20 بله منا چه تئو یکّ گِلَگے هست که تئو هما جنێن، ایزابِلا سگّگا ائے که وتا پئیگمبرے گوَشیت. آ تالیم دئیگا اِنت و منی هِزمتکاران گُمراه کنگا اِنت. آیان بێراه و رهبندێن وپت و واب و هما کُربانیگانی ورگئے سۆجا دئیگا اِنت که په بُتان کنگ بوتگ‌اَنت.
په آیان بنبیسێن: چه هما کُربانیگان که گۆن بُتانی نامئے گِرگا ناپاک بوتگ‌اَنت، چه زنا و بێننگیا، چه مُردارێن دَلوَتانی گۆشتا، اَنچُش هم چه هۆنئے ورگا پهرێز بکننت.
شما چه بُتانی ناما کُربانیگ کرتگێن گۆشتا، چه هۆنئے ورگا، چه مُردارێن دَلوَتانی گۆشتا و چه زنا و بێننگیا پهرێز بکنێت. چه اے کاران وتا دور دارگ، په شما باز شَرّ اِنت. وشّ و سلامت باتێت.“
