သင်က ‘အကျွန်ုပ်ကို ယောနသန်အိမ်သို့ ပြန်မပို့ပါနှင့်။ ပြန်ပို့လျှင် ထိုအိမ်၌ အကျွန်ုပ်သေရပါလိမ့်မည်ဟု မင်းကြီးအား အကျွန်ုပ်တောင်းဆိုပါ၏’ဟူ၍ ပြန်ဖြေလော့”ဟု မိန့်ဆို၏။
သို့သော်လည်းသင်သည်မိမိအသက်မသေ ရလေအောင်ယောနသန်၏အိမ်သို့ပြန်၍ပို့ တော်မမူပါနှင့်ဟူ၍သာလျှင်ငါ့အားပန် ကြားလျှောက်ထားခဲ့ကြောင်းသူတို့ကိုပြော ကြားပါလော့'' ဟုဆို၏။-
သင် က၊ ယော န သန် တိုက် အိမ် တွင် မ သေ စေ ခြင်း ငှာ ပြန် ပို့ တော် မ မူ မည့် အ ကြောင်း၊ ဘု ရင် မင်း ထံ မေ တ္တာ ရပ် ခံ ပါ သည် ဟူ ၍ ပြန် ဆို စေ ရန်၊ ယေ ရ မိ အား မိန့် မှာ ၏။
သင်ကလည်း၊ ငါ့ကိုသေစေခြင်းငှာ၊ ယောနသန်အိမ်သို့ ပြန်စေတော်မမူမည်အကြောင်း၊ ရှင်ဘုရင်ထံ၌ ငါအသနားတော်ခံပြီဟု သူတို့အားပြန်ပြောလော့ဟု၊ ယေရမိအား မိန့်တော်မူ၏။
ထို့ပြင် ဂျူးလူမျိုးတို့ကိုဖျက်ဆီးမည့်အကြောင်း ရှုရှန်မြို့တွင် ကြေညာသည့် အမိန့်စာမိတ္တူကိုလည်း ပေးလိုက်၏။ ဤစာကို ဧသတာအားပြ၍ သူ့ကိုရှင်းပြရန်နှင့် ဧသတာအား ရှင်ဘုရင်ထံသို့ဝင်၍ ကိုယ့်လူမျိုးတို့အတွက် မင်းကြီးထံအသနားခံတောင်းလျှောက်ရန် မှာလိုက်လေ၏။
မှူးမတ်တို့သည်လည်း ယေရမိကိုအမျက်ထွက်၍ ရိုက်နှက်ပြီးလျှင် အကျဉ်းထောင်အဖြစ်ပြုလုပ်ထားသော စာရေးတော်ကြီးယောနသန်၏အိမ်၌ အကျဉ်းချထား၏။
အို အကျွန်ုပ်၏အရှင်မင်းကြီး၊ အကျွန်ုပ်တောင်းဆိုသည်ကို နားထောင်၍ လိုက်လျောပေးပါ။ အကျွန်ုပ်ကို စာရေးတော်ကြီးယောနသန်၏အိမ်သို့ ပြန်မပို့ပါနှင့်။ ပြန်ပို့လျှင် ထိုအိမ်၌ အကျွန်ုပ်သေရပါလိမ့်မည်”ဟု လျှောက်ဆိုလေ၏။
မှူးမတ်အပေါင်းတို့ကလည်း ယေရမိထံ လာ၍မေးမြန်းကြလေ၏။ သူကလည်း ရှင်ဘုရင်မှာထားသည့်အတိုင်း သူတို့အား ပြန်ပြော၏။ ရှင်ဘုရင်နှင့် ပြောဆိုခဲ့သောစကားများကို မည်သူမျှမကြားသိကြသောကြောင့် သူတို့လည်း ဆက်မမေးကြတော့ချေ။
ပရောဖက်ယေရမိထံသို့လာ၍ “အရှင့်ထံ အကျွန်ုပ်တို့ အသနားခံပါသည်။ အရှင်မြင်သည့်အတိုင်း လူအများသည် ယခုအနည်းငယ်သာကျန်ပါသည်။ အကျွန်ုပ်တို့နှင့် ဤကြွင်းကျန်သောလူအားလုံးတို့အဖို့ ထာဝရအရှင်ဘုရားသခင်ထံ ဆုတောင်းပေးပါလော့။