ ခြေ ကြွ ရာ လမ်း ကို လည်း ညီ ညွတ် စေ ကြ လော့။သူ ခပ် သိမ်း တို့ နှင့် အ သင့် အ တင့် နေ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဖူး မြင် ရ စေ သော သန့် ရှင်း ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း လိုက် ရှာ ကြ လော့။မည် သူ မျှ ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် နှင့် ကင်း၍ မ နေ စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ အ ခါး အ ဆိပ် ဖြစ် ပွား စေ သော အ မြစ် အ ညွန့် ပေါက်၍ နှောင့် ယှက် သ ဖြင့် အ များ ကို ညစ် ညူး ရာ မ ရောက် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊မ တ ရား သော မေ ထုန် ပြု သူ သြ ရ သ ရိုက် ရာ ကို တစ် နပ် စာ နှင့် ရောင်း ချ သော ဧ သော ကဲ့ သို့ တ ရား လွတ် သူ မ ရှိ စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း သ တိ မူ ကြ လော့။ဧ သော သည် နောက် မှ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ အ မွေ ကို ခံ လို၍ မျက် ရည် ကျ လျက် တောင်း လျှောက် သော် လည်း နောင် တ ရ ခွင့် မ ရှိ ဘဲ ငြင်း ပယ် ခံ ရ သည် ကို သင် တို့ သိ ကြ၏။သင် တို့ သည် စမ်း သပ် နိုင် သော တောင်၊ မီး တောက် ခြင်း၊ မှောင် ခြင်း၊ မိုက် ခြင်း၊ မုန် တိုင်း ကျ ခြင်း၊ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း တောင်၊ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ကြား သူ တို့ သည် တိ ရ စ္ဆာန် ပင် တောင် ကို ထိ မိ လျှင် ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခံ စေ ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို မ နာ ခံ ဝံ ကြ သော ကြောင့် ထပ် မံ မိန့် တော် မ မူ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ ရာ ဗျာ ဒိတ် တော့် တောင်၊ထို အ ရှင် သည် ရွှင် လန်း ရန် အ ကြောင်း ကို မျှော် ထောက်၍ အ ရှက် မ ငဲ့ ဘဲ ကား တင် ခံ ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင့် ရာ ဇ ပ လ္လင် ယာ ဘက် တော် တွင် စံ တော် မူ၏။

ရာ ဇ ပ လ္လင် တော် မှ ကျယ် သော မြွက် သံ က ဘု ရား သ ခင့် စံ ရာ တော် သည် လူ တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သည့် အ လျောက် သူ တို့ နှင့် အ တူ စံ တော် မူ လိမ့် မည်။ သူ တို့ လည်း လူ မျိုး တော် များ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင် ကိုယ် တော် တိုင် သူ တို့ နှင့် အ တူ တည် နေ လျက် မျက် ရည် ကျ သ မျှ ကို သုတ် တော် မူ မည်။အ ခြင်း အ ရာ ဟောင်း များ လွင့် သွား ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် သေ ခြင်း မှ စ၍ မြည် တမ်း ခြင်း၊ ဟစ် ကြွေး ခြင်း၊ နာ ကျင် ခြင်း ရှိ ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု မြွက် ဆို သည် ကို ငါ ကြား ရ ၏။

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။