ပ ညာ ရှိ တို့၏ စိတ် နှ လုံး သည်၊ အ သု ဘ အိမ်၌ တည် လျက်၊ လူ မိုက် တို့၏ စိတ် နှ လုံး ကား၊ ပျော် ပါး ရာ အိမ်၌ တည် လျက် ရှိ၏။
ပညာရှိသောသူတို့၏နှလုံးသည် မသာအိမ်၌ ရှိ၏။ မိုက်သောသူတို့၏ နှလုံးမူကား၊ ပျော်မွေ့ခြင်းပြုရာ အိမ်၌ ရှိ၏။
ပညာရှိသောသူတို့၏နှလုံးသည် မသာအိမ်၌ ရှိ၏။ မိုက်သောသူတို့၏ နှလုံးမူကား၊ ပျော်မွေ့ခြင်းပြုရာ အိမ်၌ရှိ၏။
ပညာရှိသောသူတို့၏စိတ်နှလုံးသည် အသုဘအိမ်၌ရှိ၏။ မိုက်မဲသောသူတို့၏စိတ်နှလုံးမူကား ပျော်ပါးရာအိမ်၌ရှိ၏။
အိမ် တော် သား တို့ အား အ ဗ ရှ လုံ သည် တင် ကူး ၍ မှာ ထား သည် မှာ စ ပျစ် ရည် သောက် သ ဖြင့် အာ မ နုန် ရွှင် လန်း သော အ ခါ အာ မ နုန် ကို သတ် ကြ လော့ ဟု ငါ ဆို လျှင် ဆို ချင်း သတ် ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ အ မိန့် ပေး သူ ငါ ရှိ ပြီ မ ဟုတ် လော။ အား ယူ လျက် ရဲ ရင့် စွာ ပြု ကြ ဟု မှာ ထား သည် နှင့် အ ညီ
မွန်း တည့် အ ချိန်၊ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း နှင့် တ ကွ ဝိုင်း ညီ သော မင်း သုံး ကျိပ် နှစ် ပါး တို့ ပါ ယာ ယီ နန်း တွင် သောက် စား ယစ် မူး လျက် နေ ကြ စဉ် ပင်၊ အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ များ တပ် ဦး ချီ ထွက် ကြ သည့် ကာ လ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင်း မှ လူ များ ထွက် လာ ကြ ပါ သည် ဟု ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း စေ ခိုင်း သူ တို့ တင် လျှောက် ကြ သော အ ခါ မိတ် ဖွဲ့ ရန် လာ သည် ဖြစ် စေ၊
၎င်း ပြင် ငါ က၊ ရွှင် လန်း ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ် ကို စမ်း သပ်၍၊ အ ကောင်း စား ရ မည် ဟု အောက် မေ့ ရာ တွင်၊ ထို အ ရာ လည်း၊ အ န တ္တ ဖြစ် လေ စွ။
မျက် နှာ ညှိုး နွမ်း ခြင်း ဖြင့်၊ စိတ် နှ လုံး ကောင်း တတ် သည် ဖြစ်၍၊ ပူ ဆွေး ခြင်း သည်၊ ရယ် မော ခြင်း ထက် သာ၍ ကောင်း၏။
ပ ညာ ရှိ တို့ အ ဆုံး အ မ ကို နာ ခံ ရ ခြင်း သည်၊ လူ မိုက် တို့ သီ ဆို သံ ကို ကြား ရ သည် ထက် သာ၍ ကောင်း၏။
ငါ့ စိတ် နှ လုံး နောက် လျက်၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး ကြောင့် ငါ လန့် လျက်၊ ငါ မြတ် နိုး သော ညဉ့် ချမ်း အ ချိန် ပင် ထိတ် လန့် ဖွယ် ဖြစ် လေ ပြီ။
စိတ် မာန် တက် သည့် ကာ လ၌၊ ပျော် ရွှင် ပြီး မှ၊ မ နိုး ရ သည့် တိုင် အောင်၊ အ စဉ် အိပ် ကြ စေ ခြင်း ငှာ၊ စား သောက် ပွဲ ကို ငါ ကျင်း ပ ၍ မူး ယစ် စေ မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။
ထို ပြည် ရှိ မှူး မတ်၊ သု ခ မိန်၊ မြို့ ဝန်၊ မြို့ စား တို့ နှင့် သူ ရဲ ကောင်း တို့ ကို၊ ငါ မူး ယစ် စေ သ ဖြင့်၊ မ နိုး ရ ဘဲ အ စဉ် အိပ် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟု နာ မ တော် ရှိ သော ဘု ရင် မင်း မြတ် မိန့် တော် မူ ၏။
ထို ညဉ့် တွင် ပင် ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး ဘု ရင် ဗေ လ ရှာ ဇာ မင်း သည် လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ခံ ရ၍၊
ရာ ဇ ဘိ သိက် နေ့၌၊ စ ပျစ် ရည် သောက် ကြူး ယစ် မူး လျက်၊ မ ထီ လေး စား ပြု သော မှူး မတ် တို့ အား၊ လက် တော် ဆက် သော ဘု ရင် မင်း ကို၊
ဆူး ချုံ သ ဖွယ် ရှုတ် ထွေး လျက် အ ရက် နှင့် ယစ် မူး သော ထို သူ တို့ သည် ရိုး ပြတ် ခြောက် သ ဖွယ် ကျွမ်း လောင် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။
အ ဘိ ဂဲ လ လည်း နာ ဗ လ ထံ ပြန် ရောက်၍ ဘု ရင် တို့ ကျင်း ပ သော ပွဲ ကဲ့ သို့ ပြု လုပ် လျက် မူး ယစ် ရွှင် လန်း စွာ နေ သော နာ ဗ လ ကို တွေ့ ရာ၊ မိုး မ လင်း မီ အ တွင်း မည် သည် ကို မျှ မ ပြော မ ကြား ရ ချေ။
လမ်း ပြ သည့် အ တိုင်း ဖိ လိ တ္တိ နယ်၊ ယု ဒ နယ် များ မှ လု ယက် ရ ရှိ ခဲ့ သော အ ရာ များ ကြောင့် တပ် စ ခန်း နှံ့ ပျော် ပွဲ စား သောက် လျက် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ လျှင်၊