Joba 9 - Baiboly Katolika

Ny fahamarinan’Andriamanitra no mifehy ny zon’ny tena

¹ Dia niteny i Jôba ka nanao hoe:

² «Fantatro tsara fa izany tokoa no izy: Ahoana no hahamarina ny olombelona mifandahatra amin’Andriamanitra?

³ Fa raha mitady hifamaly aminy izy, dia tsy hahavaly Azy, na dia iray amin’ny arivo aza.

⁴ Fa hendry Andriamanitra ao am-pony, mahefa Izy amin’ny heriny. Zovy moa no hanohitra Azy, ka tsy naninon-tsy naninona?

⁵ Mamindra ny tendrombohitra Izy, ka tsy fantatr’izy ireo, mandrodana ireny amin’ny hatezerany Izy;

⁶ manifikìfika ny tany amin’ny fanorenany Izy, dia mihozongozona ny andriny.

⁷ Mandidy ny masoandro Izy, dia tsy miposaka io; asiany tombokase ny kintana.

⁸ Izy irery no mamelatra ny lanitra, mandia ny onjan-dranomasina.

⁹ Izy no nahary ny Orsa, ny Telonohorefy, ny Kotokelimiadilaona, ary ny lafin’ny lanitra atsimo.

¹⁰ Manao zava-dehibe tsy hay fantarina Izy, dia zava-nahagaga tsy tambo hisaina.

¹¹ Indro fa mandalo eo akaikiko Izy, tsy mahita Azy aho, manalavitra indray Izy, tsy mahatsikaritra Azy aho.

¹² Raha mipaoka remby Izy, zovy no hahasakana izany? Zovy no hanao aminy hoe: ‹Fa inona ity ataonao?›

¹³ Andriamanitra! Tsy misy mahaketraka ny hatezerany, na inona na inona, mitanondrika eo anoloany ireo maro mpisolanandrana.

¹⁴ Ka izaho ve no hanonofy izay hamaly Azy, ka hifantina izay teny hifandaharako aminy?

¹⁵ Na hanana ny marina aza aho tsy hahavaly akory, ny hangataka ny famindram-pon’Izy mpitsara ahy no hataoko.

¹⁶ Na ho nanaiky ny fitarainako aza Izy, dia tsy noheveriko ho nihaino ny feoko,

¹⁷ Izy ilay manorotoro ahy toy ny ao amin’ny tadio, sy mampitombo ny feriko tsy ahoan-tsy ahoana;

¹⁸ tsy avelany hahita hiainana akory aho, sady vokisany zava-mangidy.

¹⁹ Raha ny hery no heverina, mahery Izy; raha ny rariny indray, hoy Izy: Iza no mitory Ahy?

²⁰ Na tsy manan-tsiny aza aho, hohelohin’ny vavako; fa na marina aza, dia holazainy ho diso.

²¹ Tsy manan-tsiny, izany tokoa, aho, nefa tsy mifikitra amin’ny fiainana, ary enta-mavesatra ho ahy ny fahavelomako.

²² Tsy mampaninona anefa izany; ka hoy aho hoe: Samy aringany ihany na ny marina na ny meloka.

²³ Raha mba mahafaty amin’ny indray mamono ahay ny loza! Fa indrisy; ihomehezany ny fizahan-toetra ny marina.

²⁴ Voatolotra eo an-tanan’ny ratsy fanahy ny tany; saronan’Andriamanitra tava ny mpitsara eo. Satria iza indray moa no hanao izany raha tsy Izy?

²⁵ Faingana noho ny tsimandoa ny androko, lasa tsy mbola nahita ny fiadanana izy,

²⁶ mandalo toy ny lakan-jozoro izy, tahaka ny voromahery miantonta amin’ny rembiny.

²⁷ Raha mba manao aho, hoe: ‹Aoka hohadinoiko ny fitarainako, sy hajanoko ny tarehiko malahelo fa hanao endrika miramirana›;

²⁸ dia indro nangovitra aho, noho ny fijaliako rehetra, satria fantatro fa tsy hataonao ho tsy manan-tsiny aho.

²⁹ Ho voatsara ho meloka ihany, ka nahoana no hanasa-tena foana?

³⁰ Na dia handro amin’ny oram-panala aza aho, ka hanadio ny tanako amin’ny ranon-davenona,

³¹ dia arobokao ao amin’ny fotaka kosa, ka ataon’ny fitafiako zava-betaveta aho.

³² Tsy olombelona toa ahy Andriamanitra, ka ho azoko valiana, mba hifanatrehanay eo amin’ny fitsarana.

³³ Tsy misy mpanelanelana anay, hametraka ny tanany aminay roa tonta.

³⁴ Fa aoka hoesoriny amiko ny tsora-kazo, aoka hitsahatra tsy hampivadi-po ahy ny fampitahorany;

³⁵ amin’izay aho dia hiteny tsy amin-tahotra Azy, Fa raha tsy izany aho dia mba verivery saina.