10 من دیست هما هُکما که باید اِنت زِند بیاورتێن، په من مَرکی آورت.
هما پاکی و پَلگاری که چه شَریَتا کئیت، آییئے بارئوا موسّا چُشَ نِبیسیت: ”هرکَس که اے هُکمانی سرا کارَ کنت گۆن اِشانی دارگا زِندگَ مانیت.“
چێا که شَریَت کَهر و گَزبَ کاریت. بله اۆدا که شَریَت نێست‌اِنت، شَریَت پرۆشگ هم نبیت.
یکّ وهدے من چه شَریَتا ڈنّ زِندَ گوازێنت، بله اَنچُش که شَریَتئے هُکم آتک، گناه زِندگ بوت و من مُرتان.
بله شَریَتئے بُنیاد ایمان نه‌اِنت، اَنچۆ که نبشته اِنت: ”هما که شَریَتئے سرا کارَ کنت، همے کارانی وسیلها زندگَ مانیت.“
