Sokajy
102 Andinin’ny Baiboly momba ny Sorona
Ny sorona dia fanatitra ho an'Andriamanitra, maneho fankatoavana, fiezahana ary fanoloran-tena, miaraka amin'ny fanantenana handray fitahiana. Midika izany hoe manome an'izay rehetra takian'ny Tompo amintsika, tsy misy fandavana na inona na inona, mankato ny didiny tsy misy fepetra ary tsy miandry fanazavana.
Hitantsika ao amin'i Jesosy ohatra mazava momba izany: nilain'Andriamanitra ny fampihavanana izao tontolo izao Aminy, satria ny fahotana no nisakana antsika tsy ho eo anatrehany amin'ny voninahiny, fa ny soron'i Jesosy kosa dia mamela antsika hivavaka amin-kalalahana amin'ny Raintsika any an-danitra.
Ireo sorona ataonao eo amin'ny fiainanao dia mitondra anao any amin'ny tanjona iray foana, ary noho izany dia ataonao am-pitiavana izy ireny, miandrandra ny hahita ny vokatra irina. Tsy noeritreretin'ny Tompontsika ny fanaintainana niainany; ny hany tanjony dia ny fanatanterahana ny sitrapon-dRainy teto an-tany.
Nanao sorona ny zanany Andriamanitra mba tsy ho very isika, koa inona no vonona hafoinao ho an'Andriamanitra? Rehefa misy zavatra angatahiny aminao, dia tokony ho vonona ianao hanaiky tsy misy fepetra ireo fahasahiranana ateraky ny fanatanterahana ny didiny, maneho fitiavana tanteraka izay mety hitondra anao hatramin'ny fahafatesan'ny fitiavan-tena, ny fireharehana ary ny faniriana fankatoavana avy amin'olona.
Tsy natao hampiaiky volana ny hafa ireo sorona ataonao, fa ho toy ny fanehoam-pitiavana amin'ny Mpamorona anao. Aza mandà ny hanome ny fotoananao, ny volanao na ny fianakavianao, satria na dia ny fihetsika kely indrindra aza dia mety hiteraka zava-dehibe. Andriamanitra dia nanolotra ny ain'ny zanany mba hamonjena antsika, ary amin'ny alalan'ny sorontsika ankehitriny dia maro ny aina voavonjy amin'ny afobe.
Na dia mety ho mafy aza indraindray ny sorona, matokia fa ny Fanahy Masina no hanohana anao amin'ny fotoana rehetra ary tsy hamela anao ho lavo.
Alitara tany no hataonao ho Ahy ka eo amboniny no hanoloranao ny fanatitra doranao manontolo sy ny fanati-pihavananao, dia ny ondry aman’osinao sy ny ombinao. Eo amin’ny toerana rehetra izay ampahatsiarovako ny anarako no hanatonako anao sy hitahiako anao.
Raha omby no atolony ho fanatitra dorana manontolo dia lahy tsy misy kilema no hoentiny; eo anoloan’ny varavaran’ny tranolay fihaonana no hanaterany azy mba hankasitrahana azy eo anatrehan’NY TOMPO. Hametraka ny tanany eo amin’ny lohan’ny fanatitra dorana manontolo izy, dia hahazoany fankasitrahana izany, hanaovana fanavotana ho azy.
Ny fanatitra ho an’Andriamanitra dia fanahy torotoro; ny fo torotoro sy mangorakoraka, Andriamanitra ô, tsy mba ataonao tsinontsinona.
Koa amin’izany, mangataka aminareo aho, ry rahalahy, noho ny famindrampon’Andriamanitra, mba hatolotrareo ny tenanareo ho fanatitra velona, masina, ankasitrahan’Andriamanitra; fanompoam-pivavahana tsara hataonareo izany.
Saiky diovina amin’ny ra avokoa ny zavatra rehetra araka ny lalàna; fa raha tsy misy ra alatsaka dia tsy misy famelan-keloka.
Nefa Izy dia voalefona noho ny fahadisoantsika sy notorotoroina noho ny helotsika; ny famaizana nahazoantsika fihavanana no nihatra Taminy; ary ny dian-kapoka Taminy no nahasitranana antsika.
koa tsy izaho intsony no velona fa Kristy no velona ato anatiko. Izay ivelomako ankehitriny ao amin’ny nofo dia ivelomako amin’ny finoana ny Zanak’Andriamanitra izay efa tia ahy ka nanolotra ny tenany ho ahy.
Eny, na dia haidina ho fanatitra aidina eo amin’ny fanatitra sy fisoronan’ny finoanareo aza aho dia faly ka miara-mifaly aminareo rehetra.
Ary ianareo koa dia atsangana tahaka ny vato velona ho trano ara-panahy, ho fisoronana masina, mba hanolorana fanatitra ara-panahy sitrak’Andriamanitra amin’ny alalan’i Jesosy Kristy.
Dia hoy Jesosy tamin’ny mpianany: Raha misy olona ta hanaraka Ahy dia aoka izy handa ny tenany sy hitondra ny hazofijaliany ka hanaraka Ahy.
ary doroy ho fofona eo ambonin’ny alitara ilay ondrilahy manontolo ho fanatitra dorana manontolo ho an’NY TOMPO, dia hanitra ankasitrahana, fanatitra levonina amin’ny afo ho an’NY TOMPO.
sady Izy no hampihavanany Aminy ny zavatra rehetra ka ny rany teo amin’ny hazofijaliana no nanaovany fampihavanana; eny, Izy hoy aho, no fampihavanana, na ny etỳ ambonin’ny tany, na ny any an-danitra.
Izy izay tsy niaro ny Zanany lahy fa nanolotra Azy hamonjy antsika rehetra, tsy homeny antsika miaraka Aminy maimaimpoana koa va ny zavatra rehetra?
Hahatsiaro ny fanatitra rehetra avy amin’ny zavamaniry ataonao anie Izy ary hankasitraka ny fanatitra dorana manontolo ataonao! Fiatoana
Raha misy olona amin’ny vahoaka manota tsy nahy ary meloka satria mandika ny iray amin’ireo didin’NY TOMPO amin’izay tsy tokony hatao, raha misy olona mampahafantatra azy ny fahotana nataony, dia hitondra osivavy iray tsy misy kilema ho fanatiny noho ny fahotana izay vitany izy. Ary hametraka ny tanany eo amin’ny lohan’ny fanatitra fanadiovana izy dia hamono azy eo amin’ny fitoeran’ny fanatitra dorana manontolo. Raha ny mpisorona voahosotra no manota ka mahameloka ny olona dia aoka izy hanolotra vantotra ombilahy tsy misy kilema noho ny fahotana izay vitany, dia fanatitra fanadiovana ho an’NY TOMPO. Hakan’ny mpisorona amin’ny fanondrony ny ra ka hohosorany ireo tandroky ny alitara fandoroana ny fanatitra dorana manontolo, ny ra sisa rehetra kosa dia hararany eo an-tongotry ny alitara. Hesoriny avokoa ny jaborany rehetra, tahaka ny fanesorana ny jaboran’ny fanati-pihavanana, ary handoro azy ho fofona eo ambonin’ny alitara ny mpisorona ho hanitra ankasitrahana ho an’NY TOMPO; ary hanao fanavotana ho azy ny mpisorona dia havela ny helony.
Koa aoka isika hanolotra mandrakariva ny fanati-piderana ho an’Andriamanitra amin’ny alalany, dia ny vokatry ny molotra izay manaiky ny anarany.
Izy no avotra noho ny fahotantsika, ary tsy noho ny antsika ihany, fa noho ny an’izao tontolo izao koa.
fa ity no rako, dia ny amin’ny fanekena vaovao izay alatsaka ho an’ny maro ho famelan-keloka.
Izay tsy nahalala ota dia efa nataony ota hamonjy antsika mba ho tonga fahamarinan’Andriamanitra ao Aminy kosa isika.
Ny hanao izay marina sy mahitsy no sitraky NY TOMPO mihoatra noho ny fanatitra alatsa-dra.
Izy no natolotr’Andriamanitra ho fanatitra fampiononam-pahatezerana tamin’ny rany, amin’ny finoana, mba hanehoana ny fahamarinany amin’ny tsy namaliany ny fahotana lasa
Ny fanatitra alatsa-dra sy ny fanatitra avy amin’ny zavamaniry dia tsy mba sitrakao. Nanokatra ny sofiko Ianao; ny fanatitra dorana manontolo sy ny fanatitra noho ny ota dia tsy mba nilainao. Dia hoy aho: Inty aho tonga; ao amin’ny horonam-boky no nanoratana ahy. Ny hanao ny sitraponao, Andriamanitra ô, no sitrako ary ny lalànanao no ato anatiko.
Hataoko inona ny zavatra betsaka vonoinareo ho fanatitra? Hoy NY TOMPO. Efa tofoka amin’ny ondrilahy atao fanatitra dorana manontolo sy ny jaboran’ny zanak’omby mifahy Aho; tsy sitrako ny ran’ny vantotra ombilahy sy ny an’ny zanak’ondry ary ny an’ny osilahy.
Andriamanitra NY TOMPO ka nampahazava antsika. Rohizo kofehy ny fanati-piravoravoana na dia hatreo amin’ny tandroky ny alitara aza.
Fa ny amiko dia sanatria raha misy hataoko rehareha afa-tsy ny hazofijalian’i Jesosy Kristy Tompontsika. Tamin’ny alalany no naha voahombo an’izao tontolo izao raha ny amiko, ary naha voahombo ahy raha ny amin’izao tontolo izao.
Fa isaorana anie Andriamanitra izay manome antsika ny fandresena amin’ny alalan’i Jesosy Kristy Tompontsika.
ary mandehana amin’ny fitiavana, toy ny nitiavan’i Kristy anareo ka nanolorany ny tenany ho an’Andriamanitra ho fanatitra sy ho fanavotana ary ho hanitra ankasitrahana.
Koa raha mitondra ny fanatitrao ho eo amin’ny alitara ianao, ary eo ianao no mahatsiaro fa manana alahelo aminao ny rahalahinao, dia avelao eo anoloan’ny alitara ny fanatitrao ka mandehana aloha mihavana amin’ilay rahalahinao, ary rehefa miverina ianao dia izay vao manolotra ny fanatitrao.
Nefa Andriamanitra mampiseho ny fitiavany antsika satria fony mbola mpanota isika dia maty hamonjy antsika Kristy.
Fa ny fanatitra iray ihany no efa nahatanterahany ho mandrakizay izay olona hamasinina.
Nefa sitraky NY TOMPO ny hanorotoro sy hampangirifiry Azy; rehefa manolotra ny tenany ho fanati-panonerana Izy dia hahita taranaka sady ho maro andro, ary hotanterahina eo an-tanany ny sitrapon’NY TOMPO.
Fa Kristy koa aza efa nijaly indray mandeha noho ny ota, ny Marina hamonjy ny tsy marina mba hitondrany antsika ho amin’Andriamanitra ka novonoina araka ny nofo Izy, fa novelomina araka ny fanahy
Ny fanatitry ny ratsy fanahy dia fahavetavetana eo imason’NY TOMPO, fa ny vavaka ataon’ny marina no sitrany.
Apetraho amin’NY TOMPO ny entanao ary Izy no hiantoka anao; tsy havelany hangozohozo mandrakizay ny marina.
Fa raha ny masonao havanana no mahatafintohina anao dia esory hiala izy ka ario ho afaka aminao; fa mahasoa anao na very aza ny ampahany iray amin’ny tenanao ka tsy ny tenanao manontolo no hariana any amin’ny afobe. Sambatra ny mahantra am-panahy, fa azy ny fanjakan’ny lanitra. Ary raha ny tananao havanana no mahatafintohina anao dia tapaho izy ka ario ho afaka aminao; fa mahasoa anao na very aza ny ampahany iray amin’ny tenanao ka tsy ny tenanao manontolo no ho lasa ho any amin’ny afobe.
ary tsy araka ny nantenainay, fa ny tenany no natolony ho an’ny Tompo aloha, dia izay vao ho anay koa noho ny sitrapon’Andriamanitra.
Manolora fanati-pisaorana ho an’Andriamanitra ary efao amin’ny Avo Indrindra ny voadinao.
Finoana no nanoloran’i Abela ho an’Andriamanitra fanatitra tsara noho ny an’i Kaina ka izany no nanambaràna azy fa marina satria Andriamanitra no nanambara ny amin’ny fanatitra nataony. Ary amin’izany, na dia maty aza izy dia mbola miteny ihany.
Izay mamono omby dia ohatry ny mamono olona; izay mamono ondry hatao fanatitra dia ohatry ny mamolaka ny vozon’alika; izay manolotra fanatitra avy amin’ny zavamaniry dia ohatry ny manatitra ran-kisoa; izay mandoro ditin-kazo manitra ho fanati-pahatsiarovana dia ohatry ny misaotra ny sampy. Eny, nifidy ny halehany ireny sady nifaly tamin’ny fahavetavetany.
Koa amin’izany, mangataka aminareo aho, ry rahalahy, noho ny famindrampon’Andriamanitra, mba hatolotrareo ny tenanareo ho fanatitra velona, masina, ankasitrahan’Andriamanitra; fanompoam-pivavahana tsara hataonareo izany. Mifankatiava toy ny fifankatiavan’ny mpirahalahy; mitariha lalana amin’ny fifanomezam-boninahitra. Mazotoa fa aza malaina, ary aoka hafana fo amin’ny fanompoana ny Tompo. Mifalia amin’ny fanantenana. Miareta amin’ny fahoriana. Mahareta amin’ny fivavahana. Manampia ny olona masina araka izay ilainy. Mazotoa mampiantrano vahiny. Misaora izay manenjika anareo; misaora fa aza manozona. Miaraha mifaly amin’izay mifaly ary miaraha mitomany amin’izay mitomany. Miraisa saina. Aza mihevitra izay hiavonavonana fa aoka mba ho zatra ny fanetren-tena ianareo. Aza mihevitra ny tenanareo ho hendry. Aza mamaly ratsy na amin’iza na amin’iza. Miezaha hanao izay mahamendrika eo imason’ny olona rehetra. Raha azo atao ka miankina aminareo dia ataovy izay hihavananareo amin’ny olona rehetra. Ry malala, aza mamaly ratsy fa omeo lalana ny fahatezerana; fa voasoratra hoe: «Ahy ny famaliana; Izaho no hamaly, hoy NY TOMPO» (Deo 32.35). Aza manaraka ny fanaon’izao tontolo izao; fa miovà amin’ny fanavaozana ny saina, mba hamantaranareo ny sitrapon’Andriamanitra, dia izay tsara sady ankasitrahana no tanteraka.
Manana ny zavatra rehetra aho sady manana amby ampy aza; feno aho, rehefa nandray tamin’i Epafrodito ilay zavatra nampitondrainareo, dia hanitra mani-pofona, fanatitra tian’Andriamanitra sady ankasitrahany.
fa raha izany dia tsy maintsy ho nijaly matetika Izy hatrizay nanaovana izao tontolo izao; fa ankehitriny dia efa naseho indray mandeha tamin’izao andro farany izao Izy mba hanafaka ny ota tamin’ny nanolorany ny tenany.
Ary hanaovan’ny mpisorona ny akanjony vita amin’ny lamba rongony, ary ny kalisaonina vita amin’ny lamba rongony dia hataony manolo-koditra; ary handraoka ny lavenona avy amin’ny fanatitra dorana manontolo izay nolevonin’ny afo teo ambonin’ny alitara izy ka hametraka azy eo anilan’ny alitara.
Fa raha mandeha eo amin’ny mazava isika, tahaka Azy eo amin’ny mazava, dia manana fiombonana isika, ary ny ran’i Jesosy Zanany no manadio antsika ho afaka amin’ny ota rehetra.
Dia ho sitrakao ny fanatitra amim-pahamarinana sy ny fanatitra dorana manontolo ary ny fanatitra levonina amin’ny afo ary hanatitra vantotra ombilahy eo amin’ny alitaranao ny olona.
Ary niherika nijery i Abrahama ka indro, nisy ondrilahy teo aorianany, voasarangotry ny kirihitra ny tandrony; dia lasa naka ilay ondrilahy i Abrahama ary nanolotra azy ho fanatitra dorana manontolo ho solon’ny zanany.
sady nanolotra ny tenany ho avotra hisolo ny olona rehetra. Izany no zavatra ho fitory amin’ny fotoana voatendry.
Manasa ny tanako amin’ny tsy fananako tsiny aho ka hanodidina ny alitaranao mba hanandratra feo fiderana, TOMPO ô, sady hilaza ny asanao mahagaga rehetra.
Ary nony nandroso kelikely Izy dia niankohoka ka nivavaka hoe: Raiko ô, raha azo atao dia aoka hesorina Amiko ity kapoaka ity; nefa aoka tsy ny sitrapoko no hatao fa ny Anao.
Nanisy hira vaovao teo am-bavako Izy, dia fiderana an’Andriamanitsika; maro no hahita sy hatahotra ary hatoky NY TOMPO.
Fa tsy misy velona ho an’ny tenany isika ary tsy misy maty ho an’ny tenany. Satria raha velona isika dia velona ho an’ny Tompo ary raha maty isika dia maty ho an’ny Tompo; koa amin’izany, na velona na maty isika dia an’ny Tompo ihany. Fa izany no nahafatesan’i Kristy sy nahavelomany indray, mba ho Tompon’ny maty sy ny velona Izy.
Noho izany dia hanome Azy anjara amin’ny maro Aho ary hizara babo amin’ny mahery Izy, satria naidiny ho amin’ny fahafatesana ny ainy, ary natao ho isan’ny mpanota Izy; eny, Izy no nitondra ny fahotan’ny maro sady nanao fifonana ho an’ny mpanota.
Aoka ny olona rehetra samy hanome araka izay noheveriny tao am-pony avy, tsy amin’ny alahelo, na amin’ny faneriterena; satria «ny mpanome amin’ny fifaliana no tian’Andriamanitra» (Oha 22.8).
Ny harena dia tsy mahasoa amin’ny andron’ny fahatezerana, fa ny fahamarinana no mamonjy tsy ho azon’ny fahafatesana.
Omeo NY TOMPO ny voninahitry ny anarany! Manolora fanatitra ka mankanesa eo an-kianjany!
izay nanolotra ny tenany noho ny fahotantsika mba hanafahany antsika amin’izao vanim-potoana ratsy ankehitriny izao, araka ny sitrapon’Andriamanitra Raintsika.
Fa na iza na iza no ta hamonjy ny ainy dia hahavery azy; ary na iza na iza no hahavery ny ainy noho ny Amiko dia hahazo izany.
Raha mamono zavatra hatao fanati-pisaorana ho an’NY TOMPO ianareo dia amin’izay hankasitrahana anareo no hamonoanareo azy. Lazao aminy hoe: Izay rehetra maloto amin’ny zanakareo, hatramin’ny taranany fara aman-dimby, nefa manakaiky ireo zava-masina izay hamasinin’ny Zanak’Israely ho an’NY TOMPO dia hesorina tsy ho eo anatrehako. Izaho no TOMPO. Amin’izany andro izany ihany no hihinanana azy fa aza amelana ho tra-maraina. Izaho no TOMPO.
Koa amin’izany dia tsy misy fanamelohana ho an’izay ao amin’i Kristy Jesosy. Fa raha Kristy no mitoetra ao anatinareo, na dia maty ihany aza ny tena noho ny ota dia fiainana kosa ny an’ny Fanahy noho ny fahamarinana. Ary raha ny Fanahin’Izay nanangana an’i Jesosy tamin’ny maty no mitoetra ao anatinareo, dia Izay nanangana an’i Kristy Jesosy tamin’ny maty no hamelona ny tenanareo mety maty amin’ny Fanahiny izay mitoetra ao anatinareo. Koa amin’izany, ry rahalahy, dia mpitrosa isika, tsy amin’ny nofo anefa ka ho velona araka ny nofo. Raha velona araka ny nofo ianareo dia tsy maintsy maty; fa raha ny Fanahy kosa no amonoanareo ny asan’ny tena dia ho velona ianareo. Fa izay tarihin’ny Fanahin’Andriamanitra no zanak’Andriamanitra. Fa tsy nandray ny fanahim-pahandevozana ho amin’ny tahotra indray ianareo, fa nandray ny fanahin’ny fananganana anaka, izay ahazoantsika miantso hoe: Aba! Ray ô! Izy Fanahy dia miara-milaza amin’ny fanahintsika fa zanak’Andriamanitra isika. Raha zanaka dia mpandova; eny, sady mpandova an’Andriamanitra isika no mpiray lova amin’i Kristy koa, raha miara-miaritra Aminy mba hiara-manam-boninahitra Aminy koa. Eny, heveriko fa ny fahoriana amin’izao fotoana ankehitriny izao dia tsy mendrika oharina amin’ny voninahitra izay haseho amintsika. Fa izao zavatra ary rehetra izao dia samy maniry fatratra ny hampisehoana ireo zanak’Andriamanitra. Fa ao amin’i Kristy Jesosy ny lalànan’ny Fanahin’aina no nahafaka ahy tamin’ny lalànan’ny fahotana sy ny fahafatesana.
Aoka hankeo anatrehanao mandrakariva toy ny ditin-kazo manitra ny vavaka ataoko ary ho toy ny fanatitra hariva ny fanandratako ny tanako.
Koa amin’izany dia mendrika mba hatao tahaka ny rahalahiny amin’ny zavatra rehetra Izy, mba ho Mpisoronabe mamindra fo sy mahatoky ny amin’ny fanompoana an’Andriamanitra, mba hanaovany fanavotana noho ny heloky ny olona.
Esory ny masirasira tranainy mba ho vongana vaovao ianareo, araka izay tsy isian’ny masirasira anareo. Fa voavono Kristy, Paska ho antsika;
TOMPO ô, aoka anie mba hankasitrahanao ny fanatitra an-tsitrapo aloaky ny vavako ary ampianaro ahy ny fitsipikao.
Aza manaraka ny fanaon’izao tontolo izao; fa miovà amin’ny fanavaozana ny saina, mba hamantaranareo ny sitrapon’Andriamanitra, dia izay tsara sady ankasitrahana no tanteraka.
Ho fanatitra mandrakariva, dorana manontolo izany, hatramin’ny taranakareo fara aman-dimby, eo anoloan’ny varavaran’ny tranolay fihaonana eo anatrehan’NY TOMPO, dia ao amin’izay hihaonako aminareo, hitenenako aminao.
Dia indro ny efitra lamba tao amin’ny tempoly fa triatra nizara roa hatrany ambony ka hatrany ambany; nihorohoro koa ny tany ka nitresaka ny vatolampy;
ary aza manolotra izay momba ny tenanareo ho amin’ny ota ho fiadian’ny tsy fahamarinana, fa atolory ho an’Andriamanitra ny tenanareo, toy ny efa maty nefa velona, ary ny momba ny tenanareo ho fiadian’ny fahamarinana ho an’Andriamanitra.
Finoana no nanoloran’i Abrahama an’Isaka raha nozahan-toetra izy; eny, ny zanany lahitokana no natolotr’ilay efa nandray tsara ny teny fikasana,
Isika rehetra dia samy efa nania tahaka ny ondry, samy efa nivily ho amin’ny lalantsika avy isika rehetra; ary nataon’NY TOMPO nihatra Taminy avokoa ny helotsika rehetra.
Hankalaza ny anaran’Andriamanitra amin’ny hira aho ary hidera Azy amin’ny fisaorana. Fa izany dia ho sitraky NY TOMPO mihoatra noho ny vantotra ombilahy izay manan-tandroka sady mivaky kitro.
ary Izy no nitondra ny fahotantsika (Isa 53.12) tao amin’ny tenany teo ambonin’ny hazo, mba ho faty ny amin’ny ota isika fa ho velona ny amin’ny fahamarinana; ary «ny dian-kapoka taminy no nanasitranana anareo» (Isa 53.5).
Fa maro no mandeha, izay efa nolazaiko taminareo matetika, sady mbola lazaiko aminareo amin’ny fitomaniana koa ankehitriny kanefa fahavalon’ny hazofijalian’i Kristy ireny;
Ary rehefa voahombony tamin’ny hazofijaliana Izy dia nataony antsapaka no fizara ny fitafiany.
An-tsitrapo no hanolorako fanatitra ho Anao; hidera ny anaranao aho, TOMPO ô, fa tsara Ianao.
Rehefa voalaza taloha hoe: Tsy ilainao ary tsy sitrakao ny fanatitra alatsa-dra, ny fanatitra avy amin’ny zavamaniry, ny fanatitra dorana manontolo ary ny fanatitra noho ny ota, dia ireny atolotra araka ny lalàna ireny,
Ary hoy i Hezekia: Efa nanokana ny tenanareo ho an’NY TOMPO ianareo izao, koa manatòna ka mitondrà fanati-pisaorana sy fanatitra hafa koa ho ao amin’ny tranon’NY TOMPO. Dia nitondra fanati-pisaorana sy fanatitra hafa ny fiangonana, ary izay rehetra nazoto dia nitondra fanatitra dorana manontolo.
tamin’ny nandeferany; mba hanehoan’Andriamanitra ny fahamarinany ankehitriny ka ho marina Izy sady hanamarina izay manana finoana an’i Jesosy.
mainka fa ny ran’i Kristy, izay nanolotra ny tenany tsy manan-tsiny ho an’Andriamanitra, tamin’ny alalan’ny Fanahy mandrakizay, no hahadio ny fieritreretanareo ho afaka amin’ny asa maty mba hanompoanareo an’Andriamanitra velona.
Dia namono zavatra hatao fanatitra teo an-tendrombohitra i Jakoba ka nanasa ny havany mba hisakafo; dia nisakafo izy ireo ka nitoetra teo an-tendrombohitra nandritra ny alina.
mba ho mpanompon’i Kristy Jesosy ho an’ny Jentilisa aho ka manao fanompoam-pivavahana ho an’ny Filazantsaran’Andriamanitra, mba horaisina amin’ny fankasitrahana ny Jentilisa, ho fanatitra nohamasinin’ny Fanahy Masina.
Manantenà NY TOMPO, ry Israely, fa ao amin’NY TOMPO no misy ny famindrampo sy ny fanavotana be.
satria fantatrareo fa ny Tompo no handraisanareo ny lova ho valiny; fa manompo an’i Kristy Tompo ianareo.
Hiditra ao amin’ny tranonao mitondra fanatitra dorana manontolo aho, hefaiko Aminao ny voadiko izay notononin’ny molotro sy naloaky ny vavako, fony aho azom-pahoriana. Hatolotro ho fanatitra dorana manontolo ho Anao ny matavy mbamin’ny setroky ny ondrilahy. Hanatitra omby sy osilahy aho. Fiatoana.
Fa raha fantatrareo izay hevitry ny teny hoe: «Famindrampo no sitrako fa tsy fanatitra alatsa-dra» (Hos 6.6), dia tsy mba nanameloka ny tsy manan-tsiny ianareo.
Ary hoy Andriamanitra: Ento ny zanakao, ny lahitokanao, izay tianao, dia Isaka, ka mankanesa any amin’ny tany Moria, ary any no hanoloranao azy ho fanatitra dorana manontolo, ao amin’ny tendrombohitra iray izay holazaiko aminao.
Dia nanorina alitara ho an’NY TOMPO i Noa; nanalany natao fanatitra dorana manontolo teo ambonin’ny alitara ny biby madio rehetra sy ny vorona madio rehetra.
fa Izy kosa, rehefa avy nanolotra fanatitra iray monja ho mandrakizay noho ny ota, dia mipetraka eo ankavanan’Andriamanitra.
Fa ny ain’ny nofo dia ao amin’ny ra; ary nomeko anareo izany hatao ambonin’ny alitara mba hanaovana fanavotana ho anareo satria ny ra, amin’ny aina, no manao fanavotana.
Hesoriny avokoa ny jaborany rehetra, tahaka ny fanesorana ny jaboran’ny ondry izay natao fanati-pihavanana, ary ny mpisorona dia handoro azy ho fofona eo amin’ny alitara, eo ambonin’ny fanatitra levonina amin’ny afo ho an’NY TOMPO. Hanao fanavotana ho azy ny mpisorona noho ny fahotany izay nataony dia havela ny helony.
Hataony fanatitra dorana manontolo kosa ny iray, araka ny fanao, ary hanao fanavotana ho azy ny mpisorona noho ny fahotana izay vitany dia havela ny helony.
Ary NY TOMPO Andriamanitra nanamboatra akanjo hoditra ho an’i Adama sy ny vadiny ka nampiakanjo azy ireo.
Ny an’i Abela kosa dia avy amin’izay matavy tamin’ny voalohan-teraky ny ondriny no nitondrany. Ary NY TOMPO nankasitraka an’i Abela mbamin’ny fanatiny;
Fa amin’izany andro izany no hanaovana fanavotana ho anareo hanadiovana anareo dia hadio ho afaka amin’ny fahotanareo rehetra eo anatrehan’NY TOMPO ianareo.
Dia hovonoiny ny osilahy izay hatao fanatitra fanadiovana ho an’ny olona ka hoentiny miditra ao ambadiky ny efitra lamba ny rany ary hataony tahaka ny efa nataony tamin’ny ran’ny vantotra ombilahy ihany ka hafafiny eo amin’ny rakotra fanaovam-panavotana sy eo anoloany.
Ary ny ra dia ho famantarana ho anareo eo amin’ny trano izay itoeranareo. Koa raha mahita ny ra Aho dia handalo anareo fotsiny ka tsy hisy loza handringana anareo rehefa mamely ny tany Ejipta Aho.