زَبور 143:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ وتی دستان تئیی نێمگا شهاران، من په تئو تُنّیگ آن، چۆ هُشکێن ڈگارێا. اۆشت...

زَبور 143:6 Eitobir Enkop

زَبور 63:1

او هُدا! منی هُدا تئو ائے، گۆن وتی سجّهێن دل و جانا تئیی شۆهازا آن، اَرواهُن تئیی تُنّیگ اِنت و جسم و جانُن تئیی هُدۆناک، بےآپ و هُشکێن زمینێا.

زَبور 88:9

منی چمّ چه اندۆها تهار بوتگ‌اَنت. او هُداوند! هر رۆچ ترا تئوارَ کنان و دستان په تئو شَهاران.

زَبور 84:2

منی اَرواه په هُداوندئے پرستشگاهئے پێشجاهان شئیدا و هُدۆک اِنت، منی دل و جان په زندگێن هُدایا په شادهی کوکّارَ کنت.

زَبور 44:20

اگن ما وتی هُدائے نام بشمشتێن، یا دست په بیگانگێن هُداێا بُرز کرتێن،

یوهَنّا 7:37

ائییدئے آهِری و مسترێن رۆچا، ایسّا اۆشتات و په بُرزتئواری گوَشتی: ”اگن کَسے تُنّیگ اِنت، منی کِرّا بیئیت و آپ بوارت.

دَرگوَز 9:29

موسّایا گوَشت: ”من اَنچۆ که چه شهرا درَ کایان، وتی دستان هُداوندئے نێمگا چِستَ کنان. گرَندَ اۆشتیت و ترۆنگلئے گوارگ بندَ بیت که تئو بزانئے که دنیا هُداوندئیگ اِنت.

زَبور 42:3

شپ و رۆچ وراکُن اَرس اِنت، وهدے مردم مُدام منا گوَشنت: ”تئیی هُدا کجا اِنت؟“

زَبور 88:10

وتی اجبێن کاران مُردگان پێشَ دارئے؟ مُردگانی اَرواه پادَ کاینت و ترا ستا کننت؟ اۆشت...