زَبور 119:163 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁶³ چه رپک و پرێبا نپرتَ کنان، تئیی شَریَتا دۆستَ داران.

زَبور 119:163 Eitobir Enkop

زَبور 119:128

تئیی سجّهێن رهبندانی راستیا مَنّان، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.

پولُسئے کاگد په رومیان 12:9

شمئے مِهر باید اِنت زَگر و په دل ببیت، چه بدیا نپرت بکنێت و گۆن شَرّی و نێکیا بلچّێت.

زَبور 119:29

منا چه پرێبئے راهان دور بدار، منی سرا رهم کن و شَریَتا منا بِدئے.

اِلهام 22:15

بله کُچکّ، جادوگر، زِنهکار، هۆنیگ، بُت‌پرست و هرکَس که درۆگَ بندیت و گۆن درۆگا مِهرَ کنت، اے سجّهێن چه شهرا ڈنَّ بنت.

زَبور 119:113

چه دوروێن مردمان نَپرتَ کنان و تئیی شَریَتا دۆستَ داران.

زَبور 101:7

پرێبکارا منی لۆگا جاگهَ نبیت و درۆگبند منی هزمتا کرتَ نکنت.

زَبور 119:47

چه تئیی هُکمان شادمان آن، که منا دۆست اَنت.

زَبور 119:104

چه تئیی رهبندان منا زانت و سرپدیَ رسیت، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.