زَبور 127:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

² تئیی، سُهبا ماهلّه پاد آیگ و شپا تان دێرا آگه بئیگ بێکار اِنت. زهمتَ کشّئے که ترا په ورگا نان برسیت، آ که هُدایا دۆست اَنت، اگن واب ببنت هم هُدا اے چیزّان آیانا دنت.

زَبور 127:2 Eitobir Enkop

زَبور 4:8

آرامیا دراجَ کشّان و واب هم کپان، چیا که تهنا تئو، او هُداوند، منا اێمنیئے تها نندێنئے.

زَبور 3:5

من آسودگ وپتان و پاد آتکان، چیا که هُداوند منی پُشت و پناه اَت.

زَبور 60:5

گۆن وتی راستێن دستا برَکّێن و پَسّئو بدئے تان هما که ترا دۆست اَنت برکّنت.