Sokajy
114 Andininy ao amin'ny Baiboly momba ny fetin'ny mpanompo sampy
Marina tsara fa misy fiantraikan'ny fety jentilisa eto amintsika ankehitriny. Efa ela no nisy ireo fety ireo ary efa niovaova arakaraky ny kolontsaina nifandimby, kanefa mila dinihintsika tsara ny niandohan'izy ireo sy ny dikany araka ny voalazan'ny Baiboly.
Ampianarin'ny Baiboly isika mba hahay mandinika izay rehetra manodidina antsika, ary hahay manavaka ny tsara sy ny ratsy eo imason'Andriamanitra. Hoy i Paoly ao amin'ny 1 Korintiana 10:23: "Azoko atao avokoa ny zavatra rehetra, nefa tsy ny zavatra rehetra no mahasoa; azoko atao avokoa ny zavatra rehetra, nefa tsy ny zavatra rehetra no mampandroso." Noho izany, mila eritreretintsika tsara raha mifanaraka amin'ny sitrapon'Andriamanitra sy ny voalazan'ny Baiboly ve ny fety jentilisa.
Mila mitady ny fitarihan'Andriamanitra isika ary mitadidy fa ny zavatra rehetra ataontsika dia tokony ho voninahitr'Andriamanitra. Tsy tokony hankalaza fety jentilisa fotsiny isika raha tsy mandinika ny tena dikany. Tokony hitady fomba hanomezam-boninahitra sy hivavahana amin'Andriamanitra araka ny sitrapony isika.
Mampirisika antsika ny Baiboly mba tsy hanaraka ny fanaon'izao tontolo izao, fa mba havaozintsika kosa ny saintsika ary hiainantsika araka ny sitrapon'Andriamanitra (Romana 12:2).
Raha fintinina, zava-dehibe ho antsika kristiana ny mandinika ny momba ny fety jentilisa araka ny voalazan'ny Baiboly. Tokony ho mailo hatrany isika amin'izay rehetra manodidina antsika ary hitady ny sitrapon'Andriamanitra amin'ny fotoana rehetra. Aoka ho fahazavana eo amin'ny maizina isika ary hampiasa izay rehetra misy mba hizarana ny fitiavana sy ny famonjen'i Jesoa amin'izay rehetra manodidina antsika.
Aza manana andriamanitra hafa fa Izaho ihany. Aza manao sarin-javatra voasokitra, na izay mety ho endriky ny zavatra izay eny amin’ny lanitra ambony, na izay etỳ amin’ny tany ambany, na izay any amin’ny rano ambanin’ny tany. Aza miankohoka eo anatrehany ary aza manompo azy; fa Izaho, TOMPO Andriamanitrao, dia Andriamanitra saro-piaro ka mamaly ny heloky ny ray amin’ny zanaka hatramin’ny zafiafy sy ny zafindohalika, dia amin’izay mankahala Ahy,
Noho izany dia hiverina Aho haka indray ny variko amin’ny androny sy ny ranom-boaloboko amin’ny fotoanany, hesoriko koa ny volon’ondriko sy ny lamba rongoniko izay nomena hasarony ny fitanjahany.
Tsia, fa izay zavatra atolotry ny Jentilisa ho fanatitra dia atolony ho an’ny demonia fa tsy ho an’Andriamanitra (Deo 32.17); koa tsy tiako ho mpiombona amin’ny demonia ianareo. Tsy afaka sady hisotro amin’ny kapoaky ny Tompo ianareo no hisotro amin’ny kapoaky ny demonia; tsy afaka sady hihinana amin’ny latabatry ny Tompo ianareo no sady hihinana amin’ny latabatry ny demonia.
Mitenena amin’ny Zanak’Israely hoe: Ny amin’ireo andro firavoravoana voatendrin’NY TOMPO izay hantsoinareo hoe fivoriana masina, dia izao no izy: Ary ny mpisorona dia hanolotra ireo mbamin’ny mofon’ny voaloham-bokatra ho fanatitra asandratra eo anatrehan’NY TOMPO, miaraka amin’ny zanak’ondrilahy roa; ireo dia ho masina ho an’NY TOMPO, ho anjaran’ny mpisorona. Ambarao ho fivoriana io andro io ka manaova fivoriana masina ary aza manao raharaha fanompoana. Ho lalàna maharitra amin’ny taranakareo fara aman-dimby izany any amin’izay fonenanareo rehetra. Raha mijinja ny vokatry ny tanimbarinareo ianareo dia aza jinjaina avokoa ny eny an-tsisiny ary aza tsimponina izay latsaka avy amin’ny vokatrao fa avelao ho an’ny mahantra sy ny vahiny izany. Izaho no TOMPO Andriamanitrareo. Ary NY TOMPO niteny tamin’i Mosesy hoe: Mitenena amin’ny Zanak’Israely hoe: Ny andro voalohany amin’ny volana fahafito dia ho andro fitsaharana ho anareo; amin’io no hitsofana trompetra ho fampahatsiarovana ny fivoriana masina. Aza manao raharaha fanompoana ianareo, fa manolora fanatitra levonina amin’ny afo ho an’NY TOMPO. Ary NY TOMPO niteny tamin’i Mosesy hoe: Ny andro fahafolo amin’izany volana fahafito izany no Andro Fanavotana Lehibe. Hisy fivoriana masina ho anareo; hifady hanina ianareo ka hanatitra fanatitra levonina amin’ny afo ho an’NY TOMPO. Aza manao raharaha amin’izany andro izany; fa andro fanavotana io, hanaovana fanavotana ho anareo eo anatrehan’NY TOMPO Andriamanitrareo. Fa ny olona rehetra izay tsy mety mifady hanina amin’io andro io dia hesorina tsy ho amin’ny fireneny. Henemana no hanaovana raharaha; fa ny andro fahafito dia tena andro fitsaharana, fivoriana masina; aza miasa mihitsy ianareo, fa Sabata ho an’NY TOMPO eny amin’izay fonenanareo rehetra izany.
Rehefa aringan’NY TOMPO Andriamanitrao eo anoloanao ny firenen-tsamihafa izay alehanao ka horesenao, ary handresy azy ireny ianao ka honina eo amin’ny taniny, Dia horavanareo ny alitarany, hotorotoroinareo ny tsangambaton-tsampiny, hodoranareo amin’ny afo ny tsangankazon-tsampy ho an’ny Aserahany ary ny sarin-javatra voasokitra, izay andriamaniny, dia hokapainareo ka hofoananareo tsy ho eo amin’izany toerana izany intsony ny anarany. dia mitandrema, fandrao voafandrika hanaraka ny fanaony ianao, rehefa voaringana eo anoloanao izy; ary andrao mamotopototra ny amin’ny andriamaniny ianao ka miteny hoe: Nanao ahoana no nanompoan’ireny firenena ireny ny andriamaniny? Fa izaho koa dia mba hanao toy izany. Aza manao toy izany amin’NY TOMPO Andriamanitrao; fa ny fahavetavetana rehetra, izay halan’NY TOMPO, no nataony tamin’ny andriamaniny; ny zanany lahy sy ny zanany vavy aza dia nodorany tamin’ny afo ho an’ny andriamaniny.
ka manolotra fanatitra levonina amin’ny afo ho an’NY TOMPO, na omby na ondry aman’osy hatao fanatitra dorana manontolo na fanatitra hafa alatsa-dra hanalana voady, na an-tsitrapo na amin’ny fotoam-piangonanareo, hanaovana hanitra ankasitrahana ho an’NY TOMPO
Izao no lazain’NY TOMPO: Aza mianatra ny fanaon’ny Jentilisa; aza matahotra ireo famantarana eny amin’ny lanitra; fa ny Jentilisa no matahotra izany. Rava ny tranolaiko, ary tapaka avokoa ny kofehin-daiko; lasa ny zanako ka tsy misy intsony, eny, tsy misy hamelatra ny tranolaiko intsony na hanenjana ny ambaindaiko. Fa efa tonga kentrina ny mpiandry ondry ka tsy mitady NY TOMPO; izany no tsy mahahendry azy ka miely ny ondry andrasany rehetra. Injany misy resaka mandeha hoe: Indro, tamy amin’ny fihorakorahana be avy any amin’ny tany avaratra izy mba hahatonga ny tanànan’ny Joda ho lao sy ho fonenan’ny amboadia. TOMPO ô, fantatro fa tsy miankina amin’ny olombelona ny lalan-kalehany, ary tsy miankina amin’ny mpandeha ny hahalavorary ny diany. TOMPO ô, anaro aho, nefa araka ny fitsaranao ihany fa tsy amin’ny fahatezeranao, fandrao hataonao tonga tsinontsinona aho. Aidino amin’ny Jentilisa izay tsy mahalala Anao ny fahatezeranao, dia amin’ny taranaka izay tsy miantso ny anaranao; fa mandripaka an’i Jakoba ireo, eny, mandripaka sy mandringana azy, eny mandrava ny fonenany. Fa ny fanaon’ny firenen-kafa dia zava-poana; hazo nokapaina tany an’ala ireny, asan-tanan’ny mpahay taozavatra amin’ny famaky; volafotsy sy volamena no andravahany azy ary fantsika sy maritoa no entiny manamafy azy mba tsy hihetsiketsehany.
Ireo no hatolotrareo ho an’NY TOMPO amin’ny fotoam-pivavahanareo, ankoatra ny fanatitra fanalam-boadinareo, ny fanatitra an-tsitrapo izay hatolotrareo ho fanatitra dorana manontolo, ho fanatitra avy amin’ny zavamaniry, ho fanatitra aidina ary ho fanati-pihavanana.
Ary mifalia ianao miaraka amin’ny zanakao lahy, ny zanakao vavy, ny mpanompolahinao, ny mpanompovavinao ary ny levita mbamin’ny vahiny sy ny kamboty ary ny mpitondratena izay ao an-tanànanao amin’ny andro firavoravoanao.
Aza manao ny fanaon’ny tany Ejipta izay nonenanareo; aza manao ny fanaon’ny tany Kanana izay ampidirako anareo ary aza manaraka ny fombany. Koa dia tandremo izay asaiko tandremana mba tsy hisy hataonareo akory izany fanao vetaveta izany, izay nataon’ny olona talohanareo. Aza mandoto ny tenanareo amin’ireo. Izaho no TOMPO Andriamanitrareo. Ny fitsipiko no hotanterahinareo ary ny didiko no hotandremanareo, harahinareo izany. Izaho no TOMPO Andriamanitrareo.
Rehefa afaka izany dia nanolotra ny fanatitra mandrakariva, dorana manontolo, sy ilay fanao amin’ny voaloham-bolana sy amin’ny fotoam-pivavahana nohamasinina rehetra izay voatendrin’NY TOMPO izy. Natolony koa ny avy amin’izay rehetra nanolotra fanatitra an-tsitrapo ho an’NY TOMPO.
Aza mety hasiana zioga tsy antonona anareo hikambanana amin’ny tsy mino. Fa inona no iraisan’ny fahamarinana sy ny fahotana? Inona no iombonan’ny mazava sy ny maizina? Inona no ifanarahan’i Kristy sy i Beliala? Inona no ifandraisan’ny mino sy ny tsy mino? Ary inona no ikambanan’ny tempolin’Andriamanitra amin’ny sampy? Fa isika no tempolin’Andriamanitra velona, araka ny nataon’Andriamanitra hoe: «Honina eo aminy Aho sy handeha eo aminy; ary ho Andriamaniny Aho, ary ho oloko izy» (Lev 26.11-12). «Koa mialà eo aminy ianareo ka misaraha aminy, hoy NY TOMPO; aza manendry izay zavatra tsy madio, ary Izaho handray anareo.
Aza mitondra fanati-poana intsony, fahavetavetana amiko ny fofony; ny amin’ny voaloham-bolana sy ny Sabata ary ny fiantsoam-pivoriana: Tsy zakako ny fivoriana masina haroharoam-paharatsiana!
Halako ny voaloham-bolanareo sy ny andro firavoravoanareo, mavesatra amiko izany; sasatra mitondra azy Aho.
Aoka tsy ho mpanompo sampy ianareo, tahaka ny sasany tamin-dry zareo, araka ny voasoratra hoe: «Nipetraka hihinana sy hisotro ny olona dia nitsangana hilalao» (Eks 32.6).
Lozan’i Ariela, dia i Ariela, tanàna nitobian’i Davida! Ampio taona ny taona, aoka ho tafatsingeringerina ny andro firavoravoana,
Aza manaraka ny fanaon’izao tontolo izao; fa miovà amin’ny fanavaozana ny saina, mba hamantaranareo ny sitrapon’Andriamanitra, dia izay tsara sady ankasitrahana no tanteraka.
Tsinjovy i Ziona, dia ilay tanàna fihaonantsika tamin’ny andro firavoravoana! Ny masonao dia hahita an’i Jerosalema, fonenana mandry fehizay, tranolay izay tsy hafindra intsony, tsy hongotana intsony mandrakizay ny tsatokan-dainy, ary tsy hisy hotapahina ny kofehiny.
Ireo lalana mankany Ziona dia misaona satria tsy misy tonga amin’ny fotoam-piravoravoana; rava ny vavahadiny rehetra, misento ny mpisorony; ory ny virijininy ary i Ziona dia azon’ny fahoriana mangidy.
Ary ny amin’ny mihinana ny hena naterina tamin’ny sampy dia fantatsika fa tsinontsinona ny sampy amin’izao tontolo izao, ary tsy misy Andriamanitra afa-tsy iray ihany. Fa na dia misy aza lazaina hoe andriamanitra, na any an-danitra, na etỳ an-tany, toy ny hoe misy andriamanitra maro sy tompo maro, amintsika kosa dia iray ihany Andriamanitra, dia ny Ray izay niavian’ny zavatra rehetra, ary ho Azy isika; ary iray ihany ny Tompo, dia Jesosy Kristy izay nahariana ny zavatra rehetra sady nahariana antsika koa.
Toy ny ondry aman’osy masina izay any Jerosalema amin’ny fotoam-pivavahana, dia toy izany no hahafenoan’ny tanànany efa lao, amin’ny olona maro toy ny ondry aman’osy. Dia ho fantatra fa Izaho no TOMPO.
Tandremo izay rehetra nolazaiko taminareo ka aza manonona izay anaran’andriamanitra hafa akory ianareo; aza avela ho re avy amin’ny vavanao izany.
Raha misy mifanditra dia ireo no hitsangana hitsara ka araka ny fitsipiko no hitsarany azy; ary ny lalànako sy ny didiko dia hotandremany amin’ny fotoam-pivavahana rehetra voatendriko, ary ny Sabatako dia hohamasininy.
Rehefa hitan’ny olona fa naharitra ela i Mosesy ka tsy mbola nidina avy tao an-tendrombohitra ihany dia nitangorona nankeo amin’i Arona izy ireo ka niteny taminy hoe: Mitsangàna ka anaovy andriamanitra izahay hitarika antsika eo aloha; fa ilay Mosesy iny, izay lehilahy nitondra antsika niakatra avy tany amin’ny tany Ejipta, dia tsy fantatray izay nanjo azy. Koa ankehitriny, avelao hanaovako azy fa hirehitra aminy ny fahatezerako ka haringako izy, fa ianao kosa dia hataoko firenena lehibe. Nefa nifona tamin’NY TOMPO Andriamaniny i Mosesy ka niteny hoe: TOMPO ô, nahoana ny fahatezeranao no mirehitra amin’ny olonao izay noentinao nivoaka avy tany Ejipta tamin’ny hery lehibe sy ny tanana mahery? Nahoana ny Ejiptiana no avela hilaza hoe: Hahita loza no nitondrany azy ireny nivoaka, hamonoany azy eny an-tendrombohitra sy handringanany azy tsy ho ambonin’ny tany. Mialà amin’ny fahatezeranao mirehitra ka manenena ny amin’ny loza izay hanjo ny olonao. Tsarovy i Abrahama sy Isaka ary Israely mpanomponao, izay nianiananao tamin’ny tenanao sy nilazanao hoe: Hahamaro ny taranakareo Aho ka ho tahaka ny kintana eny amin’ny lanitra; ary ny tany rehetra nolazaiko dia homeko ny taranakareo ary izy no handova izany mandrakizay. Dia nanenina NY TOMPO ny amin’ny loza izay nokasainy hamelezana ny olony. Dia nihodina i Mosesy ka nidina avy tao an-tendrombohitra, nitondra ny vato fisaka roa nisy ny Vavolombelona teny an-tanany; ny vato fisaka dia nosoratana teo amin’ny lafiny roa; samy nisy soratra teo anoloany sy teo ambadika. Ary ny vato fisaka dia asan’Andriamanitra, ary ny soratra dia soratr’Andriamanitra, voasokitra teo amin’ny vato fisaka. Ary rehefa ren’i Josoa ny fitabataban’ny olona izay nihorakoraka dia hoy izy tamin’i Mosesy: Misy tabataban’ady atsy an-toby. Fa hoy kosa izy: Tsy feo fihobian’ny mahery na feo fitomanian’ny resy fa feon’ny mihira no reko. Ary raha nanakaiky ny toby izy dia nahita ny ombilahy kely sy ny dihy; dia nirehitra ny fahatezeran’i Mosesy ka natontany ny vato fisaka teny an-tanany ary nopotehiny teo am-pototry ny tendrombohitra. Dia hoy i Arona taminy: Esory ary ny kavim-bolamena izay eny amin’ny sofin’ny vadinareo sy ny zanakareo lahy ary ny zanakareo vavy ka ento etỳ amiko. Dia nalainy ilay ombilahy kely izay nataon’ny olona ka nodorany tamin’ny afo ary notorotoroiny ho vovoka, dia nafafiny teo ambonin’ny rano ka nampisotroiny ny Zanak’Israely. Dia hoy i Mosesy tamin’i Arona: Inona no nataon’ity firenena ity taminao no nampidiranao heloka lehibe teo aminy? Dia hoy i Arona: Aoka tsy hirehitra ny fahatezeran’ny tompoko, fa ianao mahalala ny toetry ny olona fa mpanao ratsy izy; satria hoy ireo tamiko: Manaova andriamanitra ho antsika, hitarika antsika eo alohantsika; fa ilay Mosesy iny, izay lehilahy nitondra antsika niakatra avy tany amin’ny tany Ejipta, dia tsy fantatray izay nanjo azy. Ary hoy aho taminy: Izay rehetra manana volamena dia aoka hanala izany; dia nomeny ahy ireo; ary natsipiko tao anaty afo ireo ka io ombilahy kely io no nivoaka tao. Rehefa hitan’i Mosesy fa navela hanaram-po amin’izay tsy mety ny olona, satria navelan’i Arona ho fanakoran’ny fahavalony izy, dia nijanona teo amin’ny vavahadin’ny toby i Mosesy ka niteny hoe: Izay rehetra an’NY TOMPO, mankanesa etỳ amiko. Ary ny taranak’i Levy rehetra dia niangona teo aminy. Dia hoy izy tamin’ireo: Izao no lazain’NY TOMPO, Andriamanitr’Israely: Samia manao ny sabany eo an-tehezany avy ianareo dia mandrosoa ary miverimberena hatreny amin’ny vavahadin’ny toby iray ka hatramin’ny iray hafa, ary samia mamono ny rahalahiny avy sy ny sakaizany avy ary ny namany avy ianareo. Dia nanatanteraka ny tenin’i Mosesy ny taranak’i Levy; nahafatesana tokony ho telo arivo lahy ny olona tamin’izany andro izany. Dia hoy Mosesy: Efa nanokana ny tenanareo ho an’NY TOMPO ianareo androany, satria samy namono hatramin’ny zanany sy ny rahalahiny avy, mba hahazoanareo fitahiana anio. Dia nanala ny kavim-bolamena izay teny amin’ny sofiny ny olona rehetra ka nitondra azy ho eo amin’i Arona. Nony maraina dia hoy i Mosesy tamin’ny olona: Efa nahavita fahotana lehibe ianareo; ary ankehitriny dia hiakatra ho any amin’NY TOMPO aho fa angamba havelany hanao fanavotana ny amin’ny fahotanareo aho. Dia niverina ho any amin’NY TOMPO i Mosesy ka niteny hoe: Indrisy! Efa nahavita fahotana lehibe ity firenena ity fa nanamboatra andriamanitra volamena ho azy. Ankehitriny, enga anie ka hamela ny fahotany Ianao! Fa raha tsy izany, mifona aminao aho, vonoy tsy ho eo amin’ny bokinao izay nosoratanao ny anarako. Nefa hoy NY TOMPO tamin’i Mosesy: Na iza na iza nanota tamiko dia hovonoiko tsy ho eo amin’ny bokiko ny anarany. Mandehana ankehitriny ka ento ny olona ho any amin’izay efa nolazaiko taminao. Indro ny Anjeliko hitarika anao eo aloha; ary amin’izay andro hamaliako dia hamaly azy noho ny fahotany Aho. Ary NY TOMPO namely ny olona satria nanao ombilahy kely izy, dia ilay namboarin’i Arona. Ary nandray izany tamin’ny tanan’ny olona izy ka nanamboatra izany tamin’ny fandraka sady nandrendrika azy ho ombilahy kely; dia niteny ny olona hoe: Io no andriamanitrao, ry Israely; io no nitondra anao niakatra avy tany amin’ny tany Ejipta. Raha nahita izany i Arona dia nanorina alitara teo anoloany, sady niteny hoe: Andro firavoravoana ho an’NY TOMPO rahampitso. Dia nifoha vao maraina ny olona ka nanolotra fanatitra dorana manontolo sady nitondra fanati-pihavanana; avy eo dia nipetraka nihinana sy nisotro ny olona ary nitsangana nilalao.
Hampodiko ho fisaonana ny andro firavoravoanareo ary ho hira fahalahelovana ny hiranareo rehetra; hosikinako lamba fisaonana ny olona rehetra sady hokakasako ny loha rehetra; hataoko ho toy ny fisaonana zanakalahy tokana izany ka ny fiafarany dia ho tahaka ny andro mangidy.
Manangona kitay ny ankizy, mandrehitra afo ny rainy, ary mametafeta ny koba hatao mofo ho an’ny mpanjakavavin’ny lanitra ny vehivavy. Manolotra fanatitra aidina ho an’ny andriamanitra hafa izy ireo mba hampahasosotra Ahy.
Ringana ny oloko noho ny tsy fisian’ny fahalalana. Satria nandà ny fahalalana ianao, dia mba holaviko kosa tsy ho mpisoroko intsony; nanadino ny lalànan’Andriamanitrao ianao, ka mba hohadinoiko kosa ny zanakao. Arakaraka ny nitomboany no nanotany Tamiko ka hampodiko ho henatra kosa ny voninahiny.
Aza mivily hanaraka ireo andriamanitra tsy izy ary aza manao andriamanitra amin’ny vy voarendrika ho anareo: Izaho no TOMPO Andriamanitrareo.
Ary nanatona ny vahoaka rehetra i Elia ka niteny hoe: Mandra-pahoviana no hiroa saina ianareo? Raha NY TOMPO no Andriamanitra, manaraha Azy! Fa raha ny Baala kosa dia manaraha azy! Nefa tsy namaly azy ny olona na dia indraimbava aza.
Tandremo fandrao misy mahalasa anareo ho babony amin’ny filozofia sy ny famitahana foana, araka ny fampianarana voatolotry ny razana, araka ny abidim-pianaran’izao tontolo izao, fa tsy araka an’i Kristy.
fa nifangaro tamin’ny Jentilisa izy ka nianatra ny fanaony. Nanompo ny sampiny izy ka tonga fandrika ho azy izany. Namono ny zanany lahy sy ny zanany vavy ho fanatitra ho an’ny demonia ireo; eny, nandatsaka ny ran’ny tsy manan-tsiny izy, dia ny ran’ny zanany lahy sy ny zanany vavy izay novonoiny ho fanatitra ho an’ny sampin’i Kanana; koa nandoto ny tany tamin’ny ra izy. Naloto tamin’ny asany izy ary nahatonga azy ho nijangajanga ny nataony.
Aza miankohoka eo anatrehan’ny andriamanitr’ireny ianao, na manompo azy, na manao toy ny fanaony; fa aringano tokoa izy ary poteho tanteraka ireo tsangambaton-tsampiny.
Tsy misy olona mahay manompo tompo roa; fa ho halany ny iray ary ho tiany ny iray; na hombany ny iray ary hohamavoiny ny iray. Tsy mahay manompo an’Andriamanitra sy i Mamôna ianareo.
ary tandremo sao miandrandra ny lanitra ianao ka mahita ny masoandro sy ny volana ary ny kintana, dia izay rehetra eny amin’ny lanitra, ka ho voataona hiankohoka eo anatrehany sy hanompo azy, kanefa nataon’NY TOMPO Andriamanitrao ho anjaran’ny firenena rehetra ambanin’ny lanitra ireny.
Fa miharihary ny asan’ny nofo, dia izao: Fijangajangana, fahalotoana, fijejojejoana, Indro, izaho Paoly milaza aminareo fa raha mety hoforana ianareo dia tsy hahasoa anareo na dia kely akory aza Kristy. fanompoan-tsampy, fitahirizana ody ratsy, fandrafiana, fifandirana, adilahy, fialonana, lolompo, fifampiandaniana, fitsitokotokoana, fitsiriritana, fahamamoana, filalaovan-dratsy sy ny toy izany, izay ampitandremako anareo rahateo, tahaka ny nampitandremako anareo fahiny koa, fa tsy handova ny fanjakan’Andriamanitra izay manao izany.
Fa na dia nahalala an’Andriamanitra aza izy dia tsy mba nankalaza Azy, araka izay mendrika ho an’Andriamanitra, sady tsy mba nisaotra Azy; fa tonga zava-poana izy tamin’ny fisainany ary nihamaizina ny fony donto. Nandoka tena ho hendry izy ka tonga adala, ary ny voninahitr’Andriamanitra tsy mety lo dia nosoloany sary maneho ny olombelona mety lo sy ny vorona mbamin’ny biby manan-tongotra efatra ary ny zavamananaina mandady sy mikisaka.
Nolaviny ny didiny sy ny fanekeny izay nataony tamin’ny razany mbamin’ny teny vavolombelony izay nananarany azy. Nandeha nanaraka ny zava-poana izy ka tonga zava-poana koa ary nanaraka ny Jentilisa manodidina azy, izay efa nandraran’NY TOMPO mba tsy halainy tahaka.
Fa aoka ho fantatrao izao: Any am-parany any dia hisy andro sarotra. Fa ianao kosa dia efa nanaraka tsara ny fampianarako, ny fitondrantenako, ny fisainako, ny finoako, ny fahari-poko, ny fitiavako, ny faharetako, ny nanenjehana ahy, ny fahoriana izay nanjo ahy tany Antiokia, tany Ikonioma, tany Listra. Inona no fanenjehana izay tsy niaretako! Nefa ny Tompo nahafaka ahy tamin’izany rehetra izany. Eny, izay rehetra te ho velona amin’ny toe-panahy araka an’Andriamanitra izay ao amin’i Kristy Jesosy dia henjehina. Fa ny ratsy fanahy sy ny mpamitaka kosa dia handroso hiharatsy kokoa; sady mamitaka izy no fitahina. Fa ianao kosa dia mahareta amin’izay zavatra nianaranao sy nampinoana anao satria fantatrao izay nampianatra anao izany; fa hatry ny fony vao zaza ianao dia efa nahalala ny Soratra Masina izay mampahahendry anao ho amin’ny famonjena amin’ny finoana izay ao amin’i Kristy Jesosy. Izay soratra rehetra nomen’ny tsindrimandrin’Andriamanitra dia mahasoa koa ho fampianarana, ho fandresen-dahatra, ho fanitsiana izay diso, ho fitaizana amin’ny fahamarinana, mba ho tanteraka ny olon’Andriamanitra, ho ampy fitaovana tsara ho amin’ny asa tsara rehetra. Ny olona dia ho tia tena, ho tia vola, ho mpandoka tena, ho mpiavonavona, ho mpiteny ratsy, tsy manoa ray sy reny, tsy mahay mankasitraka, tsy manaja izay masina, tsy manam-pitiavana, mpanontolo fo, mpanendrikendrika, tsy mahafehy tena, lozabe, tsy tia ny tsara, mpamadika, kirina, mpieboebo, tia ny fahafinaretana mihoatra noho ny fitiavany an’Andriamanitra; manana ny endriky ny toe-panahy araka an’Andriamanitra izy nefa mandà ny heriny; ireny koa dia halaviro.
Fa ampy izay ny andro lasa ho nanaovana ny sitrapon’ny Jentilisa tamin’ny nandehananareo tamin’ny fanaranam-po amin’ny ratsy sy ny fanirian-dratsy, ny fimamoana, ny filalaovan-dratsy, ny fisotroan-toaka ary ny fanompoan-tsampy izay fady indrindra. Amin’izany dia gaga izy ireo satria tsy miara-mihazakazaka aminy ianareo amin’izany fanaranam-po amin’ny ratsy izany ka teneniny ratsy;
ary aza miombona amin’ny asan’ny maizina tsy mahavoka-tsoa, fa aleo mampahafantatra izany.
Ny sarin-javatra voasokitra, izay andriamaniny, dia hodoranareo amin’ny afo; aza mitsiriritra ny volafotsy na ny volamena izay eo aminy, na maka izany ho anao, fandrao ho voafandriny ianao, fa fahavetavetana eo imason’NY TOMPO Andriamanitrao izany. Ary aza mitondra fahavetavetana ho ao an-tranonao, fandrao ho tonga zavatra voaozona tahaka izany koa ianao; ho halanao sy ho fahavetavetana eo imasonao indrindra izany satria zavatra voaozona.
Dia namaly ny mpanjaka i Sadraka sy i Mesaka ary i Abed-Nego hoe: Ry Nebokadnezara, tsy misy antony tokony hamalianay anao akory ny amin’izany zavatra izany. Indro Andriamanitra izay tompoinay dia mahavonjy anay amin’ny lafaoro mirehitra afo sady hamonjy anay amin’ny tananao, ry mpanjaka ô. Ary na tsy izany aza, aoka ho fantatrao, ry mpanjaka ô, fa ny andriamanitrao dia tsy hotompoinay, ary ny sariolona volamena natsanganao dia tsy hivavahanay.
Tsy ho tanteraka mihitsy ny eritreritra ao an-tsainareo hoe: Ho tahaka ny Jentilisa izahay, dia tahaka ny foko any amin’ny tany samihafa ka hanao fanompoam-pivavahana ho an’ny vato aman-kazo.
Ary nandre feo iray hafa koa avy tany an-danitra aho niteny hoe: Mialà aminy ianareo, ry oloko, mba tsy hiombonanareo ota aminy ary mba tsy hisy hahazo anareo ny loza manjo azy.
Izao no lazain’NY TOMPO: Inona moa no tsy marina hitan’ny razanareo Tamiko, no dia nanalavitra Ahy izy sady nanaraka zava-poana ka nanjary zava-poana koa izy?
Fa noheveriny ho tsy dia naninona ny miroso amin’ny fahotan’i Jeroboama, zanak’i Nebata, ka nampakatra an’i Jezebela, zanakavavin’i Etibaala, mpanjakan’ny Sidoniana, ho vadiny izy, ary nandeha nanompo ny Baala ka niankohoka teo anatrehany. Nanangana alitara ho an’ny Baala tao amin’ny trano naoriny manokana ho an’izany tao Samaria izy. Nanao ny tsangankazon-tsampy ho an’ny Aseraha koa i Ahaba ka nahatezitra NY TOMPO, Andriamanitry ny Israely, mihoatra noho ny mpanjakan’ny Israely rehetra izay talohany.
fa aoka hanoratra epistily ho azy isika mba hifadiany ny hena fahavetavetana aterina amin’ny sampy sy ny fijangajangana ary ny biby nokendaina sy ny ra.
Feno andriamanitra tsy izy ny taniny; eo anatrehan’ny asan’ny tanany no iankohofany, dia eo anoloan’izay nataon’ny rantsantanany;
Tsy mety ny fireharehanareo. Tsy fantatrareo va fa ny masirasira kely dia mahazo ny vongana manontolo? Esory ny masirasira tranainy mba ho vongana vaovao ianareo, araka izay tsy isian’ny masirasira anareo. Fa voavono Kristy, Paska ho antsika; koa aoka isika hanao andro firavoravoana, tsy amin’ny masirasira tranainy, na amin’ny masirasiran’ny lolompo sy ny haratsiam-panahy, fa amin’ny mofo tsy misy masirasira, dia ny fahadiovam-po sy ny fahamarinana.
Fa izany mpaminany na mpanonofy izany dia hovonoina ho faty satria efa nanao teny fampikomiana amin’NY TOMPO Andriamanitrareo izay nitondra anareo niala avy tany amin’ny tany Ejipta ka nanavotra anao tamin’ny trano nanandevozana, mba hitaona anao hiala amin’ny lalana izay nasain’NY TOMPO Andriamanitrao halehanao. Dia hofongoranao tsy ho eo aminao ny fanao ratsy. Raha mitaona anao mangingina ny rahalahinao, zanaky ny reninao, na ny zanakao lahy, na ny zanakao vavy, na ny vady andefimandrinao, na ny namanao izay toy ny tenanao, ka miteny hoe: Andeha isika hanompo andriamanitra hafa izay tsy fantatrao, na ny razanao, dia ny andriamanitry ny firenena izay manodidina anareo, na ny akaiky anao na ny lavitra anao, hatramin’ny faran’ny tany rehetra, dia aza manaiky na mihaino azy akory ianao; ary aza mba iantran’ny masonao izy, na amindranao fo na afeninao;
Kanefa manan-teny kely aminao Aho, fa misy eo aminao izay mitana ny fampianaran’i Balama, ilay nanome fo an’i Balaka hanisy fahatafintohinana teo anoloan’ny Zanak’Israely, hihinana hena naterina tamin’ny sampy sy hijangajanga.
Aza manaraka izay andriamanitra hafa amin’ireny andriamanitry ny firenena manodidina anareo ireny fa Andriamanitra saro-piaro aminao NY TOMPO Andriamanitrao, fandrao hirehitra aminao ny fahatezeran’NY TOMPO Andriamanitrao ka hofongorany tsy ho eo ambonin’ny tany ianao.
Aza manaraka ny fanaon’ny firenena izay efa horoahiko eo anoloanareo; fa nahavita izany rehetra izany izy ka halako.
Koa lazao amin’ny taranak’Israely hoe: Izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Mibebaha, dia mialà amin’ny sampinareo sy ny fahavetavetanareo rehetra; eny, mialà aminy.
ary aza manolotra izay momba ny tenanareo ho amin’ny ota ho fiadian’ny tsy fahamarinana, fa atolory ho an’Andriamanitra ny tenanareo, toy ny efa maty nefa velona, ary ny momba ny tenanareo ho fiadian’ny fahamarinana ho an’Andriamanitra.
Volafotsy sy volamena ny sampin’ireny, asa nataon’ny tanan’olombelona. Manam-bava izy nefa tsy miteny; mana-maso izy nefa tsy mahita; manan-tsofina izy nefa tsy mandre; manana orona izy nefa tsy manimbolo; manan-tanana izy nefa tsy mandray; manan-tongotra izy nefa tsy mandeha ary tsy mahaloa-peo ny tendany. Ho tahaka azy izay manao azy sy izay rehetra matoky azy.
Kanefa mitandrema ianareo, fandrao ho voafitaka ny fonareo ka hivily hanompo andriamanitra hafa sy hiankohoka eo anatrehany;
Koa izao no lazaiko sady ambarako marina ao amin’ny Tompo: Ny mba tsy handehananareo intsony tahaka ny fandehan’ny Jentilisa amin’ny fahafoanan’ny sainy; fa efa tonga maizin-tsaina sy olon-ko azy amin’ny fiainan’Andriamanitra ireny noho ny tsy fahalalana izay ao anatiny, noho ny hamafin’ny fony,
«Ity firenena ity dia manaja Ahy amin’ny molony fa ny fony kosa lavitra Ahy. Koa zava-poana ny ivavahan’ireo Amiko, raha mampianatra didin’olombelona ho fampianarana izy» (Isa 29.13).
Nefa nahafoy Ahy ianareo ka nanompo andriamanitra hafa. Koa izany no tsy hamonjeko anareo intsony. Mandehana mitaraina amin’ireo andriamanitra izay nofidinareo! Aoka ireo no hamonjy anareo amin’ny andron’ny fahorianareo!
Ahoana ary? Moa tsy fantatrareo fa ny tenanareo dia tempolin’ny Fanahy Masina izay ao anatinareo sady efa azonareo tamin’Andriamanitra? Koa tsy tompon’ny tenanareo ianareo. Sa tsy fantatrareo fa ny olona masina dia hitsara izao tontolo izao? Ary raha hitsara izao tontolo izao ianareo, moa tsy mendrika hitsara izay zavatra madinika indrindra va? Fa olom-boavidy ianareo, koa mankalazà an’Andriamanitra amin’ny tenanareo.
Andriamanitra dia Fanahy; ary izay mivavaka Aminy dia tsy maintsy mivavaka amin’ny fanahy sy ny fahamarinana.
Izaho no TOMPO, izany no anarako, koa ny voninahitro dia tsy homeko ny hafa, na ny fiderana Ahy ho an’ny sarin-javatra voasokitra.
Fa izay araka ny nofo dia mihevitra izay zavatry ny nofo, fa izay araka ny Fanahy kosa dia mihevitra izay zavatry ny Fanahy. Ny fihevitry ny nofo dia fahafatesana, fa fiainana sy fiadanana kosa no fihevitry ny Fanahy, satria fandrafiana an’Andriamanitra ny fihevitry ny nofo; fa tsy manaiky ny lalànan’Andriamanitra izy sady tsy hainy akory izany. Ary izay ao amin’ny nofo dia tsy mahay manao ny sitrapon’Andriamanitra.
Fa milaza marina ny Fanahy fa amin’ny andro farany dia hihemotra amin’ny finoana ny sasany ka hanaiky fanahy mamitaka sy fampianaran’ny demonia,
Hoy NY TOMPO tamiko tamin’ny andro nanjakan’i Josia mpanjaka: Moa efa hitanao va izay nataon’Israely mpikomy? Niakatra ho eny amin’ny tendrombohitra avo rehetra sy ho eny ambanin’ny hazo maitso rehetra izy ka nijangajanga teny.
Koa satria terak’Andriamanitra isika dia tsy mety raha ny fomban’Andriamanitra no ataontsika ho tahaka ny volamena, na volafotsy, na vato voasoratry ny fahaizana aman-tsain’olombelona. Nanambara izy ka naneho marina fa tsy maintsy nijaly sy nitsangana tamin’ny maty i Kristy; ary Jesosy izay toriko aminareo, hoy izy, no Kristy. Andriamanitra ninia tsy nijery ny andron’ny tsy fahalalana, fa ankehitriny Izy mandidy ny olona rehetra amin’izao tontolo izao hibebaka,
Efa ho lasa ny alina ka efa akaiky kokoa ny andro, koa aoka hariantsika ny asan’ny maizina ary hitafiantsika ny fiadian’ny mazava. Aoka isika hitondra tena tsara toy ny amin’ny antoandro; tsy amin’ny filalaovan-dratsy na amin’ny fahamamoana, tsy amin’ny fijangajangana na amin’ny fitondrantena tsy mendrika, tsy amin’ny fifandirana na amin’ny fialonana. Fa itafio Jesosy Kristy Tompo, ary aza miahy ny amin’ny nofo hahatanteraka ny filany.
nampahasaro-piaro Azy tamin’ny hafa izy ary tamin’ny zava-betaveta no nampahasosorany Azy; namono zavatra ho fanatitra ho an’ny demonia izay tsy Andriamanitra izy dia andriamanitra tsy fantany, fa andriamanitra vao niseho tatỳ aoriana izay tsy natahoran’ny razanareo.
Nony efa antitra i Solomona dia navilin’ireo vadiny hanaraka andriamanitra hafa ny fony ka tsy nahitsy tamin’NY TOMPO Andriamaniny intsony tahaka ny fon’i Davida rainy. Ary nitady hamono an’i Jeroboama i Solomona. Nefa niainga i Jeroboama dia nandositra nankany Ejipta ho any amin’i Sisaka, mpanjakan’i Ejipta, ka nitoetra tany mandra-pahafatin’i Solomona. Ny tantaran’i Solomona sisa mbamin’izay rehetra nataony ary ny fahendreny, tsy voasoratra ao amin’ny bokin’ny tantaran’i Solomona va izany? Efapolo taona ny andro nanjakan’i Solomona tamin’ny Israely rehetra tany Jerosalema. Dia nodimandry any amin’ny razany i Solomona ka nalevina tao amin’ny Tanànan’i Davida rainy. I Rehoboama zanany no nanjaka nandimby azy. Fa nanaraka an’i Astarta, andriamani-bavin’ny Sidoniana, sy i Milkoma, fahavetavetan’ny Amonita i Solomona. Ary nanao izay ratsy teo imason’NY TOMPO i Solomona ka tsy mba tanteraka tamin’ny fanarahana Azy tahaka an’i Davida rainy.
Fa tsy hiankohoka eo anatrehan’izay andriamanitra hafa ianao; fa NY TOMPO dia saro-piaro, izany rahateo no anarany, satria Andriamanitra saro-piaro Izy. Fandrao ianao hanao fanekena amin’ny mponina eo amin’ny tany ka hijangajanga hanaraka ny andriamaniny sy hamono zavatra hatao fanatitra ho an’ny andriamaniny, na koa hanasa anao izy ka hihinana amin’ny fanatiny ianao; ary fandrao koa haka amin’ny zanany vavy ho vadin’ny zanakao lahy ianao, ary hijangajanga hanaraka ny andriamaniny ny zanany vavy ka hampandeha ny zanakao lahy hijangajanga hanaraka ny andriamaniny.
Aoka ho fantatrareo mihitsy fa samy tsy manana lova eo amin’ny fanjakan’i Kristy sy Andriamanitra na ny mpijangajanga rehetra, na ny olom-betaveta, na ny olona tia vola, fa fanompoan-tsampy izany.
ary nanorina toerana fanaovana sorona ho an’ny Baala mba handoroany ny zanany ho fanatitra dorana manontolo ho an’i Baala, izay tsy nandidiako, na nolazaiko, na tao an-tsaiko akory aza.
Fa matahotra aho, fandrao ho simba hiala amin’ny fahatsoram-po sy ny fahadiovana amin’i Kristy ny sainareo, tahaka ny namitahan’ny menarana an’i Eva tamin’ny hafetseny.
Dia ianareo izay mahamaimay ny fonareo eo amin’ny sampy eny ambanin’ny hazo maitso rehetra ka mamono zaza eny an-dohasahan-driaka eny ambanin’ny tsefatsefaky ny harambato. Ary amin’ny vato kilonjy any an-dohasahan-driaka no anjaranao; eny, ireny ihany no anjaranao; Ho an’ireny koa no nandrarahanao fanatitra aidina sy nanoloranao fanatitra dorana manontolo; koa hahatsindry fo amin’izany va Aho?
Fa araka ny voasoratra dia ianareo no itenenana ratsy ny anaran’Andriamanitra any amin’ny Jentilisa.
Nanao izay ratsy teo imason’NY TOMPO ny Zanak’Israely satria nanompo ireo Baala ka nahafoy NY TOMPO, Andriamanitry ny razany, izay nitondra azy nivoaka avy tany amin’ny tany Ejipta; nanaraka andriamanitra hafa tamin’ireo andriamanitry ny firenena manodidina azy izy, dia niankohoka teo anatrehany ka nahatezitra NY TOMPO.
Dia noentiny ho eo anoloan’ny vavahadin’ny tranon’NY TOMPO, izay manatrika ny avaratra aho; ary indreo, nisy vehivavy nipetraka teo, nitomany an’i Tamoza. Dia hoy Izy tamiko: Hitanao va izany, ry zanak’olona? Mbola hahita fahavetavetana lehibe noho ireto koa ianao.
Ny olona izay mivily hanaraka izay mpiantso ny fanahin’ny maty na izay mpanandro ka hijangajanga hanaraka azy dia hifanandrina aminy ny tavako ka hesoriko tsy ho eo amin’ny fireneny izy.
Aza tia izao tontolo izao, na izay zavatra eo amin’izao tontolo izao. Raha misy olona tia izao tontolo izao dia tsy ao anatiny ny fitiavana ny Ray; fa ny zavatra rehetra eo amin’izao tontolo izao, dia ny filan’ny nofo sy ny filan’ny maso ary ny rehaka momba izao fiainana izao, dia tsy avy amin’ny Ray fa avy amin’izao tontolo izao ihany. Ary mandalo izao tontolo izao sy ny filany; fa izay manao ny sitrapon’Andriamanitra no maharitra mandrakizay.
Dia ho fantatrareo fa Izaho no TOMPO satria tsy nandeha araka ny lalànako ianareo na nanaraka ny fitsipiko, fa araka ny fitsipiky ny Jentilisa izay manodidina anareo ihany no nataonareo.
Ankehitriny dia mbola manota ihany izy, ny volafotsiny no anaovany sarin-javatra voarendrika, dia sampy araka ny fahaizany, izay asan’ny mpahay taozavatra avokoa. Ireny dia lazaina fa olona no vonoiny hatao fanatitra ary manoroka ombilahy kely izy.
Nefa ny olona sisa izay tsy matin’ireo loza ireo, dia tsy nibebaka niala tamin’ny asan’ny tanany; tsy nitsahatra nivavaka tamin’ny demonia sy ny sampy volamena sy volafotsy sy varahina sy vato ary hazo, izay tsy mahita, na mahare, na afa-mamindra, izy; tsy nibebaka tamin’ny namonoany olona izy, na tamin’ny nanaovany ody ratsy, na tamin’ny fijangajangany, na tamin’ny halatra nataony.
Fa ny aminareo izay mahafoy NY TOMPO sy manadino ny tendrombohitro masina sady mamelatra latabatra ho an’i Gada sy mampidina divay noharoharoan-javatra ho an’i Menỳ, dia hotendreko ho voan’ny sabatra ianareo ka hahohoka hovonoina avokoa, satria niantso Aho nefa tsy namaly ianareo, niteny Aho nefa tsy nihaino ianareo, fa nanao izay ratsy teo imasoko, ary izay tsy sitrako no nofidinareo.
dia hoy Aho taminy: Samia manary ny fahavetavetan’ny masonareo avy ianareo! Aza mandoto tena amin’ny sampin’i Ejipta! Izaho no TOMPO Andriamanitrareo. Nefa nikomy Tamiko izy ka tsy nety nihaino Ahy; samy tsy nanary ny fahavetavetan’ny masony na nahafoy ny sampin’i Ejipta izy ka hoy Aho: Haidiko aminy ny fahavinirako, ary hanamparako ny fahatezerako eo amin’ny tany Ejipta izy.
Tahaka ny zanaka manoa, dia aza mitondra tena araka ny filanareo fahiny tamin’ny tsy fahalalanareo; fa araka ny fahamasinan’Ilay niantso anareo, dia aoka mba ho masina koa ianareo amin’ny fitondrantena rehetra satria voasoratra hoe: «Ho masina ianareo, satria masina Aho» (Lev 11.44).
Ny sampin’ny Jentilisa dia volafotsy sy volamena, izay asa nataon’ny tanan’olombelona. Manam-bava izy nefa tsy miteny; mana-maso izy nefa tsy mahita; manan-tsofina izy nefa tsy mandre ary tsy misy fofonaina ao am-bavany. Ho tahaka azy izay manao azy sy izay rehetra matoky azy.
Ary izay afa-nandositra aminareo dia hahatsiaro Ahy any amin’ny Jentilisa izay hitondrana azy ho babo, rehefa voatorotoroko ny fony mijangajanga izay niala tamiko, sy ny masony izay mijangajanga manaraka ny sampiny. Haharikoriko azy ny tenany noho ny ratsy nataony, dia ny fahavetavetany rehetra.
Koa vonoy izay momba ny tenanareo etỳ an-tany: Fijangajangana, fahalotoana, firehetam-po, fanirian-dratsy ary fitiavan-karena, izay fanompoan-tsampy.
Taloha, fony mbola tsy nahalala an’Andriamanitra ianareo dia nanompo izay andriamanitra tsy izy. Ankehitriny kosa, mahalala an’Andriamanitra ianareo, kanefa tsy izany, fa Izy no mahalala anareo. Koa nahoana ianareo no miverina indray amin’ny fanompoana ny abidim-pianarana malemy sady tsy misy dikany?
Tamin’iny alina iny ihany dia hoy NY TOMPO taminy: Alao ny ombilahin-drainao, dia ilay ombilahy faharoa izay fito taona ka ravao ny alitaran’ny Baala izay an’ny rainao, ary kapao ny tsangankazon-tsampy ho an’ny Aseraha izay eo anilany. Dia manorena alitara ho an’NY TOMPO Andriamanitrao eto an-tampon’ity toeram-piarovana ity ka amboary tsara araka izay tokony ho izy izany. Ary alao ilay ombilahy faharoa ka atolory ho fanatitra dorana manontolo amin’ny hazo avy amin’ilay tsangankazon-tsampy ho an’ny Aseraha izay hokapainao.
Ary hoy NY TOMPO tamin’i Mosesy: Indro, hodimandry any amin’ny razanao ianao; ary hitsangana ity firenena ity ka hijangajanga hanaraka ny andriamanitra hafa any amin’ny tany izay efa hidirany honenana, dia hahafoy Ahy izy ka hivadika ny fanekena nataoko taminy. Dia hirehitra aminy ny fahatezerako amin’izay andro izay ka hahafoy azy Aho ary hanafina ny tavako aminy ka ho lany ritra izy, ary loza maro sy fahoriana no hanjo azy; dia hiteny izy amin’io andro io ihany hoe: Moa tsy ny tsy itoeran’Andriamanitro eto amiko va no mahatonga izao fahoriana izao amiko? Ary hanafina ny tavako tokoa Aho amin’izay andro izay noho ny ratsy rehetra izay nataony, fa nivily nanaraka ny andriamanitra hafa izy.
Ary inona no ikambanan’ny tempolin’Andriamanitra amin’ny sampy? Fa isika no tempolin’Andriamanitra velona, araka ny nataon’Andriamanitra hoe: «Honina eo aminy Aho sy handeha eo aminy; ary ho Andriamaniny Aho, ary ho oloko izy» (Lev 26.11-12).
Ary holotoinao ny takelaka volafotsy voapetaka amin’ny sarivongana sampinao sy ny takelaka volamena voapetaka amin’ny sampinao voarendrika; harianao tahaka ny maloto izany. Mialà amiko! Izany no holazainao aminy.
Fa ny osa, ny tsy mino, ny vetaveta, ny mpamono olona, ny mpijangajanga, ny mpanao ody ratsy, ny mpanompo sampy ary ny mpandainga rehetra dia hanana ny anjarany ao anatin’ny farihy mirehitra afo sy solifara. Izany no fahafatesana faharoa.
Aoka ho menatra izay rehetra manompo sarin-javatra voasokitra sy mirehareha ny amin’ny andriamanitra tsy izy. Miankohofa eo anoloan’NY TOMPO ianareo andriamanitra rehetra.
Izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Noho ny nandanianao vola be sy ny nampisehoana ny fitanjahanao tamin’ny nijangajanganao tamin’ireny mpitia anao ireny sy ny sampinao rehetra, izay fahavetavetanao, ary noho ny ran’ny zanakao izay naterinao ho an’ireo,
Fa hahazo henatra ianareo noho ny amin’ny hazo terebinta izay nifalianareo ary hangaihay ianareo noho ny amin’ny saha izay nofidinareo. Ny omby dia mahalala ny tompony, ary ny boriky dia mahalala ny fihinanam-bilon’ny tompony; fa ny Israely no tsy mahalala, ny oloko no tsy mahazo an-tsaina. Fa ho tahaka ny hazo terebinta malazo ravina ianareo sady ho tahaka ny saha tsy misy rano. Ny mahery dia ho tahaka ny vohavoha, ny asany dia ho tahaka ny kilalaon’afo; hiaraka hirehitra izy roa tonta ary tsy hisy hamono ny afo.
Aza manao andriamanitra volafotsy ho fanampiko, ary aza manao andriamanitra volamena ho anareo.
Efa kentrina avokoa ny olona rehetra ka tsy manam-pahalalana; mitafy henatra noho ny sarin-javatra voasokitra ny mpanefy volamena rehetra; fa fitaka ny sarin-javatra voarendrika sady tsy misy fofonaina akory ao aminy. Zava-poana ireny, dia asan-tanana mahatsikaiky sy tsinontsinona; amin’ny andro hamaliana azy dia ho levona izy.
Satria i Manase, mpanjakan’ny Joda, nanao izao fahavetavetana izao ka nanao ratsy mihoatra noho izay rehetra nataon’ny Amorita izay teo alohany sady nampanota ny Joda tamin’ny sampiny, dia izao kosa no lazain’NY TOMPO, Andriamanitry ny Israely: Indro, hahatonga loza amin’i Jerosalema sy i Joda Aho, koa izay rehetra mandre izany dia hangintsina ny sofiny roa. Hohenjaniko ato Jerosalema ny kofehy fandrefesan’i Samaria sy ny fandrefesana marindranon’ny taranak’i Ahaba; ary hamaoka an’i Jerosalema Aho, toy ny olona mamaoka lovia ka sady mamaoka azy no manohoka azy ambony ambany. Hafoiko ny lovako sisa ka hatolotro ho eo an-tanan’ny fahavalony; dia ho haza sy ho babon’ny fahavalony rehetra izy, satria efa nanao izay ratsy teo imasoko ka nahatezitra Ahy hatramin’ny andro nivoahan’ny razany avy tany Ejipta ka mandraka androany.
Aza mety hofitahina ianareo; ny fikambanana amin’ny ratsy dia manimba ny fitondrantena tsara.
Hongotako tsy ho eo aminao ny tsangankazon-tsampin’ny Aserahanao ary horavako koa ny tanànanao. Ary amin’ny fahatezerana sy ny fahavinirana no hamaliako ny firenena izay tsy mihaino.
Ary nisy iray hafa koa, dia anjely faharoa, nanaraka azy ka niteny hoe: Rava! Rava i Babilona lehibe izay nampisotro ny firenena rehetra ny divain’ny fahatezerana noho ny fijangajangany!
Raha mitaraina ianao dia aoka ireo sampinao no hamonjy anao, nefa hopaohin’ny rivotra avokoa ireo ary ho lasan’ny tsio-drivotra malemilemy aza. Fa izay mialoka Amiko kosa no hanana ny tany sy handova ny tendrombohitro masina.
Natsahany koa ny mpisorona tamin’ny andriamanitra tsy izy izay notendren’ny mpanjakan’ny Joda handoro ditin-kazo manitra eny amin’ireny toerana fanaovana sorona tany amin’ny tanànan’i Joda sy tamin’ny manodidina an’i Jerosalema sy izay nandoro ditin-kazo manitra koa ho an’ny Baala sy ny masoandro ary ny volana sy ny antokon’ny kintana eny amin’ny habakabaka mbamin’izay rehetra eny amin’ny lanitra.
Fa raha misy efa afaka tamin’ny fahalotoan’izao tontolo izao noho ny fahalalana tsara an’i Jesosy Kristy, Tompo sy Mpamonjy, nefa voasingotr’izany indray ka resy, dia tonga ratsy noho ny tamin’ny voalohany ny amin’izany olona izany. Fa tsara aminy raha tsy nahalala ny lalan’ny fahamarinana akory izy, toy izay hiala amin’ny didy masina natolotra azy, rehefa nahalala izany. Efa mihatra aminy ny ohabolana marina hoe: «Ny amboa no miverina indray amin’ny loany» (Oha 26.11), ary: Ny kisoavavy efa nisasa dia mihosim-potaka indray.