ကျွန်း သား တို့ သည် ငါ တို့ ကို ကျေး ဇူး အ ထူး ပြု လျက် မိုဃ်း ရွာ၍ ချမ်း ဧ သော ကြောင့် မီး ဖို ပြီး လျှင် ရှိ သ မျှ ကို ဧည့် ခံ ကြ၏။
ကျွန်းသူကျွန်းသားတို့သည်ကျွန်ုပ်တို့အပေါ်တွင် အထူးကြင်နာမှုကိုပြကြ၏။ မိုးရွာသဖြင့် ချမ်းအေးလာသောကြောင့် ထိုသူတို့သည်မီးဖို ပြီးလျှင်ကျွန်ုပ်တို့အားဧည့်ခံကြ၏။
မိုးရွာ၍ ချမ်းသောကြောင့် လူရိုင်းတို့သည် မီးမွှေးပြီးလျှင်၊ ငါတို့အပေါင်းကို လက်ခံ၍ အထူးသဖြင့် ကျေးဇူးပြုကြ၏။-
ကျွန်းသားတို့သည် ငါတို့အား ထူးခြားသောချစ်ခင်ကြင်နာမှုကိုပြသကြ၏။ မိုးရွာ၍ချမ်းအေးသောကြောင့် သူတို့သည် မီးဖိုလျက် ငါတို့အားလုံးကို လက်ခံကြိုဆိုကြ၏။
ကျွန်းသူကျွန်းသားများက ကျွန်ုပ်တို့အပေါ် အလွန်ကြင်နာကြ၏။ မိုးရွာ၍ ချမ်းအေးသောကြောင့် သူတို့သည်မီးဖိုပေးလျက် ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးကို ကြိုဆိုဧည့်ခံကြ၏။
သို့ ဖြစ်၍၊ ယု ဒ၊ ဗင်္ယာ မိန် ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သုံး ရက် အ တွင်း၊ န ဝ မ လ နှစ် ဆယ် ရက်၌၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ လာ ရောက် စည်း ဝေး ပြီး လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် ရှေ့ တံ တိုင်း တွင်၊ ထို အ မှု ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ မိုး ရွာ ခြင်း ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ တုန် လှုပ် လျက် ထိုင် နေ ကြ စဉ်။
အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို လက် စား မ ချေ၊ အ ညှိုး မ ထား ရ။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။
သင် တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် တွင် ဝင် နေ သူ အ ဖြစ် နှင့် နေ ခဲ့ ရ ဖူး သည် နှင့် အ ညီ ဝင် နေ သူ့ ကို သင် တို့ တိုင်း ရင်း သား ကဲ့ သို့ မှတ်၍ ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် ကြ ရ မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေ တည်း။
၎င်း ပြင် မည် သူ မ ဆို တ ပည့် တော် ဟူ သော အ မည် ကို ထောက်၍ ဤ သူ ငယ် တစ်ဦး တစ် ယောက် ကို ရေ ၕဧ တစ် ခွက် မျှ တိုက် လျှင် အ ကျိုး မ ရ ဘဲ အ လျှင်း မ ရှိ ရ၊ ငါ အ မှန် ဆို သည် ဟူ၍ မိန့် မှာ တော် မူ လိုက်၏။
ထိုအခါ ကျွန်တို့နှင့်မင်းမှုထမ်းတို့သည်ချမ်းသဖြင့် မီးသွေးမီးဖိုပြီးလျှင်လှုံကြစဉ် ပေတရုလည်း အတူရပ်လျက်လှုံနေ၏။
နောက် နေ့၌ ဇိ ဒုန် မြို့ တွင် ဆိုက် ကြ သ ဖြင့် ယု လိ သည် အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ ထံ သွား၍ အ လုပ် အ ကျွေး ခံ ခွင့် ကို ပေါ လု အား ကျေး ဇူး ပြု လေ၏။
ထို အ ခါ ပေါ လု သည် ထင်း တ ပွေ့ ခွေ၍ မီး ပုံ ပေါ် သို့ ထည့် လိုက် သော်၊ မြွေ ဆိုး တစ် ကောင် သည် မီး ပူ၍ ထွက် လာ ပြီး လျှင် သူ့ လက် ကို ခဲ၏။
ပေါ လု လက် မှ ထို အ ကောင် တွဲ လွဲ နေ သည် ကို ကျွန်း သား တို့ မြင် ကြ သော် စင် စစ်၍ သူ သည် လူ သတ် ဖြစ် သည် ပင် လယ် ဘေး မှ လွတ် သော် လည်း အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန် သ မာ နတ် ခွင့် မ ပြု ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ၏။
ငါ သည် ဂ ရိတ် လူ မျိုး နှင့် အ ရိုင်း လူ မျိုး၊ ပ ညာ ရှိ သူ နှင့် မ ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် စပ်၍ တာ ဝန် ကြွေး ရှိ သည့် အ လျောက်၊
ယုံ ကြည် ခြင်း အား နည်း သူ့ ကို လက် ခံ ရာ တွင်၊ သူ့ စေ တ နာ ကို အ ပြစ် မ တင် ရ။
စား သူ သည် မ စား သူ့ ကို မ ထီ လေး စား ခြင်း၊ မ စား သူ လည်း စား သူ့ ကို စီ ရင် ခြင်း မ ပြု စေ လင့်။ နှစ် ဦး လုံး ကို ဘု ရား သ ခင် လက် ခံ တော် မူ ပြီ။
ဇာ တိ မ ဖျက်၊ မ ခံ ရ လျက် ပင် ပ ညတ် တ ရား တော် ကို စောင့် ရှောက် သော ထို သူ သည် ကျမ်း ကိုး နှင့် ထို မင်္ဂ လာ ခံ ခဲ့ သော် လည်း ပ ညတ် တ ရား တော် ကို ကျူး လွန် သော သင့် အား စီ ရင် လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော။
ပြော ဆို သူ သည် ငါ့ ကို လူ ရိုင်း၊ ငါ လည်း ပြော ဆို သူ ကို လူ ရိုင်း သ ဖွယ် မှတ် လိမ့် မည်။
ကြိုး ပန်း လုပ် ကိုင် ခြင်း၊ အ ကြိမ် ကြိမ် အ အိပ် ဖျက် ခြင်း၊ အ စား အသောက် မဲ့ ခြင်း၊ အ ကြိမ် ကြိမ် အ စား ဖျက် ခြင်း၊ ချမ်း အေး ခြင်း၊ အ ဝတ် မဲ့ ခြင်း များ ကို ခံ ရ ၏။
ထို သို့ ပြု ပြင် ရာ၌ လူ မျိုး ခြား နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး အ ဖြစ် အ နေ၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ခံ၊ မ ခံ အ ဖြစ် အ နေ၊ သ ကု သိ လူ မျိုး မှ စ၍ လူ ရိုင်း အ ဖြစ် အ နေ၊ ကျွန် နှင့် လူ လွတ် အ ဖြစ် အ နေ မ ရှိ ရာ။ ခ ရစ် တော် သည် ရှိ ရှိ သ မျှ၏ အ ချက် အ ခြာ ဖြစ် တော် မူ၏။