زَبور 119:82 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁸² منی چمّ تئیی کئولئے شۆهازا کۆر بوتگ‌اَنت، گوَشان: ”کدی منا تسَلّا دئیئے؟“

زَبور 119:82 Eitobir Enkop

زَبور 69:3

چه بازێن پریاتان دمُن برتگ، منی نُکّ هُشک اِنت و چمّ وتی هُدائے ودارا تهار بوتگ‌اَنت.

زَبور 119:123

منی چمّ په هما رکێنگا وداریگ اَنت که چه تئیی نێمگا اِنت، تئیی آدلێن کئولئے پوره بئیگئے اِنتزارا آن.

زَبور 86:17

منا وتی رهمتانی نشانیے بدئے، تان هما که گۆن من نپرت کننت بگندنت و شرمندگ ببنت، چیا که تئو، او هُداوند، منا مدت کرتگ و تسلّا داتگ.