Sokajy
122 Andinin-teny ao amin’ny Baiboly momba ny tsy rariny
Ohabolana 17:15 dia milaza hoe: "Izay manamarina ny ratsy fanahy sy izay manameloka ny marina, samy fahavetavetana eo imason'ny Tompo izy roa." Samy halan'Andriamanitra na ny manamarina ny ratsy fanahy na ny manameloka ny marina, ary aseho antsika fa ny rariny Azy dia tsy misy toerana ho an'ny fiangarana na kolikoly, fa mikatsaka ny fifandanjana sy ny tsy fisian'ny fiangarana foana, satria Izy dia mahitsy amin'ny làlany rehetra.
Ao amin'ny Isaia 1:17 koa Andriamanitra miantso antsika hiady amin'ny tsy rariny: "Mianara manao tsara, Katsaho ny rariny, Anaro ny mpampahory, Omeo rariny ny kamboty, Arovy ny mpitondra tena." Ity andininy ity dia mandrisika antsika ho mpitondra fiovana sy hiady ho amin'ny rariny amin'ny endriny rehetra, tsy amin'ny teny ihany fa amin'ny atao koa.
Ny tsy rariny dia olana mahakasika olona an-tapitrisany maneran-tany, ka tokony hivavaka amin'Andriamanitra isika mba hanafaka antsika amin'ny ho mpampiasa ratsy sy tsy rariny. Ao amin'ny Mika 6:8, dia ampahatsoina isika hoe: "Ry olombelona ô, efa nasehony anao izay tsara sy izay ilain'i Jehovah aminao, dia ny hanao ny rariny sy ny ho tia famindrampo ary ny hanaraka an'Andriamanitrao amim-panetren-tena." Amin'ny maha-kristiana antsika dia andraikitsika ny manaraka ny dian'i Jesosy ary manolo-tena ho fitaovan'ny rariny eto amin'izao tontolo izao izay matetika tsy manana izany.
Tsara hotadidiana fa ny rariny dia tsy eo amintsika fa eo an-tànan'Andriamanitra. Tokony hatoky ny fiandrianany isika ary hitady ny fitarihany amin'ny ady ho amin'ny rariny ataontsika.
raha izany rehetra izany dia hain’ny Tompo ny hamonjeny ny tsara fanahy amin’ny fizahan-toetra sy ny hitahirizany ny olona tsy marina amin’ny fijaliana ho amin’ny andro fitsarana,
Izay manamarina ny meloka na izay manameloka ny marina dia samy fahavetavetana eo imason’NY TOMPO.
Ry olombelona, efa naseho anao izay tsara sy izay ilain’NY TOMPO aminao, dia izao ihany: Ny hanao ny rariny sy ny ho tia famindrampo ary ny hanaraka an’Andriamanitrao amin’ny fanetren-tena.
Aza manao izay tsy marina, na amin’ny fitsarana na amin’ny fandrefesana na amin’ny fandanjana na amin’ny famarana.
Mianara hanao ny tsara, katsaho ny rariny, anaro ny mpampahory, omeo rariny ny kamboty, arovy ny mpitondratena.
Fifalian’ny marina ny hanao araka ny rariny, fa zava-mahatahotra ny mpanao ratsy kosa izany.
Ny mizana mandainga dia fahavetavetana eo imason’NY TOMPO, fa ny vato marina no ankasitrahany.
fa aoka kosa ny fitsarana hikoriana toy ny rano ary ny fahamarinana toy ny renirano tsy mety ritra.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny molotra mandainga, fa izay manao ny marina no ankasitrahany.
Lozan’izay mamoaka lalàna mampidi-doza sady mampanoratra didy fampahoriana Tahaka ny nahatraran’ny tanako ny fanjakan’ny andriamanitra tsy izy na dia nihoatra noho ny an’i Jerosalema sy ny an’i Samaria aza ny sarin-javatra voasokitra ao aminy, moa tsy tahaka ny nataoko tamin’i Samaria sy ny andriamanitra tsy izy ivavahany va no hataoko amin’i Jerosalema sy ny sampiny koa? Kanefa rehefa vitan’ny Tompo ny asany rehetra ao amin’ny tendrombohitra Ziona sy i Jerosalema dia hovaliako kosa ny vokatry ny fiavonavonan’ny fon’ny mpanjakan’i Asiria sy ny fireharehan’ny masony miandranandrana. Satria hoy izy: Tamin’ny herin’ny tanako no nanaovako izany, tamin’ny fahendreko, satria mahira-tsaina aho; nanaisotra ny faritanin’ny firenena aho sady namabo ny harenany, ary tahaka ny famotraky ny ombilahy no nanonganako ny mpanapaka. Tahaka ny fakàna ny ao amin’ny akanim-borona no nakan’ny tanako ny harenan’ny firenena; ary tahaka ny famory atody nilaozan’ny reniny no namoriako ny any amin’ny tany rehetra: Tsy nisy nikopaka elatra, na nisoka-bava na nikiakiaka. Ny famaky va hirehareha amin’izay mampiasa azy? Ny tsofa va hiavonavona amin’izay manatsofa aminy? Toa ny tsorakazo indray no mampihetsika izay manainga azy, ary ny tehina indray no manandratra izay tsy hazo! Koa izany no handefasan’NY TOMPO, Andriamanitra Tompon’izao rehetra izao, fahiazana amin’ny tremalahiny. Ary ao ambanin’ny voninahiny dia hisy mirehitra toy ny firehitry ny afo. Ho tonga afo ny fahazavan’ny Israely ary ho tonga lelafo ny Iray Masiny ka handoro sy handevona ny tsilony sy ny anjavidiny amin’ny indray andro monja; ary holevoniny tanteraka ny voninahitry ny alany sy ny sahany mahavokatra. Ho tahaka ny fitofezaky ny marary mafy izany. Ho vitsy ny hazo sisa any an’alany ka na zazakely aza dia hahasoratra ny isany. mba hampialany ny mahantra amin’ny fitsarana sy hanalany ny rariny amin’izay ory eo amin’ny oloko, handrobany ny mpitondratena sy hamaboany ny kamboty!
Zavatra enina no halan’NY TOMPO, eny, fito no fahavetavetana eo anatrehany: Ny fijery mianjonanjona, ny lela fandainga, ny tanana mandatsaka ny ran’ny tsy manan-tsiny, ny fo mamorona sain-dratsy, ny tongotra malaky mihazakazaka hanao ratsy, ny vavolombelona mandainga izay milaza lainga ary ny mamafy ady eo amin’ny mpirahalahy.
Alaharo ny tenin’ny madinika sy ny kamboty; omeo rariny ny ory sy ny mahantra, vonjeo ny madinika sy ny mahantra, sariho amin’ny tanan’ny ratsy fanahy izy.
Omeo rariny aho Andriamanitra ô, alaharo ny teniko mba handreseko ireo firenena tsy manana famindrampo! Vonjeo aho ho afaka amin’ny lehilahy mpamitaka sy mpanao heloka!
Ny marina dia mihevitra ny adin’ny mahantra, fa ny ratsy fanahy tsy mahalala izany ho fahendrena.
Ary hoy ny Joda: Mihena ny herin’ny mpitondra entana ary be ny korontam-bato sy ny tany; koa dia tsy maharafitra ny manda izahay. Hoy kosa ny fahavalonay: Tsy hahalala izy na hahita raha tsy tonga eo afovoany isika ka mahafaty azy ary mampitsahatra ny asa.
Halaviro ny ratsy ka manaova soa, dia honina mandrakizay ianao. Fa NY TOMPO tia rariny sady tsy hahafoy ny olony masina. Harovana mandrakizay ireo; fa ny taranaky ny ratsy fanahy kosa dia hofongorana. Ny marina dia handova ny tany ka honina eo aminy mandrakizay.
Noho ny fampahoriana ny madinika sy ny fisentoan’ny mahantra dia hitsangana Aho ankehitriny, hoy NY TOMPO, hataoko mahita ny famonjena iriny ireny vingavingain’ny sasany ireny.
Sokafy ny vavanao hisolo ny moana mba hahazoan’izay rehetra resin’ny adim-piainana ny rariny. Sokafy ny vavanao ka mitsarà amin’ny fahamarinana ary omeo rariny ny ory sy ny mahantra.
Zavatra marina amin’Andriamanitra ny hamaly fahoriana izay mampahory anareo, ary ny hanome fitsaharana anareo izay ampahorina kosa mbamin’ny tenanay, rehefa hiseho avy any an-danitra Jesosy Tompo, mbamin’ny anjeliny mahery,
Mifalia noho izay zavatra nanjo azy ianao, ry lanitra, sy ianareo olona masina, sy ianareo Apostoly, ary ianareo mpaminany! Fa Andriamanitra efa nitsara azy ka nanome rariny anareo.
I Aleksandra, mpanefy varahina, dia nanisy ratsy ahy be loatra. Ny Tompo hamaly azy araka ny asany.
Aza manao fitsarana miangatra, aza mizaha tavan’olona ary aza mandray kolikoly; fa mahajamba ny mason’ny hendry ny kolikoly ary mamadika ny tenin’ny marina.
Fa Izaho TOMPO dia tia fitsarana marina; halako ny fandrobana amin’ny faharatsiam-panahy; homeko ny valin’asany amin’ny fahamarinana izy, ary fanekena mandrakizay no hataoko aminy.
Ny vavolombelona mandainga dia tsy ho afa-tsiny ary tsy ho afa-maina izay mamoaka lainga.
Izao no lazain’NY TOMPO: Manaova fitsarana marina ianareo ka afaho amin’ny tanan’ny mpampahory ny olona voaroba; aza mampahory na mampidi-doza amin’ny vahiny, ny kamboty sy ny mpitondratena, ary aza mandatsaka ny ran’ny tsy manan-tsiny amin’ity toerana ity.
Koa satria nanitsakitsaka ny mahantra ianareo ary nampandoa vary azy, dia nanangana trano vato voapaika ihany koa ianareo nefa tsy hitoetra ao aminy; namboly tanim-boaloboka mahafinaritra ianareo nefa tsy hisotro ny divay avy aminy. Fa fantatro fa be ny helokareo ary miavosa ny fahotanareo: Mampahory ny marina sy mandray kolikoly ianareo ary manilika ny mahantra tsy ho eo amin’ny fitsarana.
Efa nohenoinao, TOMPO ô, ny fanirian’ny mahantra; mampiorina ny fony Ianao sady mampihaino ny sofinao mba hanomezanao rariny ny kamboty sy ny voan’ny tsindry hazo lena, koa tsy hisy olombelona hampitahotra intsony etỳ an-tany.
Aoka tsy hirehitra noho ny amin’ny mpanao ratsy ny fahatezeranao ary aza mialona ny mpanao heloka, Rehefa afaka kelikely dia tsy hisy ratsy fanahy intsony! Handinika ny fonenany ianao fa tsy ho ao intsony izy! Ny mpandefitra kosa no handova ny tany ka hiravoravo amin’ny haben’ny fiadanana. Manao hevi-dratsy hamelezany ny marina ny ratsy fanahy ka mihidy vazana aminy. Mihomehy azy ny Tompo satria hitany fa ho tonga ny androny. Nanatsoaka ny sabany ny ratsy fanahy ka nanenjana ny tsipìkany mba hampikarapoka ny ory sy ny mahantra ary hamono ny mahitsy lalana. Hitsatoka amin’ny fony ihany ny sabany ary ho tapatapaka ny tsipìkany. Tsara lavitra ny kely ananan’ny olona marina iray noho ny be ananan’ny ratsy fanahy maro; ho tapatapaka ny sandrin’ny ratsy fanahy, fa NY TOMPO manohana ny marina. Fantatry NY TOMPO ny andron’ny olo-mahitsy ary ho mandrakizay ny lovany. Tsy mba hitsanga-menatra ireny amin’ny andro fahoriana ary amin’ny taona misy mosary dia ho voky izy. fa maina vetivety tahaka ny ahitra izy ka halazo tahaka ny ahi-maitso.
Ny tena marina no harahinao, mba ho velona ianao ka handova ny tany izay omen’NY TOMPO Andriamanitrao anao.
aoka tsy hisy hanao saina hifetsy ny rahalahiny amin’izany raharaha izany; fa ny Tompo no mpamaly ny amin’izany zavatra rehetra izany, toy ny nolazainay sy nambaranay taminareo ihany.
Na dia asiana soa aza ny ratsy fanahy dia tsy mety mianatra fahamarinana; eny, mbola manao meloka ihany izy na dia ao amin’ny tanin’ny fahamarinana aza ka tsy mety mijery ny fahalehibiazan’NY TOMPO. TOMPO ô, avo ny tananao ka tsy jeren’ireo; Tsy maintsy ho jereny ihany anefa ny fahasaro-piaronao amin’ny olonao ka ho menatra izy; eny, afo no handevona ny fahavalonao.
Aza mamily izay rariny ananan’ny mahantra eo aminao, amin’ny adiny eo amin’ny fitsarana. Manalavira izay teny lainga, ary aza mamono ny tsy manan-tsiny sy izay marina ianao; fa tsy hanamarina ny meloka Aho.
Tsy mahalala izay rariny ny ratsy fanahy, fa izay mitady NY TOMPO no mahalala ny zavatra rehetra.
Aza mampahory ny mpitondratena sy ny kamboty. Fa raha mampijaly azy na amin’inona na amin’inona ianareo ka mitaraina Amiko izy dia hihaino ny fitarainany tokoa Aho,
Izao koa no hitako tetỳ ambanin’ny masoandro: Eo amin’ny toeran’ny fitsarana dia ao ny haratsiam-panahy; ary eo amin’ny toeran’ny fahamarinana dia ao ihany koa ny ratsy fanahy. Hoy aho anakampo: Samy hotsarain’Andriamanitra na ny marina na ny ratsy fanahy; fa samy manana ny androny avy ny raharaha rehetra sy ny asa rehetra etỳ.
Izay manendrikendrika ny namany mangingina dia hofongorako; izay miandranandrana sy miavonavona am-po dia tsy zakako.
Izao no lazain’NY TOMPO: Noho ny fahotana telon’ny Israely, eny, efatra aza, dia tsy hotsoahako ny fitsarana, satria namidiny volafotsy ny olona marina, ary namidiny kapan’olona iray ny sahirana; mahafaly azy ny mahita ny vovo-tany eo an-dohan’ny mahantra sady mamily ny lalan’ny madinika izy. Olona mianaka no samy mandry amin’ny tovovavy iray ihany ka manamavo ny anarako masina.
Ary hanatona anareo ho fitsarana Aho ka ho vavolombelona hanameloka haingana ny mpitana ody, ny mpijangajanga, ny mpanao fianianana mandainga ary ny mpampahory ny mpikarama mbamin’ny mpitondratena sy ny kamboty, izay mampahory ny vahiny fa tsy matahotra Ahy, hoy Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao.
Tsy mba mandainga ny vavolombelona mahatoky, fa mamoaka lainga kosa ny vavolombelona tsy mahatoky.
Tsy mety ny mizaha tavan’olona; fa na dia amin’ny sombin-kanina ihany aza dia sahin’ny olona hanotana.
Indro, avy ny andro, hoy NY TOMPO, izay hamaliako ny voafora rehetra izay toy ny tsy voafora,
dia ireo izay manameloka olona amin’ny teny, ary mamandrika izay mananatra eo am-bavahady sady mamadika tsy amin’antony ny marina.
izay manome rariny ho an’ny ampahorina; izay manome hanina ho an’ny noana. NY TOMPO no mamaha ny mpifatotra; NY TOMPO no mampahiratra ny jamba; NY TOMPO no mampitraka ny mitanondrika; NY TOMPO no tia ny marina; NY TOMPO no miaro ny vahiny ary manohana ny kamboty sy ny mpitondratena fa mamadika ny lalan’ny ratsy fanahy kosa.
Moa ny tsy fitenenana va no ataonareo ho filazana ny marina? Mitsara amin’ny fahitsiana va ianareo, ry zanak’olombelona? Hifaly ny marina raha mahita ny famaliana; hanasa ny tongony amin’ny ran’ny ratsy fanahy izy. Dia hiteny ny olona hoe: Misy valisoa tokoa ho an’ny marina; Misy tokoa Andriamanitra izay mitsara etỳ ambonin’ny tany. Tsy izany, fa minia mamorona tsy fahamarinana ianareo. Ny herisetra hataonareo eo amin’ny tany no lanjainareo amin’ny mizana.
Ny rariny no ampandrian’ny mpanjaka ny tany, fa izay fatra-pampandoa hetra no mandrava azy kosa.
Tsy izao va no fifadiana izay ankasitrahako: Ny hamaha ny famatoran’ny faharatsiana, ny hanaboraka ny fehin’ny zioga, ny handefa ny ampahorina ho afaka ary ny hanapatapaka ny zioga rehetra? Moa tsy ny hizara ny mofonao ho an’ny noana va sy ny hampiantrano ny ory manjenjena ary ny mba hanafianao izay hitanao mitanjaka ka tsy hihirim-belona amin’ny iray ra aminao ianao?
Aza manao fitondrana hafahafa amin’ny mpikarama mahantra sy sahirana, na rahalahinao na vahiny ao amin’ny taninao sy ao an-tanànanao. Fa amin’ny andro iasany ihany no hanomezanao azy ny karamany, raha mbola tsy milentika ny masoandro, fa mahantra izy ka izany no irin’ny fony; fandrao hitaraina amin’NY TOMPO noho ny nataonao izy, dia ho fahotana ho anao izany.
Indrisy! Tonga janga ity tanàna nahatoky! Feno ny rariny izy taloha sady nitoeran’ny fahamarinana, fa ankehitriny kosa dia mpamono olona no ao aminy!
Aza mandroba ny mahantra noho ny fahantrany ary aza dia manitsakitsaka ny ory eo amin’ny fitsarana. Fa NY TOMPO anie ka hisolo vava azy amin’ny adiny ary hamongotra ny ain’izay mamongotra azy.
fa vonjeny kosa ny malahelo tsy ho voan’ny sabatry ny vavany; eny, vonjeny tsy ho azon’ny tanan’ny mahery izy. Dia misy fanantenana ho an’ny reraka, fa ny faharatsiana kosa dia mihombom-bava.
Lozan’izay milaza ny ratsy ho tsara ary ny tsara ho ratsy, izay manao ny maizina ho mazava ary ny mazava ho maizina, izay manao ny mangidy ho mamy ary ny mamy ho mangidy!
Izay mampahory ny madinika dia manala baraka ny Mpanao azy, fa ny mamindra fo amin’ny mahantra kosa manome voninahitra Azy.
Fa lozanareo, Fariseo! Fa mandoa ny fahafolon’ny solila sy ny rota ary izay anana famboly rehetra ianareo, nefa lalovanareo ny fitsarana sy ny fitiavana an’Andriamanitra; ireto tokony ho nataonareo, nefa tsy tokony havelanareo iretsy.
Mihainoa izao, ianareo izay miandry izay hitelemana ny mahantra sy ta hanafongana ireo tsy manam-piaro eto amin’ny tany! Hoy ianareo: Rahoviana no ho tapitra ny maizim-pito mba hivarotantsika vary, ary ny Sabata mba hanokafantsika ny fitoeram-bary ka hanakelezana ny efaha sy hanalehibiazana ny sekela ary hanaovana mizana mandainga, ka hividianantsika ny mahantra amin’ny volafotsy, sy ny sahirana amin’ny kapan’olona iray ary hivarotantsika ny akofam-bary?
Aza manangan-tsaho foana. Aza mifandray tanana amin’ny ratsy fanahy ho vavolombelona mampidi-doza. Enin-taona no hamafazanao amin’ny taninao sy hanangonanao ny vokatra; fa amin’ny taona fahafito kosa dia hatsahatrao tsy hovolena izany mba hisy hohanin’ny mahantra ao amin’ny firenenao; ary izay sisan’ireo kosa dia mba hohanin’ny biby any an-tsaha. Toy izany koa no hataonao amin’ny tanim-boalobokao sy amin’ny tanin’olivanao. Henemana no hanaovanao ny raharahanao, fa amin’ny andro fahafito dia hitsahatra ianao mba hialan’ny ombinao sy ny borikinao sasatra, ary mba hakan’ny zanaky ny mpanompovavinao sy ny vahiny aina. Tandremo izay rehetra nolazaiko taminareo ka aza manonona izay anaran’andriamanitra hafa akory ianareo; aza avela ho re avy amin’ny vavanao izany. Intelo isan-taona no hanaovanao andro firavoravoana ho Ahy. Tandremo ny andro firavoravoana fihinanana ny mofo tsy misy masirasira; hafitoana no hihinananao ny mofo tsy misy masirasira, araka izay nampanaoviko anao amin’ny fotoanandro amin’ny volana Abiba, fa tamin’izany no nivoahanao avy tany Ejipta; ary aoka tsy hisy hiseho amin’ny tanam-polo eo anatrehako, tsy mitondra fanatitra. Tandremo koa ny andro firavoravoana amin’ny fijinjana ny voaloham-bokatry ny asanao izay nafafinao tany an-tsaha, sy ny andro firavoravoana amin’ny fanangonana amin’ny faran’ny taona, raha manangona ny vokatry ny asanao avy any an-tsaha ianao. Intelo isan-taona no hisehoan’ny lehilahy rehetra aminareo eo anatrehan’NY TOMPO Andriamanitra. Aza manolotra ny ran’ny zavatra vonoina hatao fanatitra ho Ahy ianao raha mbola misy masirasira ao aminao; aza avela ho tra-maraina ny jaboran’ny zavatra vonoina amin’ny andro firavoravoana ho Ahy. Ny santatry ny voaloham-bokatry ny taninao dia hoentinao ao amin’ny tranon’NY TOMPO Andriamanitrao. Aza mahandro zanak’osy amin’ny rononon-dreniny. Aza manaraka ny maro hanao ratsy; ary aza mety hanao vavolombelona amin’ny adin’olona ka hivily hanaraka ny maro hamadika ny rariny. Indro Aho maniraka Anjely eo alohanao hiaro anao eny an-dalana sady hitondra anao any amin’ny toerana izay namboariko. Mitandrema eo anatrehany ka mihainoa ny feony ary aza manao izay mahatezitra Azy; fa tsy hamela ny fahotanareo Izy satria ny anarako no ao Aminy. Fa raha mihaino ny feony tokoa ianao ka manao izay rehetra lazaiko dia ho fahavalon’ny fahavalonao sy ho rafin’ny rafinao Aho. Fa handeha eo alohanao ny Anjeliko ka hitondra anao any amin’ny Amorita, ny Hetita, ny Perizita, ny Kananita, ny Hivita ary ny Jebosita, dia hofongorako ireny. Aza miankohoka eo anatrehan’ny andriamanitr’ireny ianao, na manompo azy, na manao toy ny fanaony; fa aringano tokoa izy ary poteho tanteraka ireo tsangambaton-tsampiny. Fa manompoa NY TOMPO Andriamanitrareo dia hitahy ny haninao sy ny ranonao Izy, ary hesoriko aminao ny aretina. Tsy hisy ho afa-jaza na ho momba ao amin’ny taninao. Hataoko feno ny isan’ny andronao. Hampandehaniko eo anoloanao ny fahatahorana Ahy ka hampifanaritahiko ny firenena rehetra izay alehanao ary hampandosiriko eo anoloanao ny fahavalonao rehetra. Hampandehaniko eo anoloanao ny fanenitra handroaka ny Hivita sy ny Kananita ary ny Hetita eo alohanao. Tsy handroaka azy eo alohanao amin’ny taona iray Aho, fandrao ho lao ny tany ka hihamaro ny bibidia hamely anao. Aza miangatra amin’ny mahantra amin’ny adiny eo amin’ny fitsarana.
Aza manao izay tsy marina amin’ny fitsarana; aza miandany foana amin’ny mahantra, na mena-maso ny lehibe; fahamarinana no hitsaranao ny namanao.
Koa mbola hiandry ny hamindrany fo aminareo NY TOMPO, ary mbola hisandratra Izy mba hiantra anareo. Fa Andriamanitry ny fahamarinana NY TOMPO; sambatra izay rehetra miandry Azy!
Toy ny tsipoy mikotrika izay tsy atodiny, dia toy izany izay mahazo harena tsy amin’ny rariny: Hilaozan’izany eo antenantenan’androny izy; ho lasa adala no hiafarany.
Hitako koa ny fampahoriana rehetra atao etỳ ambanin’ny masoandro ka indro ny ranomason’ny ampahorina nefa tsy misy izay mampionona azy; hery no eo anilan’ny mpampahory azy nefa tsy misy izay mampionona azy.
Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa mandoa ny ampahafolon’ny solila sy ny aneta ary ny komina ianareo, nefa navelanareo izay lehibe indrindra amin’ny lalàna, dia ny rariny sy ny famindrampo ary ny finoana; ireto no tokony ho nataonareo, nefa tsy tokony ho navelanao iretsy.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny vatomizana tsy mitovy ary ny mizana mandainga dia tsy tsara.
Fa raha mampijaly azy na amin’inona na amin’inona ianareo ka mitaraina Amiko izy dia hihaino ny fitarainany tokoa Aho, ary hirehitra ny fahatezerako ka hamono anareo amin’ny sabatra Aho, mba ho mpitondratena ny vadinareo ary ho kamboty ny zanakareo.
Mihemotra ny rariny ary mijanona eny lavitra eny ny hitsiny; fa tafintohina eny an-kalalahana ny fahamarinana ary tsy mahazo miditra ny hitsim-po. Eny, tsy eo ny fahamarinana ary izay mifady ny ratsy dia manolo-tena hobaboin’ny sasany. Hitan’NY TOMPO ny tsy fisian’ny rariny ka tsy nankasitrahany izany.
Ry malala, aza mamaly ratsy fa omeo lalana ny fahatezerana; fa voasoratra hoe: «Ahy ny famaliana; Izaho no hamaly, hoy NY TOMPO» (Deo 32.35).
Ho voaozona izay manao fitsarana miangatra amin’ny vahiny sy ny kamboty ary ny mpitondratena. Ary ny vahoaka rehetra dia hiteny hoe: Amena.
Miampanga ny loholona sy ny lehiben’ny olony amin’ny fitsarana NY TOMPO hoe: Ripakareo ny tanim-boaloboka! Ary ao an-tranonareo ny fananan’ny mahantra izay efa nalainareo an-keriny! Nahoana no dia hosihosenareo ny oloko ary torotoroinareo ny tavan’ny madinika? Hoy NY TOMPO, Andriamanitra Tompon’izao rehetra izao.
Kanefa NY TOMPO mitoetra mandrakizay. Nampiorina ny sezafiandrianany ho amin’ny fitsarana Izy. Hitsara izao tontolo izao amin’ny fahamarinana Izy; eny, hitsara ny firenena amin’ny fahitsiana Izy. Koa aoka NY TOMPO no ho fiarovana avo ho an’ny voan’ny tsindry hazo lena, ho fiarovana avo amin’ny andro fahoriana!
Fa ratsy fanahy maro no hita ao amin’ny oloko; mamitsaka sy mijoko toy ny mpamandri-borona izy, manao vela-pandrika izy ka olona no azony. Toy ny tranom-borona feno vorona no mahafeno fitaka ny tranony; ary noho izany dia tonga lehibe sy mpanankarena izy. Mihamatavy izy ka mandimandina, dia mihoa-pampana amin’ny fanaovan-dratsy; tsy mety mitsara ady izy mba hahazoan’ny kamboty ny rariny, kanefa mahomby ihany amin’ny ataony, ary tsy mba jereny ny zon’ny mahantra. Tsy hampamoahiko amin’izany va izy? Hoy NY TOMPO; tsy hanamparako ny fahatezerako va ny firenena toy izany?
Izay milaza amin’ny meloka hoe: Marina ianao, dia hozonin’ny olona sady ho halan’ny firenena; fa izay mitsara marina kosa no hahita soa sy hahazo fitahiana tsara.
Nahoana no ataonao mahita haratsiam-panahy aho ary mahajery fampahoriana Ianao? Fa herisetra sy loza no eo anatrehako, misy ady sady misy ny fifandirana. Noho izany dia tsy manan-kery intsony ny lalàna ary tsy mivoaka mihitsy ny rariny; fa tsy mahatohitra ny ratsy fanahy ny marina ka izany no ivoahan’ny fitsarana miangatra.
Hatramin’ny oviana no mbola hanaovanareo fitsarana tsy marina ka hiangaranareo amin’ny ratsy fanahy? Fiatoana.
Fa Andriamanitra va tsy hanome rariny ireo olom-boafidiny izay mitaraina Aminy andro aman’alina, ary moa hampiandry azy ireo ela va Izy? Lazaiko aminareo fa homeny rariny haingana izy. Kanefa, raha avy ny Zanak’Olona, moa hahita finoana etỳ ambonin’ny tany va Izy?
Ary izay rehetra manam-pananana amin’izao fiainana izao, ary mahita ny fahantran’ny rahalahiny ka mihirim-belona aminy, ahoana no itoeran’ny fitiavana an’Andriamanitra ao anatiny?
Izay mampahory ny mahantra dia mampitombo harena azy, fa izay manome ho an’ny manana kosa dia mampihena ny hareny.
Aza mandray kolikoly, fa ny kolikoly dia mahajamba ny mason’ny mahiratra sy mamadika ny tenin’ny marina.
Hiray tetika Aminao va ireo mpitsara lozan-tany izay mamolavola fampahoriana araka ny lalànany? Manao andiany hamely ny ain’ny marina ireo ka manameloka ny ran’ny tsy manan-tsiny.
Rehefa ren’i Ahaba fa efa maty i Nabota dia niainga izy ka nidina nankany amin’ny tanim-boalobok’i Nabota jezirelita mba handray ny tany ho fananany.
Fa ny tombontsoa avy amin’ny tany dia ho an’ny rehetra ary na ny mpanjaka aza dia miankina amin’ny tany famboly.
Ny ratsy fanahy dia mandray kolikoly avy any anaty lamba hoentiny mamadika ny rariny.
fa noana Aho dia nomenareo hanina; nangetaheta Aho dia nampisotroinareo; nivahiny Aho dia nampiantranoinareo; tsy nanan-kitafy Aho dia nampiakanjoinareo; narary Aho dia notsaboinareo; tao an-tranomaizina Aho dia novangianareo.
Lozan’izay manorina ny tranony amin’ny tsy rariny sy ny rihany ambony amin’ny fitaka ka mampiasa maina ny namany, nefa tsy mandoa ny karamany,
Ary hoy Izy tamin’ny olona: Mitandrema ianareo ka miarova tena amin’ny fitiavan-karena; fa ny ain’ny olona dia tsy miankina amin’ny habetsahan’ny zavatra ananany.
Ny tanin’ny mahantra izay voaasa dia ahazoana hanina be, fa maro ireo ringana noho ny fanaovany izay tsy rariny.
Inona no hataonareo amin’ny andro famaliana, rehefa ho tonga avy any lavitra ny fandringanana? Ho any amin’iza no handosiranareo hamonjy anareo? Ary aiza no hametrahanareo ny voninahitrareo?
E! Ianareo manankarena, mitomania sy midradradradrà noho ny fahoriana izay manjo anareo! Ry rahalahiko, raiso ho fianarana ny fiaretana fahoriana sy ny fahari-po teo amin’ireo mpaminany izay niteny tamin’ny anaran’ny Tompo. Indro, ambarantsika ho sambatra izay efa niaritra! Efa renareo ny fiaretan’i Joba, ary hitanareo ny anjara nomen’ny Tompo azy tamin’ny farany, fa miantra indrindra ny Tompo sady be famindrampo. Fa alohan’ny zavatra rehetra, ry rahalahiko, aza mianiana, na amin’ny lanitra, na amin’ny tany, na amin’izay fianianana hafa akory aza. Fa aoka ny Eny ataonareo dia ho Eny, ary ny Tsia ataonareo dia ho Tsia, fandrao hiharan’ny fitsarana ianareo. Misy azom-pahoriana va eo aminareo? Aoka izy hivavaka. Misy faly va? Aoka izy hihira fiderana. Misy marary va eo aminareo? Aoka izy hampaka ny loholon’ny fiangonana; ary aoka hanosotra diloilo azy amin’ny anaran’ny Tompo ireo sady hivavaka ho azy. Ny vavaka atao amin’ny ny finoana dia hamonjy ilay marary, fa ny Tompo hanangana azy; ary raha nanota izy dia havela ny helony. Koa mifaneke heloka ianareo, ary mifampivavaha mba ho sitrana. Ny fiasan’ny vavaka ataon’ny marina dia tena mahery. I Elia dia olona tahaka antsika ihany, ary nahery nivavaka izy mba tsy hilatsahan’ny ranonorana; dia tsy nilatsaka tamin’ny tany aloha ny ranonorana nandritra ny telo taona sy enim-bolana. Ary nivavaka indray izy dia nandatsaka ranonorana ny lanitra ka nahavokatra ny tany. Ry rahalahiko, raha misy eo aminareo miala amin’ny fahamarinana, ary misy iray mampibebaka azy, Ny harenanareo dia efa simba ary ny fitafianareo dia efa lanin’ny kalalao. aoka ho fantany fa izay mampibebaka ny mpanota hiala amin’ny lalan’ny fahadisoany dia hamonjy fanahy tsy ho faty sady hanarona heloka marobe. Ny volamena sy ny volafotsinareo dia efa harafesina; ary izy harafesina no vavolombelona hiampanga anareo sady handany ny nofonareo tahaka ny afo. Namory harena amin’ny andro farany ianareo! Indro, mitaraina ny karamany izay hazoninareo ny mpiasa nijinja ny taninareo; ny tolokon’ny mpijinja dia tonga any am-poto-tsofin’Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao.
Hatramin’ny taolako rehetra dia hiteny hoe: TOMPO ô, iza no tahaka Anao izay manafaka ny mpandefitra amin’ny mahery noho izy; eny, ny ory sy ny mahantra amin’izay mandroba azy?
Fa inona no tombony antenain’ny mpihatsaravelatsihy rehefa tsoahan’Andriamanitra ny ainy? Hihaino ny fitarainany va Andriamanitra raha ozoim-pahoriana izy?
Koa amin’izany, na inona na inona no tianareo hataon’ny olona aminareo, dia mba ataovy aminy koa tahaka izany; fa izany no lalàna sy mpaminany.
Arodan’NY TOMPO ny tranon’ny mpiavonavona, fa ataony mafy orina ny fanamarihana ny zaratanin’ny mpitondratena.
Fa NY TOMPO tia rariny sady tsy hahafoy ny olony masina. Harovana mandrakizay ireo; fa ny taranaky ny ratsy fanahy kosa dia hofongorana.
Vonjenao ny olona ory; ary ny masonao dia manohitra ny mpiavonavona ka aetrinao ireny.
Fa raha izaho kosa dia hitady an’Andriamanitra aho ary Andriamanitra ihany no hametrahako ny raharahako. Manao zava-dehibe tsy takatry ny saina Izy ary zava-mahagaga tsy hita isa;
Ny hanao izay marina sy mahitsy no sitraky NY TOMPO mihoatra noho ny fanatitra alatsa-dra.
Izay mandeha amin’ny fahamarinana sady miteny zava-mahitsy, izay tsy mety mandray harena amin’ny fanaovana an-keriny fa manifikifika ny tanany mba tsy handray kolikoly, izay manentsin-tadìny mba tsy handrenesany ny amin’ny fandatsahan-dra sady manakimpy ny masony mba tsy hahita ny ratsy;
Misy mamindra ny fanamarihana ny sisintanin’olona sy mangalatra omby aman’ondry sady miandry azy. Manadino azy ny kibo nitondra azy; manjary hanim-py ho an’ny olitra izy ka tsy tsarovana intsony! Tapaka tahaka ny hazo ny ratsy fanahy, dia ilay mikarakara ny momba izay tsy niteraka nefa tsy mba manisy soa ny mpitondratena. Kanefa halavain’Andriamanitra amin’ny heriny ny andron’ny olo-mahery; mitsangana indray ireo na dia tsy nanampo izay ho velona intsony aza. Ataony mandry fehizay sy tsara tohana izy sady tsinjoviny mandrakariva ny lalany. Nasandratra izy, kanjo vetivety dia tsy eo intsony; midaboka toy ny amboara jinjaina rehetra izy ary tangosana tahaka ny salohim-bary. Raha tsy izany dia iza no hamaky lainga ahy ka hampiseho ny teniko ho tsinontsinona? Mandroaka ny borikin’ny kamboty izy ireny ary maka ny ombin’ny mpitondratena ho antoka. Manosika ny mahantra hiala amin’ny lalana izy ka miery azy avokoa ny ory amin’ny tany.
Ianao no mahalala, TOMPO ô, tsarovy aho ka vangio, ary valio izay manenjika ahy; aza dia mandefitra aminy Ianao, fandrao ho afaka ny aiko; aoka ho fantatrao fa noho ny Aminao no nitondrako latsa.
Fantatro fa NY TOMPO no handahatra ny tenin’ny ory sady hanome rariny ho an’ny mahantra.
Izany rehetra izany dia efa hitako avokoa tamin’ny nampiasako ny saiko nandinika ny asa rehetra atao etỳ ambanin’ny masoandro. Misy andro anamparan’ny olona fahefana amin’ny namany ka ampidirany loza aminy.
Nanontany an’i Jaona ny vahoaka hoe: Inona ary no hataonay? Namaly azy izy hoe: Izay manana akanjo roa dia aoka hanome ho an’ny tsy manana ary izay manan-kanina dia aoka hanao toy izany koa.
Izay manome ny mahantra dia tsy hisy zava-mahory azy, fa izay minia mikimpy kosa dia hahazo ozona be.
Aza matahotra ianao fa momba anao Aho; ary aza miherikerika foana fa Izaho no Andriamanitrao; mampahery anao Aho sady mamonjy anao; eny, mitantana anao amin’ny tanana ankavanan’ny fahamarinako Aho.
Eny tokoa, Andriamanitra tsy manao ratsy mihitsy ary ny Tsitoha tsy mba mamadika ny rariny.
Ny meloka dia fahavetavetana eo imason’ny marina; fa ny mahitsy lalana dia mba fahavetavetana kosa eo imason’ny ratsy fanahy.
Tsarovy izay mifatotra ka ho toy ny miara-mifatotra aminy ianareo, ary izay ampijalina satria manana vatana mety mijaly koa ianareo.
Ny Fanahin’NY TOMPO Andriamanitra no ato Amiko, satria NY TOMPO efa nanosotra Ahy mba hitory teny soa mahafaly amin’ny mpandefitra, naniraka Ahy hanasitrana ny torotoro fo Izy ary hitory fanafahana amin’ny babo sy hamoaka ny ao an-tranomaizina ho amin’ny mazava, Hifaly dia hifaly ao amin’NY TOMPO aho, ho ravoravo ao amin’Andriamanitro ny fanahiko; fa notafiany fitafian’ny famonjena aho ary nampiakanjoiny akanjon’ny fahamarinana, toy ny mpampakatra manao fehiloha tsara tarehy tahaka ny mpisorona, ary toy ny ampakarina mihaingo amin’ny firavany. Fa tahaka ny tany mampitsimoka izay ao aminy, ary tahaka ny tanimboly mampaniry izay nafafy teo aminy, dia toy izany no hampisehoan’NY TOMPO Andriamanitra fahamarinana sy fiderana eo anatrehan’ny firenena rehetra. hitory ny taona ankasitrahan’NY TOMPO sy andro famalian’Andriamanitsika; hampionona ny malahelo rehetra,
Ny harena dia tsy mahasoa amin’ny andron’ny fahatezerana, fa ny fahamarinana no mamonjy tsy ho azon’ny fahafatesana.
Koa aoka NY TOMPO no ho fiarovana avo ho an’ny voan’ny tsindry hazo lena, ho fiarovana avo amin’ny andro fahoriana!
Aza mampahory vahiny, fa ianareo dia mahalala ny toe-pon’ny vahiny, satria efa mba vahiny tany amin’ny tany Ejipta ihany ianareo.
Ratsy ny hafetsen’ny mpanambaka; manao teti-dratsy izy hanimbany ny ory amin’ny teny lainga na dia manana ny rariny aza ny mahantra;
Ny fitiavana dia tsy manisy ratsy ny namana; koa ny fitiavana no fanatanterahana ny lalàna.