49 ကျမ်းစာထဲက အစားအစာပြည့်စုံရေးအကြောင်း ကျမ်းပိုဒ်များ

ကျမ်းစာထဲမှာ အစားအစာအကြောင်းကို အများကြီး ဖော်ပြထားတယ်။ ကမ္ဘာဦးကျမ်းမှာဆိုရင် လူသားတွေအတွက် အသီးအနှံတွေ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို အစားအစာအဖြစ် ဖော်ပြထားတာ တွေ့ရတယ်။ ဘယ်တိရစ္ဆာန်တွေကို စားလို့ရတယ်၊ မရဘူးဆိုတာကိုလည်း ဓမ္မဟောင်းကျမ်းမှာ အသေးစိတ် ဖော်ပြထားတယ်။

ဓမ္မသစ်ကျမ်းမှာလည်း ယေရှုက တပည့်တွေနဲ့အတူ အစာစားပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးရဲ့ အရေးပါပုံကို ပြသခဲ့တယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်ဟာ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ရဲ့ ဗိမာန်တော်ဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွေးမွေးပြုစုရမယ်ဆိုတာကိုလည်း အလေးပေး ဖော်ပြထားတယ်။

ဒါကြောင့် အစားအစာဆိုတာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခွန်အားဖြစ်စေဖို့အတွက်သာမကဘူး၊ ဘုရားသခင်နဲ့ တခြားသူတွေနဲ့ ဆက်ဆံရေး ပိုမိုခိုင်မာဖို့အတွက်ပါ အရေးကြီးတယ်ဆိုတာ ကျမ်းစာက သွန်သင်ပေးတယ်။ ဒီအချက်ကို သတိရပြီး နေ့စဉ်ဘဝမှာ ကျင့်သုံးနိုင်ကြပါစေ။

ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား ကိုယ် တော် က သို့ ဖြစ်၍ ငါ ဆို သည် ကား မည် သည့် အ ရာ ကို စား ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ့် အ သက် အ တွက် မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ မည် သည့် အ ရာ ကို ဝတ် ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ အ တွက် လည်း မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။အ သို့ ဆို သော် အ သက် သည် အ စာ ထက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် အ ဝတ် ထက် မြတ်၏။

ကိုယ် တော် သည်၊ တောင့် တ သော သူ့ ကို ရောင့် ရဲ စေ လျက်၊ ဆာ မွတ် သော သူ့ ကို လည်း၊ ကောင်း သော အ ရာ နှင့် ဝ စေ တော် မူ ၏။

က ရု ဏာ တော် သည် ကာ လ အ စဉ် တည်၍၊ သ တ္တ ဝါ ရှိ သ မျှ ကို ကျွေး မွေး တော် မူ ထ သော၊

စား သူ သည် မ စား သူ့ ကို မ ထီ လေး စား ခြင်း၊ မ စား သူ လည်း စား သူ့ ကို စီ ရင် ခြင်း မ ပြု စေ လင့်။ နှစ် ဦး လုံး ကို ဘု ရား သ ခင် လက် ခံ တော် မူ ပြီ။

စား၍ ဝ သော သူ သည်၊ ပျား လ ပို့ ကို ပင်၊ နင်း ချေ လိမ့် မည်။ မွတ် သိပ် သော မူ ကား၊ အ ခါး ဟူ သ မျှ ကို ပင်၊ ချို သည် ဟု ထင် လိမ့် မည်။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ လူ မျိုး သည် ငါ့ ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း လျှောက် လိုက် မည် မ လိုက် မည် ကို စမ်း ခြင်း အ လို့ ငှါ သင် တို့ အ ဖို့ မိုး ကောင်း ကင် မှ အ စာ ကို ငါ ကျ ရွာ စေ မည်။ သူ တို့ လည်း ထွက် ၍ တစ် ရက် စာ ကို နေ့ စဉ် ကောက် ယူ ရ မည်။

ညဉ့် ဦး၌ ငုံး ငှက် များ ပေါ် လာ ၍ တပ် စ ခန်း ပြည့် ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။ နံ နက်၌ လည်း ပတ် ဝန်း ကျင် တွင် နှင်း ကျ လျက် ရှိ ၏။နှင်း ကွဲ ပြီး မှ ဆီး နှင်း ပေါက် မျှ သေး ငယ် သော အ လွှာ အ လွှာ သည် မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှာ ရှိ လေ ၏။ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မြင် ရ သော အ ခါ မည် သည့် အ ရာ ဖြစ် သည် ကို မ သိ သော ကြောင့် အ ဘယ် အ ရာ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ လျှင် သင် တို့ စား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော မုန့် ဖြစ်၍၊

သို့ ဖြစ်၍ စား သည် ဖြစ် စေ၊ သောက် သည် ဖြစ် စေ၊ မည် သည့် အ မှု မ ဆို ပြု သည် ဖြစ် စေ။ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော့် အ လို့ ငှာ ပြု ကြ လော့။

ငါ သည် ဥ တု အ လျောက် မိုး ရွာ စေ၍ မြေ လည်း အ သီး အ နှံ ကို ပေး လျက်၊ ခြံ ရှိ အ ပင် များ လည်း အ သီး သီး လျက်၊ငါ့ တစ် ဘက်၌ လွန် ကျူး သော အ မှု ကို ထောက် သ ဖြင့် ဘိုး ဘေး မှ စ၍ သူ တို့ တိုင် ဒု စ ရိုက် ပြု ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဆန့် ကျင် ဘက် လေ့ လာ ခြင်း၊ ရန် သူ့ ပြည် သို့ ထုတ် လိုက် ခြင်း ကို ငါ ပြု သည် မှာ ငါ့ အား ဆန့် ကျင် ဘက် လေ့ လာ ကြ သည့် အ တွက် သာ စီ ရင် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဖော် ပြ လျက် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ သော စိတ် ကို နှိမ့် ချ၍ ဒု စ ရိုက် ဒဏ် ဝန် ခံ ကြ လျှင်၊ယာ ကုပ်၊ ဣ ဇာက်၊ အာ ဗြ ဟံ တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ပြည် တော် ကို လည်း ကောင်း ငါ အောက် မေ့ လိမ့် မည်။စွန့် ခွာ ပြီး မြေ သည် သူ တို့ အ ပ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လျက်၊ ထိုက် သင့် ရာ ဥ ပုသ် များ အ တွက် ဆက် ခံ လှည့် ယူ စဉ် တွင် သူ တို့ ကား ငါ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စွန့် ပယ် လျက် ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ ကို စက် ဆုပ် ကြ သော ကြောင့် ဒု စ ရိုက် ဒဏ် ဝန် ခံ ကြ လိမ့် သ တည်း။ထို မျှ လောက် ပြစ် မှား ကြ သော် လည်း သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ရ ဘု ရား ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ သည် ပ ဋိ ညာဥ် တော် ကို ဖျက်၍ သူ တို့ ကို ကုန် ခမ်း စေ ခြင်း ငှါ၊ ရန် သူ တို့ ပြည် တွင် နေ သော သူ တို့ ကို စွန့် ပယ် ခြင်း ငှါ၊ ရန် သူ တို့ ပြည် တွင် နေ သော သူ တို့ ကို စွန့် ပယ် ခြင်း၊ စက် ဆုပ် ခြင်း မ ပြု ဘဲ၊သူ တို့ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ခြင်း ငှါ၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ရှေ့ တွင် ပင် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သော ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ ပြီး ပ ဋိ ညာဥ် တော် ကို သူ တို့ အ ကျိုး အ လို ငှါ အောက် မေ့ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။ကိုယ် တော် တိုင် တစ် ဘက်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တစ် ဘက်၊ သိ နာ တောင် ပေါ် တွင် မော ရှေ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထုတ် ဆင့် တော် မူ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက်၊ ဆုံး ဖြတ် ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကား ထို သို့ တည်း။စ ပါး နယ် ခြင်း သည် စ ပျစ် သီး ဆွတ် ခူး ချိန် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း၊ ဆွတ် ခူး ခြင်း သည် မျိုး ကြဲ ချိန် တိုင် အောင် လည်း ကောင်း မီ သ ဖြင့် အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ဝ စွာ စား ခွင့် ကိုယ့် ပြည် တွင် လုံ ခြုံ စွာ နေ ထိုင် ခွင့် ရှိ ကြ လိမ့် မည်။

လူ သည် မုန့် ဖြင့် သာ အ သက် မွေး ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ သက် မွေး ရ မည် ကို သိ ကြ စေ ခြင်း ငှါ၊ သင် တို့ ကို နှိမ့် ချ၍ မွတ် သိပ် စေ တော် မူ သော အ ခါ၊ သင် တို့ သော် လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး များ သော် လည်း ကောင်း၊ မ သိ ဘူး သော မ န္န မုန့် နှင့် ကျွေး မွေး တော် မူ သည့် ပြင်၊

ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည်၊ ဆီ များ ကို စု သိမ်း ကြ စေ ခြင်း ငှါ ရာ သီ အ လျောက် မိုး ဦး မိုး နှောင်း ကို ရွာ စေ သည့် ပြင်၊တိ ရ စ္ဆာန် စား ကျက် တွင် မြက် ပင် ကို ပေါက် စေ တော် မူ သ ဖြင့် သင် တို့ ဝ စွာ စား သောက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။

ကိုယ် တော် က လူ သည် မုန့် ဖြင့် သာ အ သက် မွေး ရ မည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင့် နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ သက် မွေး ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ရှိ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။

ထို နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား ကိုယ် တော် က သို့ ဖြစ်၍ ငါ ဆို သည် ကား မည် သည့် အ ရာ ကို စား ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ့် အ သက် အ တွက် မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ မည် သည့် အ ရာ ကို ဝတ် ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ အ တွက် လည်း မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။အ သို့ ဆို သော် အ သက် သည် အ စာ ထက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် အ ဝတ် ထက် မြတ်၏။စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း ကင်း၍ ကျီ ကျ မ ရှိ သော ကျီး များ ကို ဘု ရား သ ခင် ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း စဉ်း စား ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ငှက် များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် တ ကား။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မိုး ကောင်း ကင် ဘ ဏ္ဍာ တိုက် မြတ် ကို ဖွင့် ထား လျက်၊ ရာ သီ အ လျောက် မိုး ရွာ စေ၍၊ ပြု လေ ရာ ရာ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ သင် တို့ သည်၊ မြောက် မြား သော လူ မျိုး တို့ ထံ ချေး ယူ ခြင်း ကင်း လျက်၊ ချေး ငှါး ရ ကြ လ တ္တံ့။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် အ ထိန်း အ ကျောင်း ဖြစ် တော် မူ ၍၊ ငါ၌ လို လေ သေး မ ရှိ ရ။

ကိုယ် တော် ကို ခပ် သိမ်း သော သ တ္တ ဝါ တို့ သည် မျှော် ကြည့် သည့် အ လျောက်၊ အ ချိန် တန် သော် ကျွေး မွေး တော် မူ ပါ ၏။လက် တော် ကို ဖွင့် လျက်၊ ဇိ ဝ ရှိ အ ပေါင်း တို့ ကို ကျေး ဇူး တော် နှင့် ရောင့် ရဲ စေ တော် မူ၏။

ခြင်္သေ့ ပျို များ သည်၊ စား ရာ မဲ့ ၍ ငတ် မွတ် ရ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ ဖွေ သူ တို့ ၌၊ အ ကောင်း ဆို သ မျှ လို လေ သေး မ ရှိ ရ။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ အ ပေါ် တွင် အ ထိန်း အ ကျောင်း ဖြစ် တော် မူ ၍၊ ငါ၌ လို လေ သေး မ ရှိ ရ။စိမ်း လန်း သော စား ကျက် များ၌ ငါ့ ကို ဝပ် နေ စေ၍၊ ငြိမ် သက် ရာ မြစ် ရေ ချောင်း ရေ များ အ နီး ဆောင် သွား တော် မူ၏။

ထို ကာ လ၊ အို ပေ တ ရု ထ၍ စီ ရင် သုံး ဆောင် လော့ ဟု ဗျာ ဒိတ် တော် သံ ရောက် လာ ရာ၊ပေ တ ရု က မ သင့် ပါ အ ရှင် ဘု ရား၊ မ သန့် သော အ ရာ၊ မ စင် ကြယ် သော အ ရာ၊ မည် သည် ကို မျှ မ သုံး ဆောင် ဘူး ပါ ဟု ပြန် လျှောက် သော်၊

ဖြောင့် မတ် သူ သည် ကိုး ရာ မဲ့ လျက်၊ သူ့ သား မြေး တို့ လည်း တောင်း စား လျက် နေ ရ ကြ သည် ကို၊ ငယ် ရွယ် စဉ် မှ စ၍၊ ယ ခု အို မင်း သည့် ကာ လ တိုင် အောင်၊ ငါ မ မြင် ရ စ ဖူး။

လှုပ် ရှား သွား လာ သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ စား သုံး ရန် ဖြစ် စေ၍ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ငါ ပေး ခဲ့ သည့် နည်း တူ ပင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ငါ ပေး ၏။သို့ ရာ တွင် အ သွေး တည်း ဟူ သော အ သက် ပါ ရှိ သည့် အ သား ကို မ စား ကြ ရ။

အို ရေ ငတ် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငွေ မ ရှိ သူ တို့ ပါ ရေ ရှိ ရာ သို့ လာ ကြ လော့။ လာ၍ ဝယ် ယူ စား သောက် ကြ လော့။ အ ဖိုး မဲ့ ငွေ ကင်း လျက်၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် နို့ ရည် ကို လာ၍ ဝယ် ကြ လော့။မိုး ရေ နှင့် မိုး ပွင့် များ သည်၊ ကောင်း ကင် မှ ဆင်း သက် ပြီး လျှင်၊ ကြဲ လို သူ့ အား မျိုး ကို လည်း‌ ကောင်း၊ စား လို သူ့ အား အ စာ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ပေး ရန်၊ လယ် မြေ ကို စို စွတ် လျက် အ ညှောက် အ ဖူး မ ပေါ် စေ ဘဲ၊ မ ပြန် သည့် နည်း တူ၊နှုတ် တော် ထွက် ဗျာ ဒိတ် တော် လည်း အ လို တော် ရှိ ရာ ဖြစ် ထွန်း စေ ၍၊ ခိုင်း စေ သည့် အ တိုင်း အ ထ မ မြောက် ဘဲ၊ ငါ့ ထံ သို့ အ ကျိုး မဲ့ မ ပြန် ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။သင် တို့ သည် ရွှင် လန်း စွာ ချီ ထွက် လျက်၊ ချမ်း သာ စွာ ပို့ ဆောင် တော် မူ ရာ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ တောင် ကြီး တောင် ငယ် များ သည်၊ သင် တို့ ရှေ့ ကျူး ဧ ကြွေး ကြော် ၍၊ တော ရှိ အ ပင် ဟူ သ မျှ လည်း၊ လက် ခုတ် တီး ကြ လိမ့် မည်။ဆူး ပင် အ စား ထင်း ရှူး ပင်၊ ရှား စောင်း ပင် အ စား ကျောက် ပန်း ပင် ပေါ် ထွက် ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ မပြတ် မ စဲ နိုင် သော၊ နိ ယ မ သ ညာ အ ထိန်း အ မှတ် ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။အ စာ မ ဟုတ် သော အ ရာ အ ဖို့ ငွေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ဆာ မ ပြေ သော အ ရာ အ ဖို့ သင် တို့ ချွေး နဲ စာ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ချိန် စက် ကြ သ နည်း။ ငါ စ ကား ကို နာ ခံ နား ထောင် လျက် အ ကောင်း ကို စား ရ သ ဖြင့်၊ မြိန် ရှက် ဖွယ် ရာ နှင့် အာ ရုံ ပြေ ကြ လော့။

ကောင်း ကင် တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ရာ၊ စား ရန် မ န္န ကို ရွာ စေ လျက်၊ ကောင်း ကင် ဆန် စ ပါး ကို သ နား တော် မူ သ ဖြင့်၊လူ တို့ သည် တန် ခိုး ရှင် တို့ ဩ ဇာ ကို သုံး ဆောင်၍၊ ဝ ပြော စွာ စား ခွင့် ရ ကြ ၏။

တိ ရ စ္ဆာန် များ ဖို့ မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ လူ တို့ အ လုပ် အ ကိုင် ဖြင့် ကောက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေါက် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊လူ တို့ စိတ် ရွှင် လန်း စေ သော စ ပျစ် ရည်၊ မျက် နှာ ပြောင် စေ သော ဆီ၊ အား ဖြည့် တင်း သော ခဲ ဖွယ် များ သည်၊ မြေ ကြီး ထဲ က ပေါ် ရ ၏။

လှုပ် ရှား သွား လာ သော သက် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် ဟူ သ မျှ ကို သင် တို့ စား သုံး ရန် ဖြစ် စေ၍ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ငါ ပေး ခဲ့ သည့် နည်း တူ ပင် ရှိ သ မျှ ကို လည်း ငါ ပေး ၏။

ခန့် ညား သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး ၍၊ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို ကာ လ အ စဉ် သ တိ ရ တော် မူ မည်။

ငါ စံ နေ လျက်၊ စား နပ် ရိ က္ခာ ကို အ ထူး သ ဖြင့် ငါ ကောင်း ကြီး ပေး၍၊ ဆင်း ရဲ သော မြို့ သား တို့ ကို ဝ စွာ ကျွေး မည်။

စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အား ဖြင့် ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ရှေ့ တော် သို့ မ ရောက် မည့် အ လျောက် သုံး ဆောင် လျှင် အ ကျိုး မြတ် သည် မ သုံး ဆောင် လျှင် အ ကျိုး ယုတ် သည် မ ဆို ရ သော် လည်း၊

ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သော ကောက် ပဲ အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ သီး သီး သော သစ် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ စား သုံး ရန် ငါ ပေး ၏။

ဘု ရား သ ခင်၏ နိုင် ငံ တော် သည် စား ခြင်း၊ သောက် ခြင်း၌ မ တည်။ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ရ သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း၊ ငြိမ် သက် ခြင်း၊ ရွှင် လန်း ခြင်း များ၌ တည်၏။

စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် သည် ဝမ်း အ ဖို့၊ ဝမ်း လည်း စား ဖွယ် ခဲ ဖွယ် အ ဖို့ ဖြစ် ပါ စေ ဦး။ ဘု ရား သ ခင် သည် နှစ် ရပ် လုံး ကို ပ ပျောက် စေ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကိုယ် ခ န္ဓာ မူ ကား မ တ ရား သော မေ ထုန် အ ဖို့ မ ဟုတ်။ အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့၊ အ ရှင် ဘု ရား လည်း ကိုယ် ခ န္ဓာ အ ဖို့ ဖြစ် သည် နှင့်၊

သူ တော် ကောင်း၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မွတ် သိပ် စေ တော် မ မူ။ လူ ဆိုး တို့၏ အ လို ရှိ ရာ ကို ကား၊ ပယ် ပ တော် မူ ၏။

ဘု ရား သ ခင် က လည်း မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ အ သီး အ နှံ ဖြစ် စေ သော ကောက် ပဲ အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ မျိုး စေ့ ပါ လျက် အ သီး သီး သော သစ် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ကောင်း သင် တို့ စား သုံး ရန် ငါ ပေး ၏။ဘု ရား သ ခင် က၊ အ လင်း ဖြစ် စေ ဟု အ မိန့် တော် ရှိ၍ အ လင်း ဖြစ် လေ ၏။မြေ သ တ္တ ဝါ၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား တတ် သော သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ စား ကြ ရန် မြက် ပင် အ မျိုး မျိုး ကို ငါ ပေး သည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

အ န တ္တ နှင့် မု သာ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး ကွာ စေ လျက်၊ နွမ်း ပါး ခြင်း၊ ပေါ များ ခြင်း ကို လည်း၊ ဖြစ် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လို အပ် သော အ စာ ကို သာ သ နား တော် မူ ပါ။သို့ မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကြွယ် ဝ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား မည် သူ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ ကိုယ် တော် အား ငြင်း ပယ် မည် ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သ ဖြင့် ခိုး စား မိ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် အား ရှုတ် ချ မည် ကို သော်လည်း‌ ကောင်း၊ စိုး ရိမ် ပါ၏။

အ စာ မ ဟုတ် သော အ ရာ အ ဖို့ ငွေ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ဆာ မ ပြေ သော အ ရာ အ ဖို့ သင် တို့ ချွေး နဲ စာ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ချိန် စက် ကြ သ နည်း။ ငါ စ ကား ကို နာ ခံ နား ထောင် လျက် အ ကောင်း ကို စား ရ သ ဖြင့်၊ မြိန် ရှက် ဖွယ် ရာ နှင့် အာ ရုံ ပြေ ကြ လော့။

မြေ ကြီး ပေါ် မှာ ပြည့် စုံ ပါ စေ သော၊ တစ် ရက် စာ ကို ယ နေ့ သ နား တော် မူ ပါ။

ဖဲ့၍ တ ပည့် တော် တို့ သို့ ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိ သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။

သို့ ဖြစ်၍ ငါ ဆို သည် ကား မည် သည့် အ ရာ ကို စား ရ မည်။ မည် သည့် အ ရာ ကို သောက် ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ့် အ သက် အ တွက် မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ မည် သည့် အ ရာ ကို ဝတ် ရ မည် ဟူ၍ ကိုယ် ခ န္ဓာ အ တွက် လည်း မ စိုး ရိမ် ကြ နှင့်။ အ သက် သည် အ စား အ သောက် ထက်၊ ကိုယ် ခ န္ဓာ သည် အ ဝတ် ထက် မြတ် သည် မ ဟုတ် လော။စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း၊ ကျီ သွင်း ခြင်း ကင်း သော လေ သ တ္တ ဝါ များ ကို ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် သင် တို့ အ ဘ ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း ရှု ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ထို သ တ္တ ဝါ များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် မ ဟုတ် လော့။

လူ ပ ရိ သတ် ကို မြက် ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ၍ ကောင်း ကင် သို့ မြော် ကြည့် လျက် ကောင်း ကြီး ပေး၍ မုန့် များ ကို ဖဲ့ ပြီး နောက် တ ပည့် တော် တို့ ကို ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိတ် သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။ထို သူ ကား ဗ တ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဖြစ် သည်။ သူ သေ တို့ အ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် လေ ပြီ။ ထို ကြောင့် သူ၌ အ မှု ကြီး များ ထင် ရှား သည် ဟု အ ခြွေ အ ရံ တို့ အား ဆို၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍၀ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ဆွဲ တောင်း တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။

ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မှာ တော် မူ ပြီး နောက် မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး များ ကို ယူ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှဖဲ့၍ တ ပည့် တော် တို့ သို့ ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိ သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ခု နစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။

စိုက် ပျိုး ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း ကင်း၍ ကျီ ကျ မ ရှိ သော ကျီး များ ကို ဘု ရား သ ခင် ကျွေး မွေး တော် မူ ကြောင်း စဉ်း စား ကြ လော့။ သင် တို့ သည် ငှက် များ ထက် သာ၍ မြတ် သည် တ ကား။

ယေရှုက ငါသည်အသက်စာဖြစ်၏။ ငါ့ထံလာရောက်သူသည် ဆာမွတ်ခြင်း၊ ငါ့ကိုယုံကြည်သူလည်း ရေငတ်ခြင်းမရှိရ။

သင် တို့ အ ပေါ် သို့ မိုး ရွာ စေ လျက် အ သီး အ နှံ ထွက် ရာ ဥ တု များ ကို သ နား၍ စိတ် နှ လုံး ရွှင် လန်း စေ သော အ စာ အ ဟာ ရ ကို ကြွယ် ဝ စွာ ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကျေး ဇူး ရှင် ဖြစ် ကြောင်း သက် သေ မဲ့ နေ စေ တော် မ မူ ဟု ကြွေး ကြော် ပြော ဆို ကြ၏။

နေ့ ကို ထောက် သူ သည် အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ ထောက် သည့် အ လျောက် စား သူ သည် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း သည် နှင့် အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ စား၏။ မ စား သူ လည်း အ ရှင် ဘု ရား အ ဖို့ ရှောင် လျက် ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း၏။

သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘုန်း တော် ကြွယ် ဝ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ အ လို ရှိ သ မျှ ကို ခ ရစ် တော် ယေ ရှု အား ဖြင့် ပြည့် စုံ စေ တော် မူ လိမ့် မည်။

ဘု ရား သ ခင် ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ စာ မျိုး စုံ ကို ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း လျက် သုံး ဆောင် ထိုက် သည့် အ လျောက် ဘု ရား သ ခင့် ဗျာ ဒိတ် တော် အ ရ လျှောက် တောင်း ချက် ဖြင့် သန့် ရာ ရောက် ပြီး ဖြစ်၍ မ ပယ် အပ်။

လော ဘ ကင်း၍ ကိုယ် ပိုင် ပ စ္စည်း နှင့် ရောင့် ရဲ ကြ လော့။ အ သို့ ဆို သော် ငါ သည် သင့် ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ စွန့် ထား မည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ ချက် ရှိ သ ဖြင့်၊

ကောင်း သော ဆု နှင့် စုံ လင် သော ကျေး ဇူး ရှိ သ မျှ တို့ သည် ပြောင်း လဲ ခြင်း၊ လှည့်၍ အ ရိပ် ကျ ခြင်း ကင်း သော အ ရှင်၊ အ လင်း တန် ဆာ များ၏ အ ဘ ထံ အ ထက် အ ရပ် မှ ဆင်း သက် ၏။

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။