زَبور 119:146 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁴⁶ گۆن تئو پریاتَ کنان: ”منا برَکّێن“ و من تئیی پرمانانَ مَنّان.

زَبور 119:146 Eitobir Enkop

په تیتوسا پولُسئے کاگد 2:14

ایسّا مَسیها وتی زند په ما نَدر کرت که مارا چه مئے سجّهێن سِلکاریان بمۆکیت و په وت کئومے پاک و پلگار بکنت که آییئے جندئیگ ببیت و اے کئوم په شرّێن کارئے کنگا هُبّیگ و هُدۆناک ببیت.

زَبور 119:134

منا چه انسانئے زُلما بمۆک که تئیی رهبندانی رَندگیریا کرت بکنان.

مَتّا 1:21

آ، مردێن‌چُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما ایسّا بکن، چێا که آ وتی کئوما چه آیانی گناهانَ رَکّێنیت.“

زَبور 119:2

بَهتاور اَنت هما که هُداوندئے پرمانانَ منّنت و په سِتک و دل آییئے شۆهازا اَنت،

زَبور 119:94

منا برَکّێن که تئییگ آن تئیی رهبندانی شۆهازا بوتگان.