47 ကျမ်းစာထဲက တိရစ္ဆာန်ဂရုစိုက်မှုအကြောင်း ကျမ်းပိုဒ်များ

ရှေးခေတ်က တိရစ္ဆာန်တွေကို ဘုရားသခင်ဆီ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ပေးလှူလေ့ရှိကြတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုပူဇော်သက္ကာတွေကို ဘုရားသခင် ငြင်းပယ်တဲ့အကြောင်း၊ တိရစ္ဆာန်တွေကို ဂရုစိုက်ဖို့ မိန့်မှာတဲ့အကြောင်း ရေးသားထားတဲ့ ကျမ်းပိုဒ်တွေ အများကြီးရှိပါတယ်။

ဥပမာ “သူတော်ကောင်းသည် မိမိတိရစ္ဆာန်၏ အသက်ကို ဂရုစိုက်တတ်၏။ မတရားသောသူ၏ ကရုဏာသည် ရက်စက်ခြင်းဖြစ်၏” လို့ နယပုံပြင် ၁၂:၁၀ မှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်မှာ တိရစ္ဆာန်တွေကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ဖို့ ပါဝင်ပါတယ်။ ပရောဖက်တွေရဲ့ စကားတွေကို သေချာလေ့လာကြည့်ရင် တိရစ္ဆာန်တွေကို ဂရုစိုက်ဖို့ တိုက်တွန်းထားတဲ့ ကျမ်းပိုဒ်တွေ အများကြီး တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။

“သူတို့၏ ပူဇော်သက္ကာများ၊ တိရစ္ဆာန်များ၏ အသားစားခြင်းကို ငါမုန်းတီး၏။ ထာဝရဘုရားသည် နှစ်သက်တော်မမူ။ သူတို့၏ မတရားသောအကျင့်ကို အောက်မေ့၍ သူတို့အပြစ်များအတွက် ဒဏ်ခတ်တော်မူလိမ့်မည်” လို့ ဟောရှေ ၈:၁၃ မှာလည်း ဖော်ပြထားပါတယ်။

ထို သို့ လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါး ကြီး အာ န န္ဒာ မှ စ၍ ရေ မှ အ မျိုး အ လိုက် ဖြစ် ပွား များ ပြား လျက်၊ လှုပ် ရှား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ပျံ ဝဲ တတ် သော အ မျိုး အ လိုက် လေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း ဖန် ဆင်း၍ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ရှု မြင် တော် မူ ၏။

စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း၊ ကျီ သွင်း ခြင်း ကင်း သော လေ သ တ္တ ဝါ များ ကို ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း ရှု ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ထို သ တ္တ ဝါ များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် မ ဟုတ် လော့။

မြေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စား ကြ ရန် မြက် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို ငါ ပေး သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း ငါ တို့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် အ သွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ ကုန် အံ့။ လူ သည် ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သား ယဉ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင့် တ ကွ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အုပ် စိုး စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ သည် သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ မျိုး တည်း ဟူ သော သား ယဉ် သား ရဲ မျိုး၊ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ပွား စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ သည် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက် များ ပြား စွာ မွေး ဖွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ၍ နိုင် နင်း ကြ လော့။ ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

ထို အ ခါ ဝံ ပု လွေ သည် သိုး ငယ် နှင့် တည်း ခို ခြင်း၊ ကျား သစ် လည်း ဆိတ် ငယ် နှင့် ဝပ် ခြင်း၊ နွား ကြီး၊ နွား ငယ်၊ ခြင်္သေ့ တို့ သည် ပေါင်း သင်း ခြင်း ပြု ကြ သည် နှင့်၊ သူ ငယ် က ပင် မောင်း နှင် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း ငါ တို့ ပုံ သ ဏ္ဌာန် အ သွင် လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ ကုန် အံ့။ လူ သည် ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ သား ယဉ် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှင့် တ ကွ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အုပ် စိုး စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ လူ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ၏။ ဘု ရား သ ခင်၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် တော် နှင့် အ ညီ လူ ကို ဖန် ဆင်း၍ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သူ တို့ အား ကောင်း ကြီး ပေး လျက် များ ပြား စွာ မွေး ဖွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ၍ နိုင် နင်း ကြ လော့။ ရေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ လေ သ တ္တ ဝါ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

သူ တော် ကောင်း သည်၊ ကိုယ်၏ တိ ရ စ္ဆာန် ကို ထောက် ညှာ တတ်၏။ လူ ဆိုး တို့၏ က ရု ဏာ ဟူ သ မျှ ကား၊ ရက် စက် ခြင်း တည်း။

သား ယဉ် သား ရဲ၊ လေ သ တ္တ ဝါ အ စ ရှိ သော မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သ မျှ နှင့် ရေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သင် တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ခြင်း သ ဘော ရှိ ကြ ရ လိမ့် မည်။ ၎င်း တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ ငါ အပ် ပေး ၏။နော ဧ သည် မြေ ကို လုပ် ကိုင် သ ဖြင့် စ ပျစ် ခြံ ကို ရှေး ဦး အ စ ပြု၍ စိုက် ပျိုး သည့် အ တိုင်း၊စ ပျစ် ရည် ကို သောက် ၍ ယစ် မူး သ ဖြင့် မိ မိ တဲ တွင်း မှာ ကိုယ် ၀တ် လစ် လပ် ရှိ နေ စဥ်၊ခါ နာန်၏ အ ဘ ဟာ မ သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ရှိ သော ဖ ခင့် ကိုယ် ကို မြင် လျှင် ပြင် မှာ ရှိ သော အစ် ကို နှစ် ယောက် တို့ အား ကြား ပြော လေ ၏။ရှေ မ နှင့် ယာ ဖက် တို့ သည် အ ဝတ် ကို ယူ လျက် ပ ခုံး ထက် တင် ပြီး လျှင် ကျော ခိုင်း ၀င် ၍ အ၀တ် အ ချည်း စည်း ရှိ သော ဖ ခင့် ကိုယ် ကို ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။ မျက် နှာ လွှဲ လျက်၀င် သော ကြောင့် အ၀တ် အ ချည်း စည်း ရှိ သော ဖ ခင့် ကိုယ် ကို မ မြင် ရ ကြ။နော ဧ သည် ယစ် မူး ခြင်း ပြေ ၍ နိုး သော အ ခါ ကိုယ်၌ သား ငယ် ပြု သည် ကို သိ လျှင်၊ခါ နာန် သည် အမင်္ဂ လာ ခံ ရ ပါ စေ။ အစ် ကို တို့ ကျွန့် အောက် ကျွန် ဖြစ် ပါ စေ ဟု ဆို၏။တစ် ဖန် နော ဧ က ရှေ မ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ စေ သ တည်း။ ခါ နာန် သည် အစ် ကို့ ကျွန် ဖြစ် ပါ စေ။ဘု ရား သ ခင် သည် ယာ ဖက် ကို ကြီး ပွား စေ တော် မူ သ ဖြင့် ရှေ မ၏ တဲ များ တွင် နေ ရ ပါ စေ။ ခါ နာန် မူ မှာ အစ် ကို့ ကျွန် ဖြစ် ပါ စေ ဟု ဆို လေ ၏။နော ဧ သည် ရေ လွှမ်း မိုး ပြီး နောက် အ နှစ် သုံး ရာ့ ငါး ဆယ် နေ လျက် အ သက် နှစ် ပေါင်း ကိုး ရာ့ ငါး ဆယ် စေ့ သော် သေ လေ ၏။လှုပ် ရှား သွား လာ သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ စား သုံး ရန် ဖြစ် စေ၍ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ငါ ပေး ခဲ့ သည့် နည်း တူ ပင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ငါ ပေး ၏။

ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ကို ခေါ် ဆောင် ၍ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် ကို ပြု စု စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ ထား တော် မူ ၏။

ရန် သူ ၏ မြည်း၊ နွား၊ လမ်း လွဲ သည် ကို တွေ့ လျှင် အ မှန် ပြန် ပို့ ရ မည်။သင့် ကို မုန်း ထား သူ၏ မြည်း သည် ဝန် ဖိ၍ လဲ နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် မ ဖြုတ် လို သော် လည်း မု ချ ကူ ညီ၍ ဖြုတ် ရ မည်။

ထို အ ခါ ဝံ ပု လွေ နှင့် သိုး သား ငယ် တို့ သည် အ တူ ကျက် စား လျက်၊ ခြင်္သေ့ သည် နွား ကဲ့ သို့ ကောက် ရိုး ကို စား လ တ္တံ့။ မြွေ သည် မြေ မုန့် ကို သာ စား လ တ္တံ့။ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် တစ် ပြင် လုံး၌ အ ဆိုး ကို မ ပြု၊ ဖျက် လည်း ဖျက် ကြ မည် မ ဟုတ် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

စ ပါး နင်း နယ် သော နွား ကို၊ ပါး ချုပ် တပ်၍ မ ထား ရ။

နွား၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ သ မင်၊ ဒ ရယ်၊ ဆတ်၊ တော ဆိတ်၊ တောင် ဆိတ်၊ အောင်း၊ တောင် သိုး များ မှ စ၍

သ တ္တ မ နေ့ သည် သင့် ဘု ရား သ ခင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သ ဖြင့် သင် မှ စ၍ သား၊ သ မီး၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ တိ ရ စ္ဆာန်၊ တံ ခါး အ တွင်း ဝင် နေ သူ ပါ မည် သည့် အ မှု အ ရေး ကို မျှ မ လုပ် မ ဆောင် ရ။

သင်၏ သိုး ဆိတ် အုပ် များ အ ဖြစ် အ နေ ကို သိ ရန် ဂ ရု ပြု လော့။အ သို့ ဆို သော်၊ ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ သည် အ မြဲ မ တည် တတ်။ သ ရ ဖူ ကို လည်း အ စဉ် အ ဆက် မ ခံ ရ။မြက် ပင် ကို ရိတ် ထား၍ အ ငုတ် ပင် နု ပေါ် ပေါက် ရာ တောင် ယာ ကောက် ပဲ ကို လည်း ရိတ် သိမ်း သော ကာ လ၊ သိုး သား ငယ် များ သည် ဝတ် စား ရန် အ ဖို့၊ဆိတ် များ လည်း လယ် ဝယ် ရန် အ ဖို့ ဖြစ် သည့် ပြင်၊သင် မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ ဖို့ အ စာ စား ရန်လည်း‌ ကောင်း၊ အ စေ အ ပါ မ များ ဖို့ အ သက် မွေး ရန် လည်း‌ ကောင်း၊ ဆိတ် နို့ ရည် လုံ လောက် လိမ့် မည်။

ဖြောင့် မတ် တော် မူ ခြင်း သည် တောင် တော် ကြီး များ နှင့်လည်း ကောင်း၊ ဆုံး ဖြတ် တော် မူ ချက် များ သည်၊ မ ဟာ ရေ ထု နှင့်လည်း ကောင်း၊ တူ မျှ ပါ၏။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် မျိုး ကို ထိန်း သိမ်း တော် မူ ပါ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ အား ကောင်း မွန် လျက်၊ အ မှု အ ရာ တော် ဟူ သ မျှ အ ပေါ် တွင် က ရု ဏာ သက် တော် မူ ၏။

သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး ထဲ မှ အ ထီး အ မ အ စုံ ကို သင် နှင့် အ တူ အ သက် ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ သင်္ဘော တွင်း သို့ သွင်း ထား ရ မည်။

ခြောက် ရက် အ တွင်း အ လုပ် လုပ် ၍ သ တ္တ မ နေ့ ၌ သင် တို့ နွား မြည်း များ နား နေ ခွင့် ရ လျက်၊ ငယ် သား များ၊ ဝင် နေ သူ များ လည်း သက် သာ ရ ကြ စေ ရန် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ လော့။

သင်၏ သိုး ဆိတ် အုပ် များ အ ဖြစ် အ နေ ကို သိ ရန် ဂ ရု ပြု လော့။

ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် လမ်း လွဲ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ အ မှန် ပြန် ပို့ ရ မည်။နွား နှင့် မြည်း ကို ဖက်၍ လယ် မ လုပ် ရ။သိုး ချည် လျှော် ချည် နှစ် မျိုး ရက် ထည် ကို မ ဝတ် ရ။ခြုံ ထည် အ မြိတ် လေး ထောင့်၌ ပန်း ပွား များ ကို လုပ်၍ တပ် လော့။အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည် မိန်း မ ကို ယူ လျက်၊ ဝင် ထွက် ပြီး မှ မေ တ္တာ ကုန် သည့် အ တိုင်း၊ငါ ယူ သော ဤ မိန်း မ ထံ ဝင် သော်၊ က ညာ စစ် လ က္ခ ဏာ ကို မ တွေ့ ဟူ သော ပ ရိ ယာယ် စ ကား ဖြင့် အ သ ရေ ဖျက် လျှင်၊ထို မိန်း မ၏ မိ ဘ တို့ သည် က ညာ စစ် လ က္ခ ဏာ ပါ ရှိ သော အ ထည် ကို မြို့ ရွာ လူ ကြီး တို့ ရှိ ရာ တံ ခါး ဝ အ နီး သို့ ဆောင် သွား ခင်း ပြ လျက်၊ အ ဘ က၊ သ မီး ကို ထို ယောက်ျား အား ကျွန် တော် ထိမ်း မြား ပါ ပြီ။ မေ တ္တာ ကုန် သ ဖြင့်၊ သင့် သ မီး၌ က ညာ စစ် လ က္ခ ဏာ မ တွေ့ ဟူ သော ပရိ ယာယ် စ ကား သုံး သော် လည်း က ညာ စစ် လက္ခ ဏာ ကို ကြည့် ကြ ပါ ဟု လျှောက် ဆို သည့် အ တိုင်း၊လူ ကြီး တို့ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပျို က ညာ၏ အ သ ရေ ဖျက် သော ထို သူ့ ကို ခေါ်၌ ကြိမ် ဒဏ် ပေး လျက်၊ အ ဘ အား ငွေ တစ် ရာ ကန် တော့ ကြေး ပေး စေ သည့် ပြင်၊ တစ် သက် ပတ် လုံး မ စွန့် မ ကွာ ရ သော မ ယား အ ဖြစ် သိမ်း ပိုက် ရန် စီ ရင် ကြ စေ။ပိုင် ရှင် ကို မ သိ သော်လည်း ကောင်း၊ အ နေ ဝေး သော်လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ မောင်း နှင်၍ ပိုင် ရှင် လိုက် ရှာ လျက် အပ် နှံ ခွင့် မ ရ မ ချင်း ထိန်း သိမ်း လော့။က ညာ စစ် လ က္ခ ဏာ မ တွေ့ ကြောင်း မှန် လျှင် မူ ကား၊ထို မိန်း မ ကို အ ဘ အိမ် ဝင်း တံ ခါး အ နီး သို့ ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ယုတ် မာ စွာ ပြု ကျင့် လျက်၊ အ ဘ အိမ်၌ ပင် ပြည် တန် ဆာ လုပ် သော ကြောင့် မြို့ ရွာ နေ ယောက်ျား တို့ သည် ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ စေ။ သို့ မှ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည်၊ ကာ မ ပိုင် လင် ရှိ မိန်း မ နှင့် ဆက် ဆံ သည် ကို တွေ့ မိ လျှင်၊ ယောက်ျား မိန်း မ နှစ် ဦး လုံး သေ ဒဏ် ခံ ကြ စေ။ သို့ မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။အ ကယ်၍ လူ တစ် ဦး သည်၊ ယောက်ျား မှန်း ပြီး သော အ ပျို က ညာ ကို မြို့ ရွာ အ တွင်း တွေ့ ကြုံ ဆက် ဆံ လျှင်၊မြို့ အ တွင်း ဖြစ် လျက် မ အော် သော မိန်း မ နှင့်၊ သာ မိ က မိန်း မ ကို ရှုတ် ချ သော ယောက်ျား နှစ် ဦး လုံး ကို မြို့ တံ ခါး ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခတ် ကြ လော့။ သို့ မှ သင် တို့ ဘောင် တွင် ရှိ သော ဆိုး သွမ်း ခြင်း ကို ကျွမ်း လောင် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ယောက်ျား မှန်း ပြီး သော မိန်း မ ကို၊ တော အ ရပ်၌ တွေ့ ကြုံ၍ မု ဒိမ်း ကျင့် လျှင် မူ ကား၊ ကျင့် သူ ယောက်ျား သာ သေ ဒဏ် ခံ စေ။မိန်း မ မှာ မူ၊ သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သော ပြစ် မှု ကို မ ပြု သော ကြောင့်၊ ကင်း လွတ် စေ။ တော အ ရပ်၌ အ တွေ့ ခံ ရ သော မိန်း မ အော် သော် လည်း၊ ကယ် သူ မ ရှိ သည့် အ တွက် ထို အ မှု သည်၊ သူ တစ် ပါး ကို အ သေ သတ် သော လက် ရောက် မှု နှင့် တူ သ တည်း။အ ကယ်၍ မ မှန်း သေး သော အ ပျို က ညာ ကို လူ တစ် ဦး တွေ့ ကြုံ ၍ ကိုင် ဆွဲ ဆက် ဆံ သည် ကို တွေ့ မိ လျှင်၊ထို ဆက် ဆံ သူ သည် သ မီး ကို ရှုတ် ချ သည့် အ တွက် အ ဘ အား ငွေ ငါး ဆယ် ကန် တော့ ရ မည့် ပြင်၊ တစ် သက် ပတ် လုံး မ စွန့် မ ကွာ ရ သော မ ယား အ ဖြစ် သိမ်း ပိုက် စေ။ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ ပျောက် သော မြည်း ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ ထည် ကို သော်လည်း ကောင်း၊ အ ခြား တစ် စုံ တစ် ရာ ကို သော်လည်း ကောင်း၊ သင် တွေ့ လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ ထို နည်း တူ ပြု လော့။မည် သူ မ ဆို၊ အ ဘ နှောင်း မ ယား ကို မ သိမ်း ပိုက်၊ မ ဆက် ဆံ ရ။လမ်း ခ ရီး တွင် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၏ မြည်း နွား ဝပ် လဲ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင်၊ မျက် နှာ မ လွှဲ ဘဲ၊ မု ချ ကူ ညီ ထောက် မ လော့။

အ ဘယ့် ကြောင့် ဆို သော်၊ လူ သား တို့ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ဖြစ် အ ပျက် ချင်း တူ လျက်၊ နှစ် မျိုး လုံး၌ တစ် ရပ် တည်း ဖြစ် ပျက် သည် နှင့် အ ညီ၊ တစ် မျိုး သေ က တစ် မျိုး သေ တတ်၏။ အား လုံး ပင် သက် ဇီ ဝ တစ် မျို တည်း ရှိ ကြ၍၊ လူ သည် တိ ရ စ္ဆာန် ထက် မ မြတ် ချေ။ အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် အ န တ္တ ဖြစ်၏။ဖွား မြင် ရန် အ ချိန် နှင့် သေ လွန် ရန် အ ချိန်၊ စိုက် ပျိုး ရန် အ ချိန် နှင့် စိုက် ပျိုး ရာ ကို နုတ် ပစ် ရာ အ ချိန်၊ ကွပ် မျက် ရန် အ ချိန် နှင့် ကု သ ရန် အ ချိန်။အား လုံး တို့ သည် မြေ မှုန့် ဖြစ်၍၊ မြေ မှုန့် သို့ ပြန် သွား ရ သ ဖြင့်၊ တစ် နေ ရာ တည်း ရောက် ကြ ရ၏။

လမ်း အ နီး သစ် ပင် ရှိ၊ မြေ ရှိ သိုက် မြုံ၌၊ ဥ အ ထက် ဖြစ် စေ၊ သား ငယ် အ ထက် ဖြစ် စေ၊ ဝပ် နေ သော ငှက် မ ကို တွေ့ ကြုံ လျှင်၊ သား ရော အ မိ ပါ မ ယူ ရ။သား ငယ် ကို နှိုက် ယူ သော် လည်း၊ ကောင်း စား လျက် တာ ရှည် ခွင့် ရ အံ့ သော ငှါ၊ အ မိ ကို လွှတ် လော့။

သင့် ကို မုန်း ထား သူ၏ မြည်း သည် ဝန် ဖိ၍ လဲ နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် မ ဖြုတ် လို သော် လည်း မု ချ ကူ ညီ၍ ဖြုတ် ရ မည်။

ထို အ ခါ ဝံ ပု လွေ သည် သိုး ငယ် နှင့် တည်း ခို ခြင်း၊ ကျား သစ် လည်း ဆိတ် ငယ် နှင့် ဝပ် ခြင်း၊ နွား ကြီး၊ နွား ငယ်၊ ခြင်္သေ့ တို့ သည် ပေါင်း သင်း ခြင်း ပြု ကြ သည် နှင့်၊ သူ ငယ် က ပင် မောင်း နှင် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည်။နွား မ နှင့် ဝံ မ တို့ ကျက် စား ကြ ရာ သား ငယ် ချင်း တို့ လည်း အ တူ ဝပ် ကြ သည့် ပြင် ခြင်္သေ့ လည်း နွား ကဲ့ သို့ ကောက် ရိုး ကို စား လိမ့် မည်။နို့ စို့ သူ ငယ် သည် မြွေ ဆိုး တွင်း ဝ တွင် က စား ခွင့်၊ နို့ ကွာ သူ ငယ် လည်း မြွေ ဟောက် မျက် စိ ပေါ် လက် တင် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။ရေ သည် သ မု ဒ္ဒ ရာ ပေါ် မှာ လွှမ်း သ ကဲ့ သို့ မြေ ကြီး လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သိ ကျွမ်း ခြင်း ပြည့် လျက်၊ သန့် ရှင်း သော တောင် တော် တစ် ပြင် လုံး၌ ထို အ ကောင် တို့ အ ဆိုး ကို မ ပြု။ ဖျက် လည်း ဖျက် ကြ မည် မ ဟုတ်။

နော ဧ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် တော် ကို တည် ဆောက် ပြီး မှ သန့် သော သား ကောင်၊ သန့် သော ကြက် ငှက် အ မျိုး မျိုး ထဲ မှ ယူ၍ ၎င်း ပ လ္လင် တော် ပေါ် မှာ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ ကို ဆက် ကပ် သော်၊

တော သား ရဲ ရှိ သ မျှ နှင့်၊ တောင် အ ထောင် အ သောင်း များ ပေါ် နေ တိ ရ စ္ဆာန် များ သည်၊ ငါ ပိုင် ဖြစ်၏။တောင် ပေါ် ရှိ ငှက် အ သီး သီး ကို ငါ သိ လျက်၊ လွင် ပြင် တွင် သွား လာ သ မျှ ကို မျက် မှောက် ပြု၏။

သိုး တော် စု ကို သိုး ထိန်း သ ဖွယ် ထိန်း ကျောင်း၍၊ သိုး သား ငယ် များ ကို ချီ ပွေ့ သည့် ပြင်၊ နို့ ငင် သိုး မ များ ကို ဖြည်း ညှင်း စွာ မောင်း နှင် တော် မူ လိမ့် တ ကား။

လူ ဆိုး သည် အ ဆိုး ကို စွဲ လမ်း သော စိတ် ရှိ သည် ဖြစ်၍၊ အ ပေါင်း အ ဖော် အား၊ ကျေး ဇူး မ ပြု လို။

တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လည်း ကောင်း၊ အော် လျက် နေ သော ကျီး အ သား ငယ် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ကျွေး မွေး တော် မူ ၏။

စာ က လေး နှစ် ကောင် ကို ပိုက် ဆံ တစ် ပြား နှင့် ရောင်း ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သင် တို့ အ ဘ ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ တစ် ကောင် မျှ မြေ သို့ မ ကျ ရ။

သင် တို့ တွင် ဥ ပုသ် နေ့၌ ရေ တွင်း ထဲ သို့ သား ဖြစ် စေ၊ နွား ဖြစ် စေ ကျ သွား လျှင် ချက် ခြင်း မ ဆွဲ မ တင် ဘဲ နေ မည့် သူ ရှိ သ လော ဟု မေး တော် မူ သော် သူ တို့ မ ဖြေ မ ဆို နိုင် ကြ။

စာ က လေး ငါး ကောင် ကို ပိုက် ဆံ နှစ် ပြား နှင့် ရောင်း ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ တစ် ကောင် ကို မျှ ဘု ရား သ ခင် မေ့ တော် မ မူ။သင် တို့၏ ဦး ဆံ ရှိ သ မျှ ကို ပင် ရေ တွက် လျက် ထား တော် မူ၏။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ စာ က လေး အ များ ထက် သင် တို့ သည် မြတ်၏။

ဘု ရား သ ခင့် သား တို့ ပွင့် ခြင်း ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ များ ပင် တောင့် တ စောင့် မျှော် လျက် နေ ကြ၏။အ သက် ရှင် ခြင်း ဆိုင် ရာ ဝိ ညာဉ် တော် တ ရား သည် အ ပြစ် တ ရား နှင့် သေ ခြင်း တ ရား မှ ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ငါ့ ကို လွတ် စေ လေ ပြီ။ဖန် ဆင်း တော် မူ ရာ များ သည် အ န တ္တ အောက် တွင် အ လျောက် ဘာ သာ ကြောင့် မ ဟုတ်။ ထား ခဲ့ တော် မူ သော အ ရှင် ကြောင့် နေ ရ လျက် ပင်၊သခ်ါ ရ တ ရား၏ ကျွန် ခံ ခြင်း အ ဖြစ် နှင့် ကင်း၍ ဘု ရား သ ခင့် သား သ မီး တို့ ဘုန်း ကြီး သော လွတ် ခွင့် အ ဖြစ် ကို မျှော် လင့် ခြင်း ရှိ ကြ သ တည်း။

ငါ သည် လည်း၊ များ စွာ သော တိ ရ စ္ဆာန် နှင့် တ ကွ၊ ကိုယ့် ညာ ဝဲ လက် ကို မျှ ပိုင်း ခြား၍ မ သိ သော၊ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ထက် လူ နေ များ သော နိ န ဝေ မြို့ ကြီး ကို၊ နှမြော သင့် သည် မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် တော် မူ၏။

အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မှု တော် များ လှ ပါ ၍၊ ရှိ ရှိ သ မျှ ကို ဉာဏ် တော် ဖြင့် ဖန် ဆင်း တော် မူ သည့် အ လျောက်၊ ပိုင် ရာ တော် များ နှင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ ပါ သည် တ ကား။မ ရေ တွက် နိုင် အောင် တွား တတ် သည့် သား ငါး အ စ ရှိ သော တိ ရ စ္ဆာန် ကြီး ငယ် များ နေ ရာ၊

ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ စေ တ မန် တော် က လည်း၊ မြည်း ကို သုံး ကြိမ် မြောက် အ ဘယ် ကြောင့် ရိုက် နှက် သ နည်း။ ရုတ် ခြင်း သွား သည် ကို မြင်၍ ဆီး တား ရန် ငါ ကြွ လာ ပြီ။မြည်း သည် ငါ့ ကို မြင် သ ဖြင့် သုံး ကြိမ် တိုင် လွှဲ ရှောင် ခဲ့ ပြီ။ ထို သို့ မ ရှောင် ခဲ့ လျှင် ငါ သည် သင့် ကို ကွပ် မျက်၍ မြည်း အား အ သက် ချမ်း သာ ပေး လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို တော် မူ သော်၊

သို့ ဖြစ်၍ ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား ဆိုင် ရာ အိမ် သူ အိမ် သား များ မှ စ သော သူ ခပ် သိမ်း တို့ အား အ ခါ အ ခွင့် ရ ရှိ သည့် အ တိုင်း ကျေး ဇူး ပြု ကြ ကုန် အံ့။

စာ က လေး ငါး ကောင် ကို ပိုက် ဆံ နှစ် ပြား နှင့် ရောင်း ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ တစ် ကောင် ကို မျှ ဘု ရား သ ခင် မေ့ တော် မ မူ။

သခ်ါ ရ တ ရား၏ ကျွန် ခံ ခြင်း အ ဖြစ် နှင့် ကင်း၍ ဘု ရား သ ခင့် သား သ မီး တို့ ဘုန်း ကြီး သော လွတ် ခွင့် အ ဖြစ် ကို မျှော် လင့် ခြင်း ရှိ ကြ သ တည်း။ငါ တို့ သိ ကြ သည့် အ တိုင်း ဖန် ဆင်း တော် မူ သ မျှ သည် ယ ခု တိုင် အောင် တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း ညည်း တွား လျက် ဝေ ဒ နာ ခံ စား လျက် နေ ရ သည့် ပြင်၊

သင် သည် တောင် ဆိတ် မွေး ချိန် ကို သိ၍၊ သ မင် ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ကို စောင် မ သ လော။ထယ် ဖွဲ့ ကြိုး နှင့် ပတ် ချည်၍၊ လယ် ကွင်း များ တွင် သင့် နောက် က ဆွဲ ရုန်း မည် လော။စိုင် အား ကြီး ခြင်း ကြောင့် စိတ် ချ၍၊ လုပ် ငန်း ကို လွှဲ အပ် မည် လော။သင့် စ ပါး ကို ကောက် နယ် တ လင်း၌၊ စု သိမ်း ဆောင် သွင်း မည် ဟု ယုံ သ လော။ရွှင် လန်း စွာ အ တောင် ခတ် တတ် သော၊ ငှက် ကု လား အုပ်၏ အ တောင် နှင့် အ မွေး သည်၊ ကျင် နာ လေ့ ရှိ သ လော။အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ထို ငှက် သည် မြေ၌ ဥ ထား ခဲ့၍၊ မြေ မုန့် ဓာတ် ဖြင့် နွေး စ ရာ တွင်။နင်း မိ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သား ရဲ ခွဲ ဖျက် မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သ တိ မ ရ ချေ။ဉာဏ် ပ ညာ ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ ထို ငှက် သည် သား ရင်း မ ဟုတ် သ ကဲ့ သို့ ရက် စက် လျက်၊ ပင် ပန်း ကျိုး မဲ့ သည် ကို စိုး ရိမ် ခြင်း မ ရှိ ချေ။အ တောင် ကို ချီ ခတ် သော အ ခါ၊ မြင်း နှင့် တ ကွ စီး လိုက် သူ့ ကို ပင် ပြက် ရယ် ပြု တတ်၏။သင် သည် မြင်း ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ၍၊ လည် ပင်း လှုပ် ခါ ခြင်း နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊လ စေ့ သည် ကို ရေ တွက်၍၊ မွေး ဖွား ချိန် ကို သိ သ လော။ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ ခုန် လွှား စေ သ လော။ နှာ မှုတ် သံ အ ဟုန် သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊ခွန် အား နှင့် ရွှင် လန်း စွာ လွင် ပြင် ပေါက် လျက်၊ လက် နက် ကိုင် တို့ ကို ဆီး ဆို့ ရန် ထက် သွား သော်၊ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ ထိန် လန့် ခြင်း နှင့် ကင်း၍ ဓား သွား ကြောင့် မ ဆုတ်။မြှား ကျည် တောက် နှင့် တ ကွ၊ ပြောင် လက် သော လှံ၊ ဓား မြှောင် များ သည်၊ ကျောက် ကုန်း ပေါ် က လှုပ် သံ ပြု ရာ။ထို မြင်း သည် တံ ပိုး သံ ကို ကြား သော်၊ မ ရပ် တန့် ဘဲ ခုန် ပေါက် လျက် လှုပ် ကြွ လျက် ဒုံး ပြေး တတ်၏။တံ ပိုး မှုတ် လျှင် မှုတ် ချင်း ဟီ လျက်၊ စစ် ဗိုလ် တို့၏ ကြိမ်း ဝါး သံ၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ နှင့် တွက် စစ် အ နံ့ ကို၊ အ ဝေး က ပင် ခံ တတ် သ တည်း။ဥ ဩ ငှက် သည် အ တောင် ကို ဖြန့် လျက်၊ တောင် မျက် နှာ သို့ ပျံ သွား တတ် သည် ကား၊ သင့် ဉာဏ် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။လင်း ယုန် ငှက် လည်း ပျံ တက်၍၊ မြင့် ရာ အ ရပ်၌ အ သိုက် လုပ် တတ် သည် ကား၊ သင့် အ မိန့် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။ထို ငှက် သည် ကျောက် တောင် ပေါ် တွင် တည် နေ၍၊ ခံ တပ် သ ဖွယ် ကျောက် စွယ်၌ ပင် နား နေ တတ်၏။ထို အ ရပ် မှ အ ကောင် ကို ရှာ ကြည့် ရာ၊ အ ဝေး က ပင် မျက် စိ မြင် ရ၏။ထို တိ ရ စ္ဆာန် များ သည်၊ ဝပ် လျှင် ဝပ် ချင်း၊ သား ငယ် တို့ ကို ပေါက် ဖွား ရ သ ဖြင့်၊ ဝေ ဒ နာ ငြိမ်း လေ၏။သား ငယ် တို့ လည်း၊ အ သွေး ကို သောက် မျို တတ် သည် ဖြစ်၍၊ ထိ ရှ ခံ ရ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ လည်း၊ ထို ငှက် ရောက် လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် မြွက် တော် မူ၏။သား ငယ် တို့ လည်း သန် မာ လျက်၊ လွင် ပြင်၌ ကြီး ပွား၍ ခွာ သွား ပြီး နောက် မ ပြန် မ လာ တတ်။

လက် တော် ဖြစ် ဟူ သ မျှ ပေါ် တွင်၊ အုပ် စိုး ခွင့် ပြု လျက်၊ သိုး နွား ရှိ သ မျှ ပြင်၊ သား ယဉ် သား ရဲ မှ စ၍၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ သ တ္တ ဝါ၊ ရေ လမ်း သွား လာ သ မျှ သော တိ ရ စ္ဆာန် တို့ နှင့် အ ရာ ခပ် သိမ်း ကို၊ သူ့ ခြေ အောက် ချ ထား တော် မူ ပါ ပြီ။

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။