زَبور 117:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

² که هُداوندئے مِهر په ما سکّ باز اِنت و آییئے وپاداری اَبدمان. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.

زَبور 117:2 Eitobir Enkop

زَبور 103:11

چێا که همینکس که آسمان چه زمینا بُرز اِنت، آییئے مِهر په هما مردمان که هُدائے تُرسِش دلا اِنت همینکس باز اِنت.

زَبور 89:1

هُداوندئے مِهرا تان اَبدَ نازێنان چه وتی زبانا، تئیی وپاداریئے کِسّها سجّهێن نسلان سرَ کنان.

یوهَنّائے ائولی کاگد 5:6

اے هما اِنت که چه آپ و هۆنا آتکگ، بزان ایسّا مَسیه، تهنا چه آپا نه، چه آپ و هۆنا. اے روه اِنت که گواهیَ دنت، چێا که روه راستی اِنت.

زَبور 85:10

مِهر و وپاداری یکدگرا دُچارَ کپنت، اَدل و اێمنی یکدومیا چُکّنت.

یوهَنّا 14:6

ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.

زَبور 146:6

هماییئے سرا که زمین و آسمانئے جۆڑ کنۆک اِنت و دریا و هر چے که دریایا هست، هماییئے سرا که تان اَبد وپادار اِنت،