زَبور 39:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ بێشکّ انسان چۆ ساهگێا چکرّیت، بێشکّ که آ مُپت و ناهودگا تچ و تاگَ کنت، مُچّ و اَمبارَ کنت، بله نزانت که کئیا رسنت.

زَبور 39:6 Eitobir Enkop

آکوب 4:14

شما همینچُک هم نزانێت که باندا چے بیت. شمئے زِند چیّے؟ شما باپ و هُرمئے پئیما اێت که دمانُکێا گِندگَ بیت و پدا گارَ بیت.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 5:7

وتی سجّهێن گَم و پرێشانیان هماییئے سرا یله کنێت، پرچا که آییا شمئے هئیال گوَر اِنت.

لوکا 12:29

پمێشکا په وَرد و وراکئے شۆهازا وتا دلسیاه مکنێت.

زَبور 127:2

تئیی، سُهبا ماهلّه پاد آیگ و شپا تان دێرا آگه بئیگ بێکار اِنت. زهمتَ کشّئے که ترا په ورگا نان برسیت، آ که هُدایا دۆست اَنت، اگن واب ببنت هم هُدا اے چیزّان آیانا دنت.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 1:24

پرچا که: ”انسان چۆ کاه و سبزگا اِنت و شان و شئوکتی چۆ کاهئے پُلّا. کاه و سبزگَ مرنت و پُلّ هم کپنت.

آکوب 5:3

شمئے زرّ و سیمّ زنگ گپتگ‌اَنت و زنگِش شمئے هلاپا گواهیَ دئینت و آسئے ڈئولا شمئے جسم و جانئے گۆشتا ورنت، پرچا که اے گُڈّی رۆچان، زرّ و مالۆ اَمبار کرتگ.

زَبور 89:48

کجام انسان اِنت که مرکَ نگندیت، کئے چه کبرئے زۆرا رکِّتَ کنت؟ اۆشت...

زَبور 144:4

انسانئے زِند چۆ دَمکَشّێا اِنت و رۆچی چۆ گوَزۆکێن ساهگێا.

لوکا 12:26

اگن شما اینچُکێن کَسانێن کارے کرتَ نکنێت، گڑا چێا زِندئے دگه چیزّانی بارئوا پِگرَ کنێت؟