Sokajy
108 Andinin-teny ao amin’ny Baiboly momba ny asabotsy, andro fitsaharana
Ny Sabata, na andro fitsaharana, na andro fahafito, izay Shabbat amin'ny teny Hebreo midika hoe fitsaharana, no hany andro voatonona anarana ao amin'ny Baiboly, sady andro masina mandritra ny herinandro. Iray amin'ireo didy nomen'ny Avo Indrindra an'i Mosesy ho an'ny vahoakany izy io.
Ao amin'ny Matio 12:8, dia ambaran'i Jesosy fa Tompon'ny Sabata Izy, satria Tompon'ny andro fitsaharana ny Zanak'olona. Nisy fotoana koa nanasitranany ilay lehilahy malemy teo amoron'ny farihin'i Betesda, ka nanenjika sy nitady hamono Azy ny Jiosy satria nanao asa tamin'ny andro Sabata Izy. Namaly i Jesosy hoe: "Mbola miasa mandraka ankehitriny ny Raiko, ary Izaho koa miasa." (Jaona 5:16-17). Ho an'ireo mpivavaka ireo, zava-dehibe kokoa noho ny olona ny fombafomba, nefa i Jesosy kosa nanamafy fa mbola miasa Izy sy ny Rainy.
Tamin'izany fotoana izany dia efa niova ny tena dikan'ny Sabata, tahaka ny amin'izao fotoana izao ihany koa, misy fiangonana sasany mankalaza azy nefa very lalana momba izany. Ny tena dikany dia ny fisaintsainana ny lalantsika, ny fieritreretana ny Tenin'ny Tompo miaraka amin'ny fianakaviana, ary ny fisaorana Azy noho ny fitahiany rehetra. Tsy tian'Andriamanitra ny hanarahan'ny olona ny lalàny amin'ny vava fotsiny, nefa ny fony lavitra Azy. Tsy ny fitandremana andro fotsiny no zava-dehibe, fa ny fiainana araka ny didiny isan'andro mba hahavoavonjy antsika amin'ny famaizana mandrakizay any amin'ny afobe izay miandry ireo tsy manaraka ny sitrapon'Andriamanitra.
I Kristy no tena fitsaharantsika mandrakariva, ao Aminy no ahitantsika fiadanana marina. (Hebreo 4:3) Fa isika izay mino kosa dia miditra amin’ny fitsaharana, araka izay nolazain’Andriamanitra hoe: “Ka dia nianiana tamin’ny fahatezerako Aho hoe: Tsy hiditra amin’ny fitsaharako mihitsy izy”, kanefa efa vita hatramin’ny nanorenana izao tontolo izao ny asany.
Milazà amin’ny Zanak’Israely hoe: Ny Sabatako no tandremo; fa famantarana ho Amiko sy ho aminareo hatramin’ny taranakareo fara aman-dimby izany, mba ho fantatrareo fa Izaho no TOMPO izay manamasina anareo. Koa tandremo ny Sabata fa masina aminareo izany; izay tsy manamasina azy dia hovonoina ho faty ary izay rehetra manao raharaha amin’io andro io dia hofongorana tsy ho amin’ny fireneny. Henemana no hanaovana raharaha; fa ny andro fahafito dia tena fitsaharana ka masina ho an’NY TOMPO: Izay rehetra manao raharaha amin’ny andro Sabata dia hovonoina ho faty. Hotandreman’ny Zanak’Israely ny Sabata ka hankatoaviny hatramin’ny taranany fara aman-dimby, fa fanekena mandrakizay izany. Ho famantarana Amiko sy amin’ny Zanak’Israely mandrakizay izany, satria henemana no nanaovan’NY TOMPO ny lanitra sy ny tany dia nitsahatra Izy ka niala sasatra tamin’ny andro fahafito.
Tamin’ny andro fahafito no vitan’Andriamanitra ny asa nataony; ary nitsahatra tamin’ny asany rehetra izay nataony Izy tamin’ny andro fahafito. Dia nomen-dRalehilahy anarana ny biby fiompy rehetra sy ny voromanidina mbamin’ny bibidia rehetra, nefa tsy hita izay mpanampy tandrify ho an-dRalehilahy. Ary NY TOMPO Andriamanitra nahasondrian-tory an-dRalehilahy ka natory izy; dia naka iray avy tamin’ireo taolan-tehezany NY TOMPO Andriamanitra ka nanakombona nofo ho solon’izany. Ary ilay taolan-tehezana izay nalainy tamin-dRalehilahy dia namboariny ho vehivavy ka noentiny nankany amin-dRalehilahy. Dia hoy Ralehilahy: Ankehitriny dia taolana avy amin’ny taolako sy nofo avy amin’ny nofoko ity; ity dia hatao hoe vehivavy, satria lehilahy no nakana azy. Noho izany dia handao ny rainy sy ny reniny ny lehilahy ka hikambana amin’ny vadiny dia ho nofo iray ihany izy roa. Ary nitanjaka izy mivady, dia Ralehilahy sy ny vadiny, nefa tsy nahalala henatra izy ireo. Ary Andriamanitra nitahy ny andro fahafito sy nanamasina azy, satria tamin’izay no nitsaharan’Andriamanitra tamin’ny asany rehetra izay noforoniny tamin’ny nanaovany azy.
Henemana no hanaovanao ny raharahanao, fa amin’ny andro fahafito dia hitsahatra ianao mba hialan’ny ombinao sy ny borikinao sasatra, ary mba hakan’ny zanaky ny mpanompovavinao sy ny vahiny aina.
Tandremo ny andro Sabata mba hanamasinana azy, araka izay didy nomen’NY TOMPO Andriamanitrao anao. Henemana no hiasanao sy hanaovanao ny raharahanao rehetra. Fa Sabatan’NY TOMPO Andriamanitrao ny andro fahafito; koa aza manao raharaha akory ianao amin’izany, na ny zanakao lahy, na ny zanakao vavy, na ny mpanompolahinao, na ny mpanompovavinao, na ny ombinao, na ny borikinao, na ny biby fiompinao rehetra, na ny vahininao izay tafiditra eo am-bavahadinao; mba hitsaharan’ny mpanompolahinao sy ny mpanompovavinao tahaka anao koa. Tsarovy fa andevo tany amin’ny tany Ejipta ianao ka tanana mahery sy sandry natsotra no nitondran’NY TOMPO Andriamanitrao anao nivoaka avy tany; izany no nandidian’NY TOMPO Andriamanitrao anao hitandrina ny andro Sabata.
Raha miaro ny tongotrao amin’ny Sabata ianao ka tsy manao izay tianao amin’ny androko masina, ary miantso ny Sabata hoe Fahafinaretana ary nohamasinin’NY TOMPO ka Mendrika hohajaina, sady manome voninahitra azy ka tsy mandeha amin’ny lalanao, na manao izay tianao na miteniteny foana, dia hiravoravo amin’NY TOMPO ianao, ary hasandratro eny amin’ny havoana amin’ny tany ianao, sy hofahanako amin’ny lovan’i Jakoba rainao, fa ny vavan’NY TOMPO no efa niteny.
Dia tonga tao Nazareta, izay nahabe Azy, Izy; ary araka ny fanaony dia niditra tao amin’ny sinagoga Izy tamin’ny andro Sabata ka nitsangana hamaky teny.
Ary hoy Izy taminy: Ny Sabata no natao ho an’ny olona fa tsy ny olona no natao ho an’ny Sabata, koa Tompon’ny Sabata ihany koa ny Zanak’Olona.
Izaho no TOMPO Andriamanitrareo. Mandehana araka ny didiko, ary mitandrema ny fitsipiko ka araho izany. Dia tonga tamiko ny tenin’NY TOMPO hoe: Ary manamasìna ny Sabatako mba ho famantarana ho Amiko sy ho aminareo, dia ho fantatrareo fa Izaho no TOMPO Andriamanitrareo.
Ary tsy mihoatra lavitra noho ny ondry va ny olona? Koa amin’izany dia mety ny manao soa amin’ny Sabata.
Hevero fa NY TOMPO no nanome anareo ny Sabata, koa izany no anomezany anareo mofo ampy ny indroa andro amin’ny andro fahenina. Samia mitoetra eo amin’ny fitoerany avy ianareo ka aoka tsy hisy hiala amin’ny fitoerany amin’ny andro fahafito. ka hoy izy ireo: Inay anie izahay mba matin’ny tanan’NY TOMPO tany amin’ny tany Ejipta, raha nipetraka teo anilan’ny vilany fahandroan-kena mba nihinan-kanina ka voky! Fa nitondra anay nivoaka ho atỳ amin’ity tany efitra ity ianareo hahafaty mosary izao fiangonana manontolo izao. Dia nitsahatra ny olona tamin’ny andro fahafito.
tsy hanome ny zanakay vavy ho vadin’ny tompon-tany, na haka ny zanany vavy ho vadin’ny zanakay lahy;
Koa aza avela hisy hitsara anareo, na amin’ny fihinana, na amin’ny fisotro, na ny andro firavoravoana, na ny voaloham-bolana, na ny Sabata; aloky ny zavatra ho avy ireny, fa ny tena izy dia Kristy.
Sambatra ny zanak’olombelona izay manao izany, ary ny zanak’olona izay mitana izany, dia izay mitandrina ny Sabata ka tsy manamavo azy sady miaro ny tanany tsy hanao izay ratsy akory. Aoka ny hafa firenena izay efa manaiky ho an’NY TOMPO tsy hiteny hoe: Hesorin’NY TOMPO tsy ho isan’ny olony tokoa aho; ary aoka ny ionòka tsy hiteny hoe: Indro, hazo maina aho! Fa izao no lazain’NY TOMPO: Ny amin’ny ionòka izay mitandrina ny Sabatako sy mifidy izay sitrako ary mitana ny fanekeko, dia hanaovako fahatsiarovana sy anarana ao an-tranoko sy ao anatin’ny mandako izy, izay tsara lavitra noho ny an’ny zanakalahy sy ny zanakavavy; fa anarana mandrakizay izay tsy hesorina no homeko azy. Ary ny hafa firenena izay manaiky ho an’NY TOMPO mba hanompo Azy sy ho tia ny anaran’NY TOMPO mba ho mpanompony, dia izay rehetra mitandrina ny Sabata ka tsy manamavo azy sady mitana ny fanekeko, dia hoentiko ho any amin’ny tendrombohitro masina ka hampifaliako ao amin’ny tranoko fivavahana; ny fanatitra dorana manontolo atolony sy ny fanatiny hafa alatsa-dra dia hankasitrahana eo ambonin’ny alitarako, satria ny tranoko hatao hoe Trano fivavahana ho an’ny firenena rehetra.
Koa aoka isika hazoto hiditra amin’izany fitsaharana izany, fandrao hisy olona ho latsaka amin’ny tsy finoana tahaka izany koa.
Tsara ny midera NY TOMPO sy ny hankalaza ny anaranao, ry Avo Indrindra ô, Fa ny tandroko kosa dia asandratrao ho tahaka ny an’ny ombimanga; mihosotra diloilo vaovao aho. Faly ny masoko mahita ny amin’ny fahavaloko ary finaritra ny sofiko mandre ny amin’ny ratsy fanahy izay mitsangana hamely ahy. Ny marina dia hamololona tahaka ny palma, hisandrahaka tahaka ny sedera any Libanona izy. Nambolena tao amin’ny tranon’NY TOMPO izy ka maniry eo an-kianjan’Andriamanitsika; mbola manorobona ihany izy na dia efa antitra aza; dofodofotra sy maitso izy mba hanambara fa mahitsy NY TOMPO, Vatolampiko izay tsy misy tsiny. ary hanambara ny famindramponao nony maraina sy ny fahamarinanao nony alina,
Nampianatra tao amin’ny sinagoga iray Jesosy tamin’ny Sabata. Ary indro, nisy vehivavy izay nanana fanahy mahafarofy nandritra ny valo amby folo taona; nanjoko izy ka tsy afa-nitraka mihitsy. Rehefa nahita azy Jesosy dia niantso azy ka niteny hoe: Ravehivavy, afaka amin’ny rofinao ianao. Dia nametraka ny tanany taminy Izy; ary niaraka tamin’izay dia nitraka Ravehivavy ka nankalaza an’Andriamanitra. Tezitra anefa ny mpanapaka ny sinagoga satria nanasitrana tamin’ny Sabata Jesosy ka niteny tamin’ny vahoaka hoe: Henemana no azo anaovan-draharaha; koa mandritra izany no tongava hositranina fa tsy amin’ny andro Sabata. Fa ny Tompo namaly azy hoe: Ry mpihatsaravelatsihy, moa tsy samy mamaha ny ombiny na ny borikiny hiala amin’ny fihinanam-bilona va ianareo amin’ny Sabata ka mitondra azy hisotro rano? Koa ity vehivavy zanak’i Abrahama ity, izay efa nafatotr’i Satana nandritra ny valo amby folo taona, moa tsy tokony hovahana ho afaka amin’izany fatorana izany amin’ny andro Sabata va? Ary raha nilaza izany Izy dia nangaihay izay rehetra nanohitra Azy; fa ny vahoaka rehetra dia nifaly noho ny zavatra malaza rehetra izay nataony.
Ary niditra tao amin’ny sinagoga indray Jesosy. Ary indro, nisy lehilahy iray maty tanana tao. Fa efa nanasitrana olona maro Izy ka nirohotra nankeo Aminy mba hikasika Azy izay rehetra nanana aretina. Ary ny fanahy maloto, raha nahita Azy, dia niankohoka teo anatrehany ka niteny mafy hoe: Ianao no Zanak’Andriamanitra! Nefa nandrara azy ireo mafy Izy mba tsy hanao izay hahafantarana Azy. Ary niakatra teo an-tendrombohitra Jesosy ka niantso izay tiany hankeo Aminy, dia nankeo Aminy ireo. Ary nanendry roa amby folo lahy Izy mba ho eo Aminy sy hirahiny hitoriteny sady hanana fahefana handroaka ny demonia. I Simona dia nomeny anarana hafa koa hoe Petera; i Jakoba, zanak’i Zebedio, sy i Jaona, rahalahin’i Jakoba; izy mirahalahy ireo dia nomeny anarana hafa koa hoe Boanerjesy, izany hoe Zana-baratra; i Andrea, i Filipo, i Bartolomeo, i Matio, i Tomasy, i Jakoba zanak’i Alfeo, i Tadeo, i Simona kananeana ary i Jodasy iskariota, ilay namadika Azy. Ary nijery izay ho fihetsiny ny olona, na hanasitrana an’ilay marary amin’ny Sabata Izy na tsia, mba hiampangany Azy. Ary niditra tao amin’ny trano iray Jesosy, dia vory indray ny vahoaka ka tsy afaka nisakafo akory Izy. Ary ny havany, raha nandre izany, dia tonga mba haka Azy; fa hoy ireo: Efa very saina Izy. Ary ny mpanoradalàna izay nidina avy tany Jerosalema dia niteny hoe: Manana an’i Belzeboba Izy, ary koa: Ny lohan’ny demonia no androahany ny demonia. Ary Jesosy niantso azy ireo hankeo Aminy ary nilaza fanoharana taminy hoe: Hataon’i Satana ahoana no fandroaka an’i Satana? Raha misy fanjakana miady an-trano dia tsy haharitra izany fanjakana izany. Ary raha misy mpiray trano miady an-trano dia tsy haharitra izany mpiray trano izany. Ary raha i Satana no mitsangana hanohitra ny tenany ka miady an-trano dia tsy haharitra izy fa ho rava ny heriny. Kanefa tsy misy olona afaka miditra ao an-tranon’ny mahery ka handroba ny entany raha tsy afatony aloha ilay mahery dia izay vao robainy ny ao an-tranony. Lazaiko aminareo marina tokoa: Hahazo famelan-keloka ny zanak’olombelona amin’ny ota rehetra sy ny fitenenan-dratsy rehetra izay ataony; fa izay miteny ratsy ny Fanahy Masina kosa dia tsy hahazo famelan-keloka mandrakizay, fa mendrika hohelohina ny amin’ny ota mandrakizay izy. Dia hoy Jesosy tamin’ilay lehilahy maty tanana: Mitsangàna etsy afovoany. Ny olona mantsy dia niteny hoe: Azom-panahy maloto Izy. Ary tonga ny reniny mbamin’ireo rahalahiny ka nijanona teo alatrano, dia naniraka olona hankao Aminy hiantso Azy. Ary nipetraka manodidina Azy ny vahoaka ka nilaza Taminy hoe: Indreo, ao alatrano ny reninao sy ireo rahalahinao ary ireo anabavinao mitady Anao. Ary Izy namaly azy ireo hoe: Iza no reniko sy rahalahiko? Ary nijery izay nipetraka manodidina Azy Izy ka niteny hoe: Ireto ny reniko sy ny rahalahiko! Fa na iza na iza no manao ny sitrapon’Andriamanitra dia izy no rahalahiko sy anabaviko ary reniko. Ary hoy koa Izy tamin’ny olona: Inona moa no tokony hatao amin’ny Sabata, ny manao soa va sa ny manao ratsy? Ny mamonjy aina va sa ny mamono? Fa tsy nisy niteny ny olona. Ary nibanjina azy ireo tamim-pahatezerana Izy sady nalahelo noho ny hamafin’ny fony ka hoy Izy tamin-dRalehilahy: Atsory ny tananao. Dia natsotrany ka sitrana ny tanany. Ary niala tao amin’ny sinagoga ny Fariseo ka avy hatrany dia nikaon-doha niaraka tamin’ny Herodiana hanohitra an’i Jesosy mba hahafaty Azy.
Rehefa niala tany Perga izy ireo dia nandroso nankany Antiokia any Pisidia ary niditra tao amin’ny sinagoga tamin’ny andro Sabata ka nipetraka teo.
Tamin’izany andro izany Jesosy nandeha namakivaky tanimbary iray tamin’ny Sabata; ary noana ny mpianany ka nanoty salohim-bary dia nihinana. ary indro, nisy lehilahy maty tanana teo. Ary nanontanian’ny olona Izy hoe: Mety va ny manasitrana amin’ny Sabata? Mba hiampangany Azy izany. Ary hoy Izy taminy: Iza aminareo moa, raha manana ondry iray ka latsaka any an-kady amin’ny Sabata, no tsy handray sy hampiakatra azy? Ary tsy mihoatra lavitra noho ny ondry va ny olona? Koa amin’izany dia mety ny manao soa amin’ny Sabata. Dia hoy Izy tamin’ilay lehilahy: Atsory ny tananao. Dia natsotrany ny tanany ka sitrana tahaka an’ilay ilany. Dia niala teo ny Fariseo ka nikaon-doha ny amin’izay hamonoany Azy. Fa Jesosy nahalala izany ka niala teo. Ary nisy olona betsaka nanaraka Azy ka nositraniny avokoa izy rehetra; ary nandrara azy Izy tsy hanao izay hahafantarana Azy, mba hahatanteraka izay nampilazaina an’Isaia mpaminany hoe: «Indro ny Mpanompoko izay nofidiko, ny Malalako izay sitraky ny foko indrindra; hapetrako ao Aminy ny Fanahiko ary hitory ny rariny amin’ny Jentilisa Izy. Tsy hifanditra na hiantso mafy Izy; tsy hisy handre ny feony any an-dalana; Fa nony nahita izany ny Fariseo dia niteny Taminy hoe: Indro ny mpianatrao manao izay tsy azo atao amin’ny Sabata.
Henemana no hanaovana raharaha; fa ny andro fahafito dia tena fitsaharana ka masina ho an’NY TOMPO: Izay rehetra manao raharaha amin’ny andro Sabata dia hovonoina ho faty.
Fa Sabatan’NY TOMPO Andriamanitrao ny andro fahafito; koa aza manao raharaha akory ianao amin’izany, na ny zanakao lahy, na ny zanakao vavy, na ny mpanompolahinao, na ny mpanompovavinao, na ny ombinao, na ny borikinao, na ny biby fiompinao rehetra, na ny vahininao izay tafiditra eo am-bavahadinao; mba hitsaharan’ny mpanompolahinao sy ny mpanompovavinao tahaka anao koa.
Ary isaky ny voaloham-bolana sy isan-tSabata dia ho avy hiankohoka eo anatrehako ny nofo rehetra, hoy NY TOMPO.
Tamin’izany andro izany dia nahita aho fa ny sasany tany Joda dia nanosihosy tao amin’ny famiazam-boaloboka tamin’ny Sabata sy nampiditra amboara ary nampitondra entana ny boriky sady nitondra divay sy voaloboka ary aviavy sy entana samihafa rehetra koa, izay noentiny ho any Jerosalema tamin’ny andro Sabata; dia nananatra azy mafy aho tamin’ny andro nivarotany hanina. Ary nisy Tiriana nitoetra tao, nitondra hazandrano sy varotra samihafa izy ireo ka nivarotra tamin’ny taranak’i Joda sy tany Jerosalema tamin’ny Sabata. Dia nifandahatra tamin’ireo olo-manankaja amin’ny Joda aho ka niteny taminy hoe: Inona izao zava-dratsy ataonareo izao no dia mandoto ny andro Sabata ianareo? Tsy nanao toy izao va ny razanareo ka nahatran’Andriamanitsika tamintsika sy amin’ity tanàna ity izao loza rehetra izao? Fa izao ianareo dia efa mampitombo indray ny fahatezerana mirehitra izay mihatra amin’ny Israely amin’ny andotoanareo ny Sabata. Ary raha vao malomaloka ny vavahadin’i Jerosalema talohan’ny Sabata dia nasaiko nohidina ny vavahady ka tsy navelako hovohana mandra-pahatapitra ny Sabata; ary notendreko ny zatovoko sasany hiambina teo am-bavahady mba tsy hampidirana entana amin’ny andro Sabata. satria tsy nitsena ny Zanak’Israely tamin’ny hanina sy rano izy fa nanamby indray an’i Balama hanozona azy; kanjo nampodìn’Andriamanitsika ho fitahiana kosa ny fanozonana. Dia nandry teo ivelan’i Jerosalema indray mandeha na indroa ny mpivaro-mandeha sy ny mpivarotra zavatra samihafa; nananatra azy ireo mafy aho ka niteny taminy hoe: Nahoana ianareo no mandry eto anilan’ny manda? Raha mbola manao izany indray ianareo dia hosamboriko. Koa hatramin’izany andro izany dia tsy tonga tamin’ny Sabata intsony izy ireo. Ary nasaiko nanadio ny tenany ny levita ka ho avy hiambina eo am-bavahady mba hanamasinany ny andro Sabata. Tsarovy koa aho noho izany, ry Andriamanitro ô, ary iantrao aho araka ny haben’ny famindramponao.
Henemana no hanaovanao raharaha, fa ny andro fahafito dia ho masina aminareo, ho tena andro fitsaharana ho an’NY TOMPO; izay rehetra manao raharaha amin’io andro io dia hovonoina ho faty.
Tamin’ny andro fahafito no vitan’Andriamanitra ny asa nataony; ary nitsahatra tamin’ny asany rehetra izay nataony Izy tamin’ny andro fahafito.
Isaky ny Sabata no handaharany ireo mandrakariva eo anatrehan’NY TOMPO; avy amin’ny Zanak’Israely izany, dia fanekena maharitra.
Henemana no hihinananao mofo tsy misy masirasira; fa ny andro fahafito dia fara fivoriana ho an’NY TOMPO Andriamanitrao ka tsy hanaovana raharaha amin’io.
Raha nandeha namakivaky tanimbary iray tamin’ny Sabata Jesosy dia nioty salohim-bary teny am-pandehanana ny mpianany. Dia hoy ny Fariseo Taminy: Jereo, nahoana ireo no manao izay tsy azo atao amin’ny Sabata? Fa hoy Izy taminy: Tsy mbola novakinareo va ny teny milaza ilay nataon’i Davida, raha reraky ny hanoanana izy mbamin’izay nanaraka azy? Fa niditra tao amin’ny tranon’Andriamanitra tamin’ny andron’i Abiatara mpisoronabe izy ka nihinana ny mofo atao fanatitra, kanefa io mofo io dia mahadiso raha misy homana azy, afa-tsy ny mpisorona; ary nomeny koa izay nanaraka azy.
Tamin’ny alin’ny Sabata, raha vao nazava ratsy ny andro voalohany amin’ny herinandro, dia avy hijery ny fasana i Maria Magdalena sy ilay Maria iray hafa.
Efa noraisiko ho lovako mandrakizay ny teny vavolombelonao satria fifalian’ny foko izany.
izay manome rariny ho an’ny ampahorina; izay manome hanina ho an’ny noana. NY TOMPO no mamaha ny mpifatotra;
Ary iza no nianianany fa tsy hiditra any amin’ny fitsaharany, afa-tsy izay tsy nanaiky? Dia hitantsika fa tsy nahazo niditra izy ireo noho ny tsy finoany.
Mankanesa atỳ amiko, ianareo rehetra izay miasa fatratra sy mavesatra entana, fa Izaho no hanome anareo fitsaharana. Ento ny ziogako ka mianara amiko; fa malemy fanahy sady tsy miavona am-po Aho; dia hahita fitsaharana ho an’ny fanahinareo ianareo. hilaza Aminy hoe: Ianao va ilay ho avy sa mbola hafa no andrasantsika? Fa mora ny ziogako ary maivana ny entako.
Raha niditra mba hisakafo tao an-tranon’ny loholona iray amin’ny Fariseo Izy tamin’ny Sabata dia nanara-maso Azy ireo. Fa raha misy manasa anao, mandehana ka mipetraha amin’ny toerana any aoriana indrindra, ary rehefa tonga ilay nanasa anao dia hiteny aminao hoe: Ry sakaiza, mandrosoa etsy alohaloha kokoa; dia hahazo haja eo imason’izay rehetra miara-misakafo aminao ianao. Fa izay rehetra manandra-tena no haetry ary izay manetry tena kosa no hasandratra. Hoy kosa Jesosy tamin’ilay nanasa Azy: Raha manasa olona amin’ny sakafo antoandro na ny sakafo hariva ianao dia aza ny namanao na ny rahalahinao na ny havanao na ny mpiaramonina manankarena no asainao, fandrao hanasa anao koa ireo ka ho voavaliny izay nataonao taminy. Fa raha manao fanasana ianao dia asao ny mahantra, ny kilemaina, ny mandringa, ny jamba; dia ho sambatra ianao satria tsy mba manana havaly izay nataonao ireo; fa hovalìna kosa ianao amin’ny fitsanganan’ny marina. Ary ny iray tamin’izay niara-nisakafo Taminy dia nandre izany ka niteny taminy hoe: Sambatra izay hisakafo ao amin’ny fanjakan’Andriamanitra. Fa hoy Jesosy taminy: Nisy olona iray nanao fanasana lehibe ka nanasa olona maro. Ary naniraka ny mpanompony izy tamin’ny fotoana fisakafoanana mba hilaza amin’ireo efa nasaina hoe: Andeha, fa efa vonona izao ny fanasana. Fa nitovy saina izy rehetra ka samy niala tsiny. Hoy ny voalohany taminy: Efa nividy tany aho ka tsy maintsy mandeha hizaha azy; miangavy anao aho, ekeo ny fialan-tsiniko. Ary hoy koa ny iray: Efa nividy omby folo aho ka handeha hamantatra azy; miangavy anao aho, ekeo ny fialan-tsiniko. Ary indro, nisy olona manirano iray teo anatrehany. Ary hoy koa ny iray: Efa nampaka-bady aho, koa noho izany dia tsy afaka mankany. Nony tonga ilay mpanompo dia nambarany tamin’ny tompony izany. Dia tezitra ny tompon-trano ka nilaza tamin’ilay mpanompony hoe: Mandehana haingana ho eny amin’ny lalambe sy ny sakeli-dalana eto an-tanàna ka ampidiro ny mahantra sy ny kilemaina, ny jamba sy ny mandringa. Ary hoy ilay mpanompo: Tompoko, efa tanteraka izay nampanaovinao, nefa mbola tsy feno ihany ny trano. Dia hoy ny tompony tamin’ilay mpanompo: Mandehana ho eny amin’ny lalambe sy ny sisim-boly ka tereo ny olona hiditra mba ho feno ny tranoko. Fa lazaiko aminareo: Tsy hisy hanandrana ny nahandroko ireny olona nasaiko ireny na dia iray akory aza. Nisy vahoaka betsaka niaraka tamin’i Jesosy, dia nitodika Izy ka niteny taminy hoe: Raha misy manaraka Ahy ka tsy mankahala ny rainy sy ny reniny, ny vadiny sy ny zanany, ny rahalahiny sy ny anabaviny; eny, ny ainy koa aza, dia tsy azo ekena ho mpianatro izy. Na zovy na zovy no tsy mitondra ny hazofijaliana ka tsy manaraka Ahy dia tsy azo ekena ho mpianatro izy. Fa iza moa aminareo, raha ta hanangana tilikambo, no tsy mipetraka aloha mihevitra izay ho lany hanaovany izany, na misy hahavitany azy na tsia? Fandrao, rehefa mametraka ny fanorenana izy ka tsy mahavita, dia handatsa azy izay rehetra mahita Ary hoy Jesosy tamin’ireo mpahay lalàna sy ny Fariseo: Mety va ny manasitrana amin’ny Sabata sa tsia? ka hilaza hoe: Io olona io dia nanomboka nanorina trano fa tsy nahavita. Ary iza moa no mpanjaka, raha handeha hiady amin’ny mpanjaka hafa, no tsy mipetraka aloha mba haka hevitra tsara, na ho vitany na tsia, miaraka amin’ny olona iray alina, ny hifanandrina amin’ilay mitondra roa alina? Fa raha tsy izany, raha mbola lavitra ny mpanjaka iray, dia hampitondra teny izy ka hangataka fihavanana. Toy izany koa ianareo rehetra, izay tsy mahafoy izay rehetra anananareo, dia tsy azo ekena ho mpianatro. Tsara ny sira; fa raha ny sira no tonga matsatso, inona indray no hahasira azy? Tsy mahasoa ny tany na ny zezika izy, fa harian’ny olona. Izay manan-tsofina hoenti-mihaino, aoka izy hihaino. Fa tsy nahateny izy ireo. Ary nandray ilay marary Izy dia nanasitrana azy ka nandefa azy handeha. Ary nilaza tamin’ireo Izy hoe: Iza moa aminareo, raha manana boriky na omby latsaka ao an-davaka fantsakana, no tsy hampakatra azy avy hatrany na dia amin’ny andro Sabata aza? Ary tsy nahavaly ny amin’izany zavatra izany izy ireo.
Henemana no hanangonanareo azy; fa Sabata ny andro fahafito ka tsy hisy amin’io andro io. Nony tamin’ny andro fahafito, nisy ihany olona nandeha hanangona nefa tsy nahita na dia kely aza. Dia hoy NY TOMPO tamin’i Mosesy: Mandra-pahoviana no handavanareo tsy hitandrina ny didiko sy ny lalànako? Hevero fa NY TOMPO no nanome anareo ny Sabata, koa izany no anomezany anareo mofo ampy ny indroa andro amin’ny andro fahenina. Samia mitoetra eo amin’ny fitoerany avy ianareo ka aoka tsy hisy hiala amin’ny fitoerany amin’ny andro fahafito. ka hoy izy ireo: Inay anie izahay mba matin’ny tanan’NY TOMPO tany amin’ny tany Ejipta, raha nipetraka teo anilan’ny vilany fahandroan-kena mba nihinan-kanina ka voky! Fa nitondra anay nivoaka ho atỳ amin’ity tany efitra ity ianareo hahafaty mosary izao fiangonana manontolo izao. Dia nitsahatra ny olona tamin’ny andro fahafito.
Fa teo dia nangataka anay hihira ny mpamabo anay ary ny mpampahory anay dia nangataka anay hanao fifaliana ka niteny hoe: Manaova hiran’i Ziona eto anatrehanay.
dia hiravoravo amin’NY TOMPO ianao, ary hasandratro eny amin’ny havoana amin’ny tany ianao, sy hofahanako amin’ny lovan’i Jakoba rainao, fa ny vavan’NY TOMPO no efa niteny.
Ny vato izay nolavin’ny mpanao trano no tonga vato fehizoro. Avy tamin’NY TOMPO izany ka zava-mahagaga eo imasontsika. Ity no andro nataon’NY TOMPO; hifaly sy ho ravoravo amin’izany isika.
Fa hatramin’ny razana fahiny dia manana izay mitory azy ao amin’ny isan-tanàna i Mosesy ary vakina ao amin’ny sinagoga rehetra isan-tSabata ny teniny.
Ary mbola tsy novakinareo ao amin’ny lalàna va fa amin’ny Sabata ny mpisorona ao amin’ny tempoly dia mandika ny Sabata, kanefa tsy manan-tsiny? fa na iza na iza no manao ny sitrapon’ny Raiko izay any an-danitra dia izy no rahalahiko sy anabaviko ary reniko. Dia lazaiko aminareo fa misy eto lehibe noho ny tempoly.
Koa tandremo ny Sabata fa masina aminareo izany; izay tsy manamasina azy dia hovonoina ho faty ary izay rehetra manao raharaha amin’io andro io dia hofongorana tsy ho amin’ny fireneny.
novonoiny ny didy voasora-tanana izay niampanga antsika; nesoriny izany ka nohomboany tamin’ny hazofijaliana;
Ary hitan’Andriamanitra izay rehetra nataony ka indro, tsara indrindra izany. Dia nisy hariva ary nisy maraina; izay no andro fahenina.
Mampandry ahy amin’ny ahi-maitso Izy, mitondra ahy ho eo amoron’ny rano fialan-tsasatra Izy.
Fa nilaza ny andro fahafito Izy eo amin’ny teny iray, araka izao: «Ary Andriamanitra nitsahatra tamin’ny asany rehetra tamin’ny andro fahafito» (Gen 2.3).
Fa ny olona kosa dia mivoaka ho any amin’ny raharahany sy ny asany mandra-paharivan’ny andro.
Ny avaratra sy ny atsimo, Ianao no nahary azy; ny anaranao no ihobian’i Tabara sy i Hermona.
Ary rehefa tonga ny Sabata dia nampianatra tao amin’ny sinagoga Izy. Ary maro izay nihaino Azy no talanjona indrindra ka niteny hoe: Taiza no nahazoan’Ilehity izany zavatra izany, ary manao ahoana ny fahendrena nomena Azy sy izao asa lehibe ataon’ny tanany izao?
Aza mitondra fanati-poana intsony, fahavetavetana amiko ny fofony; ny amin’ny voaloham-bolana sy ny Sabata ary ny fiantsoam-pivoriana: Tsy zakako ny fivoriana masina haroharoam-paharatsiana!
Teo anatrehan’ny razany no nanaovany fahagagana tany amin’ny tany Ejipta, dia tany amin’ny tany lemak’i Zoana. Nampisaraka ny ranomasina Izy ka nitondra azy nita, dia nampijoro ny rano ho toy ny antontan-javatra. Tamin’ny rahona no nitarihany azy raha antoandro ary afo mahazava nony alina.
Henemana no hiasanao, fa amin’ny andro fahafito dia hitsahatra ianao; na dia amin’ny fotoana fitrandrahan-tany sy amin’ny fotoana fijinjana aza dia hitsahatra ihany ianao.
Vorio ny vahoaka rehetra, na lehilahy, na vehivavy, na ankizy madinika, na ny vahiny ao an-tanànanao, hihainoany sy hianarany ny teny ka hatahorany NY TOMPO Andriamanitrao sy hitandremany hanaraka ny teny rehetra amin’ity lalàna ity.
Ary manamasìna ny Sabatako mba ho famantarana ho Amiko sy ho aminareo, dia ho fantatrareo fa Izaho no TOMPO Andriamanitrareo.
Nidina tany Kapernaomy, tanàna any Galilia, Jesosy ka nampianatra ny olona tamin’ny Sabata. Dia talanjona tamin’ny fampianarany ny olona satria nisy fahefana ny teniny.
Nony tonga tany amin’ny taniny Izy dia nampianatra ny olona tao amin’ny sinagogany, ary talanjona ny olona ka nilaza hoe: Avy taiza re no nahazoan’Ilehity izany fahendrena izany sy ireny fahagagana ireny?
Dia niditra tao tahaka ny fanaony i Paoly; nandritra ny Sabata telo no niadiany hevitra tamin’ny olona tao, avy amin’ny Soratra Masina.
Tsy avelan’NY TOMPO ho mosarena ny marina, fa foanany ny fitsiriritan’ny ratsy fanahy.
Enin-taona no hamafazanao amin’ny taninao sy hanangonanao ny vokatra; fa amin’ny taona fahafito kosa dia hatsahatrao tsy hovolena izany mba hisy hohanin’ny mahantra ao amin’ny firenenao; ary izay sisan’ireo kosa dia mba hohanin’ny biby any an-tsaha. Toy izany koa no hataonao amin’ny tanim-boalobokao sy amin’ny tanin’olivanao.
Izay taranakao no hanangana ny efa rava ela, hamboarinao ny naorina hatry ny fony fahagola; ary ianao dia hatao hoe mpanamboatra ny rava, mpamelon-dalana hahatonga ny tany ho azo onenana.
Mamelombelona ny fanahiko Izy; mitarika ahy amin’ny lalan’ny fahamarinana noho ny anarany Izy.
Ho amin’ny fahafahana no nanafahan’i Kristy antsika; koa miorena tsara fa aza mety hohazonin’ny ziogan’ny fanandevozana indray.
Hevero fa NY TOMPO no nanome anareo ny Sabata, koa izany no anomezany anareo mofo ampy ny indroa andro amin’ny andro fahenina. Samia mitoetra eo amin’ny fitoerany avy ianareo ka aoka tsy hisy hiala amin’ny fitoerany amin’ny andro fahafito.
Mangataha fiadanana ho an’i Jerosalema; hambinina anie izay tia anao; fiadanana anie ho ao anatin’ireo mandanao; fanambinana anie ho ao amin’ireo lapanao. Noho ny rahalahiko sy ny namako no hilazako hoe: Fiadanana anie ho ao anatinao. Noho ny tranon’NY TOMPO Andriamanitsika dia hitady izay hahatsara anao aho.
Koa aza avela hisy hitsara anareo, na amin’ny fihinana, na amin’ny fisotro, na ny andro firavoravoana, na ny voaloham-bolana, na ny Sabata;
Ary Izy namaly azy ireo hoe: Nahoana kosa ianareo no mandika ny didin’Andriamanitra noho ny fampianarana voatolotra anareo?
Raha mijinja ny varinao any an-tsaha ianao ka misy amboara hadinonao any dia aza miverina haka azy fa aoka ho an’ny vahiny sy ny kamboty ary ny mpitondratena izany; mba hotahìn’NY TOMPO Andriamanitrao ianao amin’ny asa rehetra ataon’ny tananao.
Fa henemana no nanaovan’NY TOMPO ny lanitra sy ny tany sy ny ranomasina mbamin’izay rehetra ao aminy, dia nitsahatra Izy tamin’ny andro fahafito. Izany no nitahian’NY TOMPO ny andro Sabata sy nanamasinany azy.
Fa izao no lazain’NY TOMPO: Ny amin’ny ionòka izay mitandrina ny Sabatako sy mifidy izay sitrako ary mitana ny fanekeko, dia hanaovako fahatsiarovana sy anarana ao an-tranoko sy ao anatin’ny mandako izy, izay tsara lavitra noho ny an’ny zanakalahy sy ny zanakavavy; fa anarana mandrakizay izay tsy hesorina no homeko azy.
Sambatra izay firenena mahalala ny feo fihobiana! TOMPO ô, amin’ny fahazavan’ny tavanao no andehanany.
Ny iray dia manao ny andro iray ho mihoatra noho ny andro sasany ary ny iray kosa dia manao ny andro rehetra ho mitovy. Aoka samy ho resy lahatra ao an-tsainy avy izy. Ny mitandrina ny andro dia mitandrina izany ho an’ny Tompo. Ary ny mihinana dia mihinana ho an’ny Tompo, satria misaotra an’Andriamanitra izy; ny tsy mihinana kosa dia tsy mihinana ho an’ny Tompo ary misaotra an’Andriamanitra koa izy.
Amin’ny andro voalohany amin’ny herinandro dia samia manokana tahiry any an-tranony avy araka izay azony atao fanomezana mba tsy ho amin’ny fahatongavako vao hatao ny fanangonana izany.
Andro fiomanana izany andro izany, fa efa antomotra ny Sabata. Ary ny vehivavy, izay niaraka Taminy hatrany Galilia, dia nanaraka tao aoriana ka nahita ny fasana sy izay fomba nametrahany ny faty. Ary niverina ireo ka nanomana zavamanitra sy menaka manitra. Ary tamin’ny Sabata dia nitsahatra ihany izy ireo araka ny lalàna.
Niady hevitra isan-tSabata tao amin’ny sinagoga i Paoly ka nandresy lahatra ny Jiosy sy ny Grika.
Fa ny zavatra rehetra nataon’Andriamanitra dia tsara avokoa ka tsy misy tokony holavina raha raisina amin’ny fisaorana satria hamasinin’ny tenin’Andriamanitra sy ny vavaka izany.
Tsy izao va no fifadiana izay ankasitrahako: Ny hamaha ny famatoran’ny faharatsiana, ny hanaboraka ny fehin’ny zioga, ny handefa ny ampahorina ho afaka ary ny hanapatapaka ny zioga rehetra? Moa tsy ny hizara ny mofonao ho an’ny noana va sy ny hampiantrano ny ory manjenjena ary ny mba hanafianao izay hitanao mitanjaka ka tsy hihirim-belona amin’ny iray ra aminao ianao?
Ary namory ny fiangonana i Mosesy, dia ny Israely manontolo, ka niteny taminy hoe: Izao no teny nandidian’NY TOMPO hotanterahina: Ary aoka ny manan-talenta rehetra eo aminareo ho avy ka hanao izay rehetra nandidian’NY TOMPO, dia ny tabernakely, ny tranolainy, ny rakotra momba azy, ny farangony, ny hazofisaka momba azy sy ny barany ary ny andriny sy ny faladiany, ny vata sy ny baony ary ny rakotra fanaovam-panavotana sy ny efitra lamba fanakonana, ny latabatra sy ny baony mbamin’ny fanaka rehetra momba azy ary ny mofo atao fanatitra, ny fitoeran-jiro ho fanazavana mbamin’ny fanaka momba azy sy ny jirony ary ny diloilo hatao fanazavana, ny alitara fandoroana ditin-kazo manitra ary ny baony, ny diloilo fanosorana sy ny ditin-kazo mani-pofona, ny varavarana lamba ho eo amin’ny varavaran’ny tabernakely, ny alitara fandoroana ny fanatitra dorana manontolo sy ny harato varahina ho eo aminy ary ny baony sy ny fanaka rehetra momba azy, ary ny koveta sy ny faladiany, ny fefy lamba ho amin’ny kianja, ny andriny sy ny faladiany ary ny vavahady lamba ho eo amin’ny vavahadin’ny kianja, ny tsatòkan-dain’ny tabernakely sy ny tsatòkan-dain’ny kianja sy ny kofehiny, ny fitafiana fitondra amin’ny fanompoana, hoentiny manao fanompoam-pivavahana ao amin’ny fitoerana masina, ny fitafiana masina ho an’i Arona mpisorona ary ny fitafian’ireo zanany hoentiny manao raharaham-pisoronana. Henemana no hanaovanao raharaha, fa ny andro fahafito dia ho masina aminareo, ho tena andro fitsaharana ho an’NY TOMPO; izay rehetra manao raharaha amin’io andro io dia hovonoina ho faty. Dia niala teo anatrehan’i Mosesy ny fiangonana, dia ny Israely manontolo. Dia nanatona ny olona rehetra izay nohetsehin’ny fony sy izay rehetra nentanin’ny fanahiny avy ka samy nitondra ny anjara fanomezany ho an’NY TOMPO hanaovana ny tranolay fihaonana sy ny fanompoana rehetra momba azy ary ny fitafiana masina. Ary ny olona rehetra na lahy na vavy dia nitondra izay rehetra nanentanan’ny fony azy, dia fisisika, kavina, peratra, mason-drojo volamena, firavaka volamena isan-karazany; toy izany koa ny olona rehetra izay nanolotra volamena ka nataony fanatitra asandratra ho an’NY TOMPO. Ary ny olona rehetra izay nanana lamba manga, volomparasy, jaky, lamba rongony fotsy madinika, volon’osy, hoditr’ondrilahy voaloko mena ary hoditra trozona, dia nitondra ireo. Izay rehetra nanatitra volafotsy sy varahina ho anjara fanomezana dia nitondra izany ho an’NY TOMPO; ary izay rehetra nanana hazo akasia hanaovana zavatra ho amin’ny fanompoana dia nitondra izany koa. Ny vehivavy rehetra nanan-talenta namoly tamin’ny tanany dia nitondra izay nofolesiny, dia ny kofehy manga, volomparasy, jaky ary ny lamba rongony fotsy madinika. Ary ny vehivavy rehetra nanan-talenta ka nazoto am-po dia namoly volon’osy. Ny loholona dia nitondra ny vato berila sy ny vato halatsaka an-tranontranony ho amin’ny efoda sy ho amin’ny saron-tratra, ary ny zava-manitra sy ny diloilo hatao fanazavana sy ho amin’ny diloilo fanosorana ary ho amin’ny ditin-kazo mani-pofona. Ny lehilahy sy ny vehivavy rehetra izay nampirisihin’ny fony dia hitondra izay hanaovana ny zavatra rehetra nandidian’NY TOMPO hotanterahin’i Mosesy; ireny Zanak’Israely rehetra ireny dia nitondra fanatitra an-tsitrapo ho an’NY TOMPO. Aza mampirehitra afo amin’ny andro Sabata any amin’izay rehetra itoeranareo.
Indro, nisy lehilahy iray nanatona Azy niteny hoe: Mpampianatra ô, inona no tsara hataoko mba hahazoako fiainana mandrakizay? Fa hoy Jesosy taminy: Nahoana Aho no anontanianao ny amin’izay tsara? Iray no tsara; fa raha te hiditra any amin’ny fiainana ianao, tandremo ny didy. Hoy Ralehilahy taminy: Inona avy moa izany? Dia hoy Jesosy: Ny hoe: «Aza mamono olona, aza mijangajanga, aza mangalatra, aza mety ho vavolombelona mandainga, manajà ny rainao sy ny reninao (Eks 20.12-16), ary tiava ny namanao tahaka ny tenanao» (Lev 19.18). Ary nisy vahoaka betsaka nanaraka Azy dia nanasitrana azy tany Izy. Hoy ilay zatovo Taminy: Izany rehetra izany dia efa voatandriko avokoa; fa inona no mbola tsy ampy amiko? Dia hoy Jesosy taminy: Raha te ho tanteraka ianao dia mandehana, amidio ny fanananao ka omeo ny mahantra, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; ary avia hanaraka Ahy. Fa nony nandre izany teny izany ilay zatovo dia niala tamin’alahelo satria nanankarena be izy.
Nony niala teo izy dia nangatahiny holazaina aminy indray izany teny izany ny Sabata manaraka. Rehefa nirava ny fivoriana dia maro tamin’ny Jiosy sy ny prozelita izay nanompo an’Andriamanitra no nanaraka an’i Paoly sy i Barnabasy; ary izy ireo dia niresaka taminy ka nampirisika azy haharitra amin’ny fahasoavan’Andriamanitra. Nony tonga ny Sabata manaraka dia saika tafangona avokoa ny tao an-tanàna rehetra mba hihaino ny tenin’Andriamanitra.
Fa tsy amin’ny fihinanana sy ny fisotroana ny fanjakan’Andriamanitra, fa fahamarinana sy fiadanana ary fifaliana ao amin’ny Fanahy Masina. Koa izay manompo an’i Kristy amin’izany zavatra izany no sitrak’Andriamanitra sy eken’ny olona fa tsara.
Aza ataonareo fa tonga Aho handrava ny lalàna na ny mpaminany; tsy tonga handrava Aho fa hanatanteraka. Fa lazaiko aminareo marina tokoa: Mandra-pahafoanan’ny lanitra sy ny tany dia tsy hisy ho foana akory ny amin’ny lalàna, na dia iota iray na tsipika kely iray aza, mandra-pahatanterak’izy rehetra.
Ary niverina tamin’ny herin’ny Fanahy nankany Galilia Jesosy; dia niely tamin’ny faritra rehetra manodidina ny lazany. Nampianatra teny amin’ny sinagogan’ny olona koa Izy ka nankalazain’izy rehetra.
Aza mahafoy ny fiarahantsika miangona, tahaka ny fanaon’ny sasany, fa mifananara kosa, mainka satria hitanareo fa efa antomotra ny andro.
Ary hoy Izy taminy: Ny Sabata no natao ho an’ny olona fa tsy ny olona no natao ho an’ny Sabata,
Fa Sabatan’NY TOMPO Andriamanitrao ny andro fahafito; koa aza manao raharaha akory ianao amin’izany, na ny zanakao lahy, na ny zanakao vavy, na ny mpanompolahinao, na ny mpanompovavinao, na ny biby fiompinao, na ny vahininao izay tafiditra eo am-bavahadinao.
Henemana no hanaovana raharaha; fa ny andro fahafito dia tena andro fitsaharana, fivoriana masina; aza miasa mihitsy ianareo, fa Sabata ho an’NY TOMPO eny amin’izay fonenanareo rehetra izany.
Ary Andriamanitra nitahy ny andro fahafito sy nanamasina azy, satria tamin’izay no nitsaharan’Andriamanitra tamin’ny asany rehetra izay noforoniny tamin’ny nanaovany azy.
Nomeko azy koa ny Sabatako ho famantarana ho Amiko sy ho aminy mba ho fantany fa Izaho TOMPO no manamasina azy.
Raha miaro ny tongotrao amin’ny Sabata ianao ka tsy manao izay tianao amin’ny androko masina, ary miantso ny Sabata hoe Fahafinaretana ary nohamasinin’NY TOMPO ka Mendrika hohajaina, sady manome voninahitra azy ka tsy mandeha amin’ny lalanao, na manao izay tianao na miteniteny foana,
Ho famantarana Amiko sy amin’ny Zanak’Israely mandrakizay izany, satria henemana no nanaovan’NY TOMPO ny lanitra sy ny tany dia nitsahatra Izy ka niala sasatra tamin’ny andro fahafito.
Hoy i Mosesy tamin’ireo: Izao no lazain’NY TOMPO: Tena andro fitsaharana masina ho an’NY TOMPO rahampitso; koa manendasa izay hendasinareo ary mahandroa izay hahandroinareo, nefa izay sisa rehetra dia avelao hotahirizina ho tra-maraina.
Raha tany an-tany efitra ny Zanak’Israely dia nisy lehilahy iray tratra nanangona kitay hazo tamin’ny andro Sabata. Ary ireo nahita azy nanangona kitay dia nitondra azy teo amin’i Mosesy sy i Arona ary ny fiangonana manontolo. Dia nambenana Ralehilahy satria tsy mbola fantatra mazava izay hatao aminy. Ary hoy NY TOMPO tamin’i Mosesy: Hovonoina ho faty izany lehilahy izany; hitora-bato azy eny ivelan’ny toby ny fiangonana manontolo. Dia namoaka azy ho eny ivelan’ny toby ny fiangonana manontolo ka nitora-bato azy, dia maty izy, araka izay nandidian’NY TOMPO an’i Mosesy ihany.