10 تان چِل سالا چه آ نسلا بێزار اتان، گوَشتُن: ’اے انچێن مردم اَنت که دلِش گُمراه اَنت و منی راهانَ نزاننت،‘
هُداوند پَشۆمان بوت که من دنیایا اِنسان چێا جۆڑ کرت. هُداوندئے دل سکّ پَدَرد بوت.
چِلّ سالئے کِساسا مان بَرّ و گیابانا، آیانی کار و کِردی سگّتنت.
هما اَت که چه مِسرا اِسراییلیانی در آیگئے رهشۆن بوت. هماییا، مِسر و سُهرزِرئے تئیابا و تان چِلّ سالا گیابانان مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێشَ داشت.
آیان هُداپَجّاری پُراَرزش و اَلّمێن کارے نزانت و هُدایا هم آ، بێننگێن پِگر و هئیالانی تها یله کرتنت تان ناراهێن کارانی تها بکپنت.
