2Makabeo 7 - Baiboly Katolika

Ny nanaovana martiry azy fito mirahalahy

¹ Nisy koa olona fito mirahalahy, nosamborina miaraka amin-dreniny; ary notadiavin’ny mpanjaka hoterena hihinan-kena kisoa, noraran’ny lalàna, izy ireo, ka nokapohina natao hoto tamin’ny kotopia aman-kozatr’omby.

² Niteny tamin’ny anaran’izy rehetra ny iray taminy nanao hoe: «Inona no tadiavinareo ary inona no tianareo ho fantatra avy aminay? Vonon-ko faty izahay, toy izay hamadika ny lalàn’ny razanay.»

³ Nisafoaka ny mpanjaka, ka nandidy ny hanokoana ny lapoaly amam-bilany. Vantany vao nafana mahamay ireo,

⁴ dia io niteny tamin’ny anaran’izy rehetra io no nasainy notapahina ny lelany, nohodirana ny lohany, no tapahina eo imason’iretsy rahalahiny sisa sy ny reniny ny tongotra aman-tanany.

⁵ Nony voabory manontolo toy izany io, nasainy natao teo akaikin’ny afo mbola miaina ihany sy nendasina teo amin’ny lapoaly. Ilay mihahaka lasan-davitra eo ny fofona avy eo amin’ny lapoaly, izy mirahalahy avy mbamin’ity reniny kosa nifamporisika samy ho faty an-kerim-po.

⁶ «Mahiratra ny Tompo Andriamanitra, hoy izy ireo, ary mangoraka antsika marina tokoa Izy, araka ny voalazan’i Môizy, ao amin’ny tononkira milaza an-kitsiloha mananatra an’i Israely hoe: Hamindra fo amin’ny mpanompony Izy.»

⁷ Toy izany no nahafatesan’ilay voalohany, dia nampandrosoina hampijaliana ny faharoa. Nohodirana mbam-bolony aloha ny lohan’io, dia nanontaniana izy raha mety hihinana hena kisoa, alohan’ny hampijaliana azy amin’ny rantsam-batany rehetra.

⁸ Namaly io tamin’ny tenin-drazany nanao hoe: «Tsia,» ka dia niaritra fampijaliana torak’ilay voalohany koa izy.

⁹ Hoy izy nony efa ho tapitra ny ainy: «Ianao tsy misoro-doza izao manala anay amin’ny fiainana ankehitriny; fa ilay Mpanjakan’izao tontolo izao kosa, hanangana anay ho amin’ny fiainana mandrakizay; fa maty noho ny tsy fivadihana amin’ny lalàny izahay.»

¹⁰ Nanarakaraka io, nampijalina indray ny fahatelo. Vao nasain’ny mpanompo nataony, dia natrangany niaraka tamin’izay ny lelany, nahinjiny tsy aman-tahotra ny tanany,

¹¹ ary nolazainy an-kerim-po mahate-hidera izao: «Ny Lanitra no nahazoako ireto rantsam-batako ireto, ary avy aminy no antenaiko hahazoana an’ireto indray, indray andro any.»

¹² Na ny tenan’ny mpanjaka, na ireo nanotrona azy, dia samy gaga avokoa tamin’ny herim-pon’io tovolahy io, fa tsy nahoany akory izay fijaliana.

¹³ Maty io dia fijaliana torak’ireo ihany koa no nahatra tamin’ny fahefatra.

¹⁴ Hoy izy, nony efa hiala aina: «Sambatra izay matin’ny tanan’olombelona manam-panantenana avy amin’Andriamanitra, fa hatsangany amin’ny maty! Fa raha ianao kosa, dia tsy mba ho amin’ny fiainana ny fitsangananao amin’ny maty.»

¹⁵ Nentina indray ny fahadimy, dia nampijaliana. Fa nibanjina ny mpanjaka io, ka nanao hoe:

¹⁶ «Na dia olona mety maty aza ianao, dia manam-pahefana amin’ny olombelona, sy manao izay tianao. Aza ataonao anefa, fa afoin’Andriamanitra ny firenenay.

¹⁷ Fa ianao kosa hahita ny fahefany lehibe, sy ny hampijaliany anao mbamin’ny firenenao.»

¹⁸ Nanarakaraka an’io, dia nentina ny fahenina. Hoy izy nony efa ho faty: «Aza mamita-tena foana ianao, fa izahay ihany no nitarika izao hanjò ny tenanay, noho ny nanotanay tamin’Andriamanitra ihany, ka niharan’ny loza mahatalanjona.

¹⁹ Ianao anefa aza mihevitra ny ho afa-potsiny rehefa sahy niady tamin’Andriamanitra.»

²⁰ Mahagaga mihoatra izay azo lazaina, sy mendrika fahatsiarovana manehoeho ilay reniny, fa nahita ireto zanany fito mirahalahy maty tanatin’ny indray andro monja; nefa notohanan’ny fanantenana ao amin’ny Tompo izy dia nahazaka izany tamin-kerim-po.

²¹ Samy namporisihiny tsirairay avy izy ireo tamin’ny fitenin-drazany ary feno hevitra mendrika indrindra izy, ka ny halemem-behivavy tao aminy, dia notohanany herim-pon-dehilahy.

²² Dia hoy izy tamin’izy ireo: «Tsy fantatro izay nisehoanareo tao an-kiboko; tsy izaho no nanome fanahy amam-piainana anareo; tsy izaho no nanambatra ny foto-javatra iforonan’ny vatanareo.

²³ Noho izany, ny Mpahary izao tontolo izao, izay namorona ny olombelona hatramin’ny nahaterahany, sy manapaka ny fiavian’ny zavatra rehetra, dia mbola hamerina aminareo ny fanahy amam-piainana, noho ny famindram-pony, satria noho ny fitiavanareo ny lalàny no anaovanareo tsy ho zavatra ny tenanareo ankehitriny.»

²⁴ Nataon’i Antiôkosy fa tsiratsiraina izy, ary noheveriny ho fanazimbana azy ireo teny ireo. Raha mbola velona ihany ilay faralahy, dia sady namporisihiny io no nampanantenainy tamim-pianianana, fa hataony tonga sambatra sy manan-karena raha mahafoy ny lalàn’ny razany, dia horaisiny ho sakaiza ary homeny raharaha ambony.

²⁵ Tsy nasian-drazazalahy raharaha akory anefa ireo fanolorana ireo; ka ny reniny no nantsoin’ny mpanjaka sy nasainy nanome hevitra mahavonjy an’ity zatovo.

²⁶ Namporisihiny ela ravehivavy vao nanaiky hitaona an-janany.

²⁷ Nihilana teo aminy izy no sady nanaraby an’itsy mpanjaka masiaka, ka dia niteny tamin’ny fitenin-drazany hoe: «Mamindrà fo amiko anaka, izaho nitondra anao sivy volana tato an-kiboko, nampinono anao telo taona, nikarakara anao, namelona sy nanabe anao hatramin’izao taonanao izao.

²⁸ Ka mihanta aminao aho jereo ny lanitra sy ny tany, diniho izay rehetra eo aminy, ary fantaro fa Andriamanitra no nahary izany tamin’ny tsinontsinona, ary toy izany no nahazoan’ny taranak’olombelona fisiana.

²⁹ Aza matahotra ity mpamono, mbà mendrika an’ireo rahalahinao, ka ekeo ny ho faty mba hahitako anao miaraka amin’ny rahalahinao, raha mby amin’ny andro famindram-po.»

³⁰ Mbola miteny eo izy, dia hoy razazalahy: «Fa inona no andrasanareo? Tsy ekeko ny didin’ny mpanjaka, ny didin’ny lalàna nomen’i Môizy ny razanay no ekeko.

³¹ Ary ianao izay fototr’izao loza rehetra mamely ny Hebrio izao, dia tsy ho afa-mandositra ny sandrin’Andriamanitra.

³² Fa izahay nijaly, dia noho ny fahotanay,

³³ ary ny Tomponay izay velona, na maneho vetivety ny hatezerany aminay aza hahafaizany sy hananarany anay, dia mbola hihavana amin’ny mpanompony indray.

³⁴ Fa ianao kosa, ry ilay mpankahala ny fivavahana sy mahavanon-doza indrindra amin’ny olombelona rehetra, aza dia tafahoatra miavonavona foana, na mitoky foana manao hevi-dravina, raha manainga tanana hamely ny mpanompon’Andriamanitra,

³⁵ fa ianao akory tsy mbola afa-nandositra ny fitsaran’Andriamanitra, mahefa ny zavatra rehetra sy mitandrina azy rehetra.

³⁶ Ny rahalahinay izao, vao avy niaritra fampijaliana mandalo, dia nahazo ny fihavanan’Andriamanitra ho amin’ny fiainana mandrakizay, fa ianao kosa amin’ny fitsaran’Andriamanitra, dia hivesatra ny sazy tandrifin’ny fiavonavonanao.

³⁷ Raha ny amiko kosa, torak’ireo rahalahiko koa, dia afoiko ny aiko amam-batako noho ny lalàn’ny razako ary ihantako Andriamanitra mba hiantra faingana ny vahoakany, fa hitondra anao amin’ny fijaliana amam-pangirifiriana kosa, hiekenao fa Izy irery no Andriamanitra;

³⁸ ary enga anie ka hianina amiko sy amin’ireo rahalahiko ny fahatezeran’ny Tsitoha, izay mirehitra amin’ny firenenany manontolo an-drariny.»

³⁹ Nentin-katezerana loatra ilay mpanjaka ka nasiany mafy noho ireo taloha aza ity, fa tsy zakany izany vingavingain’olona.

⁴⁰ Toy izany no nahafatesan’ity zazalahy madio tsy voalotom-panompoan-tsampy akory sy nametraka ny fitokiany rehetra tamin’ny Tompo.

⁴¹ Farany, dia maty nanarakaraka ireo zanany koa ireniny.

⁴² Ampy ireo ny amin’ny fisoronana sy ny halozan’i Antiôkosy safatsiroa aman-tany.