9 داوودا هم گوَشتگ: ”آیانی پَرزۆنَگ په آیان دام و تَلکے بات، ٹَگل دئیۆکێن سِنگ و سِزا و اَزابے بات،
کرتگێن کارانی مُزّااِش بدئے، همسَنگ گۆن آیانی بدێن کاران، دستئے کرتگێنانی مُزّااِش بدئے، آیانی کارانی کَدّا.
ایسّایا چَکّ تَرّێنت و گۆن پِتْرُسا گوَشتی: ”او شئیتان! چه منی دێما دور بئے. تئو منی راها بندگا ائے، تئیی هئیال هُدایی هئیالے نه‌اِنت، انسانی هئیالے.“
بله هُدایا گوَشت: ’او نادان! اِنشپی تئیی ساه چه تئو گِرگَ بیت، گڑا تئیی اے مُچّ کرتگێن مال و مِلکت کئییگَ بنت؟‘
بیاێت چه اِد و رند یکدومیئے هُکما مبُرّێن. اِشیئے بدلا، وتی دلا شئور بکنێت که آ دگه براتانی پادْراها مان گیشّێنۆکێن ڈۆک اێر مکنێت و بند مبندێت.
