گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چے اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پَسُند اِنت.
او براتان! په مئے هُداوند ایسّا مَسیها و په پاکێن روهئے مِهرا چه شما دَزبندیَ کنان که هُدائے درگاها په من دْوا بکنێت و گۆن وتی دْوایان منی جُهدان همراه ببێت.
وتی جِسم و جانئے بَند و بۆگان گناهئے دستا مدئیێت که سِلّیئے سامان ببنت. شما چه مَرکا دێم په زِندا آرگ بوتگێت، نون وتا هُدائے سپرده بکنێت و وتی جِسم و جانئے بَند و بۆگان هم هُدائے دستا بدئیێت که پاکی و پَلگاریئے سامان ببنت.
وتی سَرِشتا نِزۆر اێت، پمێشکا من اے هبران گۆن اِنسانی مِسالێا کنان. هما پئیما که شما پێسرا وتی جِسم و جانئے بَند و بۆگ په ناپاکی و گێش و گێشتر بئیۆکێن رَدکاریانی گُلامیا پێشَ کرت، نون آیان په پاکیئے گُلامیا پێش بکنێت که آسر و آکبتی پَلگاری اِنت.
گڑا چے؟ بلکێن آییا چُش کرتگ تان وتی شان و شئوکتا هما مردمان پێش بداریت که آییئے رَهمتئے چێرا اَنت، هما مردم که هُدایا پێسرا په شان و شئوکتا تئیار کرتگ‌اَنت.
من گۆن مزنێن دلجمیے اُمێتَ کنان که هچّ پئیما پَشَل و شَرمندگ کنگ مبان و نون هم مُدامیگێن ڈئولا دِلێر ببان و منی جسم و جانئے تها مَسیها شان و شئوکت برسیت، تُرے زندگ بمانان یا بمِران.
بله هما هِزمت و کُربانیگ که شمئے باوَرئے بَر و سَمر اَنت، اگن آیانی سرا منی هۆن هم رێچَگی کُربانیگێئے پئیما رێچَگ ببیت، من گَلَ بان و گۆن شما سجّهێنان شادکامیَ کنان.
منا هر چیزّ رستگ و سکّ باز رستگ. گۆن اِپاپْرۆدیتوسا هرچے که شما دێم داتگ، منا رَسِتگ‌اَنت و نون منا هر چیزّ هست. شمئے اے ٹێکی وشبۆێن شُگرانه و دلپَسندێن کُربانیگے که هُدایا وَشنۆدَ کنت.
او براتان! نون ما چه شما دزبندیَ کنێن، هما مردمان اِزّت بدئیێت که شمئے نیاما زهمت کَشّگا اَنت و هُداوندئے راها شمئے مستر اَنت و شمارا سر و سۆج کنگا اَنت.
بله اگن جنۆزامێا چُکّ یا نُماسگ هست، گڑا چُکّ و نماسگ وتی هُداتُرسیا ائولا وتی لۆگئے تها پێش بدارنت و وتی لۆگئے هئیالا بدارنت و اے پئیما وتی مسترێنانی هَکّا اَدا بکننت. چێا که اے کار هُدایا دۆستَ بیت.
