زَبور 119:99 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁹⁹ منا چه وتی تالیم دئیۆکان گێشتر زانت هست چێا که تئیی پرمانانی پِگرا آن.

زَبور 119:99 Eitobir Enkop

مَتّا 13:11

آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی.

مَتّا 11:25

آ وهدا ایسّایا گوَشت: ”او منی پت، زمین و آسمانئے هُدابند! ترا ستا کنان و ساڑایان که تئو اے راز و هبر چه زانتکار و هۆشمندان چێر داتنت و کۆدکانی سرا پَدّر کرتنت.

زَبور 119:24

تئیی پرمان منی شادمانی اَنت، په من سۆج و سَلاه اَنت.

مَتّا 15:14

شما آیان بئے مکنێت، آ کۆرانی کۆرێن رهشۆن اَنت، وهدے یکّ کۆرے دومی کۆرا راها شۆنَ دنت گڑا دوێن چاتا کپنت.“

زَبور 119:15

تئیی رهبندانی سرا پِگرَ کنان و تئیی راهانَ چاران.