زَبور 119:87 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁸⁷ منا چه زمینئے سرا گار و گُمسار کنگی اَتنت، بله من تئیی رهبند یله نداتنت.

زَبور 119:87 Eitobir Enkop

مَتّا 10:28

چه آیان متُرسێت که جِسم و جانا کُشتَ کننت، بله ساه و اَرواها کُشتَ نکننت، چه هماییا بتُرسێت که جسم و جان و ساه و اَرواه، دوێنان دۆزها دئور دات و بێران کرتَ کنت.

زَبور 119:61

هرچُنت که بدکارانی سادان منا پتاتگ، بله تئیی شَریَتا نشمۆشان.

زَبور 119:51

گُروناکێن مردم منا دائما کَلاگَ بندنت، بله من تئیی شَریَتا یلهَ نکنان.