12 او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و آییئے پاکێن ناما بنازێنێت.
او هُداوندئے دۆستداران! په هُداوندا نازێنک بجنێت، آییئے پاک و پَلگارێن نامئے شُگرا بگرێت.
چیا که هِژمی دمانے و مِهر و رهمتی اُمرئے دْراجیا. بیت که سجّهێن شپے په گرێوگ بگوَزیت، بله بامگواها شادهی وتی چهرگا زاهرَ کنت.
او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و شادان ببێت. او سجّهێن نێکدلان! شادهیئے گوانکا بُرز کنێت.
هُدایا چه وتی پاکیا هبر کرت: ”شِکێما گۆن شادهی بهرَ کنان و سوکّۆتئے دَرَگا کِساسَ کنان.
مُدام شادمانی کنێت که شما هُداوندئیگ اێت. من پدا گوَشان، شادمانی کنێت.
