25 اَنچُش که هوشا نَبیئے کتابَ گوَشیت: ”هما که منی کئوم نه‌اَت، من آییا وتی کئومَ گوَشان، هما که منی دُردانگ نه‌اَت من آییا وتی دُردانگَ گوَشان.“
پت وت شمارا دۆستَ داریت، چێا که شما منا دۆست داشتگ و مَنّتگ که من چه هُدائے نێمگا آتکگان.
په رومئے هما سجّهێن مردمان که هُدایا دۆست اَنت و گْوانک جنَگ بوتگ‌اَنت که پاک و پَلگار ببنت. چه مئے هُداێن پت و هُداوندێن ایسّا مَسیها په شما رهمت و اێمنی سر بات.
پێسرا شما کئومے نه‌اتێت بله انّون هُدائے کئوم اێت. پێسرا شمارا هُدائے رهمت نرَستگ‌اَت بله انّون آییئے رهمت شمارا گۆن اِنت.
