2 منی دْوا تئیی درگاها برسات، وتی دلگۆشا گۆن منی پریاتا کن.
چه بامگْواها پێسر پادَ کایان و پریاتَ کنان، من وتی اۆست و اُمێت گۆن تئیی هبرا بَستگ.
اَنگت هم تئو پاک و پَلگار ائے، بنی اِسراییل ترا نازێنیت که تئو په بادشاهی نِشتگئے.
وتی دلگۆشا گۆن من بدار و منا زوتّ برَکّێن. په من پناهئے تلارے بئے و په منی رَکّێنگا مُهرێن کلاتے.
بندیگانی آه و پریات په تئو سر باتنت، گۆن وتی باسکئے زۆرا همایان برَکّێن که کُشگ بئیگا اَنت.
او هُداوند! منی سرا رهم کن، که سجّهێن رۆچا ترا تئوارَ کنان.
