زَبور 119:132 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹³² دێما گۆن من ترّێن و منی سرا رهم کن، انچُش که تئو مُدام گۆن وتی نامئے دۆست دارۆکانَ کنئے.

زَبور 119:132 Eitobir Enkop

زَبور 119:124

وتی هزمتکارا وتی مِهرئے هسابا بچار و وتی هُکمان منا سۆج دئے.

زَبور 106:4

او هُداوند! هما وهدا که وتی مردمانی سرا رهمَ کنئے، منا مشَمۆش. منی کِرّا بیا و منا برَکّێن

زَبور 25:18

منی رنج و سکّیان بچار و سجّهێن گناهانُن ببَکش.

زَبور 25:16

وتی دێما گۆن من بکن و منا رهمت ببَکش، چیا که من بێکَس و سِتَم دیستگێنے آن.

دَرگوَز 4:31

مهلوکا باوَر کرت. وهدے آیان اِشکت که هُداوندا مئے نێمگا دلگۆش کرتگ و مئے بزّگی‌ای دیستگ، په ادب سرِش جَهل کرت و پرستش کنگا لگّتنت.

زَبور 5:12

اَلّما، تئو، او هُداوند، پهرێزکاران برکتَ دئیئے و آیان گۆن وتی مِهر و رهمتا اِسپرئے پئیما نگهپانَ بئے!