11 گناها چه اے هُکما سوتّ و پائدگ زُرت، منا رَدی دات و چه همے هُکما کُشتی.
گڑا هُداوندێن هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے چِه کارے که تئو کرت؟“ جنێنا گوَشت: ”مارا منا رَد دات و من وارت.“
پرچا که هچکَس چه شَریَتئے کار بندگا هُدائے دێما پهرێزکار زانگَ نبیت، چێا که شَریَت مردما سرپدَ کنت که گناه چێے.
گڑا آ چیزّ که نێک اِنت، منی مَرکئے سئوَب بوت؟ هچبر! چه آ شَریَتا که وت نێک اِنت، گناها منا دێم په مَرکا برت تان گناه، گناه زانگ و پجّارگ ببیت و چه شَریَتئے هُکما آییئے شِرّی و گَندگی بێهِساب ببیت.
بله گناها چه هما هُکما سوتّ و پائدگ زُرت و منی دلا هر پئیمێن تَماه‌ای پێدا کرت. چێا که چه شَریَتا ڈنّ، گناه مُرتگ.
هُدائے هبرا، اَنچُش سَهل و هُشکا گۆش مدارێت و وتا رَد مدئیێت، آییئے سرا کار بکنێت.
آ کَس که وتا هُدادۆستے زانت بله وتی زبانئے مَهارا داشتَ نکنت، وتا رَدَ دنت و گلاێنیت و آییئے ”هُدادۆستیا“ پائدگے نێست.
