22 بله هُداوند منی کلات اِنت، منی هُدا، منی تلار، منی پناهگاه.
هُداوند منی تلار اِنت، منی کلات و منی رَکّێنۆک اِنت، منی هُدا منی تلار اِنت و هماییئے پُشتا باهۆٹ و مئیارَ بان. آ منی اِسپر اِنت، منی زۆراکێن رَکّێنۆک و منی سنگر.
او منی واک و زۆر! تئیی رهچار آن، چیا که تئو منی کلات ائے، او هُداوند!
منی تلار و منی رَکّێنۆک تهنا هما اِنت، منی کلات اِنت، هچبرَ نلرزان.
منی تلار و منی رَکّێنۆک تهنا هما اِنت، منی کلات اِنت، منَ نلرزان.
او مردمان! هُدائے سرا تئوکل کنێت و دلئے هالان هماییئے دێما درشان کنێت، هُدا مئے پناهگاه اِنت. اۆشت...
هُداوند په زُلم دیستگێنان، بُرزێن کلاتے کلاتے بُرزێن، مان سکّێن ساهتان.
آ کَس که کئومان سزا دنت، آیان اَدبَ نکنت؟ و آ کَس که بنی آدما زانتَ بَکشیت، وتا زانت و زانگی نێست؟
