شما منا گچێن نکرتگ، من شمارا گچێن کرتگ و دێم داتگ که شما برئوێت و بَر و سَمر بیارێت، اَبدمانێن بَر و سَمر. گڑا هرچے که منی نامئے سرا چه پتا بلۆٹێت، شمارا دنت.
وهدے پولُس و بارنابا اَنْتاکیَها رَستنت، آیان کِلیسائے مردم مُچّ و یکجاه کرتنت. هر کارے که هُدایا چه آیانی دستا کناێنتگ‌اَت، گۆن آیان گوَشتِش و هالِش دات که هُدایا په درکئومان هم ایمان و باوَرمندیئے دروازگ پَچ کرتگ.
پِتْرُسئے هبرانی اِشکنگا رَند، سَرجمێن مُچّی بێتئوار بوت و بارنابا و پولُسئے گپّ و تْرانِش گۆش داشتنت، که هُدایا چه آیانی دستا، درکئومانی نیاما چۆنێن مۆجزه و اَجِکّایی پێش داشتگ.
او براتان! چۆ مبیت وتا چه وتی کَدّ و کِساسا مستر بزانێت. پمێشکا نلۆٹان چه اے رازا ناسرپد ببێت که اِسراییلئے یکّ بهرێئے سرا سَکدلی تان هما وهدا آتکگ که دَرکئوم سَرجمیا بیاینت گۆن.
براتان! من چه هر رۆچیگێن زندگیا مِسالے دئیان. اِنسانی اَهد و کَرارے هم که گیشّێنگَ بیت، رندا نه کَسے آییا ناکار کرتَ کنت و نه آییئے تها چیزّے گێش کرتَ کنت.
چێا که بێرهبندیئے چێرێن زۆر و واک وتی کارا چه پێسرا کنگا اِنت، بله هما که بێرهبندیئے دێما دارَگا اِنت، تانکه جندی دور کنگَ نبیت، بێرهبندیئے دێما داریت.
