20 اگن من هما کارانَ کنان که نلۆٹان بکنانِش، گڑا چه اِد و رَند آ کارانی کنۆک من نه‌آن، کنۆک هما گناه اِنت که منی دلا نِشتگ.
پمێشکا اگن کَسے چه شَریَتئے پرمانان گوَنڈترێنے سُست بگیپت و کار مبندیت و دگران هم اَنچُش درس و سَبکّ بدنت، آ، آسمانی بادشاهیا کَسترێن زانگَ بیت. بله کَسے که اے پرمانانی سرا کارَ کنت و دگران هم سۆجَ دنت، آسمانی بادشاهیا مزن زانگَ بیت.
نون، چه اِد و رَند، اے من نه‌آن که آ کارا کنت، اے هما گناه اِنت که منی دلا نِشتگ.
