18 دگه پرێشتگے چه کُربانجاها آتک که آسئے سرا اِهتیاری هست‌اَت. آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گۆن هماییا گوَشت که تێزێن داسی گۆن اَت: ”وتی تێزێن داسا دێما بیار و زمینئے انگورئے درچکانی هۆشان بُرّ، چێا که نون انگور رَستگ‌اَنت.“
وهدے کِشارئے بَرَ رَسیت، دِهکان داسا سۆهانَ کنت، چێا که رۆن و مۆشئے وهد آتکگ.“
و من اِشکت که کُربانجاه گوَشگا اَت: ”هئو، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی دادرسی راست و په اَدل اَنت.“
نون چارمیا وتی دَرپ رۆچئے سرا رێتک و رۆچا اجازت دئیگ بوت که مردمان گۆن آسا بسۆچیت.
دگه پرێشتگے آتک و کُربانجاهئے کرّا اۆشتات که تلاهێن بۆسۆچے گۆن اَتی. آییا باز سۆچُکی دئیگ بوت که گۆن هُدائے سجّهێن پَلگارتگێنانی دْوایان یکجاهِش بکنت و هما تلاهێن کُربانجاهئے سرا پێشِش بکنت که هُدائے تَهتئے دێما اِنت.
