“Aleu, mbaro gharavavaghare na Parisi! Taukwana ghemi! Nevole hu thovuyaona! Vou ghɨnagha na hu loŋgatakweya vanautumake wolaghɨye. Hu mando na hu utuvɨva lolo regha nuwae na i kururu weya Loi ŋgoreiya lemi kamwathɨna. Mbaŋa i loŋweghathɨŋga, hu vakatha na i tabona Gehena loloniye moli ŋgoreiye ghemi.”
Rathimbathimba, lenji wabwi idanji Epikuriyan na Stoik tembe thɨ wogaithɨva weinji Pol. Vavana thɨŋa, “Ŋgamake ne i utuŋa budakai?” Na vavana tembe thɨŋava, “O, nuwaiya i utuŋa valɨvaŋga vavana lenji loiŋgi utuninji?” Va thɨ utu ŋgoreiyako kaiwae Pol i vavaghareŋa Jisas na ramaremare lenji thuweiruva utuniye.
Ighɨviya rakaraka thɨ vakatha ŋgoreiya nyaoma thovuye le utu weŋgi. Vethɨ rakaru e Ŋgolo Boboma ghayayao tɨne na thɨ vavaghare weŋgiya gharɨgharɨ. Mbaŋa ravowovowo laghɨlaghɨye lenji randeviva weiyaŋgiya ghereiye ghambiyembiye thɨ kula vathavathaŋgiya Jiu ghanjigiyagiya Jiu lenji kot laghɨye kaiwae, amba thɨ variyeŋgiya gharɨgharɨ vavana thɨ wa e thiyoko tɨne na thɨ vaŋguŋgiya ghalɨŋae gharaghambɨ.
Hu njimbukikiŋga na thava hu botewotho Loi le utuutuko weŋga. Thavala mevivako methɨ botewo utu vurɨghegheniye, iya lolo va i dage weŋgi e yambaneke, mava thɨ voiteta ghanjilithɨko. E mbaŋake iyake Loi i giya utu vurɨghegheniye i njama e buruburu, na thoŋgo ra wogiya ghereindawe, ne ŋgoroŋga raŋa na ra voiteta lithɨko iyako?
Thoŋgo ghemi regha i thuweya ghaghae i vakatha tharɨ, tharɨko iya mane i vakatha na i meghaghathɨ moli weya Loi, mbala i naŋgo weya Loi tharɨko gharavakatha kaiwae na Loi i vamoru. Iyake ya utuutu thavala thɨ vakatha tharɨ na mane i vakatha na thɨ meghaghathɨ moli weya Loi. Emunjoru tharɨ vavana mbe inanjiwe, i vakatha lolo i meghaghathɨ moli weya Loi. Ma yaŋa i naŋgo tharɨ ŋgoranjiyako kaiwanji.