1 او هُدا! بێتئوار مبئے، هامۆش مبئے و هُشکا مَنِند، او هُدا!
او هُداوند، او منی تلار! ترا تئوارَ کنان، چه من نادلگۆش مبئے. اگن تئو بێتئوار ببئے، همایانی پئیما بان که کَلّ و کبرا کپنت.
او هُداوند! تئو اے دیستگ، چُپّ و بێتئوار مبئے. هُداوندا! چه من دور مبئے.
او هُداوند! آگاه بئے. په چے واب ائے؟ جاه جن و مارا تان اَبد یله مکن.
هما پُرواک، هُداوندێن هُدا هبرَ کنت و زمینا گوانکَ جنت، چه رۆدراتکا تان رۆنندا.
مئے هُدا کئیت و بێتئوارَ نبیت، اێر برۆکێن آسے دێما اِنتی و ترُندێن گوات و لوڑے چاگردا.
