18 اگن چه شَریَتا تالیم گرگئے سئوَبا هُدائے واهگا زانئے و گهترێنا پَجّاهَ کارئے،
تئیی هبرئے بئیان کنگ رُژنَ بَکشیت و ناسرپدان سرپدیَ دنت.
هُداوندئے رهبند راست اَنت و دلا شادانَ کننت. هُداوندئے پرمان پاک اَنت و چمّان رُژناگَ کننت.
تان هَما تالیم که تئو گپتگ‌اَنت، آیانی راستیئے بارئوا تئیی باور مُهر و مُهکمتر ببیت.
آ هِزمتکار که وتی هُدابُندئے واهگ و دلکَشّیانَ زانت، بله اَنگت آییئے رَزا و مُرادانی سرا کار کنگا وتا تئیارَ نکنت، بازێن لَٹّے وارت.
نون که شما اے هبرا زانێت، بَهتاور اێت اگن اَنچُش بکنێت.
هر چیزّے که پێسرا نِبیسگ بوتگ، په مئے تالیما بوتگ، تان گۆن پاکێن کتابئے بَکشتگێن سَبر و دِلبڈّیا مارا اُمێت برسیت.
اگن دِلجم ائے که کۆرانی رهشۆن ائے و په آیان نورے ائے که تهارۆکیا اَنت،
تانکه شما سرپد ببێت که کجام چیزّ شَرتر اِنت و تان مَسیهئے آیگئے رۆچا پاک و بےائیب بمانێت و
بله هر چیزّا بچکّاسێت و هما که شَرّ اِنت، هماییا وتی کرّا بدارێت.
گڑا، اگن کَسے بزانت کجام کار شَرّ اِنت و آ کارا مکنت، گُنهکارَ بیت.
