11 تئیی بارئوا پرێشتگان هُکمَ کنت که تئیی سجّهێن راهان، تئیی نِگهپانیا بکننت.
بچار، من گۆن تئو گۆن آن و هر کجا که رئوئے تئیی چار و گُزارا کنان و ترا پدا همے سرڈگارا کاران. تانکه من گۆن تئو وتی کئول پوره نکرتگ، ترا یلهَ ندئیان.“
هُداوندئے پرێشتگ هُداتُرسانی چپّ و چاگردا پَلّے بندیت و آیان نجاتَ دنت.
منی پناه دئیگئے تلار بئے، که مُدام دێم په آییا بیایان. تئو په منی رَکّێنگا هُکم کرتگ، چیا که منی تلار و کلات تئو ائے.
بچار، نون من پرێشتگے راه دئیگا آن. اے چه تئو پێسرَ بیت که راها تئیی پاسپانیا بکنت و ترا منی تئیار کرتگێن جاگها ببارت و سر بکنت.
گوَشتی: ”اگن تئو هُدائے چُکّ ائے گڑا وتا چه اِدا جَهلاد دئور بدئے چێا که نبیسگ بوتگ: هُدا په تئیی نِگهپانیا وتی پرێشتگان هُکمَ کنت و آ، ترا وتی دَستانی دلا دارنت تان تئیی پاد ڈۆکێا ملگّیت.“
