19 او دۆستێن دُردانگان! هچبر بێرگیری مکنێت، کَهرا په هُدایا بِلّێت. چێا که نِبشته اِنت: ”هُداوندَ گوَشیت: ’بێرئے گِرگ منی کار اِنت، سِزا دئیۆک من آن.‘“
بله من شمارا گوَشان، رَدکارێن مردمانی کارانی دێما مه‌اۆشتێت، اگن کَسێا تئیی راستێن گُبّا شَهماتے جت، دومیا هم آییئے نێمگا بتَرّێن.
اگن کَسے شمارا آزار برسێنیت په آییا برکت بلۆٹێت، برکت بلۆٹێت و نالت مکنێت.
گۆن کَسّا بدیئے بدلا بدی مکنێت. گۆن هما کاران دلگۆش ببێت که هرکَسئے چمّان شَرّ اَنت.
په تئیی شَرّیا، هکومت هُدائے هِزمتکار اِنت، بله اگن بدکاریَ کنئے، چه آییا بتُرس چێا که زَهم مُپت و بے سئوَب آییئے دستا نه‌اِنت. آ هُدائے هِزمتکار اِنت، سِزا دئیۆکے که په بدکاران کَهرَ کاریت.
کَسّ په وتی هئوَسا براتئے اِزّتا دست مجنت و چه آییا پائِدگ چِست مکنت، چێا که هُداوند هر گَندَگێن کارئے سِزایا دنت، اَنچۆ که ما پێسرا شمارا هُژّار کرتگ و گوَشتگ.
آسِنکارێن سِکندَرا گۆن من بازێن بَدیے کرتگ. هُداوند آییئے کرتگێن کارانی سزایا آییا دنت.
