زَبور 135:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ هرچے که هُداوند آسمانان و زمینا، دریایان و دریایانی سجّهێن جُهلانکیان کنگ بلۆٹیت، کنت.

زَبور 135:6 Eitobir Enkop

دانیال 4:35

جهانئے سجّهێن مهلوک آییئے دێما هچّ نه‌اَنت. آ، گۆن آسمانی لشکرا وتی دلئے تبا کارَ کنت و گۆن زمینئے سرئے نندۆکان هم. چُشێن کَسے نێست که آییئے دستا بداریت و بگوَشیت که ’تئو چے کنگا ائے؟‘

زَبور 115:3

مئے هُدا اَرشا اِنت، هرچے که آییا وشَّ بیت، هما کارا کنت.

مَتّا 28:18

ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”آسمان و زمینئے سجّهێن زۆر و واک منی دستا دئیگ بوتگ.

زَبور 33:11

بله هُداوندئے شئور و سلاه اَبدمان اَنت، آییئے دلئے شئوربندی په سجّهێن نَسل و پدرێچان.

زَبور 33:9

چیا که آییا گوَشت و هما چیزّ پئیم بوت، پرمانی دات و برجاه دارگ بوت.

مَتّا 14:25

شپئے چارمی پاسا، ایسّا آپئے سرا گام جنان دێم په آیان پێداک اَت.

دانیال 4:32

تئو چه انسانان گلّێنگَ بئے و جنگلی جانوَرانی درنیاما جَهمنندَ بئے. تئیی ورد و وراک پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچَّ بنت. تان هپت زمانَگا تئو اَنچُشَ بئے تان هما وهدا که تئو پَجّاه بیارئے و بزانئے که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما دنتِش که وتَ لۆٹیت.“