แบเด้าะ น ม อาง แบ-อ้ะ น๊าง แล้ เฆาะ, ท๊อง ทแย ม ไจทาง ไท้ ลู่ง น แน๊ พ้า, ดี๊ น ม อาง ล อวีง ล ช๊า ล้าแบ, เมะเว๊ น ญ๊องไฆวะ กแช่ยาเว พี่ อ โอ ลู่ง น ซื๊ง อ แกล้ พ้า, ดี๊ น ฌางล้างย้าล้าง ลู่ง อ เว๊ อ เมะแซ พ้า, น ไจ้ะ, “แม้ ทเล้, ก ไจทางไฆวะ ลู่ง ค่าง อีไย้ะ พ้า?” ’ ”