زَبور 73:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ چمِّش چه پزّۆریا در آتکگ‌اَنت و دلئے هئیالانِش هدّے نێست.

زَبور 73:7 Eitobir Enkop

زَبور 17:10

آ وتی سِنگێن دلان مُهرَ کننت و آیانی زبان پُرکِبر و گُروناکێن هبرَ کنت.

زَبور 73:12

هئو، بدکار چُش اَنت، مُدام آسودگ اَنت و مال و مِلکتِش دێما رئوان اِنت.

زَبور 119:70

اِشانی دل سِنگ و بےاِهساس اَنت بله من چه تئیی شَریَتا شادمان آن.

زَبور 17:14

هُداوندا! منا چه اے پئیمێن مردمانی دستا آزات کن، چه اے دنیائے مردمان که نسیبِش تهنا همے دنیا اِنت و بسّ، که لاپانِش چه وتی هزانگا سێرَ کنئے، چُکِّش بازَ بنت و آیانی پَشت کپتگێن چیزّ په چُکّانِشَ رسیت.