46 تان کدێن، او هُداوند! وتا تان اَبد چێرَ دئیئے؟ تان کدێن تئیی هِژم چۆ آسا رۆکَ مانیت؟
او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟ چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟
گڑا من گوَشت: ”او هُداوند! اُمرئے نیاما منی زِندا پَچ مگِر، تئیی سال تان سجّهێن نَسلان برجاه اَنت.
ورناێن بچک، آسا وارتنت و جنک، په سوری نازێنکان سر نبوتنت.
او هُداوند! تان کدێن زهرَ بئے؟ تان اَبد؟ تان کدێن تئیی هسدّ آسئے پئیما رۆکَ بیت؟
تان اَبد گۆن ما زهرَ بئے؟ وتی هِژما نَسلانی نَسل دْراجکشَّ کنئے؟
او هُداوند! چیا منا یلهَ کنئے و وتی دێما چه من چێرَ دئیئے؟
دێم په ما پِر تَرّ، او هُداوند! تان کدێن چُشَ بیت؟ وتی هزمتکارانی سرا رَهم کن.
همایان سِزا دنت که هُدایا پَجّاهَ نئیارنت و مئے هُداوندێن ایسّائے وشّێن مِستاگئے پرمانبرداریا نکننت.
