“พู นอ อางกีเมะอางกีแน๊ อ แพ่, เพล่ นอ อางกีเมะอางแน๊ อคูอแน่, ฌ้อง เฆ้อ ก เมะ เก แพ่ นอ, กฆี๊งกแล้ โอ พี่จองเล้?, ดี๊ ก เมะ เก ท อคูอแน่ นอ, ท ดู้งแบยางแบ เฆ้อ โอ พี่จองเล้?, อ อี้ง ล้อ กแช่ยาเว ซึ้คู ดูทึชองทึ ไคล้ ดี๊ แน้, โอ้, กเย่ โพล้งลื่งเท่ออคู, พี่ ดึ้เดวทื่งแช้ กเม้งกแซ-เอ้อ, แน้ น ไจ้ะ บี่อี้ง, ‘เฆ้อ ซีง ลแพ, ก ดึ้เดวทื่งแช้ นเม้งนแซ บี่จะเล้?’
ลู่ง อ ไยะ แค๊ อู้ง, โม กไบล้ะ โอ ทาง ลู่ง โพล้ง อีซลาเอง อ แกล้, บี่ ซุ้ ดี๊ นอ คู กไบล้ะ ม โอ ทาง น ซื๊ง แกล้ ปะ, อซื๊งเว๊ ม ซอง กโช้ เท่อ ล แบๆ, อ นอ ม แม้ เฌ๊ฌ้อง เท่อ, อซื๊งเว๊ ล ญ่อง ฮะ นี่ กแช่ เยซู คริ้ พี่ อ เก โพล้ง แม้ พ้อง พลิ้-อ้ะ ล แฌ้ นอ แบ, ท บี่ นอ, อซื๊งเว๊ ม แบ ท แม้ เตา แม้ แต๊-อ้ะ ล ทีง ฆ่าง