زَبور 102:10 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁰ چه تئیی هِژم و گَزبا، چێا که تئو منا چست کرت و زمینا جت.

زَبور 102:10 Eitobir Enkop

زَبور 38:3

چه تئیی گَزبا منی جسم و جانا هچ دْراهیے پَشت نکپتگ و چه گناها، مان هَڈّان هم سلامتیے.

زَبور 147:6

هُداوند بێکِبران کُمکَّ کنت، بله بدکاران زمینا دئورَ دنت.

پولُسئے کاگد په رومیان 3:19

نونَ زانێن، شَریَت هر چے که گوَشیت په هما مردمان اِنت که شَریَتئے ساهگا اَنت، تان سجّهێن دپ بند ببنت و سَرجمێن دنیا هُدائے بارگاها مئیاریگ ببیت.

زَبور 39:11

تئو په هکّل انسانا چه گناها اَدبَ دئیئے و آییئے دۆستێنان هما پئیما کنئے که رمێز و ورۆکَ کنت. سدّک آن که انسانئے زِند ساه و دمے گێش نه‌اِنت. اۆشت...

زَبور 38:18

وتی مئیارباریا مَنّان و چه وتی گناها سکّ پدرد آن.

زَبور 42:4

وهدے وتی دلئے دردان درشانَ کنان، هئیالا کپان که چِه پئیما مزنێن مُچّیئے همراه اتان، جشنئے مزنێن مُچّیئے و گۆن شادهیئے کوکّار و شُگرگزاریئے سئوتان دێم په هُدائے لۆگا آیانی رهشۆن اتان.