38 من دِلجم و سدّک آن که نه مَرک، نه زِند، نه پرێشتگ، نه هاکم، نه انّوگێن و نه آیۆکێن چیزّ، نه واک و زۆر،
من آیان اَبدمانێن زِندَ بَکشان و آ هچبرَ نمرنت. کَسّ آیان چه من پَچ گپتَ نکنت.
چه ما هِچکَس په وتیگی زِندگ نه‌اِنت و کَسّ په وتیگیَ نمریت.
اگن زِندگ اێن په هُداوندا زِندگ اێن و اگن بمرێن په هُداوندا مرێن. گڑا زِندگ ببێن یا بمرێن، هُداوندئیگ اێن.
سدّک اَت که هُدایا اے واک هست که وتی وادَها پوره بکنت.
پرچا که گناهئے مُزّ مَرک اِنت بله هُدائے بَکشش نمیرانێن زِند اِنت که چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے راها رسیت.
من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.
هما مَسیه که آسمانا شتگ و نون هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ و پرێشتگ و زۆر و واک، هماییئے دستئے چێرا اَنت.
