16 آییا چه دْراجێن اُمرے سێراپَ کنان و هُدایی نجاتا آییا پێشَ داران.“
وتی گُڈّی دَمی کَشِّت، شَرّێن مزنێن اُمرے کرتی و مُرت. اِبراهێم پیریا په دل‌اێمِنی گۆن وتی مُرتگێن مهلوکا هئوار بوت.
تئو منا زِندئے راها سۆجَ دئیئے و وتی بارگاها منا چه شادمانیا سررێچَ کنئے. تئیی راستێن کَشا، وشّی اَبدمان اِنت.
آییا چه تئو زِند لۆٹت و تئو بَکشات، رۆچانی دْراجی، اَبد تان اَبد.
آ کَس که شُگرگزاریئے کُربانیگا پێشَ کنت هما منا شان و شئوکتَ دنت، په وت راهے تئیارَ کنت و من آییا هما نجاتا پێشَ داران که چه منی نێمگا اِنت.“
چێا که من گۆن وتی چمّان چه تئیی نێمگا اے نِجات و رَکّێنگ دیستگ
جهانئے سجّهێن مردم چه هُدائے نێمگا رَکّێنگ و رَستگاریَ گندنت.“
