136 ဘုရားသခင်ဖန်ဆင်းခြင်းအကြောင်း ကျမ်းစာအခန်းငယ်များ

အ စ အ ဦး ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။

ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို မိုး ကောင်း ကင် ထုတ် ဖော် လျက်၊ လက် မှု တော် ကို မိုး ပိ တာန် ပြ သ ၏။

သင် မ သိ သ လော။ ကြား လည်း မ ကြား သ လော။ ယေ ဟော ဝါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ မြေ ကြီး စွန်း တိုင် အောင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။ ကိုယ် တော် သည် ပင် ပန်း မော ဟိုက် ရာ ရောက် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ဉာဏ် တော် ကို လည်း စူး စမ်း၍ မ သိ နိုင် ကြ။

မိုး ကောင်း ကင် ကို အ မိန့် တော် အား ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို နှုတ် တော် ထွက် သက် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ထာဝ ရ ဘု ရား ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။သ မု ဒ္ဒ ရာ ရေ များ ကို စု ပုံ လျက်၊ ရေ ထု ကို လှောင် တိုက် များ၌ သို ထား တော် မူ ၏။မြေ ကြီး တစ် ပြင် လုံး သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား၍၊ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း ရို သေ ကြ စေ။မြွက် ဆို တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် ဖြစ် ရ၏။ မိန့် တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် တည် ရ ၏။

နတ် ဘု ရင် များ၊ နတ် မင်း များ၊ အုပ် စိုး ရှင် များ၊ အာ ဏာ ရှင် များ မှ စ၍ ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ရှိ ရူ ပ၊ အ ရူ ပ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို ကိုယ် တော်၌၊ ကိုယ် တော် ဖြင့်၊ ကိုယ် တော့် အ ဖို့ ဖန် ဆင်း၍ ထား တော် မူ၏။

ဖန် ဆင်း ထား သော အ ရာ များ ကို ထောက် ရှု သ ဖြင့် နိ စ္စ တန် ခိုး တော် နှင့် ဘု ရား အ ဖြစ် တော် တည်း ဟူ သော ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို ဤ လော က ဖန် ဆင်း သည် က စ၍ ထင် ရှား ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ကို သိ လျက် ပင် ဘု ရား အ နေ နှင့် ဘုန်း တော် ကျေး ဇူး တော် ကို မ ချီး မွမ်း ဘဲ အ ဝိ ဇ္ဇာ စိတ်၌ မှောင် ကျ သည့် တိုင် အောင် အ ချည်း နှီး တွေး ဆ ဆင် ခြင် ကြ သော ထို သူ တို့ သည် ထု ချေ ရန် မ ရှိ။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း ငါ တို့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် အ သွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ ကုန် အံ့။ လူ သည် ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သား ယဉ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင့် တ ကွ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အုပ် စိုး စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ လူ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ လူ ကို ဖန် ဆင်း၍ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။

အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု တော် များ လှ ပါ ၍၊ ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ဉာဏ် တော် ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ပိုင် ရာ တော် များ နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ ပါ သည် တ ကား။မ ရေ တွက် နိုင် အောင် တွား တတ် သည့် သား ငါး အ စ ရှိ သော တိ ရ စ္ဆာန် ကြီး ငယ် များ နေ ရာ၊

မြေ ပ ထ ဝီ ကို ငါ တည် သော အ ခါ၊ သင် ဘယ် မှာ ရှိ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ အ လုံး အ ဝန်း ကို မည် သူ စီ ရင် လျက် တိုင်း တာ ကြိုး ဆွဲ ခဲ့ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သင်၌ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရှိ၍ သိ လျှင်၊ ဖော် ပြ လော့။ကျီး အ သား ငယ် တို့ သည် အ စာ မဲ့ လှည့် လည် လျက်၊ ငါ ဘု ရား ထံ အော် သော အ ခါ၊ အ မဲ ကို မည် သူ စီ ရင် သ နည်း။မိုး သောက် ကြယ် များ သည်၊ တစ် ပြိုင် နက် ကြွေး ကြော် လျက်၊ ကောင်း ကင် သား အ ပေါင်း တို့ လည်း၊ ဥ ဒါန်း ကျူး ရင့် ကြ စဉ်၊ မည် သည့် အ ပေါ် တွင် အ မြစ် အ ခြေ ကို ချ၍၊ ထောင့် စွန်း ကျောက် ကို လည်း မည် သူ ထား သ နည်း။

အ သို့ ဆို သော်၊ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပ ထ ဝီ ကို လည်း စီ ရင် ပြု ပြင် တော် မူ ထ သော၊ လ ဟာ သက် သက် မ ဟုတ်၊ နေ ထိုင် ရာ အ ဖြစ် ဖြင့် ဖန် ဆင်း ပြု ပြင်၍ တည် စေ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သာ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ်၏။

ဘု ရား သ ခင် သည် ဖန် ဆင်း တော် မူ သ မျှ ကို ကြည့် ရှု လျှင် အ လွန် ကောင်း စွ ဟု သိ မြင် တော် မူ ၏။ ဆ ဌ မ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။

လက် တော် နှင့် စီ ရင် တော် မူ သည့် ကောင်း ကင် ကို လည်း ကောင်း၊ စီ မံ ထား တော် မူ သည့် လ နှင့် ကြယ် နက္ခတ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် ဆင် ခြင် သော်၊လူ သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ် ၍၊ ကိုယ် တော် အ ရေး ယူ တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။ လူ့ သား သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ကြည့် ရှု တော် မူ ရ ပါ သ နည်း။

ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ်၏ ကျောက် ကပ် ကို ပင် ပြု ပြင်၍၊ အ မိ ဝမ်း ထဲ တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို စေ့ စပ် တော် မူ ခဲ့ ပါ ၏။အ မှု အ ရာ တော် များ သည် အံ့ ဩ ဖွယ် ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကြောက် မက် အံ့ ဩ ဖွယ် ရာ ဖြစ် ကြောင်း၊ စိတ် ဖြင့် သေ ချာ စွာ သိ လျက်၊ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ မည်။

ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် အ မိန့် တော် အ တိုင်း လော က ဓာတ် များ ပေါ် ရ လျက် မျက် မှောက် ရှိ ရာ များ ဖြစ် ပွား ခဲ့ ကြောင်း နား လည် ရ ကြ၏။

ဘုန်း တန် ခိုး အာ နု ဘော် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် စဉ်း စား ဆင် ခြင် လျက်၊

ကြည့် လော့။ မိုး မြေ သစ် ကို ငါ ဖန် ဆင်း၍၊ အ ထက် အ ခြင်း အ ရာ များ ကို နှ လုံး သွင်း လျက် သ တိ ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။

ထို နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ မှုန့် ဖြင့် လူ ကို ဖန် ဆင်း ၍ သူ့ နှာ ခေါင်း ထဲ သို့ ဇီ ဝ အ သက် ကို မှုတ် သွင်း တော် မူ ရာ လူ သည် အ သက် ရှင် သော သ တ္တ ဝါ ဖြစ် လေ ၏။

အို ငါ့ အ သက် ဝိ ညာဉ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဩ ဘာ ဆက် လော့။ အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကြီး မြတ် လှ ၍၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် နှင့် ဆင် ယင် တော် မူ ပါ ၏။ချိုင့် များ ထဲ သို့ လွှတ် ၍၊ တောင် ကြား များ တွင် စီး စေ တော် မူ သော စမ်း ရေ ကို၊တော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ သောက် ခွင့်၊ မြည်း ရိုင်း များ အ ငတ် ပြေ ခွင့် ရ လျက်၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ နီး တွင် နေ ရာ ကျ ၍၊သစ် ခက် သစ် လက် များ တွင် ကြွေး ကြော် ကြ ၏။တောင် များ ကို အ ထက် ကြက် သ ရေ ခန်း များ မှ ရေ သွန်း တော် မူ ရာ၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် စီ ရင် တော် မူ ရာ အ ကျိုး နှင့် ရောင့် ရဲ လျက် ရှိ ပါ ၏။တိ ရ စ္ဆာန် များ ဖို့ မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ တို့ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြင့် ကောက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါက် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊လူ တို့ စိတ် ရွှင် လန်း စေ သော စ ပျစ် ရည်၊ မျက် နှာ ပြောင် စေ သော ဆီ၊ အား ဖြည့် တင်း သော ခဲ ဖွယ် များ သည်၊ မြေ ကြီး ထဲ က ပေါ် ရ ၏။ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သစ် ပင် စိုက် ထား တော် မူ သော လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် များ သည်၊ ရောင့် ရဲ လျက် ရှိ ကြ ၏။ထို အ ပင် များ ၌ ငှက် များ သည် အ သိုက် ကို လည်း ကောင်း၊ ထင်း ရူး ပင် များ ၌ ငှက် ကျား များ သည် သိုက် မြုံ ကို လည်း ကောင်း၊ လုပ် လျက်၊မြင့် သော တောင် တန်း သည်၊ တောင် ဆိတ် များ အ ဖို့၊ ကျောက် တောင် များ လည်း၊ ခွေး တူ ဝက် တူ များ အ ဖို့၊ မှီ ခို ရာ ဖြစ် ၏။ရာ သီ များ အ ဖို့ လ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၍၊ နေ လည်း ဝင် ချိန် ကို သိ ၏။အ ဝတ် သ ဖွယ် အ လင်း ကို ခြုံ ၍၊ ပိ တာန် သ ဖွယ် မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက် တော် မူ ပါ ၏။

အ မှု အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို အ ခါ သ မ ယ အ လိုက်၊ တင့် တယ် စွာ ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် ပြင်၊ လူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ပြု ပြင် တော် မူ ရာ ကို၊ အ စ က အ ဆုံး တိုင် အောင် ရှာ၍ မ တွေ့ လျက် ပင်၊ နိ စ္စ အ ရာ ကို စိတ်၌ စွဲ လမ်း စေ တော် မူ ၏။

လ ဟာ အ ထက် မြောက် မျက် နှာ ကို ကြက် တော် မူ လျက်၊ အ တွယ် မ ရှိ ဘဲ မြေ ကြီး ကို ဆွဲ ထား တော် မူ၏။

မြေ ကြီး နက် ရှိုင်း ရာ များ ကို လက် တော် ဖြင့် ကိုင် လျက်၊ တောင် ထိပ် များ ကို ပိုင် တော် မူ၏။ပိုင် တော် မူ ရာ ပင် လယ် ကို ဖန် ဆင်း ၍၊ လက် တော် ဖြင့် ကုန်း ကို ပြု ပြင် တော် မူ ၏။

ဘု ရား သ ခင် က၊ အ လင်း ဖြစ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ၍ အ လင်း ဖြစ် လေ ၏။

အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ကိုယ် တော် မှ၊ ကိုယ် တော် ဖြင့်၊ ကိုယ် တော့် အ ဖို့ ဖြစ်၏။ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် ဘုန်း တော် ကြီး ပါ စေ သ တည်း။ အာ မင်။

ကိုယ် တော် သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း အ ရင် ဖြစ် တော် မူ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း လည်း ကိုယ် တော် ကြောင့် တည် မြဲ၏။

ဟာ လေ လု ယ၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ဘ ဝဂ် ပေါ် မှ ချီး မွမ်း ကြ လော့။တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် ပျံ တတ် သော ငှက် မှ စ၍၊မြေ ကြီး ရှင် ဘုရင် တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား ရှိ သ မျှ၊ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ မှူး မတ် တို့ နှင့် တ ရား မင်း ရှိ သ မျှ၊လူ ပျို နှင့် အ ပျို တို့၊ သူ အို နှင့်၊ သူ ငယ် ရှိ သ မျှ တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။နာ မ တော် တစ် ပါး တည်း သာ လျှင် မြင့် မြတ် လျက်၊ ဘုန်း တော် သည် မြေ ကြီး နှင့် ကောင်း ကင် ထက် ကြီး မြတ် သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ စေ။အ ပါး တော် ၌ ရှိ နေ ရ သော လူ မျိုး၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဖြစ် သူ၊ ကိုယ် တော် ကို ကြည် ညို သူ အ ပေါင်း တို့ ၏ သ ဒ္ဓိ တင် ရာ ဖြစ် သော ဦး ချို ကို၊ ချီး မြင့် တော် မူ ၏။ ဟာ လေ လု ယ။စေ တ မန် တော် အ ပေါင်း တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ဗိုလ် ခြေ တော် အ ပေါင်း တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။နေ နှင့် လ တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ ထွန်း တောက် သော ကြယ် အ ပေါင်း တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ကောင်း ကင် အ ထပ် ထပ် နှင့် မိုး ကောင်း ကင် အ ထက် ရှိ ရေ များ တို့၊ ချီး မွမ်း ကြ လော့။ထို အ ရာ များ ကို အ မိန့် တော် နှင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ကြောင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ စေ။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း နေ့ နှင့် ညဉ့် ကို ပိုင်း ခြား စေ ခြင်း ငှါ မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ၌ အ လင်း အိမ် များ တည် သ ဖြင့်၊နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ၊ ဥ တု ရာ သီ၊ နှစ်၊ လ၊ နေ့ ရက် များ ကို သတ် မှတ် ရန် ဖြစ် လျက်၊ မြေ ကြီး လင်း စေ ရန် မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ၌ အ လင်း အိမ် ဖြစ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း အိမ် ကြီး နှစ် လုံး တည်း ဟူ သော နေ့ ကို အုပ် စိုး ရန် အ ကြီး တစ် လုံး၊ ညဉ့် ကို အုပ် စိုး ရန် အ ငယ် တစ် လုံး နှင့် တ ကွ ကြယ် န က္ခတ် များ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီး လျှင်၊မြေ ကြီး လင်း စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ နေ့ နှင့် ညဉ့် ကို အုပ် စိုး စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ အ လင်း နှင့် မှောင် မိုက် ကို ပိုင်း ခြား စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ၌ ဘု ရား သ ခင် တည် ထား ၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။စ တု တ္ထ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။

မြေ ပ ထ ဝီ ကို၊ မည် သည့် မျှ ကာ လ မျှ မ လှုပ် ရှား နိုင် သော အ မြစ် ပေါ် တွင်၊ တည် တော် မူ ပါ ၏။

မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း၍ ကြက် တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပ ထ ဝီ နှင့် ပေါ် ပေါက် သ မျှ ကို ဖြန့် ခင်း တော် မူ ထ သော၊ မြေ ပေါ် ရှိ လူ သ တ္တ ဝါ တို့ အား အ သက် ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သွား လာ တတ် သ မျှ တို့ အား ဇီ ဝ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပေး တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊

ဘု ရား သ ခင် က လည်း သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို ရေ သည် ဖြစ် ပွား များ ပြား စေ။ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ လည်း မြေ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ပြင်၀ယ် ပျံ ဝဲ ကြ စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။ထို သို့ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါး ကြီး အာ န န္ဒာ မှ စ၍ ရေ မှ အ မျိုး အ လိုက် ဖြစ် ပွား များ ပြား လျက်၊ လှုပ် ရှား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပျံ ဝဲ တတ် သော အ မျိုး အ လိုက် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း ဖန် ဆင်း၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။ဘု ရား သ ခင် က လည်း များ ပြား စွာ ပေါက် ဖွား ကြ လော့။ ပင် လယ် ရေ များ ကို ပြည့် စေ ကြ လော့။ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ လည်း မြေ ပေါ် တွင် ပေါက် ပွား စေ သ တည်း ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၍ ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ ၏။

က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ဉာဏ် တော် အား ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် မှာ မြေ ကြီး ကို ဖြန့် တော် မူ ထ သော၊က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ အ လင်း အိမ် ကြီး များ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ နေ့ ကို အုပ် စိုး ရန် နေ ကို လည်း ကောင်း၊က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ ညဉ့် ကို အုပ် စိုး ရန် လ နှင့် ကြယ် န က္ခတ် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ ထ သော၊

ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း၍၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ ဇီ ဝ အ သက် သည် ရှင် စေ တော် မူ၏။

ငါ သည် လက် တော် ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် ထောင် လေ ပြီ။ ညာ လက် တော် ဖြင့် မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက် လေ ပြီ။ မိန့် တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် တစ် ပြိုင် နက် တည် ရ၏။

မ ရေ တွက် နိုင် အောင် တွား တတ် သည့် သား ငါး အ စ ရှိ သော တိ ရ စ္ဆာန် ကြီး ငယ် များ နေ ရာ၊ကြီး မား ကျယ် ဝန်း သော ထို သ မု ဒ္ဒ ရာ ၌၊ သွား လာ သော သင်္ဘော များ ပြင်၊ မြူး ထူး ရ စေ ရန်၊ ဖန် ဆင်း ထား တော် မူ သော၊ ငါး ကြီး အာ န န္ဒာ ရှိ ပါ ၏။

ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ သ တ္တ ဝါ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို မြေ ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီး လျှင် လူ သည် မည် သို့ ခေါ်​ဝေါ် သည် ကို သိ ခြင်း ငှါ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ၍ လူ မှည့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ အ မည် အ သီး အ သီး ရှိ ကြ ၏။သ တ္တ မ နေ့ ရက် ရောက် လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ယ မန် ဖန် ဆင်း ခဲ့ သော အ မှု ကို လက် စ သတ် တော် မူ၍ အ မှု အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း ပြီး မှ ထို သ တ္တ မ နေ့ ၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ တော် မူ ၏။ထို သို့ လူ သည် သား ယဉ် သား ရဲ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို အ မည် မှည့် လေ ၏။ သို့ သော် လည်း လူ့ အ ဖို့ တော် သော အ ထောက် အ မ မ ရ မ ရှိ သေး။

ကိုယ် တော် သည် ရှေး ကာ လ၌ မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် ထောင် တော် မူ လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင် လည်း၊ လက် တော် နှင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ ဖြစ် ပါ ၏။

ဤ မြေ ကြီး နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည် စုံ သ မျှ၊ လော က နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ ရာ ဖြစ် ၏။ထို ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရင် ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ပင် လျှင်၊ ဘုန်း ကြီး တော် မူ သော ဘု ရင် ပေ တည်း။ကိုယ် တော် သည်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ်၌ အ မြစ် ချ၍၊ ရေ အ လျဉ် များ ပေါ် တွင် တည် တော် မူ ပြီ။

ကြယ် န က္ခတ် များ ကို ရေ တွက်၍၊ ရှိ သ မျှ ကို အ မည် ဖြင့် ခေါ် တော် မူ ၏။ငါ တို့ အ ရှင် ဘု ရား သည် မြင့် မြတ်၍ တန် ခိုး တော် ကြီး လျက်၊ အ န န္တ ဉာဏ် တော် နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ၏။

လေ သွား ရာ လမ်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ သ န္ဓေ တည် သော ဝမ်း တွင်း အ ရိုး ရှိ နည်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မ သိ နိုင် ကြ သည့် နည်း တူ၊ အ ရာ ခပ် သိမ်း စီ ရင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၏ အ မှု အ ရေး တော် ကို မ သိ နိုင်။

သ မု ဒ္ဒ ရာ ကို လက် ဆွန်း ဖြင့် ခြင် ခြင်း၊ မိုး ပြင် ကို လက် သန်း ထွာ ဖြင့် တိုင်း ခြင်း၊ မြေ မုန့် ကို တင်း ဖြင့် ခြင် ခြင်း များ ပြု သည့် ပြင်၊ တောင် များ ကို ရာ ဆူ နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ကုန်း များ ကို ချိန် ခွင် နှင့်လည်း‌ ကောင်း၊ ချိန် စက် သော သူ ကား မည် သူ နည်း။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ သည် သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ မျိုး တည်း ဟူ သော သား ယဉ် သား ရဲ မျိုး၊ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ပွား စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် သား ရဲ သား ယဉ် မျိုး၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ဖန် ဆင်း ၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။

မြေ ပ ထ ဝီ ကို မြဲ မြံ စေ တော် မူ၍၊ တည် နေ သည့် အ တိုင်း၊ သ စ္စာ တော် လည်း လူ မျိုး အ ဆက် ဆက် တည် မြဲ ပါ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဉာဏ် ပ ညာ တော် အား ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် စေ၍၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် တော် အား ဖြင့်၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို မြဲ စေ တော် မူ ပြီ။သို့ ပြု လျှင်၊ ပ ညတ် တ ရား သည် အ သက် ရှည် သော နှစ် ပေါင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း ကို လည်း‌ ကောင်း၊ သင် ၌ ထပ် ဆင့် တိုး ပွား စေ မည်။အ သိ ပ ညာ တော် အား ဖြင့်၊ ရေ ထု များ ကို ပေါက် ထွက် စေ လျက်၊ မိုး ကောင်း ကင် မှ လည်း၊ နှင်း ကို ကျ စေ တော် မူ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မှု တော် များ သည် ကြီး မြတ်၍၊ နှစ် သက် သူ တို့ စီ စစ် လိုက် ရှာ ရန် ဖြစ်၏။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သော ကောက် ပဲ အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ သီး သီး သော သစ် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ စား သုံး ရန် ငါ ပေး ၏။ဘု ရား သ ခင် က၊ အ လင်း ဖြစ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ၍ အ လင်း ဖြစ် လေ ၏။မြေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စား ကြ ရန် မြက် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို ငါ ပေး သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို ဘ ဝဂ် ပ မာ ဏ၊ ကာ လ အ စဉ် တည် သော မြေ ပ ထ ဝီ ကဲ့ သို့ တည် ဆောက် တော် မူ ၏။

မ ထင် ရှား ရာ ၌ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း၍၊ မြေ ကြီး နက် ရှိုင်း ရာ၌ စေ့ စပ် သော အ ခါ၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ ပုန်း ကွယ် လျက် မ နေ ဘဲ၊

ယေ ဟော ဝါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ နိ ယ မ ကျောက် တောင် ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော်၌ အ စဉ် အ မြဲ ကိုး စား ကြ လော့။

အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ စ ဦး၌ မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် ထောင် တော် မူ လျက် မိုး ကောင်း ကင် လည်း လက် တော် နှင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ ဖြစ် ပါ၏။

အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ရှင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နာ မ တော် သည်၊ မြေ ကြီး တစ် ဝှမ်း လုံး၌ အ လွန် ထူး မြတ် ပါ၏။ ဘုန်း တော် ကို ကောင်း ကင် ထက် ၌ ထင် ရှား စေ တော် မူ၏။ရန် ဘက် တော် များ ကြောင့်၊ ရန် သူ နှင့် ရန် တုံ့ ပြု သူ တို့ ကို ပယ် ရှား ရန်၊ နို့ စို့ နို့ ညှာ သူ ငယ် တို့ နှုတ် ဖြင့် စွမ်း အား ကို တည် စေ တော် မူ ပါ ပြီ။

အ လင်း ကို နေ့ ဟူ ၍ လည်းကောင်း၊ မှောင် မိုက် ကို ညဉ့် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဘု ရား သ ခင် သ မုတ် တော် မူ၏။ တစ် ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။

မိုး ကောင်း ကင် ကို တည် စေ၍၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ မျက် နှာ ပြင် အ ဝန်း ကို သတ် မှတ် တော် မူ သော အ ခါ၊အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ကို ခိုင် ခံ့ စေ လျက်၊ ရေ ထု ရေ ပေါက် အား ကြီး စေ တော် မူ သော ကာ လ၊ရေ သည် အ မိန့် တော် ကို မ ကျူး လွန် ရ အောင် ပင် လယ် ကို ပိုင်း ခြား၍၊ မြေ ပ ထ ဝီ အ ခြေ အ မြစ် ကို လည်း စီ မံ တော် မူ သော အ ခါ၊ ငါ ရှိ ခဲ့ ပြီ။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိုး စံ၍ အာ နု ဘော် နှင့် ဆင် ယင် တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သို့ ဆင် ယင် လျက်၊ ခွန် အား နှင့် ပတ် စည်း တော် မူ၏။ ဤ လော က လည်း မ လှုပ် မ ရှား ရ ဘဲ၊ တည် လျက် ရှိ၏။

မိုး ပိ တာန် ကို ဘု ရား သ ခင် ကြက် တော် မူ၍ မိုး ပိ တာန် အောက်၌ ရှိ သော ရေ နှင့် မိုး ပိ တာန် အ ပေါ် ၌ ရှိ သော ရေ ကို ပိုင်း ခြား တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

ထို သို့ အို မင်း သူ တို့ သည်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ လျက်၊ အ သက် ရှည်၍ လည်း ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ရ၏။ကိုယ် တော်၌ ကား၊ ဉာဏ် ပ ညာ၊ တန် ခိုး တော် ရှိ၍၊ အ ကြံ အ စည်၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို လည်း ပိုင် တော် မူ၏။

မိန့် မြွက် ခြင်း၊ ပြော ဆို ခြင်း မဲ့၍၊ ကြား နိုင် ရန် စ ကား မ ရှိ သော် လည်း၊အ တိုင်း အ တာ သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး သို့လည်း ကောင်း၊ အ မြွက် အ ဆို သည် လော က အ စွန်း အ ဖျား တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ရောက် ပြီ။ နေ ဗိ မာန် ထား တော် မူ သည် နှင့်၊

ဤ အ ကြောင်း အ ရာ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော နေ့၊ ဖန် ဆင်း ရာ ကာ လ တွင် မိုး မြေ ၏ မူ လ အ တ္ထု ပ္ပ တ္တိ ပေ တည်း။

စစ် မှု၌ တိုက် ခိုက် ရာ နေ့ ရက် တည်း ဟူ သော၊ ဒု က္ခ ကာ လ အ ဖို့ ငါ လှောင် ထား သော မိုး ပွင့် တိုက် များ သို့ ဝင်၍၊ မိုး သီး တိုက် များ ကို လည်း သင် မြင် ဖူး သ လော။

တိ ရ စ္ဆာန် များ ဖို့ မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ တို့ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြင့် ကောက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါက် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊

ငါ တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ဖန် ဆင်း တော် မူ သ မျှ သည် ယ ခု တိုင် အောင် တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း ညည်း တွား လျက် ဝေ ဒ နာ ခံ စား လျက် နေ ရ သည့် ပြင်၊

မိုး ကောင်း ကင် သည် ဝမ်း မြောက် ခြင်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် ရွှင် လန်း ခြင်း၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ သ မျှ သည် ဟုန်း ခြင်း၊လယ် ပြင် နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ သည် ရွှင် မြူး ခြင်း ပြု ကြ စေ။ ထို အ ခါ တော ရှိ အ ပင် ဟူ သ မျှ သည်၊ မြေ ကြီး သား တို့ ကို စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ရန် ကြွ ရောက် ကြွ လာ တော် မူ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင်၊ ကြွေး ကြော် ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် လော က ကို ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့်လည်း ကောင်း၊ လူ အ မျိုး မျိုး ကို သ စ္စာ တော် နှင့် လည်း ကောင်း၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ လိမ့် မည်။

မိုး ပိ တာန် ကို ကောင်း ကင် ဟု ဘု ရား သ ခင် သ မုတ် တော် မူ၏။ ဒု တိ ယ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။

ဘု ရား သ ခင်၏ ဘုန်း တော် ကို မိုး ကောင်း ကင် ထုတ် ဖော် လျက်၊ လက် မှု တော် ကို မိုး ပိ တာန် ပြ သ ၏။ရွှေ ထက် လည်း ကောင်း၊ ရွှေ စင် အ များ ထက် လည်း ကောင်း၊ နှစ် သက် ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ပျား ရည် နှင့် ပျား လ ပို့ များ ထက် ချို မြိန် ၏။၎င်း ပြင်၊ ထို အ ရာ များ ကြောင့် ကျွန် တော် မျိုး သည် အ ဆုံး အ မ ကို လည်း ကောင်း၊ စောင့် ရှောက် ခြင်း ကြောင့် အ ကျိုး အ မြတ် ကို လည်း ကောင်း၊ ခံ ရ ပါ ၏။မ တော် တ ဆ ပြစ် မှု များ ကို၊ မည် သူ သိ မြင် နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ မ ထင် မ ရှား သော အ ပြစ် များ မှ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လွတ် ကင်း စေ တော် မူ ပါ။တ မင် ပြစ် မှား ၍၊ အ ပြစ် တ ရား ကို အုပ် စိုး ခြင်း မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှာ၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို ချုပ် တည်း တော် မူ ပါ။ သို့ မှ အ ကျွန်ုပ် စုံ လင် ၍၊ ကြီး ကျယ် သော လွန် ကျူး ခြင်း မှ လွတ် ကင်း ပါ လိမ့် မည်။အ ကျွန်ုပ်၏ ကျောက် တောင် တော်၊ ရွေး နုတ် ပိုင် ရှင်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ်၏ နှုတ် ထွက် စ ကား များ နှင့် စိတ် ဆင် ခြင် ချက် များ သည်၊ မျက် မှောက် တော်၌ လက် ခံ တော် မူ ဖွယ် ဖြစ် ပါ စေ သော။တစ် နေ့ က တစ် နေ့ အား ပြန် ကြား လျက်၊ တစ် ညဉ့် က တစ် ညဉ့် အား အ သိ ပ ညာ ထုတ် ပြ လျက် နေ စဉ်၊မိန့် မြွက် ခြင်း၊ ပြော ဆို ခြင်း မဲ့၍၊ ကြား နိုင် ရန် စ ကား မ ရှိ သော် လည်း၊

မိုး ကောင်း ကင် ကို မော် ကြည့်၍၊ အောက် ပ ထ ဝီ ကို အာ ရုံ ပြု ကြ လော့။ မိုး ကောင်း ကင် သည် အ ခိုး အ ငွေ့ ကဲ့ သို့ လွင့် ပျောက် ခြင်း၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် အ ဝတ် ကဲ့ သို့ နွမ်း ရိ ခြင်း၊ နေ ထိုင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ခြင် ကောင် ကဲ့ သို့ သေ ဆုံး ခြင်း ခံ ရ သော် လည်း၊ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း ကား၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် လျက်၊ အောင် မြင် တော် မူ ခြင်း မ ပျောက် မ ပျက် နိုင် ရာ။

မြွက် ဆို တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် ဖြစ် ရ၏။ မိန့် တော် မူ ကာ မျှ ဖြင့် တည် ရ ၏။

အ ကျွန်ုပ်၏ သ န္ဓေ ကို မြင် တော် မူ လျက်၊ အင်္ဂါ များ ကို နေ့ စဉ် ပြု ပြင်၍ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ပြီး သေး မီ ကာ လ တွင်၊ စာ ရင်း တော် ၌ အ ကုန် အ စင် မှတ် သား လျက် ရှိ ခဲ့ ပါ ၏။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း ငါ တို့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် အ သွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ ကုန် အံ့။ လူ သည် ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သား ယဉ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင့် တ ကွ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အုပ် စိုး စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သစ် ပင် စိုက် ထား တော် မူ သော လေ ဗ နုန် သစ် က တိုး ပင် များ သည်၊ ရောင့် ရဲ လျက် ရှိ ကြ ၏။

အိမ် တိုင်း ကို တစ် ယောက် ယောက် ဆောက် ရ၏။ အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို တည် ဆောက် တော် မူ သော အ ရှင် ကား ဘု ရား သ ခင် ပေ တည်း။

ဘုန်း တန် ခိုး အာ နု ဘော် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ အံ့ ဖွယ် ရာ အ မှု တော် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် စဉ်း စား ဆင် ခြင် လျက်၊ကြီး မြတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ငါ ကြား ပြော ရာ၊ ကြောက် မက် ဖွယ် တန် ခိုး တော် များ ကို ပြော ဆို ခြင်း၊ အ လွန် ကောင်း မြတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း သ တိ ရ၍ မြွက် ဆို ခြင်း၊ ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း အ ကြောင်း ကြွေး ကြော် ခြင်း၊ ပြု ကြ ပါ လိမ့် မည်။

နှံ ကောင် သ ဖွယ် လူ တို့ ထိုင် ရာ မြေ ပ ထ ဝီ အ ထက်၊ မိုး ပိ တာန် ပေါ် စံ နေ တော် မူ ထ သော၊ ပိတ် ချော ကဲ့ သို့ မိုး ကောင်း ကင် ကို ကြက်၍၊ နေ ရာ တဲ ရှင် ကဲ့ သို့ ဖြန့် တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။

မြေ ကြီး သည် ပုံ သ ဏ္ဌာန် မ ရှိ၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် လျက် ရေ ထု ရေ ပြင် ပေါ် မှာ မှောင် မိုက်၍ ဘု ရား သ ခင်၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှာ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ၏။

အ ချင်း ယော ဘ၊ ဤ စ ကား ကို နား ထောင်၍၊ ဘု ရား သ ခင်၏ အံ့ ဖွယ် မှု များ ကို ဆင် ခြင် လျက် နေ ပါ လော့။

ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် တည် မြဲ စေ တော် မူ လျက်၊ မ ပျက် ရ သော ဓ မ္မ တာ တ ရား ကို စီ ရင် တော် မူ ပြီ။

ကောင်း ကင် သို့ တက်၍ ဆင်း လာ ခြင်း၊ လေ ကို လက် နှင့် ဆုပ် ကိုင် ခြင်း၊ ရေ ကို အ ဝတ် နှင့် ထုတ် ထား ခြင်း၊ မြေ ကြီး အ စွန်း ဖျား တိုင် တည် စေ ခြင်း ပြု သူ ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ ထို သို့ ပြု သော သူ နှင့် သူ၏ သား အ မည် ကား၊ မည် သို့ နည်း။ သင် သိ ကျွမ်း လိမ့် တ ကား ဟု ပြော ဆို လေ၏။

မြေ သည် အ ပင် အ မျိုး မျိုး တည်း ဟူ သော၊ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သည့် ကောက် ပဲ ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ မျိုး အ လိုက် အ သီး သီး သည့် သစ် ပင် ကို လည်း ကောင်း ပေါက် စေ၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မြင် တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ၌ ပ လ္လင် တော် ကို တည်၍၊ အာ ဏာ စက် တော် လည်း၊ ရှိ သ မျှ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး၊ မြေ၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့် ရေ ထု ရှိ သ မျှ ၌၊ သ ဘော တော် မြတ် ရာ ပြု တော် မူ ခဲ့ ပြီ။

သို့ ဖြစ် လျှင် ငါ့ ကို မည် သူ နှင့် ထပ် တူ ပုံ ပြ ကြ မည် နည်း ဟု သန့် ရှင်း သော အ ရှင် မေး တော် မူ၏။အ ထက် သို့ မော် ကြည့် ကြ လော့။ မြင် ရ သ မျှ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကား၊ မည် သူ နည်း။ ခွန် အား ကြီး လျက် တန် ခိုး နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ အ လုံး အ ရင်း ကို အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် ထုတ် ဖော် တော် မူ၍၊ တစ် လုံး မျှ မ မှိန် ရ အောင် အ သီး အ သီး ကို အ မည် ဖြင့် ခေါ် တော် မူ သော အ ရှင် ပေ တည်း။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် လည်း အ ရှေ့ မျက် နှာ၊ ဧ ဒင် အ ရပ် ၌ ဥ ယျာဉ် ကို စိုက် ပျိုး ပြီး လျှင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော လူ ကို ထို ဥ ယျာဉ် ၌ နေ ရာ ချ ထား တော် မူ ၏။

နိုင် ငံ တော် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နိုင် ငံ ဖြစ် ၍၊ အာ ဏာ စက် တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ ပါ၏။

မိုး ပွင့် အားလည်း ကောင်း၊ မိုး သေး နှင့် သည်း ထံ သော မိုး အားလည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် သို့ ကျ လော့ ဟု မိန့် မှာ တော် မူ၏။

စ တု တ္ထ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။

မြင့် မြတ် သော ဘု ရား၏ အ တွင်း ဌာ န တော်၌ နေ ထိုင် သော သူ သည်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ အ ရိပ် ကို ခို လှုံ ရ လိမ့် မည်။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ မိုး ကောင်း ကင် သည် ငါ့ ပ လ္လင်၊ မြေ ကြီး သည် ငါ့ ခြေ တင် ရာ ဖြစ် သည် နှင့်၊ မည် သို့ သော ဗိ မာန် ကို ငါ့ အ ဖို့ တည် ဆောက် ကြ မည် နည်း။ မည် သို့ သော နေ ရာ၌ ငါ ကိန်း ဝပ် ရာ ကို ဖြစ် စေ ကြ မည် နည်း။

ထို သို့ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါး ကြီး အာ န န္ဒာ မှ စ၍ ရေ မှ အ မျိုး အ လိုက် ဖြစ် ပွား များ ပြား လျက်၊ လှုပ် ရှား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပျံ ဝဲ တတ် သော အ မျိုး အ လိုက် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း ဖန် ဆင်း၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။

မြင့် သော တောင် တန်း သည်၊ တောင် ဆိတ် များ အ ဖို့၊ ကျောက် တောင် များ လည်း၊ ခွေး တူ ဝက် တူ များ အ ဖို့၊ မှီ ခို ရာ ဖြစ် ၏။

သင် သည် တောင် ဆိတ် မွေး ချိန် ကို သိ၍၊ သ မင် ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ကို စောင် မ သ လော။ထယ် ဖွဲ့ ကြိုး နှင့် ပတ် ချည်၍၊ လယ် ကွင်း များ တွင် သင့် နောက် က ဆွဲ ရုန်း မည် လော။စိုင် အား ကြီး ခြင်း ကြောင့် စိတ် ချ၍၊ လုပ် ငန်း ကို လွှဲ အပ် မည် လော။သင့် စ ပါး ကို ကောက် နယ် တ လင်း၌၊ စု သိမ်း ဆောင် သွင်း မည် ဟု ယုံ သ လော။ရွှင် လန်း စွာ အ တောင် ခတ် တတ် သော၊ ငှက် ကု လား အုပ်၏ အ တောင် နှင့် အ မွေး သည်၊ ကျင် နာ လေ့ ရှိ သ လော။အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ထို ငှက် သည် မြေ၌ ဥ ထား ခဲ့၍၊ မြေ မုန့် ဓာတ် ဖြင့် နွေး စ ရာ တွင်။နင်း မိ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သား ရဲ ခွဲ ဖျက် မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သ တိ မ ရ ချေ။ဉာဏ် ပ ညာ ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ ထို ငှက် သည် သား ရင်း မ ဟုတ် သ ကဲ့ သို့ ရက် စက် လျက်၊ ပင် ပန်း ကျိုး မဲ့ သည် ကို စိုး ရိမ် ခြင်း မ ရှိ ချေ။အ တောင် ကို ချီ ခတ် သော အ ခါ၊ မြင်း နှင့် တ ကွ စီး လိုက် သူ့ ကို ပင် ပြက် ရယ် ပြု တတ်၏။သင် သည် မြင်း ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ၍၊ လည် ပင်း လှုပ် ခါ ခြင်း နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊လ စေ့ သည် ကို ရေ တွက်၍၊ မွေး ဖွား ချိန် ကို သိ သ လော။ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ ခုန် လွှား စေ သ လော။ နှာ မှုတ် သံ အ ဟုန် သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ခွန် အား နှင့် ရွှင် လန်း စွာ လွင် ပြင် ပေါက် လျက်၊ လက် နက် ကိုင် တို့ ကို ဆီး ဆို့ ရန် ထက် သွား သော်၊ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ ထိန် လန့် ခြင်း နှင့် ကင်း၍ ဓား သွား ကြောင့် မ ဆုတ်။မြှား ကျည် တောက် နှင့် တ ကွ၊ ပြောင် လက် သော လှံ၊ ဓား မြှောင် များ သည်၊ ကျောက် ကုန်း ပေါ် က လှုပ် သံ ပြု ရာ။ထို မြင်း သည် တံ ပိုး သံ ကို ကြား သော်၊ မ ရပ် တန့် ဘဲ ခုန် ပေါက် လျက် လှုပ် ကြွ လျက် ဒုံး ပြေး တတ်၏။တံ ပိုး မှုတ် လျှင် မှုတ် ချင်း ဟီ လျက်၊ စစ် ဗိုလ် တို့၏ ကြိမ်း ဝါး သံ၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ နှင့် တွက် စစ် အ နံ့ ကို၊ အ ဝေး က ပင် ခံ တတ် သ တည်း။ဥ ဩ ငှက် သည် အ တောင် ကို ဖြန့် လျက်၊ တောင် မျက် နှာ သို့ ပျံ သွား တတ် သည် ကား၊ သင့် ဉာဏ် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။လင်း ယုန် ငှက် လည်း ပျံ တက်၍၊ မြင့် ရာ အ ရပ်၌ အ သိုက် လုပ် တတ် သည် ကား၊ သင့် အ မိန့် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။ထို ငှက် သည် ကျောက် တောင် ပေါ် တွင် တည် နေ၍၊ ခံ တပ် သ ဖွယ် ကျောက် စွယ်၌ ပင် နား နေ တတ်၏။ထို အ ရပ် မှ အ ကောင် ကို ရှာ ကြည့် ရာ၊ အ ဝေး က ပင် မျက် စိ မြင် ရ၏။ထို တိ ရ စ္ဆာန် များ သည်၊ ဝပ် လျှင် ဝပ် ချင်း၊ သား ငယ် တို့ ကို ပေါက် ဖွား ရ သ ဖြင့်၊ ဝေ ဒ နာ ငြိမ်း လေ၏။သား ငယ် တို့ လည်း၊ အ သွေး ကို သောက် မျို တတ် သည် ဖြစ်၍၊ ထိ ရှ ခံ ရ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ လည်း၊ ထို ငှက် ရောက် လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် မြွက် တော် မူ၏။သား ငယ် တို့ လည်း သန် မာ လျက်၊ လွင် ပြင်၌ ကြီး ပွား၍ ခွာ သွား ပြီး နောက် မ ပြန် မ လာ တတ်။

ဖန် ဆင်း ထား သော အ ရာ များ ကို ထောက် ရှု သ ဖြင့် နိ စ္စ တန် ခိုး တော် နှင့် ဘု ရား အ ဖြစ် တော် တည်း ဟူ သော ကွယ် ဝှက် ရာ များ ကို ဤ လော က ဖန် ဆင်း သည် က စ၍ ထင် ရှား ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ကို သိ လျက် ပင် ဘု ရား အ နေ နှင့် ဘုန်း တော် ကျေး ဇူး တော် ကို မ ချီး မွမ်း ဘဲ အ ဝိ ဇ္ဇာ စိတ်၌ မှောင် ကျ သည့် တိုင် အောင် အ ချည်း နှီး တွေး ဆ ဆင် ခြင် ကြ သော ထို သူ တို့ သည် ထု ချေ ရန် မ ရှိ။

ငါ ဖန် ဆင်း လ တ္တံ့ သော မိုး မြေ သစ် သည်၊ မျက် မှောက် တော် တွင် တည် မြဲ အံ့ သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့၏ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် အ မည် ပါ တည် မြဲ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

လူ တို့ မှာ မူ၊ လုပ် ဆောင် ရန် ထွက် သွား လျက်၊ ည နေ တိုင် အောင် ကြိုး စား အား ထုတ် ရ ပါ ၏။

ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း အိမ် ကြီး နှစ် လုံး တည်း ဟူ သော နေ့ ကို အုပ် စိုး ရန် အ ကြီး တစ် လုံး၊ ညဉ့် ကို အုပ် စိုး ရန် အ ငယ် တစ် လုံး နှင့် တ ကွ ကြယ် န က္ခတ် များ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီး လျှင်၊

အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နှုတ် က ပတ် တော် သည် မိုး ကောင်း ကင်၌ ကာ လ အ စဉ် တည် မြဲ ပါ၏။

သင် သည် ကြ တ္တိ ကာ၏ နိ ယ ထုံ ကို နှောင် ဖွဲ့ ခြင်း သော်လည်း ကောင်း၊ အဿ ဝ တီ၏ သီ ဟ ဇာ ကို ဖြေ လွှတ် ခြင်း သော်လည်း ကောင်း၊ တတ် နိုင် သ လော။ဆယ့် နှစ် ခွင် ကြယ် စု ကို ရာ သီ အ လျောက် ထုတ် ဖော် ခြင်း သော်လည်း ကောင်း၊ ခု နစ် စဉ် နှင့် တ ကွ အ ခြံ အ ရံ တို့ အား လမ်း ပြ ခြင်း သော် လည်း ကောင်း၊ တတ် နိုင် သ လော။မိုး ကောင်း ကင် နည်း ဥ ပ ဒေ သ များ ကို သိ၍၊ ၎င်း အာ ဏာ ပိုင် ခွင့် ကို မြေ ကြီး ပေါ် တွင် တည် နိုင် သ လော။

မိုး မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် မှ၊ မ စ ခြင်း ကို ရ ပါ လိမ့် မည်။

ငါ သည် မြေ ပ ထ ဝီ ကို ပြု ပြင်၍ မြေ ပေါ် တွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း လေ ပြီ။ မိုး ကောင်း ကင် ကို ကိုယ့် လက် ဖြင့် ကြက်၍၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ ကို စီ မံ ပြီး ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ၊

ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ကို ခေါ် ဆောင် ၍ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ကို ပြု စု စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ ထား တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ အား ကောင်း မွန် လျက်၊ အ မှု အ ရာ တော် ဟူ သ မျှ အ ပေါ် တွင် က ရု ဏာ သက် တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဉာဏ် ပ ညာ တော် အား ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကို တည် စေ၍၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် တော် အား ဖြင့်၊ မိုး ကောင်း ကင် ကို မြဲ စေ တော် မူ ပြီ။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တ ရား တော် စုံ လင်၍၊ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို အား ဖြည့် တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သက် သေ တော် ဟုတ် မှန်၍၊ မ လိမ္မာ သူ့ ကို လိမ္မာ စေ တတ်၏။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ သည် အ ပင် အ မျိုး မျိုး တည်း ဟူ သော၊ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သည့် ကောက် ပဲ ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ မျိုး အ လိုက် အ သီး သီး သည့် သစ် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ မိ မိ အ ပေါ် မှာ ပေါက် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

ခန့် ညား သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး ၍၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ကာ လ အ စဉ် သ တိ ရ တော် မူ မည်။

လူ တို့ စိတ် ရွှင် လန်း စေ သော စ ပျစ် ရည်၊ မျက် နှာ ပြောင် စေ သော ဆီ၊ အား ဖြည့် တင်း သော ခဲ ဖွယ် များ သည်၊ မြေ ကြီး ထဲ က ပေါ် ရ ၏။

ဖြောင့် မတ် ခြင်း နှင့် တ ရား စောင့် ခြင်း ကို နှစ် သက် တော် မူ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မေ တ္တာ ကျေး ဇူး တော် နှင့်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ပြည့် လျက် ရှိ ၏။

ဤ မြေ ကြီး နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည် စုံ သ မျှ၊ လော က နှင့် နေ ထိုင် သ မျှ တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ ရာ ဖြစ် ၏။

ဘုန်း တော် ကို ဖော် ပြ ကြ စေ ခြင်း ငှာ ပိုင် ဆိုင် တော် မူ ရာ အ ဖြစ် ငါ ပြု ပြင် ရွေး ချယ် သော လူ မျိုး တော် ကို ရေ တိုက် လို၍ သဲ တော၌ ရေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ အ ရပ်၌ မြစ် များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ငါ ပေါက် ရောက် စေ သ ဖြင့်၊ ခွေး အ နှင့် ငှက် ကု လား အုပ် မှ စ၍ တော သား ရဲ တို့ ပင်၊ ဂုဏ် တော် ကို ဝန် ခံ ကြ လိမ့် မည်။

အို အ ရှင် ဘု ရား သ ခင်၊ ကိုယ် တော် သာ လျှင် ကြီး မြတ်၍ အံ့ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု တော် မူ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ ဖန် ဆင်း တော် မူ သော လူ မျိုး ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ တိုး ဝင် ရှိ ခိုး ၍ နာ မ တော် ကို ချီး မြှောက် ရ ကြ ပါ လိမ့် မည်။

ထို အ လင်း ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မြင်၍၊ အ လင်း နှင့် မှောင် မိုက် ကို ပိုင်း ခြား ခွဲ ထား တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နည်း လမ်း တော် ရှိ သ မျှ တွင် ဖြောင့် မတ်၍၊ အ မှု တော် များ တွင် သန့် ရှင်း တော် မူ ပါ၏။

စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း၊ ကျီ သွင်း ခြင်း ကင်း သော လေ သ တ္တ ဝါ များ ကို ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း ရှု ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ထို သ တ္တ ဝါ များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် မ ဟုတ် လော့။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြီး မြတ် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ တို့ အ ရှင် သည် ဘု ရား ဟူ သ မျှ ထက် မြင့် မြတ် တော် မူ ကြောင်း၊ ငါ သိ ၏။

ကုန်း ကို မြေ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ရေ စု ဝေး ရာ ကို သ မု ဒ္ဒ ရာ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ဘုရား သ ခင် သ မုတ် တော် မူ လျက်၊ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ရှု မြင် တော် မူ ၏။

မြေ သည်၊ အ သီး အ နှံ ထွက် စေ၍၊ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ တို့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။

တ တိ ယ ရက် တည်း ဟူ သော ညဉ့် နှင့် နေ့ ဖြစ် လေ ၏။

ရာ သီ များ အ ဖို့ လ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၍၊ နေ လည်း ဝင် ချိန် ကို သိ ၏။

သခ်ါ ရ တ ရား၏ ကျွန် ခံ ခြင်း အ ဖြစ် နှင့် ကင်း၍ ဘု ရား သ ခင့် သား သ မီး တို့ ဘုန်း ကြီး သော လွတ် ခွင့် အ ဖြစ် ကို မျှော် လင့် ခြင်း ရှိ ကြ သ တည်း။

လက် တော် ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ဖန် ဆင်း ပြု ပြင် သည့် အ လျောက်၊ ပ ညတ် တော် များ ကို သင် ကြား ရ စေ ရန် ဉာဏ် ကို သ နား တော် မူ ပါ။

အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု တော် များ လှ ပါ ၍၊ ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ဉာဏ် တော် ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ပိုင် ရာ တော် များ နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ ပါ သည် တ ကား။

ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက် များ ပြား စွာ မွေး ဖွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ၍ နိုင် နင်း ကြ လော့။ ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

လက် တော် ဖြစ် ဟူ သ မျှ ပေါ် တွင်၊ အုပ် စိုး ခွင့် ပြု လျက်၊ သိုး နွား ရှိ သ မျှ ပြင်၊ သား ယဉ် သား ရဲ မှ စ၍၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ လမ်း သွား လာ သ မျှ သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ နှင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို၊ သူ့ ခြေ အောက် ချ ထား တော် မူ ပါ ပြီ။

မြက် ညှိုး လျက်၊ ပန်း နွမ်း လျက် ရှိ တတ်၏။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် က ပတ် တော် ကား၊ က မ္ဘာ အ ဆက် ဆက် တည် လ တ္တံ့ ဟူ၍ တည်း။

ဆုံး မ တော် မူ သော မိုး ချုန်း သံ ကြောင့်၊ အ လန့် တ ကြား ပြေး သွား ၍၊ တောင် များ ကို ဆန် လျက်၊ချိုင့် များ ကို စုန် လျက်၊ သတ် မှတ် ထား တော် မူ ရာ သို့ ရောက် ရ ပါ ၏။

မြေ ကြီး လင်း စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ နေ့ နှင့် ညဉ့် ကို အုပ် စိုး စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ အ လင်း နှင့် မှောင် မိုက် ကို ပိုင်း ခြား စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ၌ ဘု ရား သ ခင် တည် ထား ၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။

သက် သေ ခံ တော် မူ ချက် များ သည်၊ ကာ လ အ စဉ် ဖြောင့် မတ် သ ဖြင့်၊ အ သက် ရှင် ရ ရန် နား လည် စေ တော် မူ ပါ။

အ ကျွန်ုပ်၌ ကောက် ကျစ် စွာ ပြု ကျင့် သော မာ န ကြီး သူ တို့ ကို အ ရှက် ကွဲ စေ တော် မူ ပါ။ ဥ ပ ဒ သ တော် များ ကို အ ကျွန်ုပ် ဆင် ခြင် လျက် နေ ပါ မည်။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို ရေ သည် ဖြစ် ပွား များ ပြား စေ။ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ လည်း မြေ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ပိ တာန် ပြင်၀ယ် ပျံ ဝဲ ကြ စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မ ဆွ က အ မှု တော် အ စ၊ အ လေ့ တော် အ ဦး အ ဖြစ် ဖြင့်၊ ငါ့ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ၏။မြေ ကြီး မ ဖြစ် မီ ရှေး မ ဆွ အ န န္တ ကာ လ မှ စ၍၊ ငါ တည် ရ၏။သ မု ဒ္ဒ ရာ နှင့်၊ ပြည့် လျှံ သော စမ်း ရေ သည် မ ဖြစ် မီ ငါ ပေါက် ဖွား ရ ၏။တောင် ကြီး တောင် ငယ် မ တည် မီ၊ မြေ ကြီး နှင့် စား ကျက် များ ကို မ ဆို ဘဲ၊ မူ လ မြေ မုန့် ကို မျှ ဖန် ဆင်း တော် မ မူ မီ၊ ငါ ပေါက် ဖွား ရ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် ရုံး တော် စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ဖန် ဆင်း တော် မူ ကြောင်း များ ကို၊ သိ မြင် ဆင် ခြင် နား လည် ကြ လိမ့် မည်။

ထာ၀ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် မြေ သ တ္တ ဝါ နှင့် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို မြေ ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ ပြီး လျှင် လူ သည် မည် သို့ ခေါ်​ဝေါ် သည် ကို သိ ခြင်း ငှါ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ၍ လူ မှည့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ အ မည် အ သီး အ သီး ရှိ ကြ ၏။

လက် တော် ကို ဖွင့် လျက်၊ ဇိ ဝ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို ကျေး ဇူး တော် နှင့် ရောင့် ရဲ စေ တော် မူ၏။